Albüm kapağı rezil ötesi yahu. Şu aralar zilyon tane basılan perili vampirli romantik kitap kapaklarına benziyo. Albüm ismi de Raymond Feist in kitabından mı alıntı nedir?
tabi kapak biraz daha farklı olabilirdi. sacrimony’nin 2 dakikalık tadımlığı da çok ilginç gelmedi efektler çok yavanlaştırmış şarkıyı bir de düz power metal kros vuruşlarından vazgeçseler iyi olacak. ben albümü bekliyorum umarım yanılırım, mutlaka değişik şeyler yapmışlardır ama tommy karevik mükemmel ötesi bir vokal ve kamelot’a da sesi çok uymuş bunu anladım. zaten karevik’ten başkası da yapabilir miydi khan’dan sonra. sakal bile aynı neredeyse.:)
En iyi albümlerinden biri bence Silverthorn. Karevik yer yer Khan’ı taklit edercesine söylese de, gruba ısındığını ve kendi karakteristiklerini de Kamelot’un elementleriyle uyumlu biçimde yansıttığını düşünüyorum. Khan zaten vokal stilini mükemmelleştirmişti, ve bu tar yorumda daha fazla oktav dışında pek geliştirilebilecek bişey kalmamıştı bence. Karevik’in yer yer 16′lık nota kaydırmaları, ve daha farklı tınlayan tizleri Kamelot’u farklı yönlere itecek bence.
kamelot ghost opera’dan beri kendisine gelmiş. karevik teknik olarak khan’dan çok daha üstün bir vokalist ancak şarkılara ruh verebilmek hissetme ile alakalı o yüzden khan ile arasında baya fark var. kendisine ruhsuz demiyorum aksine song for jolee gibi şarkılarda inanılmaz duygulu söylemiş ancak khan gibi ruhlu bir vokalistin yerine geçebilmek kolay değil. kendisinin daha zamanı var ve daha çok genç. kamelot’un son albümü ghost opera ve the black halo’dan sonraki en iyi albümleri bence. grubun diskografisini çok iyi biliyorum ve bundan sonra da karevik ile daha farklı yönlere gidebilirler. kamelot benim için bitmemiştir aksine şimdi daha da çok zevk veriyor. khan gitti üzülüyorum ama karevik adına ve grup adına da seviniyorum. pozitif bir durum. son olarak karevik ile sorunu olanlara solitaire, song for jolee ve prodigal son diyorum.
Albüm çıkmadan önce Kamelot’un Roy Khan’sız yaptığı Avrupa turundaki performanslarını dinlemiştim. Ne Tommy ne de Fabio Lione Kamelot’a bir şey katamaz diye düşünmekteydim ta ki albümü baştan sona 6-7 kez dinleyene kadar. Açıkçası, grubun bir çok otorite tarafından en iyi olarak nitelediği ve Kamelot’un ruhunu tam olarak yansıttığı iddia edilen Ghost Opera ve ardından çıkan Poetry for the Poisoned benim için tam bir hayal kırıklığıydı. Karma,Epica ve The Black Halo gibi şaheserlerin ardından müzikteki değişim, gotikleşme bende grubun artık son anlarına yaklaştığını düşündürüyordu. Ve kabullenilmeyen son, Khan’ın ayrılışı gerçekleştiğinde artık bu gruptan bir şey olmaz diyen binlerden biriydim. Ancak Tommy gruba katılalı daha bir kaç ay olmuşken böylesine olumlu bir stüdyo performansı benim adıma adeta bir mucizeydi. Grubun ruhuna ruhunu çok çabuk katmış ve şarkılardaki içtenliği ve o harika tizleriyle kalbimi Roy Khan’ın ardından bir kez daha titretmeyi başarmıştı. Albümdeki şarkıların tamamına yakınını her gün severek dinlemekteyim. Müzikalite olarak Torn ve My Confession, performans olaraksa Song for Jolee favorilerim.
Albüm kapağı rezil ötesi yahu. Şu aralar zilyon tane basılan perili vampirli romantik kitap kapaklarına benziyo. Albüm ismi de Raymond Feist in kitabından mı alıntı nedir?
tabi kapak biraz daha farklı olabilirdi. sacrimony’nin 2 dakikalık tadımlığı da çok ilginç gelmedi efektler çok yavanlaştırmış şarkıyı bir de düz power metal kros vuruşlarından vazgeçseler iyi olacak. ben albümü bekliyorum umarım yanılırım, mutlaka değişik şeyler yapmışlardır ama tommy karevik mükemmel ötesi bir vokal ve kamelot’a da sesi çok uymuş bunu anladım. zaten karevik’ten başkası da yapabilir miydi khan’dan sonra. sakal bile aynı neredeyse.:)
Albüm malum yerlerde.
Roy khan ayrıldıktan sonra grup bitti benim için.
En iyi albümlerinden biri bence Silverthorn. Karevik yer yer Khan’ı taklit edercesine söylese de, gruba ısındığını ve kendi karakteristiklerini de Kamelot’un elementleriyle uyumlu biçimde yansıttığını düşünüyorum. Khan zaten vokal stilini mükemmelleştirmişti, ve bu tar yorumda daha fazla oktav dışında pek geliştirilebilecek bişey kalmamıştı bence. Karevik’in yer yer 16′lık nota kaydırmaları, ve daha farklı tınlayan tizleri Kamelot’u farklı yönlere itecek bence.
kamelot ghost opera’dan beri kendisine gelmiş. karevik teknik olarak khan’dan çok daha üstün bir vokalist ancak şarkılara ruh verebilmek hissetme ile alakalı o yüzden khan ile arasında baya fark var. kendisine ruhsuz demiyorum aksine song for jolee gibi şarkılarda inanılmaz duygulu söylemiş ancak khan gibi ruhlu bir vokalistin yerine geçebilmek kolay değil. kendisinin daha zamanı var ve daha çok genç. kamelot’un son albümü ghost opera ve the black halo’dan sonraki en iyi albümleri bence. grubun diskografisini çok iyi biliyorum ve bundan sonra da karevik ile daha farklı yönlere gidebilirler. kamelot benim için bitmemiştir aksine şimdi daha da çok zevk veriyor. khan gitti üzülüyorum ama karevik adına ve grup adına da seviniyorum. pozitif bir durum. son olarak karevik ile sorunu olanlara solitaire, song for jolee ve prodigal son diyorum.
Albüm çıkmadan önce Kamelot’un Roy Khan’sız yaptığı Avrupa turundaki performanslarını dinlemiştim. Ne Tommy ne de Fabio Lione Kamelot’a bir şey katamaz diye düşünmekteydim ta ki albümü baştan sona 6-7 kez dinleyene kadar. Açıkçası, grubun bir çok otorite tarafından en iyi olarak nitelediği ve Kamelot’un ruhunu tam olarak yansıttığı iddia edilen Ghost Opera ve ardından çıkan Poetry for the Poisoned benim için tam bir hayal kırıklığıydı. Karma,Epica ve The Black Halo gibi şaheserlerin ardından müzikteki değişim, gotikleşme bende grubun artık son anlarına yaklaştığını düşündürüyordu. Ve kabullenilmeyen son, Khan’ın ayrılışı gerçekleştiğinde artık bu gruptan bir şey olmaz diyen binlerden biriydim. Ancak Tommy gruba katılalı daha bir kaç ay olmuşken böylesine olumlu bir stüdyo performansı benim adıma adeta bir mucizeydi. Grubun ruhuna ruhunu çok çabuk katmış ve şarkılardaki içtenliği ve o harika tizleriyle kalbimi Roy Khan’ın ardından bir kez daha titretmeyi başarmıştı. Albümdeki şarkıların tamamına yakınını her gün severek dinlemekteyim. Müzikalite olarak Torn ve My Confession, performans olaraksa Song for Jolee favorilerim.
04.11.2012
@Ali Can, Song For Jolee’de hemfikiriz. Veritas ve Silverthorn şarkıları da öne çıkanlardan.