Metalin her türünde, saklı kalmış başyapıtlar vardır. Adları neredeyse hiçbir yerde geçmez, hatta türü yakından takip edenler bile o keşfedilmeyi bekleyen cevherlerden habsersizdirler. Siz bir şekilde o albümü, grubu duymuşsunuzdur ve nasıl iyi bir albüm veya grup olduğunu bilirsiniz. Dersiniz ki, “bu türü dinleyen herkes bunu duymalı, bilmeli”.
Ama olmaz. Birkaç kişi dışında hiç kimseden o albümün adını duyamazsınız. O albüm hep size ve çok ufak bir kitleye özel kalır, sonrasında ve öncesinde çıkan ve övgülere bulanan sayısız işten çok çok çok ÇOK daha iyi olduğunu bilmenize rağmen, nasıl olup da o grubun, albümün nasıl böyle gizli saklı kaldığını, adının çok daha fazla insan tarafından anılmadığını anlayamazsınız.
Bugün, bu albümlerden birini anlatacağım.
Kendi içine sıkıştığından ve tazelenmesinin zor olduğundan dert yanıp durduğumuz melodik death metalin bu kafesini kırabilen grupların nasıl yollara başvurduğu hepimizin malûmu. IN FLAMES, SOILWORK ve benzeri grupların melodik death metalin aynılık zincirlerinden kurtulma yolları, son 10 yıldır metal dünyasının en çok tartışılan konularından biri. Bu tür yollara sapmayan grupların çoğu da IN FLAMES, SOILWORK, AT THE GATES klonu olarak yaftalanmaktan kurtulamıyor. Bahsetmekte olduğum albümün değerini arttıran temel sebeplerden biri de işte bu durum. “As Night Conquers Day” 1999′da, kendi halinde çıkan, hiç kimse gibi olmaya çalışmayan, sonuna kadar özgün, eşsiz, ancak hiç ses getirmeyen bir melodik death metal başyapıtı.
Müzisyenlik açısından son derece başarılı olan albüm, en büyük artısını ve eşsizliğini ,se duygusal tarafından yakalıyor. Bugüne dek dinlediğim en iyi melodik death metal albümlerinden biri olan “As Night Conquers Day”, yine bugüne dek dinlediğim en his dolu, en atmosferli, en gerçek albümlerden de bir tanesi. Tür ayırt etmeksizin.
Nedir bu albümü böylersi yoğun yapan. AUTUMN LEAVES’in dağılmasının ardından THE ARCANE ORDER’ı kuran gitarist Flemming C. Lund’un öncülüğündeki Danimarkalı grupta, başka çok az grupta duyabileceğiniz türde, son derece özgün bir melodik death metal anlayışı var. Rifler üzerinden ilerleyen müzik öylesine yoğun bir duygu patlamasına sahip ki, tek bir şarkılarından grubun ne düzeyde işini bilen kimselerden oluştuğunu anlayabiliyorsunuz. Sololardan tutun da, enfes pasajlar sunan armonik gitarlara kadar, “As Night Conquers Day” gerçek anlamda gizli kalmış bir melodik death metal dersi.
Ben ne kadar övsem, satırlarca yazsam, albümün yoğunluğunu yeterince vurgulayamayacak ve havada kalan laflar edip duracağım. Şu an bu yazıyı okuyan çoğu kişi belki sayfadaki şarkıların ilk birkaç saniyesini dinleyip “meh, o kadar da değilmiş” deyip sayfayı kapatacak. Ama eğer melodik death metali seviyorsanız ve grubu ilk kez bu yazıyla duyduysanız, işte bu yazı sizin için yazılıyor. Bu yazı, melodik death metali çok seven ancak tıpkı benim gibi uzuuuun yıllardır tür içerisinde kendilerini heyecanlandıracak bir şey bulamayanlar için yazılıyor. Şu an “The Jester Race“i veya o tür bir klasiği yazıyor olsaydım aşağıya türlü methiyelerin düzüldüğü yorumlar gelir, albümün bütün detayları masaya yatırılırdı. Bu albümde, bu yazıda öyle olmayacak. Bu albüm sadece henüz kendisinden haberi olmayan ancak var olduğuna emin olduğum kitlesi için, bilinmesi, dinlenmesi farz olan bir çalışma. Bu albüm, 12 yıldır albüm koleksiyonumun nadide bir köşesinde duran, bilinmeyen, yapayalnız bir başyapıt. Bu albüm, türe dair adı hep anılan “büyük” albümlerden hiçbir eksiği olmayan bir gövde gösterisi. Bu albüm, adını sanını bilmediğimiz gruplarca çıkarılan ve hiç karşımıza çıkmayacak, çok yakından ilgilendiğimiz bir müzik içerisinde ıskalayıp gideceğimiz, hiçbir zaman duyamayacağımız ne cevherler olduğunu bize hatırlatan, numunelik bir eser.
“As Night Conquers Day”, bugüne kadar dinlediğim, “en az kişi tarafından bilinen en iyi albümlerden” biri.
Kadro Boris Tandrup: Bas
Egil H. Madsen: Davul
Flemming C. Lund: Gitar
Torsten Madsen: Vokal
Thomas Andersen: Gitar
Şarkılar 1. The Reign Supreme
2. Revolution 21
3. Another Day, Another Demon
4. Empty Black Stare
5. Resigning From Life
6. As Night Conquers Day
7. Autumn Fever
8. The Present Past
9. Shadowland
10. The Discovery
@oz, sağolasın. Ben de Resigning from Life’ı ilk duyduğumda delirmiştim. 2 dakika 43 saniye boyunca basılan her nota bu kadar güzel mi seçilir arkadaş. Kusursuz bi enstrümantal.
peki böyle az kişi tarafından bilinen bir grubun (filmin, kitabın…vs) aradan bir süre geçtikten sonra birşekilde popüler olup, etraftan bi sürü insan “ya bilmemneyi dinledin mi/seyrettin mi” falan dediği zaman “onları ben buldum lan, siz kim oluyorsunuz yavşaklar” hissi…
şarkıları dinledim bu arada ve “meh, o kadar da değilmiş” diyorum, şaka lan şaka hehe, güzelmiş, yazık olmuş diyorum.
@cenk özmercan, Belki bu kritikle patlama yaşarlar falan sonra ahmet saraçoğluna minnet duygularını belirten naçizane bir hediye olarak araba falan alırlar. Evet evet.
yıllar önce bir sürü metal albümü olan bir ortamdan dinlemeden bilgisayarıma rastgele gruplar atarken ‘ismi güzelmiş, biraz doom takılalım’ diye tanıştığım bir gruptu bu. bugün melodeath’e bu kadar ilgiliysem sorumlusu atg ve dt’den sonra bu adamlardır. albümdeki favorim ise autumn fever oldu hep.
‘Come lift your wings from the soil of anger!’
In Flames ve Dark Tranquillity ve At the Gates’i sindirdikten sonra bu melodeath ne güzel imiş dayı diye düşünüp onlarca toplama albüm dürtmüştüm arşivime. Autumn Leaves o albümlerdeki tek tük şarkılarıyla beni yakalamıştı ve söz konusu albümün köpeği yapmıştı. Yıllardır da arada açar, halini hatrını sorarım. Güzel albüm, güzel kritik. Eyvallah.
Bu albümü yine senin bir yerde tavsiye etmen üzerine dinlemiştim, sanırım ekşi sözlüktü. Ama beni o kadar içine çekmemişti. The Present Past’ın hayranıyımdır ama yine.
Ne zaman nasıl keşfetmiştim hatırlamıyorum da baya hastasıyım bu albümün. Garden of Shadows da bunlar kadar iyi olmasa da geri planda kalmış güzel melodik death gruplarındandır, onları da tavsiye edelim tekrardan.
5 senedir mutlaka her ay 1-2 parca patlatirim bu albumden.
Hep merak etmisimdir, dagilmayip ayni cizgide ilerleselerdi, nasil olurdu diye. Bunu dusunup boyle bi huzunlenirim hep ne zaman bu albumden bir sarki dinlesem. ”Resigning From Life” enstrumantalini moraliniz bozukken dinlemeyin, fisi cekersiniz mazallah, sarkinin ismi de malum.
Bence bütün platformlarda bu adamları övüp, mainstream yapalım. Baskılara dayanamayıp birleşsinler ve bize bir As Night Conquers Day daha yapsınlar. Aşırı derecede The Discovery’ye maruz kaldım, yok böyle birşey.
(8.49/10, Toplam oy: 39)
Loading ...
grubun adını ilk kez duyuyorum.ayıp etmişim.
“The Discovery” tür ayırmaksızın dinlediğim en iyi şarkılardan biri. vokalin “i was created..” diye başladığı bölümde kendimi kaybediyorum adeta.
Ayrıca çok güzel kritik, teşekürler.
02.05.2012
@oz, sağolasın. Ben de Resigning from Life’ı ilk duyduğumda delirmiştim. 2 dakika 43 saniye boyunca basılan her nota bu kadar güzel mi seçilir arkadaş. Kusursuz bi enstrümantal.
gerçekten de kritikte’ki övgüler kadar varmış.ayrı bir atmosferi var bu grubun.
ben de ilk kez duydum ve harika bir albümmüş cidden, tavsiye için teşekkürler.
peki böyle az kişi tarafından bilinen bir grubun (filmin, kitabın…vs) aradan bir süre geçtikten sonra birşekilde popüler olup, etraftan bi sürü insan “ya bilmemneyi dinledin mi/seyrettin mi” falan dediği zaman “onları ben buldum lan, siz kim oluyorsunuz yavşaklar” hissi…
şarkıları dinledim bu arada ve “meh, o kadar da değilmiş” diyorum, şaka lan şaka hehe, güzelmiş, yazık olmuş diyorum.
02.05.2012
@cenk özmercan, Belki bu kritikle patlama yaşarlar falan sonra ahmet saraçoğluna minnet duygularını belirten naçizane bir hediye olarak araba falan alırlar. Evet evet.
Lise zamanlarımda keşfetmiştim bu albümü, uzun zaman kopamadıydım. Melodeath mecralarında sevdiğim birkaç albümden bi tanesi. Müthiş baya.
yıllar önce bir sürü metal albümü olan bir ortamdan dinlemeden bilgisayarıma rastgele gruplar atarken ‘ismi güzelmiş, biraz doom takılalım’ diye tanıştığım bir gruptu bu. bugün melodeath’e bu kadar ilgiliysem sorumlusu atg ve dt’den sonra bu adamlardır. albümdeki favorim ise autumn fever oldu hep.
‘Come lift your wings from the soil of anger!’
In Flames ve Dark Tranquillity ve At the Gates’i sindirdikten sonra bu melodeath ne güzel imiş dayı diye düşünüp onlarca toplama albüm dürtmüştüm arşivime. Autumn Leaves o albümlerdeki tek tük şarkılarıyla beni yakalamıştı ve söz konusu albümün köpeği yapmıştı. Yıllardır da arada açar, halini hatrını sorarım. Güzel albüm, güzel kritik. Eyvallah.
Bu albümü yine senin bir yerde tavsiye etmen üzerine dinlemiştim, sanırım ekşi sözlüktü. Ama beni o kadar içine çekmemişti. The Present Past’ın hayranıyımdır ama yine.
über albüm
Ne zaman nasıl keşfetmiştim hatırlamıyorum da baya hastasıyım bu albümün. Garden of Shadows da bunlar kadar iyi olmasa da geri planda kalmış güzel melodik death gruplarındandır, onları da tavsiye edelim tekrardan.
5 senedir mutlaka her ay 1-2 parca patlatirim bu albumden.
Hep merak etmisimdir, dagilmayip ayni cizgide ilerleselerdi, nasil olurdu diye. Bunu dusunup boyle bi huzunlenirim hep ne zaman bu albumden bir sarki dinlesem. ”Resigning From Life” enstrumantalini moraliniz bozukken dinlemeyin, fisi cekersiniz mazallah, sarkinin ismi de malum.
Baya şahesermiş yalnız.
Bence bütün platformlarda bu adamları övüp, mainstream yapalım. Baskılara dayanamayıp birleşsinler ve bize bir As Night Conquers Day daha yapsınlar. Aşırı derecede The Discovery’ye maruz kaldım, yok böyle birşey.
Fazla söze gerek yok.