Ömer Kuş

Folk/pagan metal camiasında sürüden ayrılıp kendi kimliğini oluşturmaya çalışan ve farklı şeyler deneyen grupları hep takdir etmişimdir. Hollanda’nın bağrından kopup gelen HEIDEVOLK da kariyerine (dinleyebildiğim kadarıyla en azından) sıradan bir “yerel enstrümana abanan folk metal grubu” olarak başlamışsa da geçtiğimiz ay çıkardıkları “Batavi”de farklı bir yol izlemeyi tercih etmişler ve iyi de yapmışlar bence.

Grubu ilk “dinlemeye çalışmam” Walhalla Wacht albümü ile olmuştu. Bir iki şarkı sonrasında albümün sıradanlığına dayanamayıp kapatmıştım. Ondan sonra daha bu yeni albüm haberini görene kadar grupla yollarımız kesişmedi. “Batavi”yi pek de heyecan duymadan, sadece görevini yerine getirmek isteyen bir kritik yazarı olarak dinlemeye koyuldum.

Yazının gidişatından da anlayabileceğiniz gibi inanılmaz şaşırmasam da, hoş sürprizlerle karşılaştım albümde. Grup dördüncü albümlerinde artık değişik birşeyler yapma vaktinin geldiğini düşünmüş olmalı ki, eee, değişik birşeyler yapmış. Bir iki şarkıda kullanılan keman haricinde tamamen gitar, bas ve davul üzerine kurulu olan müzik, gayet ciddi bir hava barındırıyor. Sağ eli baya yorduğunu tahmin ettiğim gitar ritimleri, zaman zaman ortaya çıkan hoş melodiler ve vokalistlerin (iki vokalisti var grubun) karakteristik yorumları müziği taşıyan unsurlar arasında.

Albüm boyunca sıkılmamanızı sağlayacak kadar güzel rifler serpiştirilmiş, yerel enstrümanların yokluğunu aramıyorsunuz. Gayet gaz rifler, kafa sallamaya itici groovy bölümler, melodiler ve sololar bulmak mümkün. Davul da yine normal folk metal gruplarına kıyasla başarılı sayılabilir. Baslar da duyulabilir olsalar da pek öne çıktıkları söylenemez.

Önceden de söylediğim gibi, grubun karakteristik soundunu veren en önemli unsur sanırım vokalistler ve Hollandaca yazılmış olan şarkı sözleri. Takdir edersiniz ki metal camiasında Hollandaca şarkı dinleme şansını pek sık bulmuyoruz, bu açıdan grubun bir avantajı var bence. Dezavantaj olarak görenler de olabilir tabi o ayrı. Bence iyi bir değişiklik. Dil konusu dışında, vokallerin icra ediliş biçimi de ilginç. Neredeyse “konuşma vokali” denebilecek kadar durağan bir şekilde söylüyor arkadaşlar çoğu zaman. Bunun dışında eşlik edilesi vokal melodileri de var tabi, eşlik edilesi ama pek edemiyoruz sözler yüzünden. Bir de müziğin agresifleştiği bazı kısımlarda brutal vokal kullanılsaymış iyi olabilirmiş aslında.

Albümde pek öyle diğerlerinden ayrılan bir şarkı yok, hepsi belli bir seviyenin üstünde ve sıkılmadan kendini dinletebiliyor. Ne çok kötü şarkı var ne de çok iyi. O yüzden şarkıları direk geçip sonuca geleyim diyorum.

Geldim. “Batavi”, power/heavy metal ile flört eden, ciddi bir sounda sahip bir pagan metal albümü dinlemek ve Hollandaca metal şarkısı nasıl oluyormuş tecrübe etmek isteyenlere tavsiye edebileceğim iyi bir albüm. Zaman zaman sıradanlığın serin sularına kendilerini bıraksalar da, genel olarak baktığımızda grubun kaliteli bir iş çıkardığı bir gerçek. Umarım bundaki sonraki albümlerde de yeni şeyler denemeye devam ederler.