Bangır bangır thrash ritimleri, power metalin büyük koroları ve usta vokal melodileri, virtüöz bir gitarist, harika tonlar, akılda kalıcı düzenlemeler…Üstelik 3 kişi!

Rage grubu ile tanışmam “Carved in Stone” albümüyle oldu. Bir yazısında Berca B. Kantaarcıoğlu dostum insanın bazı zamanlar aynı grupları dinlemekten sıkılıp bunu kendine bir türlü itiraf edememesinden bahsetmişti ya, aynı o hesap ben de bir şeyler ararken “Carved in Stone” albümünü dinledim. Albümü dinlediğimde “çığır açmışlar” “hayatımda buna benzer bir şey duymadım” demedim elbet ama yolda giderken bu albüm çalsın diye yolumu uzattım, yürüyorsam daha bir tempolu yürüdüm.

Bazı gitaristlerin ritim duyguları çok üst seviyedir ve yanındaki müzisyenler de aynı varyasyonları kaldırabilecek kapasitedir, Rage de öyle bir grup. Victor Smolski’nin oyun hamuruyla oynar gibi oynadığı ritim varyasyonları Rage’i sıkıcılıktan çok uzaklaştıran, bambaşka bir grup haline getiriyor diye düşünüyorum.

Victor Smolski’nin tarzı bana baya Jeff Waters’ı hatırlatıyor. Sıkça değişken ama şarkının baskın tonundan kopmadan yaptığı şaşırtıcı ritim oyunları var. Senfoni bestekarı Dmitry Smolski’nin oğlu olan Belarus’lu gitaristin shred gitaristlerindeki zevzekliklerin çoğunu şarkılara oturtuş biçimi ise insana dinlerken “lan ufak bir şaka mı yaptı yoksa?” dedirtiyor.

Böyle bir babanın oğlu olmanın verdiği tüm avantajları kullanan Smolski piano, çello ve gitar çalıyor. Rock ve caz gitar konularında bu derece eğitimli olan Smolski’nin sololarında başta blues olmak üzere barok dönem minör ve eksiltimiş gamlar görmek mümkün. Kendisine saygı duymamdaki en büyük diğer etken ise böyle harika bir albümün miksinde parmağı olması.

Peavey yani Peter Wagner grubun bas gitarlarını ve vokallerini üstlenen kişi. Şarkıları gırtlağından söylemesi ve kalın bir sese sahip olması insanı vokal yönünden yormuyor. Artikülasyonu, bu derece gırtlaktan söyleyen biri için harika. Kelime sonlarındaki vurguları ve müziği hissederek söylemesiyle Peavey kendini bana çok sevdirmiş bir vokal. Bas gitaristliği konusunda pek değineceğim bir nokta yok. Yerinde çalması ve müziği ayakta tutması yeter de artar bile. Sözlerin hepsini de yazan Peavey’in One Step Ahead şarkısına yazdığı sözler bu albümdeki favorim. “Doğru söyleyeni dokuz köyden kovarlar ama yine de söyleyeceğim, ha benim kerizime! sen hala dolan ortalarda ‘babacım babacım’ diye, uyutuyorlar seni haberin yok. Kaldır bir kafayı da bak neler oluyor etrafta…” şeklindeki sözler havalı ve kafaya vuran cinsten.

Davulların bestelerde gitaristin düzenlemelerine harfiyen uyduğu belli. Kontrollu ve tuşeli çalan André Hilgers pek öne çıkmasa da metal piyasasındaki çoğu adamdan iyi bir davulcu bence.

Rage elemanlarının tek tek her birinin eksiği yok fazlası var gördüğünüz gibi. Düzenlemeler konusuna tekrar gelecek olursak. Kıskanarak dinlediğim, eşliği rahat ama uyduruk olmayan, sizi kolayca yakalayabilecek şeyler.

Albümün son şarkısı olan Lord Of The Flies, Wacken performansında oda orkestrasıyla da çalınmış grubun sıradaki albümünün biraz daha senfonik ögeler içereceğinin haberini veren bir eser. Canlılığı ve kızgınlığından dolayı favori şarkım Gentle Murders.

Kesinlikle dinlemenizi tavsiye ettiğim bir albüm. “Alman power metal grubu işte, yığınla var bunlardan” derseniz büyük hata etmiş olursunuz. Benden söylemesi. İyi dinlemeler.