Görkem ŞAHİN

Crom, Walter Grosse adlı alman müzisyenin tek kişilik projesi. Walter, alman black metal grubu Dark Fortress’ın ilk albümünde (“Tales from Eternal Dusk” – 2001) gitar/bas çalmış, sonrasında 2000’de start verdiği Crom projesine odaklanmak üzere gruptan ayrılmış. Grubun şu ana kadar çıkarttığı 2 albüm 1 EP var. Bahsedeceğimiz ‘Vengeance’ 2008 tarihli ilk albüm.

Crom, çizgi romanlardan, filmlerden de bildiğiniz üzere, Barbar Conan’ın taptığı tanrının ismi. İnternette yaptığım araştırmada, aynı zamanda hristiyanlık öncesi İrlanda’da bir tanrının da adı (Crom Cruach). Hatta bu isimde başka yığınla grup da var.

Walter, tek kişilik grup akımının yaratıcılarından olan Quorthon’un Bathory’sini örnek almış kendine. Bathory’nin 2. dönemi diye nitelendirebileceğimiz viking tarzıyla, heavy/power metali harmanlamış. Pek çok klişeye davetiye çıkaran bu karışımı güzel hazırlamayı becermiş.

Quorthon’ın müziği ve vokalleri ruh doludur ama aslına bakarsanız sesi pek de iyi değildir. Ama dinlerken bir an bile sesi kötü diye düşünmezsiniz, çünkü bütünüyle baktığınızda müthiş bir kimya vardır ortada. Bu bakımdan Walter daha avantajlı, çünkü sesi epey iyi. O yüzden, vokallerde daha çok varyasyona, klasik heavy metal vokalisti nağmelerine de yer verebilmiş.

Toplam 10 şarkı barındıran albümde, yer yer akustik pasajlar mevcut. 2 şarkı (Crom, A Life Unbearable) ise tamamen akustik. Albüm sözleri türe ve grup ismine yakışır şekilde fantastik ve savaşlar, acılar, onur, intikam gibi temalar işlenmiş.

Albüm müzikal anlamda gövde gösterisi sayılmaz ama son derece temiz, başarılı bir müzikal performans var ortada. Önceden değindiğim üzere klişelere açık bir tarz, ama W. iyi bestelerle bunu aşmayı, sıkmadan baştan sona kendini dinleten bir albüm yapmayı başarmış. Prodüksiyon anlamında da başarılı bulduğum albüm, avatar etkisi yaratabilecek albümler arayanlar için doğru bir adres olacaktır.

Avatar etkisini biraz açarsak; bu tarz albümlerin en güzel yönü dinleyeni, bulundukları zamandan, mekandan alıp başka dünyalara, zamanlara götürmeleri. Kendinizi atalarının onurunu korumaya çalışan, eskilerin intikamını almaya yemin etmiş, gerektiğinde kaybettiği sevdikleri için savaşabilecek, onların arkasından seve seve gidebilecek bir savaşçının yerine koyup, bir serüvenin içine dalıp çıkmış gibi hissediyorsunuz. Tabii ki, bu işi layıkıyla yapan baş tacı birçok albüm var, ama Crom’un bu albümü, grubu en azından çağdaşlarından bir adım öne çıkarıyor.

Albümün öne çıkan parçalarına gelirsek, ilk olarak Vengeance ikilemesinin, ikincisi olan Vengeance Part II – … and the Effect’den bahsedebiliriz. Benim albümdeki favori parçam kesinlikle bu. Çok duygusal, hüzünlü yanı ağır basan, ama pes etmemek gerektiğini de anlatan bir şarkı. Diğer favori şarkım da albümün kapanış parçası olan Fire isimli parça. Bu da güzel bir müziğe ve enfes melodik vokallere sahip başarılı bir parça. Bunlar haricinde akustik parçalardan birisi olan A Life Unbearable’a da takıldım ben.

Sonuç itibariyle devrimsel bir albüm değil, ama eskileri çok güzel özümsemiş, ne yapacağını iyi bilen, ruh dolu bir müzisyenin yaptığı kaliteli, keyifli bir albüm. Melodik ve isyankar müzik sevenlere tavsiye edeceğim güzel bir ilk albüm.