Endüstriyel ve alternatif metal camiasının en önemli gruplarından biri olan Static-X’ten tanıdığımız (fazlasıyla) dik saçlı şekil abimiz Wayne Static, güzelim grubu dururken bu sefer karşımıza solo bir çalışma ile çıktı.

Static-X uzun zamandır oturup dinlemediğim bir grup olsa da, yıllar önce “Machine” albümü ile aklımı almış, Get to the Gone, I’m With Stupid, Black and White, The Only başta olmak üzere daha saymadığım birçok klas şarkı ile saygımı, sevgimi kazanmış bir gruptur.

Ben biraz Wayne Static’in solo albüm çıkartmasını, Dave Mustaine’in Megadeth dururken Dave Mustaine adı altında solo albüm çıkartmasına benzetiyorum. Belki de böyle olmasının en büyük sebebi grubun demirbaşlarından Tony Campos’un Static-X’ten ayrılması olabilir. Ha ama yine de bu hafifletici bir sebep değil bence. Alice In Chains bile Layne Staley’in yerine birini alıp kariyerindeki en iyi albümlerden birini yapabiliyorken, bu tarz eleman ayrılıklarının grupları belirsizliğe sokabilmesi bana biraz tuhaf geliyor.

Wayne Static; 2008 yılının ocak ayında, filmleri ile yalnız geçen gecelerimizi şenlendirerek bizlere büyük ablalıklar etmiş dünyalar tatlısı bayan oyuncu Tera Wray ile dünya evine girdikten bir sene sonra kanımca en zayıf Static-X albümü olan “Cult of Static”i çıkartmıştı. Bu albüm ile evlendikten sonra müzikal anlamda düşüş yaşayan müzisyenler listeme giren Wayne Static, bir sonraki icraatında acaba durumu toparlar mı diye düşündürürken, bir yanda da her sabah uyandığında yanında şununla karşılaşarak bizleri kıskançlık krizine sokuyordu.

Yeni Static-X albümü geldi mi, gelecek mi diye beklerken Tony Campos’un Soulfly’a kaçması ve birkaç ay sonrasında Wayne Static adıyla çıkan “Pighammer” ile hem dumurlara uğrayıp, hem de meraklanarak derhal albümü dinlemeye koyuldum.

Albüm endüstriyel rock/metalden öte, neredeyse direktman endüstriyel bir albüm. Ha bu demek değildir ki rock ve metal etkisi az diye, bu kötü bir albüm. Dinlediğim şeylerde illâ ki rock ya da metal şeyler duyma müptezeli değilim. Bu albüm de öyle rock müzikten çok uzak bir albüm değil, ama Static-X’in herhangi bir şarkısı ya da yakın türdeki grupların sound’u ile kıyaslandığı vakit, her ne kadar gümbür gümbür gitarlar sürekli duyuluyor olsa da, rock ve metal ruhundan nasibini minimum biçimde almış, fon müziği kıvamında, hit şarkı fakiri bir albüm olarak karşımıza çıkıyor.

Hâlbuki Static-X’in en endüstriyel, en alternatif şarkısında bile yoğun bir rock/metal hissiyatı yakalanabiliyordu. Bunun yanı sıra en kötü Static-X albümü bile en az 2-3 hit şarkı barındırırken, (iyilerinin yarısından fazlası hit şarkıydı) maalesef bu albümde hit şarkı bulmaktan öte vasat üzeri olan şarkıları yakalamak için bile defalarca albümü döndürmek zorunda kalıyoruz.

Albümün kesinlikle “Iyk… Kapat” tarzı bir iğrençliği yok, ama keyifle dinlenilecek bir tarafı da maalesef hiç mi hiç gözükmüyor. Türü sevenin bile sadece “başka bir şeyle uğraşırken arkadan çalsın” tarzı bir tepki verebileceği bir albümden ötesini göremiyorum.

Albümde peş peşe gelen ve en beğendiğim şarkılar olan Thunder Invader, Static Killer ikilisi ise Static-X veyahut onun muadili olan ya da olabilecek bir grubun en vasat şarkısı sayılabilecek kalitede, son derece vasat şarkılar olarak göze çarpıyorlar.

Sonuç olarak, daha önce belirttiğim gibi şu an pek dinlemesem de Static-X’i deli gibi seviyorum ve Wayne Static hergelesini kendi türünde çok zeki ve yaratıcı bir müzisyen olarak görüyorum. Bu albüm ise gözümde tamamıyla bir emek ve enerji ziyanından başka bir şey değil.

Az önce de dediğim gibi albümde “Iyk ıyk ıyk! Kapat. Çok iğrenç” denilcek bir durum olmadığından ve Wayne Static, Tera Wray çiftine olan sempatimden dolayı verebileceğim en olumlu puanı vererek sözlerimi noktalıyorum.

ismail vilehand