Hexvessel, Finlandiya’ya yerleşen, kimi dinleyicilerin çeşitli metal icralarından (örneğin Dødheimsgard) tanıyabileceği İngiliz Mat “Kvohst” McMercenery’nin bir projesi. 2009′da Tampere şehrine yerleşen Kvohst, gruba, bu bölgede bulunan Galacticka ve Dark Buddha Rising gruplarının üyelerini dâhil etmiş ve geçtiğimiz yıl çıkış albümleri olan Dawnbearer’ı Svart Records vasıtasıyla çıkarmışlar.

Hexvessel, son yıllarda özellikle Kuzey Avrupa’da sayısı hızla artan Neofolk projelerinden biri. Neofolk, icra eden grup sayısı son yıllarda hızla artmasına rağmen, henüz sulanmayan bir tarz ve bu da sanıyorum her bölgedeki neofolk grubunun yaptığı müziğe kendi kültürel esintilerini katmasından kaynaklanıyor. Bu albümde de Kvohst’un, memleketi Britanya’dan miras edindiği saykedelik tatları ve ülkesinin Cermen kökenlerinden gelen pagan nüanslarını tadıyoruz. Zaten bunu anlamak için albümü oturup dinlemeye gerek yok, kendilerini çoktan “psychedelic forest folk” olarak tanımlamışlar.

Dawnbearer’da kullanılan akustik gitar, mandolin, keman, banjo gibi enstrümanlar her ne kadar albümün açılabileceği alanı belirliyor gibi olsa da, insanın kulağını okşayan o yumuşak vokaller duyulduğu anda albümün ve dolayısıyla grubun bir anda her şeyi oluyor ve o sınırları çok daha öteye taşıyor. Arada vokal namına sadece fısıltı içeren ya da enstrümental şarkılar olsa da 54 dakikalık Dawnbearer’ı dinledikten sonra aklınızda en çok kalan şey Kvohst’un hipnotize edici sesiyle yaptığı huzur verici dokunuşlar oluyor. Başlangıç şarkısı “Invocation Summonning”te yapılan otantik giriş, “The Death Knell Tolls”daki banjo üzerine yapılan akıldan çıkmayan vokaller, “Solomon’s Song”daki her şey, tüm bunlar Kvohst’un vokallerde ne kadar üstün bir iş çıkardığının göstergeleri.

Albüm için akla gelebilecek ilk eleştiri bazı kısımların çok sade ya da düz olması olabilir. Fakat bu tarz müzik yapan gruplarda şaşırtıcı bir şeyler ortaya çıkarmak ya da tür içinde şiddetli dalgalandırma yapacak şarkılar yaratmak pek beklenen bir şey değil. Genelde bir müzisyenin etrafında başlayan bu tarz projeler, halihazırda başka grupları olan başka müzisyenlerin katılmasıyla oluşur. Bu birleşme ise içinde bulunduğu kültürel ve tarihi elementleri öğütüp, müzisyenlerin duygu ve düşüncelerinin üstüne döker ve dinlemekten zevk aldığımız bu melodiler oluşur.

Neofolk ya da metal camiasından çıkan ambient-folk karışımlı projelere baktığımızda genelde müziğin çıktığı bölge kaynaklı yoğun bir pagan konsepti görürüz. Bu konseptler bazen o kadar derinlere iner ki, kimi zaman müzisyenler bilinmeyen zamanları keşfetmek adına alternatif ya da gerçeğe yakın bir tarih yazarlar. Hexvessel belki de Britanya kökenli olmasıyla alakalı olarak bunun biraz daha dışında duruyor. Bu albümün sözlerine baktığınızda bol bol hristiyanlık temalı konseptlere rastlayabilirsiniz. Tabii bunu ilahi yazar gibi yapmamışlar. Daha çok dinin karanlık tarafını kullanıp, okültizm temalarıyla birleştirmişler. Bunları, “Invocation summoning”, “I am the Ritual”, “Solomon’s song” gibi şarkı isimlerinden rahatça anlıyoruz. Daha derinlere indiğimizde ise sözler üzerinde, Alestair Crowley gibi okültistlerin ya da Arthur Machen gibi gotik yazarların bıraktığı etkileri grup vasıtasıyla öğreniyoruz.

“Dawnbearer”, neofolk sevenlerin beğeneceğini, tarzını henüz keşfetmeyenlerin ise dikkatini çekeceğini düşündüğüm bir albüm. Ayrı bir güzelliği de – beğendiniz takdirde – böyle bir grubun doğuşuna şahit olup gelecekteki albümleri heyecanla bekleyebilmektir herhalde.

Enver Yılmaz