İsviçre garip ülke. Millet kafayı politikayla, sporla, ekonomiyle, gündemle bozmuşken birden bire “3 açılı diş fırçası bulduk!” veya “Higgs Bozonu’nu gördük lan, valla bak” gibi cümlelerle gazetelerin ilk sayfalarında kendilerine hemen yer bulabiliyorlar. Farklı işliyor kafaları, farklı şeylere çalışıyor. Onlar Higgs bozonu buluyor biz “Allah razı olsun” diyoruz, 3 açılı diş fırçası değil 23 açılı diş cilalayıcısı bulsalar bayramdan bayrama dişlerimizi fırçalıyoruz. Ama çikolatalarını gördük mü bir oturuşta bitiriyoruz. İşte aynı çikolatala gibi bizi ilgilendiren bir alana daha el atmış zamanında İsviçreliler. Gelin rotamızı ona çevirelim.

1985 yılında metal müzik adına oldukça önemli değişimler oluyordu şüphesiz. Bugün öpüp yüksek yere koyduğumuz, laf edeni vurduğumuz, klasik olarak nitelendirdiğimiz albümler patır patır geliyor ve her yıl onyüzbinmilyon tane albüm çıkmasıyla sonlanacak metal şelalesi, yavaş yavaşşekillenmeye başlıyordu.

İşte bu şekillendirme olayında ele alacağımız İsviçreli Bilim Adamı kimselerinin yaptığı şey, extreme metalin alışık olduğumuz karmaşık, farklı, lanetli ve en önemlisi varyasyonlu yapısını oluşturmak adına taa o zamanlardan bize yol göstermek olmuştu. Dönemdaşlarının hemen hemen belirli yolları kullanarak yaptığı bu sert müziğin henüz çok genç olan (hatta olmayan) kalıbını te o zamandan kırıp, temeline bugünkü varyasyonlu, katmanlı havayı sokmuşlardı.

Yenilikçi adımlarının içinde neler var onlara bakalım biraz. Öncelikle konsept konusunda pek bir değişim veya fark yok. “To Mega Therion” farkını müziğiyle, oluşturduğu atmosferle ortaya koyan bir albüm.

Ayrıca çok şahane bir kapağı olan (Giger’ın “Satan I”adlı çalışması) ve “Therion” adlı senfonik metal grubuna ismini vermiş, önemli bir albüm.

Grubun beyni niteliğindeki zeki, çevik, ahlaklı insan Tom Gabriel “Warrior” Fischer, albümdeki onlarca parlak fikrin ve müzikal yapının temelinde duran kişi olarak gözümüze çarpıyor. Kendisi sadece Celtic Frost’la tarihe altın harflerle geçmiş olmayıp, Hellhammer adlı pek eski ve şahane extreme metal grubunda da bulunmuştur. Gelin hep beraber bu adamın kafasından neler geçiyormuş, bu albümde tüm dünyaya neleri göstermiş ona girişelim.

Müzikal bir dev olduğunu söylemiştik “To Mega Therion”un. Nirvana’dan Gorgoroth’a çok geniş bir yelpazede insanların müziğe bakışını etkilemiş bu albümü dinlemeye başladığınızda ilk dikkatmizi cezbeden olay boğuk prodüksiyon. Dönemin şartları göze alındığında zaten bu tarz prodüksiyonun bilerek seçildiğini ve bu atmosferde birçok başyapıtın yaratıldığını unutmayalım. Yani kötü sound candır, hele bu albümde kucaklarda taşınasıdır.

Bir diğer öğeyse orkestrasyon kullanımı. Albümün tek kelimeyle etkileyici olması için atılmış en büyük adım. Hem de ne adım. Bu albümden sonra çoğu extreme metal grubu intro, outro, ara pasaj vs.de bu tarz öğelerle haşır neşir oldu bildiğimiz gibi.

Rifflerin, davul yazımının, gırtlak vokalinin müthişliğine gelirsek yaratıcılığın her yerde olduğunu bir kez daha seziyoruz. Zamanına göre devrim niteliğinde riff bileşimleri, tempo değişimleri, vokal varyasyonları albümde oldukça öne çıkan kısımlar. Albüm esas farkını beste konusundaki hayranlık uyandırıcılığıyla ve her türlü enstrümanın ayrı ayrı ön plana çıkarak oluşturduğu atmosferiyle koyuyor. Sözün özü, “To Mega Therion” müzikal bir ziyafet ve bugün duyduğumuz çoğu grubun müzikal temelini oluşturmak adına baş ucu eseri ettiği bir nimet.

Sona gelelim. En iyi şarkı, bölüm vs. belirtmeyeceğim; zira albüm bütün olarak olduğu kadar şarkı bazında da bayağı bir klasik barındırıyor. Metalde bugün duyduğumuz ve nebzen alışık olduğumuz çoğu öğenin nereden geldiğini, ilham perisinin kim olduğunu merak ediyorsanız işte size dinlemeniz gereken bir klasik daha. “To Mega Therion” Celtic Frost’un metal dünyasına en önemli armağanı diyor, tekrarlara düşmekten kurtulamadığım bu kritikten de sizlere veda ediyorum.