Albüme geçmeden evvel kısaca grup hakkında birkaç şeyden bahsetmek uygun olacaktır. Rusya heavy metal Sahnesinin en önemli ismi Aria, Rusya dışında ve ülkemizde yer altı kalmış gruplardan birisi. Bunun en önemli nedenlerinden birisi Rusya dışında albümlerini edinme imkansızlığının başta geldiğini söyleyebilirim. Ayrıca şarkı sözlerinin %99′u Rusça olmasıda bir diğer etken.

Grup hakkında lafı daha fazla uzatmadan albüme geçecek olursak, albüm 2001 senesinde Classic Company şirketi tarafından piyasa sürülmüş, yayınlandığı sene itibariyle müzik çevreleri tarafından olumlu puanları hanesine kaydettirmişti. Bu albüm sonrası grubun 1985 senesinden beri vokalist görevini icra eden Valery Kipelov abimiz gruptan ayrılmayı kafasına koyduğundan grupla beraber son stüdyo çalışması olması nedeniyle ayrı bir yere sahip. Aynı şekilde (1988-2002) arası davul görevini üstlenen Alexander Manyakin ve (1995-2002) arası gitarist olarak yer alan Sergey Terentiev’in de grupla beraber son stüdyo çalışmaları, bu 3 kafadar hemen akabinde Kipelov abimizin aynı isimli grubunda boy gösterdiler.

“Chimera”, grubun 8. stüdyo çalışması. Toplam 57:24 süreli 10 şarkının yer aldığı albümdeki parçalara (isimlerinin İngilizce karşılıklarıyla), tek tek şarkı olarak bakacak olursak,

Chimera: Albümle aynı adı taşıyan giriş şarkısı, melodik girişiyle bizi albüm kapağına bakarken, yakamızdan tutup bir anda albümün içine atıveriyor. Ana ritmi ve melodisiyle beraber parça su gibi akıyor. Parçanın girişinde tadı damağımızda kalan melodik kısmı, karşılıklı solo atışmalarına geliyoruz. Albüm bütününde de devamlı duyacağımız Holstinin/Terentiev kapışmasının güzel bir örneğinden sonra Kipelov üstad mikrofonu alıp şarkıyı bağlıyor.Güzel bir açılış şarkısı.

Heaven Will Find You: Albümün ağır toplarından olan şarkı, başından itibaren ne kadar biz gaz şarkının bizi beklediğini kısaca özetliyor. 20 sn’ lik gitarların konuşması sonrası Davulcu Manyakin de işe el atıyor. Ardından Kipelov söze giriyor. Basçı Vitaliy Dubinin’i de es geçmeyelim. Steve Harris’vari ritimlerle kulağımızın pasını kazıyor. Sololarda Holstinin/Terentiev yine bizi başka diyarlarda 40 sn’lik bir tur attırıp geri getiriyor. Albümün favorisi olmayı fazlasıyla haketmekte.

I’m Not Mad: Albümün 2. en uzun şarkısına geliyoruz. Vites düşürülmüş yavaş bir giriş sonrası, grup yavaş yavaş vitesi yükseltiyor. Şarkı ilerledikçe gaza daha fazla basılıyor. Şarkının orta kısmında bas ve davul ikili atak sonrası Holstinin/Terentiev sololarıyla başbaşa kalıyoruz. Bir başka güzel şarkı.

Vampire: Albümün ballad’larından biri. Valeriy Kipelov kalitesiyle ağırlığını koymakta. Şarkı ortasındaki yan flüt solo, sonrası giren solo yine bize başka bir diyardan güzel bir esinti getiriyor. Tek başına Kipelov’u dinlemek bile yeterli iken bu 2 solo ile benden tam not alan bir şarkı.

Burning Arrow: Yavaş yavaş albümü ortalıyoruz. Bu kadar düşük vites sonrası son sürat bir şarkı bizi duygusallıktan çekip kendimize getiriyor. Melodik bir girişle beraber, Dubinin bassını gümbür gümbür çalıyor. Son sürat kendimizi yollara vurmak istememize yol açan bir şarkı. Kipelov sözlerdeki Rus dili estetiğini gayet güzel kullanıyor. Holstinin/Terentiev yine görevinin bilincinde çok güzel 2 soloyla bizi başbaşa bırakıyor. Albümün kalbur üstü şarkılarından biri.

Calm: Albümün en başarılı bulduğum şarkılarından birisi. Akustik gitarlar, bass gitar,davul ve Kipelov un albümdeki en başarılı performansını sergilemesiyle beraber, Rusça bilmesek de insanda şarkıya eşlik etme isteği uyandırıyor. Orta kısımda tadı damağımızda kalacak güzel bir Dubinin Bass solosu ardından Holstinin/Terentiev sazı eline alıyor. Klavye (Vitaliy Dubinin) ve koro ezgileride şarkıya ayrı bir tad katmakta. Son kez Vitaliy Dubinin bas partisyonları ve klavye ezgileriyle bu şarkıya ağırlığını koyduğunu söylemek isterim.

Şarkının süpriz konuklu süper klibi:

Path to Nowhere: Evet işte albümün bir başka favori parçası, Kipelov daha sonraları kendi grubunun konserlerinde de sık sık söylediği bir parça. Albümün en gaz şarkısı gitarlar cayır cayır, Kipelov sesinin inceliklerini gösteriyor, tabiri caizse döktürüyor. Rusça nakarata yine eşlik etmek istiyoruz. Kalibresi yüksek bir şarkı. Benim de albümdeki favori şarkım.

The Raven: Albümün sonuna yavaş yavaş yaklaşıyoruz. Yavaş bir giriş, distortion’lı mini solocuklar, ağırdan ağırdan ayar veren diğer bir şarkı. Nwobhm tarzı ritim ve sololarla, ağır abiler olduklarını bize hatırlatan bir şarkı. Bu şarkıdada davulcu Alexander Manyakin’in ağırlığını koymuş diyebilirim.

Splinter of Ice: Albümün balladı. Bu şarkıya vati zamanıyla bir adette klip çekilmiş. Akustik girişi hafızarda yer etmekte. Kipelov’un sesinden Duygusal bir çalışma. Duygusal bir şarkı olur da solosu ağızda nefis bir tat bırakmazsa olmaz. Holstinin/Terentiev bununda bincinde. Diğer şarkılarda eşlik edemesekte bu şarkının sonuna doğru “oooo ooo ooo” şeklinde eşlik ederek kendimizi tatmin edebiliriz diye düşünüyorum. Güzel bir şarkı.

They’ll Give You a Sign: İstemesek de, geldik yolculuğumuzun sonuna. Ama ne son! Albümün en uzun şarkısı, süresi 08.52. Aria’dan bir şaheser. Bu şarkıda tek tek değil, grup tümüyle ayrı bir övgüyü hakediyor. Uzun yorum yapmak istemiyorum. Albümdeki bir diğer favorim olduğunu belirtmeliyim.

Albüm Modern bir soundla gayet temiz bir şekilde kaydedilmiş. Albümün Prodüktörlüğünü grup kendi üstlenmiş. Şarkı sözleri daha önceki albümlerde olduğu gibi büyük kısmı Margarita Pushkina elinden çıkmış. Müzikler ise çoğunlukla Dubinin ve Holstinin imzalı.

Bu noktada grubun Iron Maiden ile kıyaslanması ile ilgili bir kaç şey söylemek istiyorum. Yaptıkları müzik aynı tarz olması ve grup elemanlarınında Iron Maiden elemanlarının karşılığı gibi gözükmelerine rağmen, yaptıkları müzik itibariyle taklit olduklarının düşünülmesini saçma buluyorum. Yıllarca gayet başarılı albümler çıkardılar ve çıkartmaktalar. Özellikle Maiden sevenlerin bu önyargılara kulak asmayıp dinlemelerini tavsiye ederim.

Barış DALGIÇ