Bu albüm çıkalı 18 yıl falan olmuş. Bir devrimden sonra, dönem dönem “vay be neler dönmüş Serhat ya” moduna gireriz, sonra unuturuz hayatımıza devam ederiz, daha sonra bir dönem gelir “ne albümmüş lan” oluruz gene falan filan. Evet, bence “Awake” albümü metal müzikte bir devrimdir. Bunu temellendirmek için o kadar farklı argümanlar sunabilirim ki, hepimizin aklı şaşar. Biraz birşeylerden bahsedeyim.
Bir kere, Portnoy’un hem abardığı, hem yenilikçi takıldığı hem de “abarmadığı” (evet hem abarıyor, hem abarmıyor nasılsa) ve obsesifkompülsif rahatsızlığının henüz mesleğine tam yansımadığı bir döneme denk geldi bu albüm. Ek olarak, dönemine göre “manyak ötesi”, günümüze göre bile “süper” bir davul soundu da işin cabası. Petrucci’nin “bilibili” olayını abartmadığı, ama Erotomania parçasında yaptığındaki gibi icra edince de tam ettiği de bir albüm “Awake”. Basçı Myung’ın da, donraki dönemlere nazaran daha bir önde olduğu, ve kompoze – lirik aşamalarında da ciddi katkısının olduğu da bir albüm bu.
Ama bu albümü “tuhaf ve inanılmaz” yapan kişiler, klavyelerdeki KevinMoore ve vokalist James LaBrie’dir bence. Tuhaf bir albüm bu, evet. “Çok bilmişler” tarafından “dandik” şeklinde etiketlenen o çiğ synth tonları, güçsüz ama efektif string tonları albümü öyle ayrıksı kılıyor ki, “iyi ki de her şey böyle olmuş” diyorum “Awake”i her dinlediğimde. Ayrıca kendisini salt “gönül adamı” sığlığında değerlendirmek de bence haksızlık. Öyle de bakan fanları var çünkü grubun. TamamRudess cidden öküzün önde gideni canavarlığında şeyler yapıyor, ama “Awake” döneminde böyle şeyler yapmaya kalkışsaa ya Petrucci – Portnoy ortaklığının sansürüne uğrar, ya da “Awake” isimli albüm asla ve asla çıkamazdı.
LaBrie’ye gelirsek, kesinlikle onun da çok “tuhaf” bir vokali var. Benim kendisiyle ilgili farklı farklı düşüncelerim var, ama uzatmak istemiyorum bu konuyu. Özet geçersem, son dönemki Hetfield etkili kirli vokallerini beğenmiyorum, onu en özel kılan derin pesleri de git gide vasatlaştı, tizleri de eski gücünde değil. Yine de iyi bir profesyonel ses kullanıcısı tabii ki kendisi, saygımız sonsuz. Ben genelin aksine “Images & Words” albümüne öyle çok hayran değilim, LaBrie’nin bu albümdeki performansını da fazlasıyla “bak nasıl da tizlere çıkabiliyorum” egoizmiyle icra edilmiş şekilde algılıyorum. Ama “Awake” albümü derseniz, orada önümü de iliklerim, hayran olduğumu da kimseden saklamam. Özellikle pes vokallerindeki verdiği renk ve duygu bence gerçek anlamda inanılmaz. Ayrıca “Systematic Chaos”daki gibi kirli vokalleri de zorlama ve lezzetsiz değil, hem güçlü hem albümün ruhunun oluşumunda katkıda bulunmuş, ve oluşan bu ruha da son derece iyi gitmiş.
Kişisel favorim “Scenes From a Memory” de olsa, bu albüm bence grubun en inanılmaz albümü. Neden favorim değil o halde derseniz, bana çok tuhaf gelen bir albüm kendisi çünkü aynı zamanda. Bu grubu takip eden VANDEN PLAS gibi topluluklar, grubun tuhaflığını da özümsemiş olsalar gerek ki onlar da türü bambaşka boyutlara taşıdılar. Elbette herkes ister hayranı olduğu grubun sürekli birbirinden inanılmaz albümler çıkartmasını. Ama ilham olayı öyle kolay çözülebilecek bir olgu değil, ve bizim gibi toplumların sanatçılara biraz saygı duyması gerekiyor. Çünkü saygı olmadığı zaman kutuplaşmalar oluyor, bir taraf ölümüne hayranı olduğu grubu savunuyor, sıçsalar bile yere göğe sığdıramıyor; diğer taraf ise uyuz olduğundan adamlar iyi bir iş yapsa bile sürekli kötülüyorlar.
Evet “Awake” albümü metal tarihinin en “eşsiz” eserlerinden biridir, anlaması, sindirmesi zor bir albümdür. Şarkı sözlerine falan girmeyeceğim, zaten böyle kült olmuş albümlerin kritiğini yaparken biraz serbest takılmak daha iyi oluyor. Neticede genel – geçer bilgileri merak eden kişi netten n tane yazıya ulaşabilir albümle ilgili. DREAM THEATER’a ileri derecede uyuz olan kişilerin bile etkilendiği bir KevinMoore gerçeği var albümde, Space DyeVest şarkısında kendini farklı hissetmeyen var mıdır ki insanoğullarının arasında? Bakın iyi – kötü falan demiyorum, farklı diyorum. Şahsen benim ağlayasım geliyor gibi olurken, sonra içimi bir huzur kaplıyor, hep tize tırmanır gibi olan o piyano hamleleri bir melodiye tamamlanınca da gerçek dünyaya dönüyor gibi oluyorum falan. Tuhaf işte, ne denir ki başka?
Kadro James LaBrie: Vokal
Mike Portnoy: Davul
Kevin Moore: Klavye
John Myung: Bas
John Petrucci: Gitar
Şarkılar 1. 6:00
2.Caught in a Web
3.Innocence Faded
4.Erotomania
5. Voices
6.The Silent Man
7.TheMirror
8. Lie
9. Lifting Shadows off a Dream
10. Scarred
11. Space-Dye Vest
Space dye vest gibi sanat ötesi bir eserin varlığı için bile 10 puanı hakeden bir albüm.O nasıl şarkıdır,o nasıl bir tınıdır,o nasıl bir piyanodur.Kaç insanı hüngür hüngür ağlatmadı ki o güzide parça.Kevin Moore sen insan değilsin.
Hayatımın en değerli 2-3 albümünden biri. Yıllardır dinlemekten hiç bıkmadığım, grubun özellikle SFAM II den sonra ayarını kaçırdığını düşündüğüm teknik / duygu ölçüsünün kusursuz şekilde tutturulduğunu düşündüğüm albüm. Ne yazık ki yıllarca Türkiye’de basılmış olan orjinal kasette Scarred parçası olmadığı ve o zamanlar internet te bu kadar yaygın olmadığından bundan bihaber olarak dinlemiştim.
Mirror + Lie ulan ne Space-Dye Vesti. Zaten içinde var Space-Dye Vest. Mirror + Lie Dream Theater’cısıyım.
Ayrıca başlık çok kötü.
Ayrıca “AYRAN MAIDEN” esprisi daha kötü.
Kritik de eh meh. Düşünceler güzel de aktarım niyeyse şey etti beni. Kıl etti. Aktarım ne amk. Neyse. Ama sen kıl değilsin Aeonian’cığım yanlış anlama beni. Bi kere “progresif” kelimesini kullanmamışsın, o bile yeter yani. Ben mesela yapamıyorum onu hala.
Vazgeçtim lan Dürüm esprisi daha kötü. Daha da kötüsünü yapayım çıtayı düşüreyim diyorum aklıma gelmiyo.
Bi de kimse demeden ben yazayım: Camel baya iyi bi grup.
1. Awake
2. SFAM
3. Images and Words
4. Train of Thought
5. A Dramatic Turn of Events
6. Six Degrees of Inner Turbulence
7. Falling Into Infinity
8. Octavarium
9. Systematic Chaos
10. Black Clouds & Silver Linings
Awake tabiki cok guzel bir album ama bana gore efsanevi bir album degil. Efsane bir albumun bence basindan sonuna kadar butun sarkilari olganustu olmali, Awake iste tam bir karisik corba (gavurun deyisiyle “mixed bag”)
Bence albumdeki sarkilar cok keskin sekilde “olaganustu sarkilar” ve “siradan sarkilar” olarak ikiye ayriliyorlar. Yani A Mind Beside Itself ve Mirror+Lie albumu oyle bir goturuyor ki, gerisinde kalan sarkilar bence bunlara oranla cok fazla siritiyorlar. Bana sanki grup butun yaratici gucunu bu sarkilarda harcamis geriye kalan sarkilari da albumu doldurmak icin yapmis gibi geliyor.
Bu arada, Mirror+Lie bence “DT de ruh yok yeaa, paso teknik masturbasyon takiliyo adamlar” diyenlere kapaktir. Birakin progresif metali, butun metal tarihinde bu kadar ruh/gaz tasiyan sarki az bulursunuz..
Scenes From A Memory ile birlikte en sevdiğim Dream Theater albümü.Kritikte de belirtildiği gibi James LaBrie ve Kevin Moore’un albüm üzerindeki etkisi çok büyük.10/10
Lie parçasına hastayım hasta. Bir parça nasıl hem hit olur, nasıl hem teknik olur, nasıl hem duygusuz olmaz, nadir örneklerden. Şimdilerde böyle parçalar çıkarmak imkansız. Olmaz yani zorlamamak lazım. Olursa adı nostalji olur, taklit olur, yani olmaz.
Lie şarkısına takıntılıyım. Klibiyle, vokaliyle, müthiş bestesiyle, sololarıyla, yok böyle bir parça. Labrie denilen zat bu şarkıda tanrısal bir performans sergilemiş. Metal tarihinde temiz vokaller Top 10 listesi yapılsa listeye girer bence. Binlerce kez dinledim, hala dinliyorum, sıkmıyor Lie.
(8.36/10, Toplam oy: 233)
Loading ...
Images and words SFAM ile birlikte en muhteşm dream theater şaheseri.Fazla yoruma gerek yok.Yazar herşeyi özetlemiş zaten. 10/10
Bir de Images and words kritiği görürsek harika olacak.Kritik çok iyi bu arada.Ellerine sağlık.
Space dye vest gibi sanat ötesi bir eserin varlığı için bile 10 puanı hakeden bir albüm.O nasıl şarkıdır,o nasıl bir tınıdır,o nasıl bir piyanodur.Kaç insanı hüngür hüngür ağlatmadı ki o güzide parça.Kevin Moore sen insan değilsin.
YANINA DA AYRAN MAIDEN!
Şaka bir yana Space-Dye Vest…
25.05.2012
@Mr Shred, ahahahahahahahaha
@saw you drown: sağolasın.
26.05.2012
@Aeonian_Lich, yanında da dimmu burger menü üstüne patlat bi grunge
asodjaısudhıasudhıasyd8yadsd9oadc
yapmayın böyle iğrenç şeyler. rica ederim
Hayatımın en değerli 2-3 albümünden biri. Yıllardır dinlemekten hiç bıkmadığım, grubun özellikle SFAM II den sonra ayarını kaçırdığını düşündüğüm teknik / duygu ölçüsünün kusursuz şekilde tutturulduğunu düşündüğüm albüm. Ne yazık ki yıllarca Türkiye’de basılmış olan orjinal kasette Scarred parçası olmadığı ve o zamanlar internet te bu kadar yaygın olmadığından bundan bihaber olarak dinlemiştim.
Mirror + Lie ulan ne Space-Dye Vesti. Zaten içinde var Space-Dye Vest. Mirror + Lie Dream Theater’cısıyım.
Ayrıca başlık çok kötü.
Ayrıca “AYRAN MAIDEN” esprisi daha kötü.
Kritik de eh meh. Düşünceler güzel de aktarım niyeyse şey etti beni. Kıl etti. Aktarım ne amk. Neyse. Ama sen kıl değilsin Aeonian’cığım yanlış anlama beni. Bi kere “progresif” kelimesini kullanmamışsın, o bile yeter yani. Ben mesela yapamıyorum onu hala.
Vazgeçtim lan Dürüm esprisi daha kötü. Daha da kötüsünü yapayım çıtayı düşüreyim diyorum aklıma gelmiyo.
Bi de kimse demeden ben yazayım: Camel baya iyi bi grup.
Oramakoma Buramako (aklıma geldi şimdi bak)
26.05.2012
@hen, Daha kötü espriyi bilmem de, sana en kıl olduğum yaklaşımda bir şeyler söyleyeyim:
Daha iyisini yazabiliyosan yaz da öyle konuş, yazamıyosan da eleştirme sus!.
:P
26.05.2012
@Aeonian_Lich, işte yazcaktım yazmadım olm, yazamıyom çünkü.
26.05.2012
@hen, 10-15 yerde camel esprisi yapmisin bayatladi artik
26.05.2012
@aguero, evet yaa ordan çok iyi bi gönderme yapabilirdim. kendimi tekrar ediyorum artık.
En sevdiğim DT albümü. Valla SFAM olsun, Images And Words olsun hepsini 5′e katlar.
Gelmiş geçmiş en iyi proğreğsif metal albümü. 20/10 bir albüm. Bir tat, bir doku.
Sıralama yapmazsam ölürüm
1. Awake
2. SFAM
3. Images and Words
4. Train of Thought
5. A Dramatic Turn of Events
6. Six Degrees of Inner Turbulence
7. Falling Into Infinity
8. Octavarium
9. Systematic Chaos
10. Black Clouds & Silver Linings
26.05.2012
@Rotten Angel, Niye herkes ilk albüme üvey evlat muamelesi yapıyor, bence iyi albüm.
26.05.2012
@Jester, labrie olmadığı için hiç dinleme tenezzülünde bulunmadım. iyi mi kötü mü bilmem artık :)
onu bunu bilmem de lie’ın klibi çok güzel.
Awake tabiki cok guzel bir album ama bana gore efsanevi bir album degil. Efsane bir albumun bence basindan sonuna kadar butun sarkilari olganustu olmali, Awake iste tam bir karisik corba (gavurun deyisiyle “mixed bag”)
Bence albumdeki sarkilar cok keskin sekilde “olaganustu sarkilar” ve “siradan sarkilar” olarak ikiye ayriliyorlar. Yani A Mind Beside Itself ve Mirror+Lie albumu oyle bir goturuyor ki, gerisinde kalan sarkilar bence bunlara oranla cok fazla siritiyorlar. Bana sanki grup butun yaratici gucunu bu sarkilarda harcamis geriye kalan sarkilari da albumu doldurmak icin yapmis gibi geliyor.
Bu arada, Mirror+Lie bence “DT de ruh yok yeaa, paso teknik masturbasyon takiliyo adamlar” diyenlere kapaktir. Birakin progresif metali, butun metal tarihinde bu kadar ruh/gaz tasiyan sarki az bulursunuz..
ho$ kritik. albumde cok iyi. ellerine saglik.
05.06.2012
@Utku, Sağ olasın.
sevdiğim tek dream theater albümü diyebilirim.diğerlerini sevmeme sebebime gelince james labrie’nin vokaller sağolsun.
Kanımca dt albümün en iyi şarkılarını sona saklamış, scarred ve tabi ki space dye vest dışında çok da beğenmedim. IAW’den bir tık geride görüyorum.
Scenes From A Memory ile birlikte en sevdiğim Dream Theater albümü.Kritikte de belirtildiği gibi James LaBrie ve Kevin Moore’un albüm üzerindeki etkisi çok büyük.10/10
Gece gece bir döndürüyorum da… çok büyük albüm lan bu. Yapamıyorlar artık bir tık aşağısını bile.
Scarred’in sonu. :’( Bok var, ayrıldın Moore.
Dream Theater’ın 2000′den sonraki tüm albümlerini topla bu albümün yanına yaklaşamazlar. Deli işi bir kalite.
En sevdiğim dream theater albümü. Sonradan dinleyeceğim şeyler üzerine olağanüstü etkisi olmuş bir eser.
Lie parçasına hastayım hasta. Bir parça nasıl hem hit olur, nasıl hem teknik olur, nasıl hem duygusuz olmaz, nadir örneklerden. Şimdilerde böyle parçalar çıkarmak imkansız. Olmaz yani zorlamamak lazım. Olursa adı nostalji olur, taklit olur, yani olmaz.
Lie şarkısına takıntılıyım. Klibiyle, vokaliyle, müthiş bestesiyle, sololarıyla, yok böyle bir parça. Labrie denilen zat bu şarkıda tanrısal bir performans sergilemiş. Metal tarihinde temiz vokaller Top 10 listesi yapılsa listeye girer bence. Binlerce kez dinledim, hala dinliyorum, sıkmıyor Lie.
Bu albümü dinleyince günümüz prog. metal gruplarına sound’ınızı sikeyim prodüksiyonunuzu sikeyim demek istiyorum.
Yapay duygularınızı, politik doğruculuğunuzu, orta sınıf ahlakınızı sikeyim.
Sıkıntıdan Dream Theater dinliyorum. Demek ki nasıl sıkılmışsam..
Aldığım ilk CD olur bu albüm.