PANTERA elemanları içerisinde, Dimebag’den sonraki en önemli kişi şüphesiz ki vokal tarzı ve yorumuyla çok sayıda vokalisti etkilemiş ve metalin modern yüzündeki vokal kavramının şekillenmesine büyük etkisi bulunan Phil Anselmo’dur.

PANTERA’nın dağılmasının ve özellikle de Dimebag’in ölümünün ardından adı çok da iyi anılmayan, uyuşturucu komalarından tutun da gereksiz demeçlere, dergilerdeki fotograflardaki tuhaf pozlara kadar olumsuz karşılanacak baya bir şey yapan Anselmo, müzik konusundaki aktifligi ve varyasyonuyla da hep ön planda oldu. DOWN’dan SUPERJOINT RITUAL’a, black metal sevgisine, Housecore Records adlı plak şirketine, Anselmo her ne yaparsa yapsın metalden kopmadı. Zaten niye kopsun ki, böyle bir vokalist olup da müzikten kopmak, şaşkınlık olurdu, kekomançilik olurdu.

Solo albüm çıkaracağı haberini vereli cok olan Anselmo, yazın çıkacak bu albümden önce bir split ile açılışı yaptı. Housecore Records bünyesindeki thrash metal grubu WARBEAST ile birlikte çıkardıkları bu split, iki tarafın da ikişer şarkıyla katkıda bulunduğu, WAR OF THE GARGANTUAS adlı bir çalışma.

Split, Anselmo imzalı Conflict’le açılıyor. Sanıyorum ki çok büyük bir kesimin Anselmo’dan beklediği şeyin çok ötesinde bir ekstremlik barındıran şarkı, “kendi grubunda sert takılan ama solo albümünde daha bir sakinleşen müzisyen” kavramını ezip geçiyor ve tıpkı PANTERA’nin hiçbir şeyi sikine takmadan albümden albüme sertleşmesi, ana akımdan uzaklaşması gibi, Anselmo’dan duyduğumuz en sert şeylerden biri olarak öne çıkıyor.

Anselmo imzalı diger bir şarkı, Friends, “Family” and Associates. O da yine tümüyle sertlik yanlısı, Anselmo’nun şakası olmadığını gösterir nitelikte bir “sikine takmama” şarkısı. Belli ki Anselmo, “metal dünyasında bir konumum var, Phil Anselmo markasını yaşatma adına, ona göre, usturuplu bir müzik yapmalıyım” diye düşünmeden, “Anselmo budur hacı, beğenen beğenir, beğenmeyenin de sikime kadar yolu var” deyip yardırabildiği kadar yardırmış.

WARBEAST’e gelince, onlar da gayet yırtıcı, alışık olunan tarzda vahşi bir thrash metal icra etmişler. En genel ifadeyle bodoslama olarak nitelenebilecek olan şarkıları, Anselmo şarkılarının arasında sırıtmamış ve ortaya 4 şarkılık bir adrenalin fışkırtısı çıkmış.

Çok uzatılacak bir durum yok aslında, zira karşımızda çok bir sofistikelik taşımayan, hedefi sniper tüfeğiyle değil, meşe odunuyla indirmeyi seçmiş 4 adet şarkı var.

Benim bu split’ten almayı umduğum şey Anselmo’nun yüzümü kara çıkarmayacak bir ii ortaya koymasıydı ve beklentim fazlasıyla karşılandı. Anselmo boyle vokal yapıp böyle şarkılar yazdıkça, belli ki kemikten sıyrılan daha çok et göreceğiz.

En güzel tarafı da, Anselmo’nun, bu iki şarkının yazın çıkacak albümündeki şarkılara nazaran daha uysal olduklarını söylemesi. Uysalı buysa, sıpsıcak, sipsikerten bir yaz albümü bizleri bekliyor.