Norveçli progresif metal grubu Circus Maximus’un Haziran 2012’de yayınlanan “Nine” albümü, içerisinde 10 adet parça barındıran, genel bir huzur havasının hakim olduğu ve progresif damarların azınlıkta kaldığı bir çalışma.

Karlı bir günde dinleyeceğiniz Last Goodbye, üzgün ve huzur arıyor olduğunuz bir günde dinleyeceğiniz Reach Within, sert bir müzik arayışlarınızdaysanız da Used, yolunuzu uzatmanıza yardımcı olacak şarkılar arasında.
Norveçli progresif abilerimiz ortaya gerçekten takdire şayan bir çalışma koymuş. Uzunluğundan şikayetçi olacağımız hiçbir parça yok –ki adam akıllı bir progresif metal dinleyicisinin bunu düşünmesi saçma olurdu zaten. Gitar soloları, tane tane seçilen notaları, sürat ve teknik hareketleri ile sevgimizi kazanacak yapıdalar.

Sözlüklerde “Circus Maximus” yazdığınızda karşınıza çıkan temel unsurlardan birisi, grubu dinlerken Symphony X, Dream Theater gibi progresif metalin en köklü gruplarından parçalar taşıdığı. Bu albüm içinse bunu söylemek pek mümkün değil. Evet, zaman zaman Dream Theater huzuruna eriştiğinizi hissediyorsunuz, ama bu kesinlikle aynı hissiyat değil. Huzura varan farklı bir yoldayız bu albümde, fark bu.

Progresif damarların azınlıkta olduğunu söylemiştim; tabii ki her parçanın içerisinde progresif ögeler –ölçü oyunları, teknik dokunuşlar, ufak ton değişiklikleri gibi- bulunuyor. Bu etkileri en fazla gördüğümüz ve farkını hissettiren bir şarkı var ki o da “Burn After Reading”. Gerçekten enteresan bir tadı var ve vokalist de özellikle bu şarkıda gücünü ortaya koymuş.

Evet, “Nine” albümü son zamanlarda dinlediğim en başarılı progresif metal albümlerinden. Biraz geç tanıştım bu albümle ama bu durum bir sorun yaratmadı elbet. Prgoresif metal dinleyicilerine kesinlikle öneriyorum, ama bu albüm progresif metal dinlemeseniz de sizi saracaktır.

Makinenin Milleri