Sizin uzun süredir bildiğiniz, ancak başka çok az kişi tarafından bilinen ve buna pek bir anlam veremediğiniz çok iyi gruplar vardır ya…

Öyle işte, vardır o gruplar.

Bugünkü konumuz bu değil. Ya da belki de bu, bilmiyorum. Neyse biz başlayalım da devamı gelir. Bugünkü konumuz, bu kadar az kişi tarafından bilinmesinin bir suç teşkil ettiğine inandığım, tüm albümlerini çıktıkları gibi aldığım, tee 2001′den beri sürekli dinlediğim, hatta belki THROWN TO THE SUN‘da duyulabileceği üzere rif yazım tarzımı dahi etkilemiş olan THE FORSAKEN.

Evet, THE FORSAKEN, çoook uzun yıllar önce, daha ilk albümleri çıkmadan keşfettiğim ve “OHANNES BU NEDİR BÖYLE BUNU HERKES DUYMALIAAAAA!!” diye dellenip kendilerini sağda solda yalakaları gibi övdüğüm bir grup. HYPOCRISY insanı Peter Tagtgren’in ilk albümlerini kaydettiği sıralarda “Uzun zamandır dinlediğim en iyi grup” diye bahsettiği, İsveçli olduklarını her halleriyle ağzımıza burnumuza sokan grup, son derece yırtıcı, adeta zehirli bir death metal yapıyor. Melodi ve rif dengesini namussuzluk duzeyinde iyi kuran THE FORSAKEN, bu sayede death metalin farklı taraflarından hoşlanan dinleyicilere aynı anda hitap etmeyi başarabiliyor.

Tanınırlık olarak, THE FORSAKEN’dan etkilendiklerini beyan eden ve zaten bu durumun müziklerinden de rahatça görülebildiği THE BLACK DAHLIA MURDER’ın şöhretinin 50′de birine dahi sahip olmayan grup, birtakım sebeplerle az bilinen ve korkarım ki az bilinecek gruplar klasmanindaki yerini koruyor. THE FORSAKEN’ı hiç duymamış ve duysa aklı başından gidecek birilerinin olduğunu bilmek baya can sıkıcı.

Ama grup elbette ki pes etmiyor ve uzuuun bir aradan sonra 4. albümünü çıkarıyor, aslına bakarsanız çıkaralı da baya oldu. “Beyond Redemption” THE FORSAKEN’ın bugüne kadarki en çok duyurusu yapılan albümü. Düşün bak, en çok duyurulanı bile bu kadar olabiliyor, acaba bu yazıyı okuyan kaç kişinin böyle bir albümden haberi var.

Albüme geçersek, ilk söylenecek şey THE FORSAKEN’ın prodüksiyon namına baya bi ileri gidip şimdiye kadarki en güçlü duyulan, en yarman sound’lu albümünü çıkarmış oluşu. Önceki albümleri sahip oldukları yırtıcılığa ulaştıran faktörlerden biri de sahip oldukları çiğ sound’du elbet, ancak daha çok kişiye ulaşma ve daha çabuk benimsenme adına böylesi modern ve taşaklı bir kayıt muhakkak ki grubun yararına olmuş.

Müzikal olarak önceki THE FORSAKEN albümlerine nazaran biraz daha az karanlık, lâkin her şeyiyle darmadağın eden bir iş var ortada. Eskiye oranla bu ufak değişimdeki başlıca etmen, elbette ki gitaristlerden Stefan Holm’un gruptan ayrılmış oluşu. Böyle bir müziğe yazılabilecek en muazzam soloları yazan (alttaki 3 şarkıdan duyabilirsiniz) bu arkadaşın kaybı THE FORSAKEN’dan çok şey götürmemiş, ancak sololarını özlemeye devam ediyor oluşum benim adıma ufak bir burukluk yaratmadı değil.

En odun ifadeyle AT THE GATES ekolünün ekstrem bir yansıması şeklinde özetlenebilecek olan THE FORSAKEN müziği, riflerin çok daha ısırır ve haşin kullanılıyor oluşuyla melodik death metal olarak adlandırılamayan bir konuma ulaşıyor.

Son kelamlara geldigimde, bunca yıldır dinleyicilerini bekleten THE FORSAKEN’dan daha fazlasını bekliyor muydum, hayır. Albüm gayet yarman, gayet kanırtıcı. Ha, THE FORSAKEN klasiği olarak görebileceğim, hit olarak adlandırılabilecek daha fazla şarkı olsaydı elbet daha bir sevindirik olurdum, ama böylesi de benim icin yeterli. Özellikle de geçen yılın ortalarına kadar grubun bir daha albüm yapıp yapmayacağı konusu bile belirsizliğini korurken.

Yine de siz THE FORSAKEN’a bu albümle başlamayın. Aşağıdaki 3 şarkıyı dinleyin, grubun zirve noktalarını bir tadın, bu albüme ondan sonra geçin.

Bir sonraki icin bu kadar bekletmeyin, ilk uçakla Landskrona’da biter, kafanızı soğuk su dolu kovaya sokarım.

Uzun saçlısınız………

Geç kurur.