Ömer Kuş

Grup isminin potansiyel bir dinleyiciyi gruba bir şans vermesi için ikna etmede önemli bir rol oynadığını düşünüyorum. Bu her zaman geçerli değil tabi. Bazen saçma veya “kötü” denilebilecek isimleri olan gruplara bile albümleri hakkında övgü dolu yorumlar aldıkları için doğal olarak şans veriyoruz.

Ama her zaman durum böyle olmayabiliyor. Eğer elimizin altında hali hazırda bir kritik yoksa sadece grup ismine ve/veya albüm isimlerine bakarak “bunlardan iş çıkmaz” deyip bir kenara atabiliriz. Yani ben atarım şahsen bazen… yalnız mıyım lan yoksa bu konuda?

Neyse, işte KING OF ASGARD’ı da ilk duyduğumda buna benzer bir tepki vermek üzereydim. Önce grup ismini ve ardından “Fi’mbulvintr” adlı 2010 yılında çıkardıkları albümün ismini gördüm ve “ehah klişe üstüne klişe kullanmışlar valla, kesin folk metal dalgasından nemalanmaya çalışan yeni yetme tipler, bi cacık olmaz bunlardan” dedim. Bilen bilir, Asgard ve Fimbulvinter İskandinav mitolojisi hakkında söz yazan gruplar için bitmek tükenmek bilmeyen ilham kaynaklarıdır adeta. Şu anda tanıtmakta olduğum ve bir hafta önce piyasaya çıkan albümün de ismi “…to North” olunca klişe kombosu tamamlanmış. Ama, işte bir ama var.

“…to North” hakkında övgü dolu bir kritik okudum ve bu kritik sırasında ne göreyim? Meğerse bu grubun gitaristi ve davulcusu efsane grup MITHOTYN’in elemanlarıymış. Az önce söylediğim lafları hemen geri aldım tabi, bırak folk metal dalgasından nemalanmayı, o folk metal dalgasını yaratan ilk gruplardan biridir MITHOTYN, saygıda kusur etmeyiz.

İlk dinlediğim albümleri “Fi’mbulvintr” idi ve daha ikinci şarkı olan Einhärjar ile “işte bu” dedim. O özlediğim, saf melodik death/viking metal soundunu mükemmele yakın şekilde uyguluyor KING OF ASGARD. “…to North” ile ilk albümlerinin soundundan fazla uzaklaşmadan yine “çatır çatır” tabirinin tam oturduğu, çok sağlam bir işle geri dönmüşler.

Müzikal açıdan grup daha önce yapılmayan şeyler yapmıyor, yapmasına da gerek yok zaten. Melodik death metal (hatta bazı bazı melodik black metale göz kırpıyor) ile İskandinav mitolojisi konseptinin birleştirildiği, kafa sallamadan durmanızı baya zor kılan kaliteli riflerle ve melodilerle baştan aşağı donanmış, Karl Beckmann’ın yırtıcı ama aynı zamanda anlaşılır vokalinin domine ettiği, yaklaşık 50 dakikalık süresi boyunca belirgin bir kalite düşüklüğü göstermeyen oldukça başarılı bir albüm “…to North”. Melodik death metal ve İskandinav mitolojisi deyince aklınıza bir grup geldi hemen değil mi? Evet KING OF ASGARD zaman zaman AMON AMARTH’ı andırıyor, ama hiç merak etmeyin. Grup elemanları bu tip hatalara imkan vermeyecek kadar tecrübeli ve ne yaptığını bilen müzisyenler.

Bir melodik death metal albümünde en çok neye dikkat ederiz? Bana sorarsanız tabii ki gitarlar derim. Bu albümü bu kadar övmemin sebeplerinden en önemlisi Karl ve Lars ikilisinin albüm boyunca çok sağlam bir gitar işçiliği çıkartması. İkincisi de şarkı yazımında bu tecrübeli müzisyenlerin ne kadar başarılı olduğunu göstermesi ve her şarkıya bir kimlik katması. En basit örnek olarak Gap of Ginnungs şarkısını gösterebiliriz. Gap of Ginnungs, Ginnungagap diye de bilinir ve İskandinav mitolojisine göre dünya oluşmadan önceki boşluğun, hiçliğin ismidir. İşte bu şarkıda orta tempo, iç boğucu rifler tekrara bağlanarak sözlerle uyumlu şahane bir atmosfer yaratılmış ve bize de dinleyip takdir etmek düşmüş. Andy Larocque tarafından yapılan prodüksiyonu da es geçmemek lazım. Tam ayarında, gavurun deyimiyle “crunchy”, bizim deyimimizle de “çatır çatır” bir şekilde tonlanmış gitarlar.

Şarkılarda kullanılan konseptler açısından, daha önce de dediğim gibi grup gayet bilinen temaları seçmiş. Ne yapalım adamlar inanmış bir kere. Albümü dinlerken aklıma birşey takıldı bu arada. Kuzeyli gruplar böyle İskandinav mitolojsinden bahsediyorlar habire, gayet de karizma duruyor. Bizden niye hiç çıkmıyor şöyle “…and İsrafil shall sound the Sur once again!”, “Mikail, the bringer of storms” gibi sözler? Bu konuya eğilmek lazım.

Viking metalin ciddi yönünü bu kadar iyi kotaran bir gruba rastlamamıştım son zamanlarda. Baştan aşağı kaliteli parçalarla donanmış, benim açımdan yılın güzel sürprizlerinden biri “…to North”. Keşfettiğim günden beri neredeyse başka hiçbir şey dinlemedim (yeni dinlemeye başladığım ARCH/MATHEOS dışında, onlar da ayrı bir olaymış hakikaten). Dağıldığı için üzüldüğümüz MITHOTYN elemanları geri dönmüş de yardırıyorlarmış bile, haberimiz yok. Dinleyin, dinletin.