Seslendirme sanatçısı Harun Can Türk rock piyasasının Eric Draven’ı olma yolundaki ilk adımını bu sene attı. Harun Can’la tanışmam kayıt ve Foley konusunda kendisine birkaç şey danışmam ve gayet sıcak bir şekilde bana yardımcı olmasıyla başladı. Sesini zaten bir çoğumuzun çeşitli reklamlar, animasyonlar, dizilerden bildiğimiz adam bu sefer içindeki sıkıntıları müziğiyle dışa vurmuş.

Genelde müziğin bana hissettirdiği ilk duygudan konuya girer ve kritiğimi yaparım ama bu sefer albüm hakkındaki ilk izlenimim müzikten daha öncesinden başlıyor. EMI’dan Berna hanım albümü PasifAgresif için göndermek üzere bana mail atmıştı. İşlerimden dolayı 3 gün gecikmeli cevap attım (çok özür) ve mailime aynı gün içinde gelen cevap “Teşekkürler, yarın elinizde olacak” oldu. İşte bu işini iyi yapan birinin tavrıydı. Albümü dinlemeden beğenimi kazanan bir gelişme oldu bu.

Daha sonra kapaktaki kanatlı Harun Can’ı ve grafik işlerini inceledim. Görseller beni pek yakalamadı ama albümün kapağının dizaynı epey hoş. Açtığınızda tam boyutta bir resime dönüşen şekilde katlanmış kapak ve arkasından çıkan şarkı sözleri kısmı var. Bir de üstsüz Harun Can.

Albümün ilk sayfasında yazan “Ben müzisyen değilim. Bu elinde tuttuğun benim terapim” sözleri albümün ne kadar kişisel bir şey olduğunu gösteriyor. “Bir Hayvan Yaratmak” albümünü “bilindik bir Türk rock albümü” olarak nitelemeniz pek de zor olmaz ama o ufak not duruma bakış açınızı değiştiriyor. Emek verilmiş bir terapiyi izlemek gibi görüyorsunuz albümü. Zaten tüm sözler, müzik, düzenlemeler ve vokaller Harun Can’a ait.

“Kurtadam” albümün açılış şarkısı olmasının yanında albümün müzikal yapısını da özetleyen şarkı. Birkaç prelude haricinde albümdeki çizgiyi koyan ve son şarkıya kadar dalgalı kur olmayan bir gidişat var. Prelude kısımlarını ise bence doğru bir tercih olmamış zira mevzuyu 3. saniyede anlayıp hızlıca atlama ihtiyacı duyuyor insan.

Cenk Durmazel’le (Malt) konuştuğumda bana “Türkçe diğer dillere göre müzik için daha zor bir dil, kelimeler genelde boğazdan değil ağızdan söyleniyor.” demişti. Harun Can seslendirme deneyimini ve emsalsiz sesini başarıyla kullanarak şarkılardaki “kulağa batan Türkçe” hadisesini bizlere yaşatmamış.

Albümün kayıt, miks ve mastering işlerini Alp Turaç, Erim Arkman gibi önemli isimler, ülkenin en önemli stüdyolarından Babajım’da yapmış. Gayet temiz ve rock sounduna yakışır bir iş var ortada. Kirli bir miks tercih edilmemiş. Ayrıca davul tonlarında Steven Slate’in kendine has tonlarını duydum, onu da es geçmeyeyim. Dinlettiğim arkadaşlarımdan da aldığım “gitarlar niye kısık lan?” tepkisine katılıyor ve ilerde daha kafayı kıran gitarlar beklediğimi belirtmek istiyorum.

Klip şarkısı “Soytarı” Harun Can’ın albümdeki karanlık ve kırılmış adam havasını yansıtan, içindeki durumla alay eden adamı canlandırdığı bir şarkı. Albümde prelude kısmıyla vurgulanarak Harun Can’ın müziğini birisine önermek isterseniz başvuracağınız şarkı olma özelliğinde olan bir çalışma.

Toparlamak gerekirse, üzerinde emek ve para harcanmış bir dizayna, iyi çalışan bir tanıtım ekibine, temiz mikse ve kolay hatırlanan şarkılara sahip bir albüm. Bunun yanında bence kötü bir logoya ve vurucu olmayan synth sequencelerine sahip bir çalışma. 3 haftada 40.000 izlemeye ulaşan “Soytarı” klibi ve “Bir Hayvan Yaratmak” albümündeki vokaller ise bu müziği umut vadeden bir proje gibi gösteriyor.

Harun Can gibi samimi ve küstahlıktan uzak insanların ortaya koyduğu bu çalışmayı en içten eleştirdiğim yazım burada sona ererken hiçbir müziği siz de dinlemeden üzerini çizmeyin diyor ve bir sonraki albümlerini merakla beklediğimi söylüyorum. İyi dinlemeler.