Ömer Kuş

Völuspa, İskandinav Mitolojisinde çok önemli bir yere sahip olan ve kısaca anlatmak gerekirse; bir kadın kahinin ağzından, İskandinavlara göre dünyanın yaratılışı, ilk erkek ve kadının yaratılışı, tanrıların dünyayı şekillendirmesi, bir süre sonra Ragnarök’ün (İskandinavlara göre kıyamet) gelmesi ve dünyanın yerle bir olması, ardından da yeni bir hayatın filizlenmesini anlatarak son bulan bir şiirdir.

Arada birçok detay var tabii şimdi burada girmeye gerek yok (sanki çok girebileceğim de). Okumak isteyen olursa şuraya gidebilir.

Kuzeyin yalnız ve güzel ülkesi İzlanda’dan bizleri selamlayan FORTID; de incelemekte olduğumuz albümde bu şiirin son kısmını konsept olarak almış. Albüm, grubun ilk iki albümü “Völuspa Part I: Thor’s Anger” ve “Völuspa Part II: The Arrival of Fenris”in bıraktığı yerden devam ettiriyor konsepti. O giriş paragrafını öyle amaçsız yere yazmadık yani, grup şu ana kadarki tüm albümlerini bu konu üzerine yapmış.

Bu arada grup falan diyoruz da aslında Eldur isimli arkadaşın tek kişilik projesi gibi bu daha çok. Sadece davulları konuk müzisyen çalmış, iki şarkıda da konuk vokalist var. Ama yanılmıyorsam bu albümden sonra tam bir grup haline geldiler. FORTID; İzlandaca “geçmiş zaman” demek bu arada bu ekstra bilgiyi de ekleyip albüme geçelim.

Albüm gayet atmosferik, karanlık bir introyla açılarak zihninizde yok olmakta olan bir dünyayı canlandırıyor. Ardından gelen Austursins Heimsenda Her ile birlikte grubun müziği hakkında daha net bir fikre sahip oluyoruz. Tekinsiz ve kısa bir klavye introsunun ardından yardıran davullar, Eldur’un pek de ahım şahım olmayan ama idare eden black metal vokali, melodik, bir o kadar agresif gitarlar ve Ragnarök’ün gelmesi ile birlikte savaşan tanrıları gözünüzün önüne getiren bir kaos atmosferi. Grup kısaca pagan/black metal yapıyor, ama neyse ki şarkılar aynı tempoda uzun süre gitmiyor ve bu da albümden sıkılmanızı engelliyor. Hatta bence grubun daha iyi kotardığı kısım hızlı bölümler değil de, daha orta-yavaş tempolu, nispeten daha sakin olan bölümler. Ny Dögun ve Jafnvægi Endurheimt bu açıdan çok güzel örnekler mesela. Ny Dögun zaten Ragnarök sonrası yeni bir dünyanın başlangıcını anlattığı için biraz daha umut dolu bir hava barındıran, akustik gitar ve temiz vokalin de dozunda kullanıldığı gayet leziz bir şarkı.

Grup, kendi tarzındaki birçok grubun düştüğü hataya düşüp sırf “epiklik” olsun diye şarkıları uzun tutmaya kasmamış. Albüm yedi şarkıdan oluşuyor ve 44 dakika sürüyor, daha uzun sürseydi çok rahat bayabilirdi ama bu haliyle iyi olmuş. Adamlar ne yaptığını biliyor en azından.

Yerel enstrümanlara falan yer verilmeyen, black metalin belki de biraz daha ılımlı ve dinleyici dostu versiyonu diyebileceğimiz bir müziğin icra edildiği albüm, bestelerin kalitesi ve varyasyonu sayesinde ilgimizi canlı tutmayı başarıyor. Davullar da özellikle orta tempo kısımlarda daha çok kendini gösteriyor ve bazen yalnızca ritim tutmaktan ziyade ilginizi çekecek şeyler de yapabiliyor (son şarkıda mesela).

Grubun ilk iki albümünü henüz dinleyemedim ama bu üçüncü albümlerinde pagan/black metal dinleyicilerine keyifli dakikalar geçirtecek bir iş çıkarmışlar. Kışın kapımızı çaldığı şu günlerde sizi iyice havaya sokacak bir albüm arıyorsanız önünüzde gayet iyi bir seçenek var. İyi dinlemeler.