Özgür DURAKOĞULLARI

Yetişkinliğin azımsanmayacak kısmı kısırdöngüsel, sıkıcı, bunaltıcı vs.dir; cinsel ve entelektüel zevkleri hariç tutarsak, çocukluktan daha iyi tarafları da pek azdır veya yoktur; müzik dinleme olgusu da bunlardan biridir veya değildir, tam emin değilim. Zira çocukken de müzik dinleyebiliyoruz, ama ille bir tahmin yapmam gerekirse, yetişkinlikte müzikten alınan “zevk”, belki de bir nevi müziğe duyulan “ihtiyaç” daha fazladır. Şöyle açmaya çalışayım, bir çocuğun önüne bir çekmece dolusu ıvır zıvırla dolu bir yığın sunun, ve izleyin; büyük ihtimalle çocuk, saç fırçası, boş diş macunu tüpü gibi bir ton şey arasından oynayabileceğim bir şey çıkar mı dürtüsü, veya katışıksız bir merak ile tüm o yığının altını üstüne getirecektir. Müzikte de, aptalca sözleri, mal ötesi melodileri de olsa, anlayabileceği veya hafiften mırıldanarak eşlik edebileceği bir müzik sunun, onu beğenecek, bin kere de dinlese gene aptalca o müziğe eşlik edecektir. Zira çocuk dediğimiz varlığın ihtiyacı öyle ya da böyle taşkın enerjisini harcamaktır, bu futbol oynayarak da olabilir, müzik dinleyip eşlik ederek de, kedinin kuyruğuna tenekeler bağlayarak da. Ama bu iki örnekte, aklı başında ve (sadece ikinci örnek için) müziğe belli bir yatkınlığı olan bir yetişkin birey, o yığına kabaca göz gezdirecek, işine yarar bir şeye rastlamazsa ilgilenmeyecektir, tıpkı müziğe de yapacağı gibi.

Çoğumuz öyle yapmıyor muyuz, özellikle yeni tanıştığımız bir grubun müziğine? Kabaca bir iki kere dinliyoruz, çekici gelirse zenginliklerini keşfediyoruz, değilse de bir kenara fırlatıp atıyoruz. Burada yeni tanıştığımız, veya bizde özel bir yeri olmayan grupların müziklerine vurgu yapma sebebim, bilindik belli grupların yobaz fanlarını hariç tutma dürtümdü. Zira öyle fanlar var ki, tapınılan grup adeta sıçsa, bokun içinde cımbızla boncuk arayacak mallıkta insana hepimiz rastlamışızdır.

Buradan hareketle gelelim UNEXPECT’in “Fables Of The Sleepless Empire” albümüne. Ertuna’nın kritiklediği ilk albüm “In A FleshAquarium” ile uzun bir birliktelik yaşadığım söylenemez, hatta tek gecelik bir (aşk bile değil) birlikteliğimiz olmuştu. Yukarıda bahsettiğim olayı buraya bağlayabilirim. Birkaç defa dinledim albümü, ve hiç çekmedi beni kendine. Ben de “zenginliklerini keşfetme” turuna çıkma ihtiyacı duymadım. Burada tanıttığım albüm ise tam tersi, oldukça ilgimi çekti.

“Fables of the Sleepless Empire” şarkı sözlerinden müziğine oldukça ilgi çekici materyaller sundu bana. İlk albüme göre eklektiklik seviyesi daha aşağıya çekilmiş, daha tutarlı ve bütünlüklü bir kompozisyon anlayışı güdülmüş albümde. Evet yine kabare – sirk müziklerinden tut, ekstrem metale; senfonik prog’dan tut, klasik müzik – opera tatlarına kadar birçok tarz tek bir potada eritilmiş, lakin ilk albümdeki kadar abartı uçukluklar yok bu albümde.

İlk iki şarkının sözlerine baktığımda, “çok uçuk lan bi bok anlamadım” demiştim, ama Orange Vigilante ile birlikte sözler daha anlaşılır bir yöne kayıyor. Konseptler gene epey uçuk, ama anlaşılmazlık derecesinde değiller. Sözler uçuk uçuk giderken, birdenbire fısıltıyla “dünya yuvarlak değil” şeklinde bir söz duyuyorsunuz, ve bunun gibi tuhaflıklar var konseptte. Artık albümü hangi ruh haliyle dinliyorsanız, “The Matrix”deki gibi, lan yoksa tüm bu dünya yalan mı gibi modlara girmeniz mümkünatsız değil. Ben şu ara daha ayakları yere basar modda olduğumdan “yuvarlak değil tabii geoid” şeklinde cool davranabiliyorum, size de tavsiye ederim.

Vokaller ağırlıklı olarak hoş ve dar bir oktav skalasında giden bir kadın vokal, ve çılgın ekstrem erkek vokaller arasından gidip geliyor. Albüm her yönüyle çok tutarlı ve bütünlüklü olduğundan, vokalleri fazla analiz etmek istemiyorum. Brutal – scream vokal genelde sevmem, daha önce de bir kritiğimde açıklamıştım, kafamı şişirdiğinden ya da hoşlanmadığımdan değil, ama melodili bir vokaliniz olursa müziğe bir melodi katmanı daha gelir ve daha zenginleşir mantalitesiyle bakıyorum bu olaya. UNEXPECT’in vokalleri her yönden çok iyi yine de, konuşma vokalleri de dahil. “Nightmare Before Christmas” animesindeki kadar renkli de tiyatral değiller tabii ki, ama türe göre çok canlı, enerjik ve aykırılar.

Fazla uzatmayacağım, zira albüm her yönden çok başarılı. Şarkılarda genel bir kaotik hal baş gösterse de, örneğin The Quantum Symphony’deki gibi ilk dinleyişte akılda kalan yakalayıcı melodili şarkılar da az da olsa var. Albümdeki kemanlar çok baskın, ve çok iyi kompoze edilip çalınmışlar, piyanolar ve synth’ler de aynı şekilde. 9 telli baslarda basistChaoth acayip iyi bir iş çıkartmış. Davullar enfes derecede iyi yazılmış ve çalınmış. Yer yer tuhaf zamanlı ölçüler, yer yer power metal ritimleri tarzı kısımlar da içeren çok zengin bir perküsyon kullanımı var albümde.Words parçası başta olmak üzere birkaç parçada önemli bir SYSTEM OF A DOWN etkisi mevcut. Onun dışında, birtakım avangart müziklerle de paralellik kurulabilir müzikleri arasında: DIABOLICAL MASQUERADE, ARCTURUS, MAUDLIN OF THE WELL gibi örneğin.

Şöyle de bir iki tavsiyeyle yazıyı sonlandırayım. Bu albüm kadar teknik olmasa da, burada da tanıttığım BEYOND TWILIGHT – “For the Love of Art and the Making” albümü bence daha psikopat bir albüm. Ya da yakın zamanda kritiklemeyi düşündüğüm ELECTROCUTION 250 – “Electric Cartoon Music From Hell” albümü de baş döndürücü bir alternatif, UNEXPECT sevenler için.