Müziklerinde en tepede yer alan unsur “melodi” olan grupların yapması gereken ve yapamadıkları takdirde her şeyi bok eden bir durum var, o da bu grupların yazdıkları melodilerin iyi olması.

“Melodik cicoz metal”, “melodik kürek metal” tadında bir tanımlamanız varsa, bahsi geçen o melodiler iyi olacak. İllâ ki iyi olacak. Başka çareniz yok. Zira “melodik” ön adlı bu gruplar, ekseriyetle, melodiye öylesine abanıyorlar ki, müziğin geri kalanı bu melodiler için bir arka plan olmaktan öteye gidemiyor. Dümdüz akorlar, kalıp dışına çıkma fikrinden ödü kopan boş beleş ritim gitarlar, melodiyi ön plana çıkarmak adına tekdüzeliği kırmaktan çekinen davul kullanımı ve elbette ki melodiye zeval gelmesin diye o melodinin çizdiği sınırların dışına çıkamayan ve yorumlama sınırları o melodinin müsade ettiği mesafelerle sınırlanan -hele bir de şarkı söylemiyor, tek notadan brutal yapıyorsanız- vokaller.

VARG 2005′te kurulan ve son 5 yılda 3 albüm çıkaran Alman bir pagan/viking metal grubu. Bazılarınızın bildiği gibi “varg” İsveççe ve Norveççe’de “kurt” anlamına geliyor ve grup da tüm kimliğini bu sevimli hayvan üzerine kurmuş durumda. Grubun kurduğu bir diğer öğe ise, imajları. Ki onu da TURISAS’ın imajı üzerine kurmuşlar.

VARG

TURISAS

Sadece bu albümlerini düşünecek olursam, pagan metal denince kafanızda ne canlanıyorsa onu yapıyorlar. Elle yapılan tırnak işareti eşliğinde epik melodiler, marşsı, dört nala ritimler, Almanlığın verdiği gaz ve büyük oranda formulize şarkılar. Grubun ilk iki albümünü dinlemediğim için öncesi sonrası türü bir karşılaştırma yapamayacağım, o nedenle olayı sadece “Wolfskult” ile sınırlı tutacağım. Grubun evvelini bilenler varsa, aşağıya yorum yapabilir, “Haksızlık ediyorsun, VARG’ın ilk zamanları şöyle güzeldi, böyle hoştu” türevi şeyler söyleyebilirler. O tarz yorumlar da başım üstüne, zira ilk albüm “Wolfzeit”ın baya iyi olduğuna dair duyumlar almışlığım var. Yalnız “Wolfskult”a eğilmeden önce bahsetmek istediğim bir şey var.

Pagan metal, beni nedden yorruyossuuuuuun?

Neden bu kadar sınırlısın be pagan metal? Ya da haksızlık etmeyelim. Pagan metal, içinde neden bu kadar çok yeniliğe kapalı grup barındırıyorsun?

Arkadaş, “pagan metal, şu, şu, şu melodi kalıpları içinde olmak zorundadır; onların dışına çıkarsa paganlığı kalmaz, ağaç, orman üzülür, doğa dost öksüz kalır” diye yazılı olmayan ama türe dahil her grupça kabul edilmiş bir kaide mi var? Neden ben limitleri biraz zorlayanlar dışındaki büyük çoğunluk pagan metal grubunun “olayını” duyar duymaz anlayabiliyor ve tüm sürprizlere kapımı kapatıyorum? Neden bunca grup neredeyse birbirinin aynısı müziği yapıyor? Hayır, büyük hayallerim de yok, ama tıpkı sırtını melodiye yaslayan birbirinin kopyası power metal grupları gibi, kuzey melodisi harici bir şey yapmaktan çekinen bu pagan, viking metal grupları da aşırı kafeslenmiş, kendi içine sıkışmış hale gelmediler mi? Melodik death metalde de aynı olayı yaşadık (“Bunları kitaplarımızda yazdık”) ve türün kalıplarını kıran ve melodiyi doğru şekilde kullananların nasıl büyüdüğünü, türün kurallarına hapsolanlarınsa nasıl sıradanlaşıp, bir çırpıda unutulduğunu gördük. E o zaman neden herkes gibi olmak? Neden dinleyticiyi şaşırtacak türde bir şeyler yapacak cesareti gösterememek?

Albüme baktığımızda söyleyebileceğimiz başlıca şey, VARG’ın pagan/viking metal olayını iyi biliyor oluşu. Evet, konu pagan/viking metalse, VARG türün gereklerinden hepimizden çok haberdar. Haberdar haberdar olmasına da, türü olduğu gibi kabul ediyor oluşu ve “bozuk değilse düzeltme” düsturu çerçevesinde tümüyle alışık olduğumuz, yıllardır binlerce kez duyduğumuz şeyleri sunuyor olmaları, onları -bence bir grup için kullanılabilecek ağır ifadelerin başında gelen- herhangi bir grup olmaktan öteye taşıyamıyor.

Pagan metalin amansız bir takipçisiyseniz ve neyle karşılaşacağınızı daha ilk andan bilmenize rağmen duyacağınız şeyden büyük zevk alıyorsanız, “Wolfskult”u da seversiniz. Zira albüm pagan metal adına gereken her şeye sahip. Tek sorun, albümde duyacağınız pek çok şeyi daha önce çok kererler duymuş olduğunuz. VARG olmaz da MARG olur, “Wolfskult” olmaz da “Foxkult” olur; buradaki temel sorun, albümün az fikir barındırıyor oluşu. Elbette ki herkes içinde bulunduğu türe yenilikler katmalı, yapılmayanı yapmalı, özgünlük adına etini satmalı diye bir şey yok. Ancak pagan metal gibi sınırları önceden çizilmiş bir türe dahil bu müziği lineer bir düzlem olarak, içinde barındırdığı aykırılıkları, işe yarar fikirleri de bu düzlemdeki ufak sapmalar olarak değerlendirirseniz, “Wolfskult”un baya düz bir çizgi çizdiğini fark etmeniz çok uzun sürmeyecektir. Tabii ki de içinde karakter barındıran, farklı öne çıkarlıkları olan yapıtlar, düzenlemeler var. Ancak… Evet ancak.

İlk paragrafa dönersem, “Wolfskult”un içinde epey fazla melodi barındırdığını söyleyebilirim. Bu melodiler büyük oranda vasat kategorisine sokulabilecek düzeydeler ve söylemekten sıkıldığım şekilde, önceden duyduğumuz şeylerin dışına çıkmıyor, çıkamıyorlar. Aslına bakarsanız, yazının belkemiği haline getirdiğim bu “farklı bir şey yok, hep duyduğumuz şeyler” konusu da üstünde durulası ve daha derinlemesine incelenmesi gereken bir konu, ancak bu yazı için fazla deşmeyip, bu konuyu ilerki makalelere yahut PATV’ye atalım, yola devam edelim.

Ya da, etmeyelim. Evet, albüm kaba tarifi bu şekilde arkadaşlar. Pagan/viking metal sevmiyorsanız bu albümü sevme olasılığınız yok. Pagan metal seviyorsanız, kaşarlanmışlığınıza göre albümü sevebilir ya da sevmeyebilirsiniz. Ancak, değerlendirmemi mazur görün, “Wolfskult”u çok beğenirseniz, şahsen pagan metal konusunda çok da tecrübeli olmadığınız gibi bir çıkarım yapmak durumunda kalacağımı da belirtmek isterim. Zira “Wolfskult”un daha iyilerini uzun yıllardır duyuyoruz ve bu sebepten de albümü kendi halinde, kimseye zarar vermeyen, -yine acı bir tanımlama ama- “herhangi” bir pagan/viking metal albümü olmaktan da ötede göremiyorum.