Son dönemde aldığımız promolar arasından bir tanesi, gerek kapağıyla, gerek promo dosyasıyla diğerlerinden ayrılıyordu. Canlı kapağı ve profesyonelce yazılmış basın bülteniyle, içinde iyi bir şeyler olduğunu hissettiren, çekici bir promoydu. Ama bugünkü konumuz o albüm değil. Bugün, pagan/viking metal grubu OBSCURIRY’yi konuşacağız (ters köşe mi yaptım ne?).

Eğer bir albümde Germanenblut, Jörmungandr, Fimbulwinter, Ensamvarg gibi şarkı isimleri varsa, biliriz ki o albüm kılıç kalkanla, bira akan sakallarla, ejderha kafalı gemilerinden inip tadımızı tuzumuzu kaçıran, “Sen neye baktın arkadaşım?” lafımızı dinlemeden kafamıza balyozu indiren öküz evladı Vikingler’le ilgili. Bakmayın bugün refah ülkesi olduklarına. Zamanında hayvanın önde gideniydi bu Sven’ler, Björn’ler.

Lâkin bu seferki pagan/viking metal grubumuz İskandinavya’dan değil, otomobilleriyle, SAT1’iyle ve dönercileriyle meşhur Almanya’dan (Almanya daha önce hiç bu kadar aza indirgenmemişti…).

Söylemek istediğim ilk şey, OBSCURITY (belirsizlik) bir pagan/viking metal grubu için nasıl garip bir isimdir? Hangimiz bu ismi duyduğumuzda grubun bir pagan/viking metal grubu olduğunu düşünürüz? Bariz şekilde teknik death metal veya seksenler thrash metal grubu ismi değil mi? Koysana “Sakallı Ayılar”, “Güvertede Güreşenler”, “Atamızın Onuru” veya “Biz Dedemizden Böyle Gördük” minvalinde bir grup ismi. Neyse, önemli olan iç güzelliği diyor, devam ediyoruz.

Çok çişi gelenleri fazla bekletmemek için ana fikri başta vermek istiyor ve OBSCURITY’nin “AMON AMARTH’ın daha kassızı” olarak nitelenebileceğini düşündüğümü belirtmek istiyorum. 16 yıllık grubun önceki 5 albümünü dinlememiş biri olarak, 2012 yılında çıkardıkları bu 6. albümdeki özgünlük ve orijinallik düzeyine bakarak, OBSCURITY’nin farklı şeyler yapmak gibi bir derdinin daha en başından beri olmadığını, elemanların pagan/viking metale gönül vermiş insanlardan ibaret olduklarını ifade edebilirim. Zira karşımızda daha önce aynısını veya çok benzerlerini binlerce kere duyduğumuz, gayet standart bir müzik var. Türün gerekleri neyse onu yapan, hiçbir sınırı aşma çabasına girmeyen, kimi zaman olacakları ilk dinlemede dahi tahmin edebildiğiniz, kısacası “pagan/viking metal nedir?”e örnek olarak verilebilecek (en iyisi olarak değil, türün unsurlarını yansıtma babında) düzeyde kalıplar içinde bir grup/albüm var önümüzde.

Bunun ne derece iyi veya kötü olduğuna gelince, aynı durumu müziğin, sanatın her türünde gördüğümüzden, “farklı bir şey yapılmaya çalışılmamış, hep aynı hep aynıeeeeee” diye mızmızlanmaya gerek görmüyorum. Adamlar bunu sevmişler, bunu yapıyorlar; dolayısıyla da elbet kitlesini bulan bir iş var ortada.

Ha, olumsuz tarafı nedir, bu türle alâkası olmayan adamı kazanma ihtimalleri yok, zira pagan/viking metali sevmiyorsanız, “Obscurity”yi de sevemezsiniz. Bakın “sevmezsiniz” demiyorum, direkt “sevemezsiniz” diyorum. Çünkü bu türün gereklerini madde madde sıralarsak çıkacak her şey bu albümde var, o maddeler dışındaki hiçbir şey de bu albümde yok.

Hedeflenen kitleye yönelik bir şeyler demek gerekirse, albümde güzel melodiler, kafa sallamaya müsait pek çok bölüm, dediğim gibi AMON AMARTH’ın –özellikle de ilk zamanlarının- verdiği hissi seviyorsanız hoşunuza gidebilecek pek çok şey (tabii daha zayıf prodüksiyon, kayıt, daha az yaratıcılık, daha az karakteristik tını gibi ögeler dâhilinde), “Obscurity”de bulunabilir. Yine dediğim şekilde, daha az kaslı, daha az tehditkâr halde.

Evet, açıkçası “Obscurity”yi gayet yeterli ve anlatılabilecek en net şekilde tasvir ettiğime inanıyorum; albümü dinleyecek birileri varsa, bu yazının kafanızda oluşturduğu genel fikrin dışında pek bir şey duymayacağınızdan emin olabilirsiniz. Lâkin türün meraklısıysanız, “Obscurity”ye bakmak isteyebilirsiniz, sizin adınıza zaman kaybı olacağını düşünmüyorum zira tür adına güzel şeyler var.

Yazıyı burada noktalıyor ve GÜVERTEDE GÜREŞENLER adlı pirate-mosh yan projemi kurmak adına huzurlarınızdan ayrılıyorum.