Levent MUKAN

KEELHAUL 1997’de Cleveland (rablere sorulan…) Ohio’dan çıkma bir stoner/sludge grubu. Katıksız stoner rock/sludge sevgim dolayısıyla hemen ısınıverdiğim bu abilerin incelenmekte olan albümleri ile ilgili söylenebilecek kötü şey pek yok, dikkat çekici olabilecek birkaç şey var. İncelemenin geri kalanıyla uğraşmak istemeyen, ISIS ve PELICAN gibi gruplardan hazzeden biraderlerim ve bacılarım ise doğrudan albüme (ve gruba) yönelebilirler.

Albüm “Carl vs. The 10,000lb Shadow” ile “Shackleton” dışında, şayet sabahın altısında albümü dinliyor olduğum gerçeğinden ötürü yamulmamakta isem, vokal içermemekte. İçerilen vokalin ise oldukça az olduğunu belirtmem gerekiyor, şarkıların ikinci yarılarında giriyorlar hep. İlginç bir şekilde Metal Archives yalnızca “Tits of War” için “sözsüz” notu düşmüş. Bu durumda ya bu abilerde bir hata var, ya benim çok uykum var ya da bendeki albümde bir sıkıntı var. Vokalin ise ISIS ve sair diğer sludge/stoner gruplardaki vokallerden herhangi bir farkı yok, aynı kötü kaydedilmiş brutal vokal burada da mevcut. Ancak çok daha az. Bu tip vokalden bu müzikte hazzetmediğimden benim için hava hoş oldu.

Albüm “The Gouch” ile başlıyor ve ortalık misler gibi pelikan kokuyor. “Burlinolinol” adlı ne idüğü belirsiz bir elektronik denemeyle de sonlanıyor. KEELHAUL iyi ki elektronik müzik yapmıyor dedirten bu eser ile ilgili bir şey demiyorum, albüm güzel zaten genel olarak. Öyle denemiş çocuklar canım heh heh diyip geçmek lazım.

Albümde 3 tane 2 dakikanın altında şarkı var. Bu durumda 2 dakikanın altındaki şarkıları saymazsak toplam 9 şarkı var. 43 dakikalık süre ise için ise kısa diyemeyiz. Ben neden heriflerin lokmasını sayar gibi oturup bunu hesapladım onu hiç bilmiyorum.

Albümde dikkat çeken asıl olay ise davullarda. Odd time signature türevi garip olaylara giriyor davul. Çok fazla girmiyor tabi, sonuçta tarzın çok müsait olduğunu söyleyemeyiz. Gene de gitarlar buna rahatlıkla uyum sağlayabilecek seviyede ve oldukça güzel bir bas kullanımı mevcut. Aralarda derelerde solo bile serpiştirmiş ki çok leziz, altılı yedili. Gerek albümle, gerekse grupla ilgili benim bulabildiğim başka görsel olmadığından konuyu Arnavut Şevket abimize devretmeye ne dersiniz?

Albümü dinlediğim süreçte burnuma burnuma çalınan PELICAN kokusunun en bariz nedenini ise, az aşağıda göreceğiniz albüm ile ilgili bilgileri toparlarken prodüktörün önceki işlerine bakayım dediğimde öğrenmiş oldum, zira albümün yapım, miks ve sair işlerini yapan Andrew Schneider aynı zamanda “PELICAN – City of Echoes”da da aynı işlerden sorumluymuş. Tek başına yeterli olmasa da büyük ölçüde PELICAN benzerliğini açıklayan bu durum ile birlikte ta yukarıda dediğimi tekrarlıyorum, ISIS’tir PELICAN’dır seviyorsanız gönül rahatlığı.

Ha sludge neymiş ya, nasıl bir şeymiş durumundaysanız tamam iyi hoş ama “girizgah” değil, güzelce bir albüm işte. Olsa da olur olmasa da durumundan kaynaklı düşük puanın nedenleri arasında albümün kötü olması yok, çok çok iyi olmaması var.