İnternetle birlikte CD olayının yok olmasının etkileri, zamanla daha belirgin olmaya başladı. Daha birkaç sene öncesine kadar “İnternetten albüm indirmek müzik endüstrisini yok ediyor :((((” tarzı yorumlarını okuduğumuz müzisyenler, bugün artık durumu sindirmiş ve albüm satarak faturalarını ödeyemeyeceklerini anlamış durumdalar. Kimi açık sözlü müzisyenler bu durumu çoktan kanıksamış ve demeçlerine yansıtır olmuş. Bu isimlerden biri de ARCH ENEMY gitaristi Michael Amott.

Amott bir süre önceki bir röportajında, albüm çıkarmanın artık eskisi kadar önemli olmadığını, bunun asıl para kazanma kaynağı olan turneye çıkmak için birkaç senede bir yapılması gereken bir şey olduğunu söyledi. Dünyanın bir başka yerinde bir müzisyen sırf özel bir ilham almak adına fyordlarda ev tutabilir, bir başkası etnik müziklerini daha iyi özümsemek için gidip Amazon yerlileriyle yaşayabilir. Bir başkası sırf sözel konsepte verdiği önemden dolayı kütüphanelerde sabahlayabilir. Bunlar da olan şeyler. Ama Amott böyle demiyordu. Zira onun için şarkı yazmak dünyanın en kolay işiydi. 10 tanesini bir araya getirdi mi, yeni bir turneye çıkma bahanesi yaratılmış oluyordu.

Bu dediklerim bir eleştiri olarak alınmasın. Burada bir taraf doğruyu, bir taraf yanlışı yapıyor diye söylemiyorum. Sonuçta ilham gelsin diye fyordlara yerleşen adamın yazacağı albümün bok gibi, yeni albümünü otobüste giderken yazan adamın albümünün ise olağanüstü olma ihtimali elbette var. Hatta belki de Amott’un açık yüreklilikle söylediği şey günümüzün gerçeğidir ve daha akılcı bir yaklaşımdır. Hepimiz biliyoruz ki ortada kızışık bir piyasa var ve para kazanmanın tek yolu da konser vermek, konser vermek, daha çok konser vermek. Sonuçta artık grupların, özellikle de kaşarlanmış -bir nevi olayı fabrikasyona dökmüş- ve çok sofistike olmayan türde müzikler yapan grupların, “en iyi albümü yapmak” adına fazla kasmadıkları ortada. Hatırlarsanız ve zaten belli olduğu üzere, CHILDREN OF BODOM da benzer zihniyette takılan bir grup (ama onların son albümü bence gayet iyi, orası ayrı).

ARCH ENEMY de bu tarz fabrikasyon gruplardan biri. Öncelikle bir süredir tüm idari işlerini kendileri yürütüyorlar, kendilerinin menajerliğini yapıyorlar. CD’lerini Century Media dağıtsa da, ne zaman nerede turneye çıkacaklarına tümüyle kendileri karar veriyorlar, bağlantıları kendileri kuruyorlar. Tüm grup elemanları, çaldıkları enstrümanların yanı sıra bu idare içerisinde de farklı görevlere sahipler. Buna ek olarak Angela Gossow’un işletme mezunu oluşundan da yararlanan grup, bu şekilde gerçek bir şirket gibi çalışıyor ve 2-3 senede bir albüm çıkarıp yüzlerce konser vererek, binlerce tişört/CD satarak ekmeğini kazanıyor; hem de Amott’un ifadesine göre ceplerine giren para hiç de fena değil.

Bu sebepten dolayı artık ARCH ENEMY’nin çıkaracağı albümlere dair bir heyecan duymak, en azından benim için, söz konusu olmayan bir şey.

Bu sebepten dolayı “Khaos Legions” ne grubun kariyeri adına, ne de metal adına önemli bir yer teşkil ediyor.

Bu sebepten dolayı “Khaos Legions”, öncesinde çıkan albümden pek farklı değil, sonrasında çıkacak albümden de pek farklı olmayacak.

Bu nedenden dolayı, “Khaos Legions”a, öncesinde çıkan albümden çok da farklı olmamasına rağmen o albüme verdiğim değeri bile veremiyorum.

Bu sebepten dolayı, en azından benim için, artık ARCH ENEMY olsa da olur olmasa da; ilk 4 albümleri benim için hayat boyu yeter.

Albüme bakarsak, ARCH ENEMY seven kitlenin nabzına göre şerbet veren bir yaklaşım görüyoruz, yine, yeniden ve hep olacağı gibi. Albümün adını ve genel havasını kapsayan sözde anarşist duruş çok tırt olduğundan, albüme dair bir derinlikten bahsetmek mümkün değil. Önce bunu söylemeliyim. Grubun, özellikle de Gossow’un son dönem demeçlerindeki “asilik” vurgusu için diyebileceğim tek şey, “gerek yok” olacaktır. Zamanında Avril Lavigne’e “punk” diyen şaşkınlar vardı ya, aynı durum burada da geçerli. ARCH ENEMY o tarz demeçler vermek için, duruş ve barındırdığı genel derinlik babında fazlasıyla hafif bir grup, o yüzden anarşizmi, asiliği başkalarına bıraksalar daha iyi olacak. Sözler de yine bu minvalde gayet çocukça.

Müziğe eğildiğimizde, üçü enstrümantal geçiş olmak üzere 15 şarkı görüyoruz. Bu da 1 saatlik müziğe tekabül ediyor ve son üç albümün 43-49 dakika arasında olduğu düşünürse, “Khaos Legions” için epey fazla materyal toplandığını anlamak mümkün. Şarkılara baktığımızda şahsen yalnızca birkaç şarkının önceki ARCH ENEMY albümlerinde duyduğumuz şeylerden farklı yönleri olduğunu düşünüyorum. Neredeyse her şarkı, son üç albümden herhangi birine sokulabilir ve sonradan yazıldıklarını fark ettirmez bile. Under the Black Flag We March ve No Gods, No Masters gibi belli başlı şarkılar, en azından bazı bölümleriyle farklı bir karakter çizmeyi başarsalar da, albümün büyük çoğunluğu yaratıcılık barındırmayan, anında unutulacak, şarkı olsun diye yazılmış işlerle dolu.

Angela’nın üstünde çok uğraşıldığını belli eden vokallerini görmezden gelseniz bile, açıkçası Amott biraderlerin bu kadar hit yoksunu bir albüm yapmış olmalarını anlayamıyorum.

Sonuç itibariyle, Angela ve kolay alışılır müzikleri sayesinde özellikle yaşı küçük dinleyicilerden oluşan bir hayran ordusuna sahip olsalar da, ARCH ENEMY “Khaos Legions” ile eldeki tüm kredileri tüketmiş ve kapağından tutun da şarkıların büyük kısmına kadar unutulası, olmasa hiçbir şey fark etmeyecek, öylesine bir albüm yapmış.

10 yıl öncesinde Transmigration Macabre’ları, Sinister Mephisto’ları, Silverwing’leri, Ravenous’ları ayıla bayıla dinleyen biri için üzücü bir durum tabii, ama onlar böyle istiyorsa yapacak bir şey yok. Ben 10 yıl öncesine kadar yaptıkları mükemmel işleri dinlemeye, bundan sonrasını ise yok saymaya devam edeceğim.

Not: Alttaki 30 yorum ve onlara verilen cevaplarla birlikte toplam 47 yorum, albüme dair haberler içindir.