Ömer Kuş

Son zamanların başarılı gruplarından IN MOURNING, Spinefarm Records’la anlaşmalarının ardından üçüncü albümleriyle geri döndü. Sitede kritiklerini de bulabileceğiniz grubun ilk iki albümü doom ve progresif tatları katılmış bir melodik death metalin icra edildiği, birçok yerden övgü dolu yorumlar almış albümlerdi.

Ne var ki grup bu olumlu tepkilere rağmen hala geniş bir kitleye yayılabilmiş değil. Umuyorum Spinefarm’ın da etkisiyle “The Weight of Oceans”ın çıkışının ardından iyi bir turne falan kaparlar da biraz hak ettikleri ilgiyi görmeye başlarlar.

Evet gelelim albüme. Albümün kapağı ortamlara salındığında baya şaşırmıştım zira böyle bir yaratık IN MOURNING’in şarkılarındaki temalara pek uymuyordu. Ama sonradan öğrendik ki gerçekten grup sözsel açıdan farklı bir şeyler denemeye karar vermiş. Albüm, adından ve kapağından da anlaşılabileceği gibi Tarkan: Viking Kanı filmindeki dev, insan yiyen ahtapotu konu alıyor. Grup üyeleri çocukluktan beri büyük Tarkan fanıymış ve bu albümlerini tamamen kendisine ithaf… tamam burada kesiyorum.

Evet ne diyorduk, elimizde konsept bir albüm var. Grup üyelerinin dediğine göre, bir adamın en büyük korkusu olan okyanusu yenmeye çalışmasını konu alıyor. Ama bunu anlatırken baya ilginç şeyler dönüyor arada. Doğaüstü olaylar, mitolojiden fırlamış yaratıklar, gökyüzü ile okyanusun savaşması gibi. Ben açıkçası bu fikri beğendim ve sadece konsept albüm yapmış olmak için özensiz bir biçimde yapıldığını da düşünmüyorum. Albümün genelinde bu konseptin önemli bir rol oynadığı rahatça hissediliyor. Müzik konsepti çok iyi bir şekilde destekler nitelikte. Klişe bir tabirle böyle gerçekten okyanusun altında eziliyormuş gibi hissedebilirsiniz zaman zaman. Ben bir kere ezildim Hint Okyanusu’nun altında, ordan biliyorum hani. Bunun en iyi örneği kesinlikle kapanışı yapan şarkı The Voyage of a Wavering Mind. Ağır temposu, güçlü, yavaş ve tekrar eden rifleri ve hayvani brutal vokal icrasıyla kesinlikle albümdeki favorilerimden.

Müzikal olarak grup önceki işlerinden fazla uzaklaşmadan, ama bir “aynılık” ya da kendi kendini kopyalama gibi tatsızlıklara mahal vermeden yapabileceği en iyi devam albümünü yapmış bence. IN MOURNING’i önceden dinleyip seven kişilerin bu albümü de çok seveceklerini düşünüyorum. Yine Jonas Kjellgren imzalı prodüksiyon, yine üç gitar tarafından icra edilen akılda kalıcı melodiler, kaliteli, groovy ve bazen de cıgıcıgılı kafa sallatan rifler, her türlü vokalin altından başarıyla kalkan ve albüme varyasyon katan bir vokalist, önceki albümlere göre çok daha rahat duyulan ve bazen çok tatlı işlere imza atan baslar ve yerli yerinde kullanılmış davullar (söyleyecek bir şey bulamamak) karşılıyor bizi.

Albüm 9 şarkıya sahip ve tam 61 dakika sürüyor. Uzun, inişli çıkışlı şarkılar olduğu gibi, Isle of Solace gibi nispeten kısa ve hiç tempo düşürmeden ilerleyen melodik death metal parçaları da mevcut. Albümdeki şarkılara da bir değineyim istiyorum, zira gerçekten bahsedilmeden geçilmeyecek şarkılar var.

Öncelikle albümün açılışını yapan 9 dakikalık Colossus gerçekten adı gibi dev bir açılış parçası. Sakin sakin başlayıp tempo kazanması, ardından gelen mükemmel nakaratı, orta kısımlarındaki atmosferik bölümler, orgazmik bitişi falan derken hastası oldum resmen. Hemen arkasından gelen ve albümden ilk klip çekilen parça olan A Vow to Conquer the Ocean da yine altta kalmayan, yedi buçuk dakikalık sürenin nasıl geçtiğini anlamadığım bir yapıt. Bu noktada bir şey dikkatimizi çekiyor: Adamlar çok iyi ve akılda kalıcı nakaratlar yazmışlar bu albümde. Bir de klibe değinmeden geçmek istemiyorum. Metal grupları kliplerde çok sert görünmeye çalışmayı bıraksın. Yani şu klibi izledim vokalist Tobias abinin surat ifadesine gülmemek için zor tuttum kendimi kapattım sonra zaten. Grubu bilmesem uyuz olur dinlemezdim belki de yani o derece. Yapmayın etmeyin arkadaşlar, potansiyel dinleyicileri bile uzaklaştırır bu tip klipler.

Devam edelim. Bahsedilmeden geçilmemesi gereken bir şarkı daha var, o da Celestial Tear. Yine 7 küsür dakika süren ve tamamen temiz vokal içeren bu şarkı grubun bu tip sakin şarkıları da mükemmel bir şekilde kotarabileceğini kanıtlıyor. KATATONIA esintileri yüzümüze çarpıyor, Tobias temiz vokalde de ne kadar başarılı olduğunu bir kez daha kanıtlıyor. Diğer şarkılara girmiyorum artık ama kesinlikle boş yok bence.

Daha önce de dediğim gibi, grup çıtayı yükselten ilk iki albümden sonra yapabileceği en iyi işi yapmış. Çok radikal bir değişiklik yok ama beste kabiliyeti daha üst düzey ve kendilerini tekrarlamadan bu işin altından kalkmayı bilmişler. Bundan sonraki albümde ne yapacaklar çok merak ediyorum doğrusu. Eğer ilk iki albümü sevdiyseniz büyük ihtimal bunu da seveceksiniz, eğer ilk iki albüme de ısınamadıysanız bu albümle pek fikrinizin değişeceğini sanmıyorum. Melodik death/doom metal seviyor ve daha IN MOURNING’i dinlemediyseniz hemen bu sayfadan başlayın işe. Benim için şu ana kadar çıkan 2012 albümleri içerisinde en iyilerinden biri.