Nerden nasıl başlayayım bilemiyorum, zaten ilk kritikler hep zorludur (kaç kere ilk kritik yazdıysam artık düşünün). Hele bir de böyle her ankette, her türlü sıralamada (çoğunu pek umursamasak da) ilk sıralarda gösterilen,dinlediğimiz bu cici müziğin sayılı klasiklerinden biri olunca.
Iron Maiden, 1981 yılında çıkardığı “Killers” albümünün ardından çıktığı turnede solist Paul Di’Anno ile yollarını ayırmış ve Bruce Dickinson’ı kadrosuna katmıştı (evet hiç kimsenin bilmediği gizli bilgiler bunlar). Turne bitince de, “Powerslave” albümünün son ayağı olacağı bir yıllık albümler serisinin ilk ayağı olan “The Number Of The Beast” albümünün kaydına başlamış, iki haftada da (abov) albümü yazıp bitmişlerdi.
Albüme baktığımızda Di’Anno’lu albümlere nazaran Bruce’un Maiden’a ne kadar çok şey kattığını, seviye atlattığını, horon teptirdiğini görmek mümkün. Bunun dışında elemanları teker teker değerlendirmenin pek gereği yok, çünkü herkes işini gayet iyi ve ustaca bir şekilde yapmış. Bence albümde gereksiz yere uzatılmış tek bir parça yok (bkz: The Angel And The Gambler). Hatta Maiden standartlarına göre en çok kısa parça bulunduran albümlerden biri. Bu da 8-9 dakikalık Iron Maiden şarkılarından sıkılan kardeşlerimiz için iyi bir durum tabii.
Albüm müzikal açıdan ilk iki albümden farklı. Mesela ilk iki albümdeki ufak punk etkileri ortadan kalkmış. Tabii bu olayda üstte zilyon kere tekrar ettiğim Di’Anno ile ayrılık durumunun etkisi var, eeh yeter be dediğinizi duyabiliyorum. Di’An… Tamam tamam sustum.
Şahsen ben bu albümü 666 defa dinledim (cinlik de yapabiliyorum, 10 parmağımda 10 marifet). Şu parçalar diğerlerini döver diye bir şey tabii ki demiyorum çünkü “The Number of the Beast” bence her faninin baştan sona tekrar tekrar dinlemesi gereken bir albüm. Her şarkı çok iyi. Bu albüm, metal dinleyenleri bu müziğin güzelliğine bir daha vardırmak, metal dinlemeyenlere ise bu müziğe neden aşık olduğumuzu göstermek gibi bir işlevi olan sayılı albümlerden.
Albümü yazanlar açısından baktığımızda, Steve Harris’in hakimiyeti var ortada ve bu zaten alıştığımız bir olay. Ama albümdeki güzel tatlardan birinin de Adrian Smith etkisi olduğunu düşünüyorum, özellikle 22 Acacia Avenue’deki solosu bir ayrı güzeldir mesela. Şarkı da zaten ilk albümdeki Murray bestesi Charlotte The Harlot’ın devamı imiş.
Eveet artık kritiğin sonuna geldik. Elimden geldiği kadar bu şaheseri anlatmaya çalıştım. Bu albüm 30 yıldır (29 aslında) insanların hayatını değiştiriyor ve bence 30 (29 lan!) yıl sonra da insanların hayatını değiştirme devam edecek ve onlara hayatlarının anlamını bulmaları konusunda yardım edecek.
İyi albümlerin kritiklerinde kullanılan klişeyi de kattığıma göre yazıyı bitirebilirim:
Kadro Adrian Smith: Gitar
Dave Murray: Gitar
Steve Harris: Bas
Clive Burr: Davul
Bruce Dickinson: Vokal
Şarkılar 1. Invaders
2. Children Of The Damned
3. The Prisoner
4. 22 Acacia Avenue
5. The Number Of The Beast
6. Run To The Hills
7. Gangland
8.Hallowed Be Thy Name
Benim için çok kıymetli bir albüm de olsa, bir Powerslave kadar güçlü hitleri, Bir The X Factor ve Fear Of The Dark kadar bütünlüklü bir ruhu yok bence albümün. Ayrıca The Prisoner parçasını oldum olası hiç sevmedim. 22 Acacia Avenue parçasının vokalleri, Maiden diskografisinde en beğendiğim vokallerden biri. Hallowed Be Thy Name’i ise çoğu grubumla coverlamıştım. Yalnız hızlı coverlayınca kelimeler ağza dolanabiliyor, bir defasında fena rezil olmuştum. :D
Kritikle ilgili yorum yapmam gerekirse, biraz düz bir kritik olması yanında, çok fazla parantez içi geyik yapılmış. Sıkıyor bir yerden sonra. Anlıyorum bu bir ilk kritik, ve biraz kendine güven problemi yaşamak doğaldır. Ama önce bir tepkiler gelsin, sonra o problem yaşansın ya da yaşanmasın. Biraz savunma mekanizması nüfuzunda olmuş kendini sorgulayan parantez içi geyikler.
bizim oralarda bi atasözü vardır:
HEPSİNİ SİKTİR ET Bİ Hallowed Be Thy Name TEK BAŞINA 10′U HAK EDER diye
adamlarda binlerce yıllık tecrübe var yanılıyor olmazlar 10 10 10 10 10 10 10 10 10 10 10 10 10 10 10 10 10 10 10 10 10
beast’i direk canavar diye çevirmek yanlış. çirkin yaratığın numarası desek daha doğru olur. şeytan’ı çirkin tipli hayvana benzeten iron maiden’ı kınıyorum.
Children of the Damned’in Children of the Sea’den esinlenilerek yapıldığını; Children of the Sea’nin gruba yeni katılan Dio ile bestelenen ilk şarkı olduğunu; Children of the Damned’in de gruba yeni katılan Dickinson’la bestelenen ilk şarkı olduğunu biliyor muydunuz? :p
Ayrıca Prisoner da, “bi tur atayım mı?” diyerek davulun başına geçen Dickinson’ın “o” ritmi atması, üstüne Adrian Smith’in de “o” rifi çalıvermesiyle ortaya çıkmıştır.
Yalnız yıllar yılı o hiç sevmediğimi üstlerde söylediğim şarkının (The Prisoner) nefret ettiğim davullu girişinin hikayesi de ilginçmiş. Aslında ilginç derken, bir nevi kendimce haklıymışım. Herkes işini yapsın. Bruce, oğlum hizayı bozma, vokallere!
@Aeonian_Lich, görüyorum ve arttırıyorum: grubun “kaydederken kaybettiğimiz bir şeyi arıyor gibiydik” dediği albümü number of the beast’den daha bütün görmen de az ilginç değil :D (zaten sen yazmıştın galiba onun kritiğini)
ayrıca prisoner’in girişi candır lan. biz evde sırf girişi için açıyoruz bazen. “we want information” olsun, davulu olsun gitarı olsun.
-bana prisoner’in girişi kötü dedirtemezsiniz! i’m a free man!
+hahahahahahahah!
*tıs tak tıkıs tak tıkıs tak tukı tak tak taka*
not: dickinson’ın gençkene en çok istediği şey bir davul setine sahip olmakmış. arada geçer davullara, no worries.
2. not: bazen küçük-büyük harf olaylarına uymam, bazen hiç uymamam aslında aynı nick ile 2 farklı kişinin yazdığı izlenimini uyandırıyor mu? (büyük-küçük harfe dikkat eden arkadaş soruyor)
chuckin favori albumu degil sadece sevdigi bir albumdur.sade iron maiden icerisinde favorisi powerslave albumudur.bunun disinda judas priestin painkiller albumu tam olarak favorisidir.
Chuck: Definitely I would have to say Destroyer by KISS… let’s say KISS-alive 1 actually; let’s change that, Number of the Beast – great record, there are so many great early MAIDEN albums, but that’s definitely a special record, definitely memories. MERCYFUL FATE-Melissa, what a masterpiece…
Bu albümü ilk 7 albüm arasında Bruce’un bulunduğu dönemin en zayıf halkası olarak görüyorum çünkü albümde bana kalırsa bir dengesizlik var bazı şarkılar çok çok iyiyken bazıları bunların yanında iyi olmasına rağmen daha zayıf kaldığı için 82-88 dönemindeki albümlerin bir adım gerisinde olduğunu düşünüyorum buna rağmen 9.5 alır benden.
@Raddor, bu albümde benim aklıma gelen ilk şarkı sözü de the prisoner şarkısındaki “now you see me, now you dont” kısmı. Her seferinde gülüyorum, aklımda bir duvarın arkasından çıkıp sonra geri kaybolan bir Bruce Dickinson canlanıyor nedense.
Loading ...
8 veriyorum. ilk dönemde en sevmediğim albüm.
03.08.2011
@in the court of the crimson king, sevmediğin bi albüme 8 bayağ iyi bi not :D
03.08.2011
@frat, ilk dönemdeki albümler içinde en sevmediğim albüm ama iyi albüm. diğerleri çok iyi sadece.
Benim için çok kıymetli bir albüm de olsa, bir Powerslave kadar güçlü hitleri, Bir The X Factor ve Fear Of The Dark kadar bütünlüklü bir ruhu yok bence albümün. Ayrıca The Prisoner parçasını oldum olası hiç sevmedim. 22 Acacia Avenue parçasının vokalleri, Maiden diskografisinde en beğendiğim vokallerden biri. Hallowed Be Thy Name’i ise çoğu grubumla coverlamıştım. Yalnız hızlı coverlayınca kelimeler ağza dolanabiliyor, bir defasında fena rezil olmuştum. :D
Children Of The Damned’in ise ruhuna gurban.
03.08.2011
Kritikle ilgili yorum yapmam gerekirse, biraz düz bir kritik olması yanında, çok fazla parantez içi geyik yapılmış. Sıkıyor bir yerden sonra. Anlıyorum bu bir ilk kritik, ve biraz kendine güven problemi yaşamak doğaldır. Ama önce bir tepkiler gelsin, sonra o problem yaşansın ya da yaşanmasın. Biraz savunma mekanizması nüfuzunda olmuş kendini sorgulayan parantez içi geyikler.
03.08.2011
@Aeonian_Lich, sağolun efendim o parantez içiler bana da çok gelmişti zaten.
kötü kritik, en sevdiğim maiden albümü.
hoş kritik, efsane albüm.
03.08.2011
@comfortinBRUTALiTY, sağolun efenim
6..6..6.. canavarın numarası
bizim oralarda bi atasözü vardır:
HEPSİNİ SİKTİR ET Bİ Hallowed Be Thy Name TEK BAŞINA 10′U HAK EDER diye
adamlarda binlerce yıllık tecrübe var yanılıyor olmazlar 10 10 10 10 10 10 10 10 10 10 10 10 10 10 10 10 10 10 10 10 10
beast’i direk canavar diye çevirmek yanlış. çirkin yaratığın numarası desek daha doğru olur. şeytan’ı çirkin tipli hayvana benzeten iron maiden’ı kınıyorum.
bir master of puppets değil
03.08.2011
@_BlaCkeneD_, lol.
Children of the Damned’in Children of the Sea’den esinlenilerek yapıldığını; Children of the Sea’nin gruba yeni katılan Dio ile bestelenen ilk şarkı olduğunu; Children of the Damned’in de gruba yeni katılan Dickinson’la bestelenen ilk şarkı olduğunu biliyor muydunuz? :p
Ayrıca Prisoner da, “bi tur atayım mı?” diyerek davulun başına geçen Dickinson’ın “o” ritmi atması, üstüne Adrian Smith’in de “o” rifi çalıvermesiyle ortaya çıkmıştır.
80-88 arası tüm albümler gibi 10/10.
03.08.2011
@hen, Güzel bilgiler bunlar, teşekkürler hen.
Yalnız yıllar yılı o hiç sevmediğimi üstlerde söylediğim şarkının (The Prisoner) nefret ettiğim davullu girişinin hikayesi de ilginçmiş. Aslında ilginç derken, bir nevi kendimce haklıymışım. Herkes işini yapsın. Bruce, oğlum hizayı bozma, vokallere!
04.08.2011
@Aeonian_Lich, görüyorum ve arttırıyorum: grubun “kaydederken kaybettiğimiz bir şeyi arıyor gibiydik” dediği albümü number of the beast’den daha bütün görmen de az ilginç değil :D (zaten sen yazmıştın galiba onun kritiğini)
ayrıca prisoner’in girişi candır lan. biz evde sırf girişi için açıyoruz bazen. “we want information” olsun, davulu olsun gitarı olsun.
-bana prisoner’in girişi kötü dedirtemezsiniz! i’m a free man!
+hahahahahahahah!
*tıs tak tıkıs tak tıkıs tak tukı tak tak taka*
not: dickinson’ın gençkene en çok istediği şey bir davul setine sahip olmakmış. arada geçer davullara, no worries.
2. not: bazen küçük-büyük harf olaylarına uymam, bazen hiç uymamam aslında aynı nick ile 2 farklı kişinin yazdığı izlenimini uyandırıyor mu? (büyük-küçük harfe dikkat eden arkadaş soruyor)
chuck schuldiner’in favori metal albümlerinden biri.
04.08.2011
@in the court of the crimson king, piece of mind ile beraber
04.08.2011
@in the court of the crimson king, bir daha sevdim şimdi albümü.
chuckin favori albumu degil sadece sevdigi bir albumdur.sade iron maiden icerisinde favorisi powerslave albumudur.bunun disinda judas priestin painkiller albumu tam olarak favorisidir.
04.08.2011
@Milky Flames,
I:What would be your Top 5 of all time?
Chuck: Definitely I would have to say Destroyer by KISS… let’s say KISS-alive 1 actually; let’s change that, Number of the Beast – great record, there are so many great early MAIDEN albums, but that’s definitely a special record, definitely memories. MERCYFUL FATE-Melissa, what a masterpiece…
http://www.emptywords.org/SentinelSteel-spring1997.htm
@hen,zevkler degisiyor. 2000 yilinda chuck hastayken yapilan roportajini okumu$tum orada en sevdigi album icin powerslave diyordu.
ismi cok komik olan bu album beni pek sarmiyor.powerslave,piece of mind,killers gibi masterpiece albumleri her zaman tercih ederim
bu albüm daha iyi bir kritiği hak ediyor.
Efsane albüm. Hallowed be thy Name favorim. 10/10
Bu albümü ilk 7 albüm arasında Bruce’un bulunduğu dönemin en zayıf halkası olarak görüyorum çünkü albümde bana kalırsa bir dengesizlik var bazı şarkılar çok çok iyiyken bazıları bunların yanında iyi olmasına rağmen daha zayıf kaldığı için 82-88 dönemindeki albümlerin bir adım gerisinde olduğunu düşünüyorum buna rağmen 9.5 alır benden.
22 Acacia Avenue uzak ara en sevdiğim Maiden şarkısı.
SİKS, SİKS SİKS! NAMBIR OF DI BİİİST
Özlemişim be.
@Raddor, bu albümde benim aklıma gelen ilk şarkı sözü de the prisoner şarkısındaki “now you see me, now you dont” kısmı. Her seferinde gülüyorum, aklımda bir duvarın arkasından çıkıp sonra geri kaybolan bir Bruce Dickinson canlanıyor nedense.
24.05.2024
@şeyh hulud, benim de parçanın başındaki aynı isimli diziden alınan replikler çok hoşuma gidiyor.
I’m not a number, I’m a free man!
https://www.youtube.com/watch?v=nW-bFGzNMXw
Ben de bir şarkı yapıp başına I’m not in danger Skyler, I am the danger! repliğini koyacağım. Parçanın adı da I am the Danger olur.