Özgür DURAKOĞULLARI

İngilizler insan ruhunun karanlıklarına inmeyi çok iyi beceriyorlar. Bunu PINK FLOYD gibi depresif de yapabiliyorlar, PARADISE LOST gibi sanatsal veya HAKEN gibi karnavalesk yapıda da sunabiliyorlar, CRADLE OF FILTH gibi sirk kaçkını havasında elementlerle de kombine edebiliyorlar, MARILLION gibi melankolik de yapabiliyorlar. Vs.vs.vs…

“Dimensions”, 2010 kurulumlu Britanyalı senfonik black metal grubunun debut albümü. Müziklerini ille benzetecek olursam, en yakın paralelliği vokal kullanımı ve gitar yaklaşımıyla birlikte, senfonik zenginlik bakımlarından DIMMU BORGIR ile kurabilirim. Vokaller orta ve alt perdelerde Shagrath’ı andırsa da, tizlerde daha etkin bir ses kullanımı var SATURNIAN vokalistinin. Gitarlardaki tremolo atraksiyonları, ve yer yer gotiğe kayan synth’li yapılar ve kadın vokaller bakımlarından ülkedaşları CRADLE OF FILTH’i de andırıyorlar.

Müzik çok profesyonelce kayıt edilmiş, bir kusuruna rastlayamadım. Ayrıca senfonik enstrümantasyon ve metal altyapı da çok iyi iç içe geçmiş. Black metal standartlarının hayli üstünde bir gitar kreatifliği de albümde dikkat çeken diğer önemli unsur. Albüm hakkında en ufak beğenmediğim bir yön yok, bu yıl en fazla sevdiğim ve dinlediğim/dinleyeceğim iki albümden biri hatta “Dimensions”. Gene de biraz puan kıracağım, çünkü objektif bakarsak herhangi bir inovasyon ya da dikkat çekici bir orijinalliği yok müziğin. Benim için patates kızartması gibi bir şey sanatsal karanlık müzikler. Binlerce defa, bazen art arda her gün yesem / dinlesem de bıkmıyorum, iyi yapıldığında.

Bu tür müzikte en önemli şeylerden birinin, seçilen tonlar olduğunu düşünüyorum. Şahsen enstrümanları birbirinden zor ayırt ettiğim leş black kayıtlarını sevmiyorum, ama teknolojinin “en yeni tonlar olsun” diye, müziğin ruhuna ters şekilde kullanılıp, uyumsuz tonlar yazılmasını da yadırgıyorum. SATURNIAN, bu konuda sınıfı baya bi yıldızlı pekiyi ile geçiyor. Albümün geneline yayılan ruhlu ve biraz da old-school string ve choir tonları, ve Origins of the Future parçasının ruhuna çok iyi giden modern synth tonları, bu işin çok yerli yerinde yapıldığını gösteriyor. Hayal kurmak güzel bir şey, özellikle de hayal kırıklıklarını kaldırabilenler için. Ben bu yakında mesela gizemli bi korku filmi çeksem, parasını öder “Origins of the Future” parçasını soundtrack’imde kullanır, hatta belki de filmin konusunu oluştururken bu parçadan ilham bile alırdım. Sen git acayip karanlık bi filme pozitif ve enerjik bi rock müzik parçası koy, hem de en karanlık sahnede. İvedik styla bir olay sanırım bu alakasızlık. “Rah müzih neticede, dinlemelih, gençlerin sevdiği, gitarlı”.

Evet, yine kimsenin pek ziklemediği ama benim bayıldığım albümlerden birinin kritiğinin sonuna geldik. Valla hayat, genelin beğendiği müzikleri beğenenlere güzel. Aç siteleri, top 20 listesi, yok efendim en çok oylanan albüm listesi, 2012’nin en beğenileni listesini falan. Bak indir popülerleri. Benim gibiler ise varsa yoksa saatlerce bilinmedik grup arasın, yok efendim bir sürü albümü bir de tek tek dinlesin, bataklıkta inci arar gibi kırk yılda bir süper bir şeye rastlasın onca çöpün içinden falan.

Hastasıyım sanatsal karanlığın…