Ömer Kuş

Göller diyarı Finlandiya’dan çıkan ve vatandaşları ENSIFERUM’un koltuğuna göz dikmiş yeni bir grup ENTHRING. İlk albümleri “The Grim Tales of the Elder”ı Kasım 2011’de çıkaran bu gençler, gayet umut verici bir çalışmaya imza atmış.

Metalde senfonik olaylar genel olarak beni pek açmaz, en baştan söyleyeyim. Çok iyi kotarılmadığı sürece (hatta bazen çok iyi kotarıldığında bile; SEPTICFLESH – “The Great Mass”e ısınamayışımın en büyük sebebidir herhalde bu) ilgimi kaybetmeme yol açıyor aşırı senfonik olaylar. Ama yazının gidişinden de tahmin edebileceğiniz gibi ENTHRING bu albümde klavyelerle senfonik tınıları tam ayarında kullanmış ve işin bokunu çıkarmadan şarkılardan alınan zevki arttırmış.

“The Grim Tales of the Elder”da karşımıza çıkan şeyi kısaca özetlemeye çalışırsam klavye destekli melodik death metal diyebilirim. Hatta dedim bile. Ama şarkı sözleri ve genel atmosfer olarak bakıldığında bir paganlık havası da sezilmiyor değil. Fin gruplarına özgü o havanın da rahatça hissedilebildiği grubun soundunda ETERNAL TEARS OF SORROW, KALMAH, WINTERSUN ve CHILDREN OF BODOM gibi Fin gruplarından izlere rastlamak da mümkün. Neredeyse tüm grup elemanlarının etkilendikleri isimler olarak yukarıda yazdığım grupları göstermesi de şaşırtıcı değil tabi bu bilgi ışığında.

Albüm 8 şarkılık süresi boyunca bazı ortalama/vasat anlar barındırsa da genel olarak keyifli bir dinleme sunuyor. Bence albümün ikinci yarısı ilk yarısıyla aynı seviyeyi tutturamıyor mesela. Gerçi The Last Heartbeat of an Era gibi çok hafif oryantal melodiler içeren leziz şarkı da bu kısımda. Tabii ki çok teknik olaylar dönmüyor ama grup elemanlarının enstrümanlarına hakim olduğu da açık.

Davullar mesela türdaşlarına kıyasla baya varyasyon içeriyor. Klavyeler daha önce de dediğim gibi gayet başarılı kullanılmış. Rend Me Asunder, The Last Heartbeat of an Era (neredeyse tüm şarkılar hatta) gibi şarkılar klavyesiz eksik kalırlardı.

Yalnızca brutal vokal kullanan grup, bu açıdan mesela bir ENSIFERUM’a göre daha agresif, daha “dişli” bir grup imajı çiziyor. Zaten folk metal grupları gibi öyle neşeli melodiler bulmak mümkün değil. Grubun asıl takdiri hak eden tarafı ise daha ilk albümlerinde bu beste kalitesini yakalamaları ve temiz vokal kullanmadan akılda kalıcı nakaratlara imza atabilmeleri. Tabii akılda kalıcı derken öyle ilk dinlemede hemen duyup eşlik edeceğiniz türden değil, ama şöyle tek kaşınızı kaldırıp “Hmm… hiç fena değilmiş” dedirten türden. Mesela ilk şarkı I, the Exiled’ın nakarat kısmını dinlemeye doyamıyorum. Albümün de en başarılı parçalarından biri bana kalırsa.

ENTHRING bu ilk albümüyle çok orijinal bir şey ortaya koymamış, burası kesin. Ama ilerisi için iyi bir giriş olduğu da göz ardı edilemez. Biraz daha kendilerine özgü bir sound oluşturabilirlerse piyasada daha kalıcı olabilirler. Grup elemanlarının biri hariç hepsinin 89 doğumlu olduğunu da hesaba katınca kendilerine biraz daha zaman tanımamız gerektiğini düşünüyorum. Yazıda adı geçen gruplardan hoşlanıyor veya ortalama üstü bir senfonik/melodik death metal albümü arıyorsanız “The Grim Tales of the Elder”a bir şans vermenizi öneririm.