Ahmet SARAÇOĞLU:
Yaklaşık 14 yıldır dinliyorum OPETH’i. Hayatta en çok dinlediğim birkaç gruptan biri olmalarının yanı sıra, benim için sadece müzik olmayan, daha derinlemesine nüfuz eden gruplardan biri olarak da gösterebilirim kendilerini.
Her ne kadar “Blackwater Park” sonrasında yaptıkları işlerin duygu yoğunluğu bana eskilerin tadını veremese de, OPETH her zaman için belli bir kalitenin üstünde olmayı başaran ve başaracak bir grup olduğunu zaten yıllardır hepimize kabul ettirmiş durumda.
“Heritage”a dair yapılan tonla muhabbeti bir çırpıda atlayarak, albüme dair bir “taraf” olmadığımı belirtmek isterim. Albümü OPETH’in külliyatını bilen biri olarak sayısız kez dinledim ve bu dinlemeler sırasındaki yorumlama ve yapılan işi özümseme kaynağı olarak tek dayanağım, OPETH dinleyiciliği konusundaki tecrübemdi.
Evet albüme dair bir taraf tutumuyor ve OPETH’in seçtiği bu yolda, görünüşe göre dinleyiciler tarafından belirlenen saflardan birine girme ihtiyacı duymuyorum. Bunun sebebi de grupların müzikal gelişimlerini “öncesi” ve “sonrası” olarak ayıracak radikallikteki böylesi albümlerin dinleyici kitlesi üzerinde yarattığı garip etkilerin ve bu etkilerin doğurduğu fikir ayrılıklarının, konuşarak çözülemeyeceğine olan inancım. Temel düşüncem, “Heritage” gibi çok farklı bakış açıları oluşturan bir albümü sevmeyen bir insana “Haksızsın! Albüm mükemmel! Anlayamıyorsun! Kafan almıyor! Müzik birikimin yetmiyor!” gibi şöyler söylemek ne kadar anlamsızsa, albümü seven insanlara da “OPETH bu değil! Ben OPETH’in özünü biliyorum! Kucağımda büyüdü! Metal unsurlarını terk ettiklerine göre mutlaka sik gibi müzik yapıyorlardır! Dinlemeye tenezzül etmem!” gibi karşılıklar vermek de o kadar anlamsız.
Progresif rock’ın aslında dışarı yansıttığı bir durum olmamasına rağmen kimi zaman dinleyicilerince öne çıkarılan snobluğu ve elitistliği de, muhtemelen albümü sevemeyen ve eleştirecek yer arayan insanların ekmeğine yağ sürüyor. Zira kimi yorumlarda rastlanan “X diskografisini dinlemeden bu albümü anlamanız mümkün değil” tarzı, bana göre müzik dinleme kavramını biraz fazla ciddiye alan ve sanki zor bir dersmiş de özümsenmedikten sonra boş yere yapılıyormuş gibi yansıtılan çıkışlar, albümü antipatik ve soğuk göstermekten başka bir işe yaramıyor. “Heritage”ı yaratan kişiler, albüme yönelik tepkilerin karışık olacağını elbet biliyorlardı; buna rağmen herhangi bir demeçlerinde, yorumlarında “Albümü sevmeyenler önce 70′lerde çıkan ve bu albümün yazımında bize ilham veren grupları dinlesinler” demediğine ve diyemeyeceğine göre, grubun kaydığı bu yeni tarza daha alışkın olan kitlenin de albümü savunurken bu yönden “vurmasını” abes buluyorum.
Şimdki kişisel görüşlerimi sıralayıp sona doğru yaklaşayım.
“Heritage”ı beğendim. “Heritage”ın barındırdığı müziği beğendim. Bunu yaparken de nelerden ilham almışlar, ne yapmaya çalışmışlar diye düşünmeden, hatta onca yıllık OPETH hayranlığıma rağmen albümü OPETH olarak görmenin dışına çıkarak bakabilmeyi başardığımda da beğendim. Evet, OPETH’in aldığı ilhamları, progresif rock tarihinde yer etmiş tüm o etkilenimleri belki çok iyi bilmiyorum; ama ortaya çıkarılan işi, yani yaratılan müziği beğendim. Bu müziği METALLICA yapmış olsaydı da beğenirdim, BURZUM yapmış olsa da beğenirdim, RIHANNA yapmış olsaydı da, GÖKHAN ÖZEN yapmış olsaydı da beğenirdim.
Bu şekilde bakınca ve albümü çevreleyen ve “Heritage”ın kendisini bile aşıp neredeyse albümün müzikal içeriğini ikinci plana atan tüm o dış etkenleri yok sayınca, karşımda gayet güzel, olağanüstü bir müzikalite barındırdığı tartışılır olsa da zevkle dinlenen bir albüm buluyorum.
Belki şöyle düşünülebilir: “E tamam da hafız, albümü yapan OPETH ve sen de bir OPETH albümünü yorumlamaya çalışıyorsun; nasıl oluyor da bunu hiç göz önünde bulundurmadan yorum yapıyorsun, yıllardır dinliyorum dediğin onca albümü nasıl hesaba katmıyor, bu albümü değerlendirirken her şeyleriyle doksanlar ve iki binlere damgasını vuran OPETH’in geçmişini nasıl tümüyle ayrı tutabiliyorsun?”
Evet, bunu yapıyorum. Çünkü zaman içinde görülen örneklerin işe yaradığını, bu radikal değişim albümlerinin her şeyin sonu olmadığını, gruplara şans verilmesi gerektiğini düşünüyor, hatta biliyorum. Yıllar yılı Mikael’in brutalleriyle kendini kaybeden biri olarak “OPETH brutali bıraktı, artık dinlenmez” dememeyi; önceki albümlerdeki gitar tonlarıyla, riflerle perişan olmuş biri olarak “Artık metal yapmıyorlar, CD’lerini yakmaya gidiyorum” dememeyi başarabiliyorum. Bu yüzden de “Heritage”ı seviyor, kendi çerçevesi içinde iyi bir albüm olarak değerlendiriyorum.
Yazdığım bunca şeyin üstünü çizip “Hayır abicim albüm kötü, OPETH bitti” diyene de, “70′lerin kült progresif rock gruplarının bütün albümlerini dinlemediğin için bu albümün yapmaya çalıştığı şeyde başarısız olduğunu anlayamıyorsun” diyene de saygım var. OPETH bugüne kadar yaptıklarıyla, farklı uçlardaki bu tarz yorumların yapılmasını kaçınılmaz kılan bir kariyer çizdiğine göre, alışılmadık durumlar ortaya çıktığında herkesten farklı bir ses çıkması kadar doğal bir şey olamaz. “Load” çıktığında Akmar Pasajı’nın önünde satılan sürüyle ikinci el “Load”u gören bendeniz, bugün “Load”u METALLICA’nın en iyi albümlerinden biri olarak gören sayısız insana da rastlıyorum. KATATONIA brutal vokali bırakıp doom elementlerini terk ettiğinde uyuz olup kendini kesen kitlenin binlerce katının, bugün o “yumuşak” KATATONIA ile zevkten kendini kestiğini biliyorum.
“Heritage” bence OPETH’in en iyi albümlerinden biri değil; ama kötü bir albüm, hiç değil.
Not: 7,5/10
***
Ezgim ÖZGÜL:
03.12.2010 tarihinde gelmiş bize Opeth’in stüdyoya gireceği haberi. (Üşenmedim tam tarih için arşivlere baktım.) Daha bu adamlar stüdyoya girmeden 35 bin milyon tane yorum yazılmıştı sitedeki haberin altında. Biri osursa dinlerim diyor, diğeri diyor ki Opeth “My Arms Your Hearse”dan sonra bozdu yeaaa…
“ALBÜMDE BRUTAL VOKAL YOKMUŞ!!!111″
Evet böyle diyenler de bayağı çok. Elimden geldiğince objektif bir kritik yazmaya çalışacağım, ama önce konuyla ilgili kısa bir fikrimi söylemek istiyorum. Ben, dinleyiciler rahatsız olacak diye “eski tatlarından ödün vermeyen” gruplardansa, hayranlarına “siz beğenmeyebilirsiniz, ben böyle beğeniyorum” diyen gruplara daha çok, hatta çok çok daha fazla saygı gösteririm. Bu demektir ki adamlar hâl isteyerek^, severek, kendileri için yapıyolar bu işi. Albümü beğenirim beğenmem, o ayrı mesele (beğendim o da ayrı mesele), ama benim için işi özü budur.
Gelelim “Heritage”a. Öncelikle süper-objektif bakarak diyebilirim ki, bu albüm hayatımda duyduğum mükemmel kayıtlardan birine sahip. Hayatımda bu kadar özenilmiş bir kayıt duymadım deme cesaretini gösteriyorum, gösterdim. Opeth hep Opeth oldu. Gelip bana herhangi bir şarkının herhangi bir 5 saniyesini çalsanız, derim ki “aha bu Opeth”. Ama bu albümde 2-3 (belki de 4-5, bilemedim şimdi) şarkı var ki, ben bunların Mikael vokale girene Opeth şarkısı olduklarına inanmadım. Slither’ıyla, Nepenthe’iyle, Famine’iyle, bambaşka albüm “Heritage”. Her grup der ya “bu albümümüzde kendimizi aştık, uçtuk, bambaşka oldu bu albüm”; tam “Heritage”a uygun işte bu söz.
İntrodan sonra gelen Devil’s Orchard albüm içinde en az değişik olan parçalardan biri. İlk single olarak da insanlar çok ürkmesinler diye bunu seçtiler herhalde diye düşünüyorum. “Watershed”e koysak çok sırıtmaz gibi (belki biraz). Zaten klibin de, içinde grup elemanlarının görünmeyeni makbûldur.
I Feel the Dark, Opeth için basit bir isim gibi; “bir The Lepper Affinity değil”. Ama Miko ne demişti: “Bu albüm çok earthy (kendi halinde, ayakları yere basan) oldu, earthy güzel bir kelime, onu seviyorum”. Tam olarak bu cümleyi kullanmıştı kendisi. O yüzden yadırgamadım, bilinmedik kelime bulacağım diye sözlük karıştırmamış.
Slither Ronnie James Dio’nun anısına yazılmış, albümün en hareketli parçalarından biri, adına yaraşır şekilde kayarak, sürünerek bitiyor.
Sonra, The Lines in My Hand adlı nadide parça var… O davullar, o davullar… O ikinci dakika… Öhöm neyse. Arkasından Folklore ve güzel outro Marrow of the Earth. Şarkıları progresif altyapı üzerinden derinlemesine inceleyecek bir beceriye sahip değilim, zaten burada rif var, şurada davul var diye de dinlemedim albümü; bir bütün halinde kocaman güzel bir albüm olarak baktım.
Albüm kapağıyla ilgili de birşey söyleyeyim mi diye düşündüm, ama şuan vazgeçtim. İşte o kapak:
Kısacası bu albüm biraz Black Sabbath, biraz Pink Floyd, biraz caz, biraz rock, ama aynı zamanda bambaşka bir şey, bambaşka bir Opeth (çok karizmatik noktaladım).
Not: 8/10
***
Levent MUKAN:
Opeth’in “Heritage”ı biraz değişik bir şekilde geldi sanki.
Mikael’in açıklamaları, düşen tadımlık parçalar, baya kötü kapağı (özür dilerim), death metal olmayacak olması ama “Damnation”a da benzemeyecek olması gibi nedenlerle herkes farklı bir şey bekliyor gibiydi. Ben ne beklediğimi şahsen çok bilmiyordum. Sanki biraz Camel’e benzer diyordum, ama onun dışında hiçbir fikrim yoktu. Çünkü Opeth’ten bahsediyorduk; bir şeyler bekleseniz de emin olamıyorsunuz.
İnternetteki yorumlara göz gezdirdim. Albüm ile ilgili fikirlerin genel olarak Opeth’in nasıl dinlendiğine göre değiştiğini görmek zor değildi. “’Damnation’ Opeth’çileri” tabir ettiğimiz güruh ile Opeth’in hoyrat şarkılarından da memnun olan, death metalle arası bozuk olmayan güruhun albüme değişik yaklaşacağı çıkarımını yapabilmek için roket bilimi ile uğraşmaya gerek yoktu.
Çıkan sonuç şaşırttı mı? Valla ben şaşırmadım. Genelde gruplar çıkacak albümleri ile ilgili olarak bildiğimiz şeyleri söylerler hep; Ahmet o tür yorumları haber diye neden giriyor onu bile bilmiyorum, söyleyen adam bile bayıyordur bence. Yok en klas albümümüz oldu, en çok buna emek verdik, diğer önceki albümler hep dandikti aslında da şimdi kabarıyoruz gibisinden çene yapar hep gruplar, bilirsiniz. Çoğu bayıldığım grup da yapıyor bunu. Ama Mikael bunu yapmadı. “Böyle böyle bilader” diye delikanlı gibi söyledi. Delikanlı bir abimiz olduğundan, dediğini de yapmış gerçekten.
Albümde sertleşilen noktalar tabii ki olmuş, ama Opeth sertleşmesi tabir edeceğim sertleşmeden bahsedemiyoruz. Albümün genel havasının belirlediği irtifanın üzerine asla çıkılmıyor, belli bir alçaklık korunuyor her an. Modu ne çok çok düşürüyor, ne de fazla yükseltiyor “Heritage”.
Sonuç itibariyle “Kardeş, sen bu albümü beğendin mi beğenmedin mi?” derseniz, ben albüme bayıldım. Peki “Mikael bunu solo olarak çıkarsa daha mı iyi olurdu” derseniz, aslında öyle daha iyi olurdu sanki diye de düşünmüyor değilim. Beni şüphelendiren Axenrot faktörü vardı sadece, o da güzel bir şaşırtmacayla misler gibi çalmış olduğundan, hiç şikayetim yok albümden. Çiçek gibi albüm. Ama hayır lan çok kötü olmuş diyene de çok ses çıkaramayacağım, zira albümde Opeth olarak gösterilecek kısım %35 falan.
Bir de tekrar, özür dileyerek, kapak gerçekten olmamış abicim ya. 1 puan oradan kırdım.
Not: 7/10
***
Not: Aşağıdaki ilk birkaç yüz bin milyon yorum albüme dair haberler içindir.
Loading ...
youtube’daki o şarkıladan bi tanesi akercocke bi tanesi ayreon, gerçi heritage’ı anlamadım bi o gerçek olabilir ama diğerleri hepsi fake…
fake mi ? tüh.. gerçek sandım bende.
Yanlış alarm. Dağılalım.
Şarkı bayaa bayaa iyi, tam bu tarzda dinliyorum bu aralar. İyi geldi, yardır Mike.
Çok enteresan bir deneyim, ilk dinleyişin ardından.
şarkı güzelmiş
Bir de metal archives’a göre yeni klavyeci Joakim Svalberg olmuş. Malmsteen’in eski klavyecisiymiş. Last.fm’deki promo fotosundaki eleman da o heralde.
link patlamış
video silindi youtubedan.ancak öncesinde 3 kere dinleyebildim.albüm bağıra bağıra geliyor.bittim progressive liğine şarkının.her yerinden king crimson ve rush akıyor.mikael yakın zamanlarda niçe okumuş herhalde :) god is dead geçiyor sözlerde.
26.07.2011
@jotunblod, 4-5 kere dinledim hatta link buldum çektim şarkıyı ben. Şarkı için Adnan hocadan bir bukle uygun olacaktır sanırım:
Sssseeeeen acayip derecede sevimli bişeysin öyle tarif edilecek gibi değil. eheh
Eheh, böyle düşündüğümden değil ama haklı yanları da yok değil Führerimin: http://www.youtube.com/watch?v=paFSKfPaz30&feature=related
nasıl beğendim var ya. of of.
arkadaşlar feyk değilse şarkıyı şu adresten dinleyebilirsiniz
http://www.thegauntlet.com/article/298/22215/First-OPETH-Single-Released
Şuradan da dinlenebilir: http://www.youtube.com/watch?v=5f1nIzdbQJs&feature=share
mikael ‘god is dead’ yerine ‘opeth is dead’ dese daha guzel olurdu. beklentim en alt seviyelerdi ve hayal kirikligi ya$adim. mendez’de (basci) heritage’i hayal kirikligi olarak tanimlami$ti
26.07.2011
@Milky Flames, yapma hacı.
26.07.2011
@Milky Flames, Mendez öyle birşey dese şu an grupta olabilir miydi sence? :D
26.07.2011
@Milky Flames, “Albümü klasik bir metal albümüymüş gibi demo olarak kaydettim ve Mendez’e dinlettim, o da sıradaki albümümüz bu olursa hayal kırıklığına uğrayacağını söyledi.”
fixt. başka bi açıklaması varsa bilmiyorum tabi, yanlış olmasın.
27.07.2011
@Milky Flames, opeth is dead, zaten morningrisedan beri bu grup dead, ama milyonlar bu gruba saygı gösteriyor, kimse de opeth bozdu falan demesin adamlar death metalden prog rocka kadar her alanda çok başarılı, ki böyle bi grup dünya üzerinde yok, o yüzden işte, hayatında camelı bi tek sigara markası olarak bilen, pink floyd’u dünya üzerindeki tek prog rock grubu sanan insanlar saçma sapan yorumlar yapmasın… ben prog sevmem zaten diyip gitsin, hiç opeth dinlemesin demiyorum, alsın ghost reveries’ten önceki albümlerini, headbang yapa yapa dinlesin…
27.07.2011
@blackroseimmortal, +1
şarkıyı baya beğendim ki opethten hiç hazetmem. sevdiğim prog işler bu tip şeyler ve her ne kadar kapağını beğenmesem de destekliyorum albümü (unirockta da bunlardan çalsınlar bare)
26.07.2011
@comfortinBRUTALiTY, blackwater park’a 10 verdim demişsin ama.
26.07.2011
@in the court of the crimson king, haklısın parantez içinde onu belirttim diye düşünüyodum da belirtmemişim. blackwater park dışında demeliydim ki o albümü nedense baya tutarım.
27.07.2011
@comfortinBRUTALiTY, blackwater park’a 10 veren biri still life ve mayh’ı da sevebilir bence ama zevk meselesi tabii.
Olum çok mutluyum lan!
Harika.
Proggresive bana göre değil.Dinleyenlere selam eder albüm hayırlı olsun derım.Yine morningrise yine orchid
bildiğin yüksek derecede porcupine tree tadı aldım.
çok güzel olmuş bence.
çok enteresan olmuş. sevdim galiba.
eski opeth’in gidişine üzülüyorum ama bu şarkı da güzel. tam allahsızsın mikael.
Bir Wolverine, bir PT ve 4.35′deki sesi sürekli Pink Floyd şarkılarında duyuyorum. Yaşasın amele progresif metal..
26.07.2011
@Ext_Aggression, wolverine :drool:
70′s worship olmasından korkuyodum ki tersköşe oldum, baya baya hayvansallık ötesi bişey. hastası oldum.
bir sarki dinleyerek opeth’in yeni cizgisini belirlemek dogru olmaz. watershed cikmadan once ilk olarak heir apparent calinmisti. millet oha deliverance gibi sert bir album geliyor demisti. cunku sarkida clean vokal yoktu. gene ayni hataya gelmeyelim. mikael dediki bu albumde bol bol jazz fusion olacak.
diger sarkilar,bu dinledigimiz the devil’s orchard sarkisina benzemeyecek. cunku opeth’in hep yaptigi seyde budur,heir apparent de gordugumuz gibi. bu yuzden sarkiya tapinan arkada$lar cokta umitlenmesinler derim
king crimson a cok benzemis
davulun zil tonlari red albumunu oldukca andiriyor
opeth dinlerken kulaga orjinal gelen seyler duymayi bekliyor insan ama bu sarkiyi dinleyince bi cok prog grubundan etkilenmis bi muzik duyuyorum
yine de guzel tabi
anlamadım sevdim mi sevmedim mi…bi 5-6 kere dinlemek lazım.
Güzel olmuş güzel. Süper albüm geliyo rahat olun. :)
oha çok iyi, tamamen 70lerin soundu var, sanki king c’den red çalıyor…
dinleyemeyenler şurdan da alabilirler:
http://www.youtube.com/watch?v=cICaGUOQleU
şarkı çok iyi…Martin Axenrot a ayrı bir parantez açmak lazım…bu şarkıda gayet başarılı buldum kendisini…içimde garip bir his var bu albüm çok feci ters köşeye yatıracak diye…
parça gerçekten çok güzel olmuş ben çok beğendim. ama şunu da ekliyim. eski opeth’in yerini kesinlikle dolduramaz ama onu da aratmayacak gibi gözüküyor.
güzel o ayrı ama bir opeth değil. olan bir müziği zaten bir de opeth’den dinlemek istemiyorum ki ben, opeth dinlemek istiyorum. yine de progresif rock sever olarak da bu albümü severek dinliyceğimi biliyorum. bi de davullar çok tatlı geldi bana.
Şarkı baya heyecanlandırdı beni, hayal kırıklığı demeyede gerek olmadığını düşünüyorum. Sözler biraz klişe kabul edelim. 2011 de God is dead mi kaldı artık.
21. yüzyılda progresif metal, metal müziğin damarlarında oluk oluk akacağa benziyor.
Progressive Assault Alert!
Şarkı çok güzel ama eğer orjinal hali bu ise, çiğ sound yapıcam derken biraz fazla kaçmış bence.
Şarkı güzel. Ama Mikael’in röportajlarında söylediği gibi ani bir evrilme göremiyorum ben. Hatta klasik Opeth albümlerinde alıştığımız müzikal yapının death metal kısmının dışarı itilmiş hali gibi geldi bana. Özellikle bir iki numara dışında da “oha Camel, vay amk King Crimson’ın tıpkısının aynısı, vay anskii bas yürüyüşü tam Yes sıtayla” tarzı tamamen 70ler rip-off’u kıvamına da sokmamışlar. Şarkı dinler dinlemez ben Akerfeldt bestesiyim diyor yani. Onun dışında bu şarkıda Acuna çalıyor olmasın lan? Hiç Axenrot tarzı değil çünkü.
28.07.2011
@masteroforion, Aynen katılıyorum. O evrim açıklamalarının dozunu biraz kaçırmış olabilir diyicem ama tabi tek şarkı üzerinden genelleme yapmamak lazım.
Bi de girişteki davullar Axenrot imza davulu gibi geldi bana baya ya.
28.07.2011
@Batuhan Bekmen, ataklar bence kesin axe’ın. Unblessing the Purity EP’sinde bu şarkıdakine benzer sürüyle atağı var.
05.08.2011
@masteroforion, sanırım mikael’ın “Klasik Opeth elementleri hala vardı” tarzı açıklamalarının sebebi bu. Dinleyince zaten düşüncelerin “aaa opeth bu ama bir şeyler farklı” gibi bir şey oluyor.
Güzel şarkı fakat the lotus eater ilk çıktığındaki o heyecanı yaşayamadım .
valla ben direk bir rip-off sezmedim parçada ama Watershed’de girilen yoldan sonra böyle bir çalışma beklediğimi bilimum yerlerde yazmıştım ve çok tatlı bir parça gelmiş hakkaten :) tonlar sertleşse watershed ile benzer ritm ve rifflerin olduğunu ayırt edebiliriz :)
beğendim. zaten bu tarza iyice dönmüştüm, ilaç gibi geldi şarkı. albüm öldürecek herhalde beni.
Şarkı enfes. Albümün kötü olacağı yönündeki önyargılar kırılmış sanırım. Albümün geneli bu tarz ve Mordet i Grottan(Sörskogen) tarzı parçalar olucaktır muhtemelen. Olursa da çok güzel olur ama gerçek Opeth müziğinden yoksun kalıcaz. Hele ki o Opeth’e özgün akustik geçişlerden veya clean’den brutale
http://www.youtube.com/watch?v=utj5ZD9GMJc
“Son zamanlarda brutal vokallerimle ilgili bazı sorunlar yaşıyorum.”
hakkaten yaşıyormuşsun be mayk.
02.09.2011
@anonim, değişmiş cidden. daha çiğ olmuş.
“yae ağeabi ya opeth’in son albümü çok ‘müzik’ olmuş. hiç ‘çıgcıgı’ ‘rörahaöörr’ yok bence çok gay.”
full album preview geldi, sanırım ben bu albümü çok seveceğim.
http://www.youtube.com/watch?v=PimgcBIc90I
Hmm iyi gibi sanki? Alışmam ne kadar sürecek bakalım.
albüm malum yerlerdeee !
albüm amlum yerlere düştü.
02.09.2011
@zafer, bkz: heyecandan yazamamak.
02.09.2011
@zafer, anam!!!
aylarca dinliycem herhalde.
An itibarı ile albümü indirdim ve dinleme başladım…
Mediaboom.org sitesinde…
02.09.2011
@_gerekli_, ben de http://www.psychocydd.co.uk‘ta şimdi gördüm…
2011′in en iyi albümü geliyor desem yeridir…
Albümü dinledim ve en iyi opeth albümü olduğunu söylüyorum.
02.09.2011
@Wildchild, Dünyanın ilk “Heritage Opethçisi” ünvanını almaya hak kazandınız. Grats!
02.09.2011
@Wildchild, Kime göre? Neye göre? Progresif bir müzikte en iyisi en kötüsü diye bir sıralama yapılmamalı bence.
02.09.2011
@Label, Progresif rock tutkunuyum bana göre Opeth’in bu albümü PT albümlerini arıtmayacak düzeyde olmuş. Bir önceki albümleri Watershed’in atmosferinden tamamen kurtulmuş :) O albümde tüm şarkılar güzeldi ama albümde kesinlikle doyuruculuk yoktu. Parçalar çok bağımsızdı. Mikael’in yaptığı yenilikler Opeth’i bitirmeyecek aksine çığır açacak bence.
04.09.2011
@Wildchild, Opeth’ in tüm albümleri birbirinden güzel. Bu albüm de diğerleri ile kıyaslanamayacak bir albüm olmuş. Anlaşılan Mikael 70′ lere özlem duymuş. Şu noktada anlaşabiliriz, Opeth yine yapacağını yapmış :) Ben biraz brutal vocal olsun isterdim ama olsun. Albüm kötü değil sadece alışmamız biraz zaman alacak gibi gözüküyor. Adamlar zaten Opeth metal yapıyor abicim :) :)
04.09.2011
@opeth_hur, Opeth’i Opeth yapan zaten devrim niteliğinde yenilik yaptığı zaman bile genel ”Opeth” olayını kaybetmemesi.
Ilk mesajim senle ilgili olsun istedim Opeth :) Tadimliklar cok fena, akillara kazinacak bir album geliyor gibi.