Ömer KUŞ

Folk metalin en önemli gruplarından ENSIFERUM beşinci stüdyo albümleri “Unsung Heroes” ile geri döndü. Grubun ilk iki albümünü köpek gibi seven ben, “Victory Songs”u vasat bulmuştum ve o albümden sonra doğru düzgün bir şey çıkaracaklarını düşünmemiştim. Ardından “From Afar” geldi ve bana güzel bir sürpriz yaparak grubun kolay kolay pes etmeye niyeti olmadığını gösterdi. Bunu takriben “Unsung Heroes” için beklentilerim tekrar yükselmişti elbette.

Üzülerek söylüyorum ki “Unsung Heroes” sıkıcı bir albüm. Çabuk karar vermemek için defalarca dinledim albümü (diğer yanda “RIITIIR” gibi son yıllarda dinlediğim en mükemmel albümlerden biri beklemekteyken “Unsung Heroes”’u dinlemek için kendimi BAYA zorladığımı da belirtmem gerek) ama her dinleyişimde ilgimin albümün ortalarına doğru azaldıkça azaldığını gördüm. Şarkıları dinlerken aklımdan geçen en baskın düşünce grubun ilgi çekici rif/melodi bulma konusunda resmen duvara toslamış olduğuydu. Benim için ENSIFERUM’u eğlenceli kılan en önemli unsurlar insanın aklına kazınan melodiler, hızlı ve dinamik bir müzik ve insanın sıkılmasına olanak vermeyen şarkı yapılarıdır. “Unsung Heroes”da bunların neredeyse hiçbirini bulamadım maalesef.

Öncelikle albümün temposu genel olarak oldukça düşük. “Retribution Shall Be Mine” dışında (ki bu şarkıyı hız da kurtaramıyor) hızlı diyebileceğimiz bir şarkı yok neredeyse. Ama tabi sorun sadece hızla alakalı değil. Sonuçta grup eski albümlerinde de orta tempolu şarkılara yer veriyordu ama bir şekilde o şarkıları da gayet ilgi çekici kılabiliyordu. Benim bu albümde gördüğüm ise grubun yaratıcılığının tükenmekte olduğu ve eski albümlerde yer bulamayacaksıradan riflerin albümü domine ettiği. Eski ENSIFERUM’un kalitesine yaklaşabilen sadece “Unsung Heroes” ve “Burning Leaves” var gibi (“In My Sword I Trust” da nakaratıyla kurtarıyor). Bunu gitar melodileri açısından söylüyorum tabi. Yoksa bayan vokal ve akustik gitarın güzel bir uyumunu içeren “Celestial Bond” albümdeki en iyi şarkılardan.

Grup sanırım biraz tarz değiştirip daha yavaş, epik ve uzun bir albüm yapmak istemiş ama ben albümün atmosferine bir türlü giremedim. Şarkılarda güç yok, heyecan yok. Sanki bitse de gitsek havasında kaydetmişler albümü. Albümün tam 61 dakika sürmesi de hiç yardımcı olmadı açıkçası. “Passion Proof Power” adlı 17 dakikalık potpori de ilginç bir deneme olarak ENSIFERUM diskografisinde yerini almış bu arada belirtmeden geçmeyelim.

Petri Lindroos’un vokalleri de gücünü ve yırtıcılığını kaybetmiş, sanki brutal vokal yaparken çok zorlanıyor gibi. Ayrıca temiz vokaller de bazı yerlerde inanılmaz kötü icra edilmiş, Markus Toivonen mi kim o temiz vokalleri yapan arkadaş bilmiyorum ama bu işi başkalarına bıraksa daha iyi olabilir.

Albümü iyice yerden yere vurdum ama hakikaten sevemedim bu albümü. Belki yaratılmak istenen bu ağır ve “epik” havaya girebilen arkadaşlar albümden keyif almışlardır ama ben bu albümü bir daha baştan sona dinleyeceğimi hiç ama hiç sanmıyorum. Arada açıp bir iki şarkı dinleyip kapatırım belki o kadar. “Unsung Heroes” grubun şu ana kadarki en vasat, en olmasa da olur albümü bana göre. Bir sonraki albüm için beklentilerim düştü, bakalım yine bir sürpriz yapıp çok daha iyi bir işle geri dönerler belki. Ama ben şimdilik “RIITIIR”a geri dönüyorum izninizle. [5,5]

***

Yunus Emre ÖZDİYAR

Ensiferum yaptığı müzikle kendinden sonraki birçok gruba ilham kaynağı olarak Viking/Folk metal yaptırmıştır. Benim Ensiferum’la tanışma hikayem aslında utanç verici olsa da 2010 yılına dayanıyor. Tabii ki o zaman YouTube’dan en popüler şarkılarını dinleyerek ilk adımlarımı attım. Bir süre sonra “Lai Lai Hei”in melodisi eşliğinde ortalıkta dolanıyordum. 2011 Children Of Bodom (Küçükçiftlik Park)konserine kadar dinlemeyi biraz azaltmıştım. Ama o gün yağmurda Children Of Bodom’u canlı performansıyla gölgede bırakmayı başardı. (Hatta konser anımızı da anlatayım. Ensiferum’un bitişinde sahne önüne geçeceğimizi aramızda konuşmuştuk, tam COB sahneye çıktı ve bizim barikatı açma çabamız başladı önce arkadaş pek başarılı olamadı. 3 tane vidayı yerinden sökmemle bir anda kendimi sahne önümde headbang yaparken buldum sonra bir arkadaş daha atlamış, gerisini hayvan gibi olan güvenlik engellemiş).

Bundan sonra grubun yaptığı ilk 2 albümü dinlememle bu gruba bir kez daha hayran oldum. Artık Viking/Folk metal denilince aklıma gelen ilk grup oldu. Bundan sonraki albümlerini de aynı güzellikte olmalarını umarak dinlemeye başladığımda biraz değil tam bir hayal kırıklığına uğradım. O büyülü viking ezgileri, hızlı gitar sololarının yarattığı melodiler ve tam yerinde yapılan clean-brutal geçişleri duyguların yerini, bir anda sıradan gitar rifleri (sololara denk gelemiyorsunuz bile ) sade ve bayık vokaller yer alıyor. Sonrasında bunun nedenine bakıyordum ve grubun gitaristi ve vokalisti konumundaki Jari Mäenpää’nın gruptan ayrılıp Wintersun adında bir grup kurduğunu öğreniyorum.

Bu zaten grubun önce bir demo’lardan oluşan albüm, “Victory Songs” albümü ve EP’lerin kötü olmasının nedenini açıklıyor. “From Afar”ı bunların dışında tutmamın sebebi bazı şeyleri anlayıp o albümde düzeltmeye çalışmış olmaları. Bu durum, son albüm olan “Unsung Heroes” un temelini hazırlamış, yani 3 yıl gibi bir ara vermeleri bir anlamda iyi olmuş. Bu arada Petri büyüdü ve gitar çalmayı öğrendi sert vokalleri de daha başarılı abileri ve ablaları. Ama bir daha ilk iki albüm gibi olaylar beklemeyin tabii Jari dönmedikçe.

Albümümüz “Symbols” ile enstrümantal bir giriş yapıyor. Parçaya dramatik bir etki hâkim mistisizm ve beklenmedik bir ihtişamı andırıyor. Ardından kendini güzelce “In My Sword I Trust” a bırakıyor. Petri’nin vokalleri gayet iyi, melodiyle sesinin uyuşması biraz şaşırttı. Tabii şarkıda bir de hoş bir koro bölümü sizi bekliyor. Geldik albümle aynı ismi taşıyan “Unsung Heroes”a. Albümün gaz şarkılarından biri ama biraz daha özen gösterilebilirdi, biraz eksik olmuş. Ancak kadın vokal gayet güzel iş çıkarmış. Koro ise ilahi tadı veriyor. Benim bu albümdeki favorim ”Burning Leaves”. Şarkıda büyük bir atmosfer yumuşak vokalleriyle, gitar ustalığı olarak yoksun olsa da davul gayet bu açığı kapatıyor. Grubun bugüne kadar ki en iyi şarkılarının arasına girmeye şimdiden aday diyebiliriz. Bütün şarkıları dinledim tabii ama canım yazmak istemiyor. Evet, Ensiferum en sonunda eskiye dönmek yerine kendini yeniden keşfediyor. Mutlaka dinleyin. Bir albümü baştan sona dinlemeyi alışkanlık haline getirin. [8]