Ömer Kuş

İrlanda pek metal gruplarıyla ünlü bir ülke değil bildiğiniz gibi. Ama bana sorarsanız tek tük çıkarttığı gruplar hep belli bir kalitenin üstünde. En azından şu ana kadar karşılaştıklarım bu düşüncemi destekler nitelikte oldu. Tahmin edebileceğiniz gibi MAEL MORDHA da o gruplardan biri.

“Manannan” grubun geçen sene çıkardığı üçüncü albümü ve ismini İrlanda mitolojisindeki deniz tanrısından alıyor. Grubun yaptığı müzik ise kendi tanımlarına göre “Gaelic Doom Metal”. Vatandaşları PRIMORDIAL’ı bariz bir şekilde akla getiren bir müzik yapsalar da (ki PRIMORDIAL ile bir split de çıkarmışlar zamanında), PRIMORDIAL kopyası denip bir kenara atılamayacak kadar da kendilerine özgü bir soundları var bence. Bu Gaelic Doom Metal diye özetledikleri müzik, grubun başarıyla harmanladığı folk ve epik doom metal tatlarını barındırıyor. Sonuçta ortaya çıkan şey ise gerçekten direk belli bir kalıba sokulamayan ve böyle garip isimlerle kısaltılmaya çalışılan özgün bir müzik.

Grubun önceki albümlerini dinlemedim ama okuduğum kadarıyla piyanoyu yoğun olarak kullanmışlar ilk iki albümde. Bu albümde piyano yok, ama şarkılar yine de gayet vurucu. Destek enstrümanı olarak flüt var ve bokunu çıkarmadan, şarkıların ciddiyetini yitirmesine sebep olmadan gerektiği yerlerde gerektiği miktarda kullanılmış. Kafada soru işareti kalmasın diye söyleyelim, grup folk metalin laylaylom yönünün yanından bile geçmiyor. Gayet epik, ciddi ve hüzünlü bir folk metal, ya da daha spesifik olarak Keltik metal yapıyorlar.

Vokalist Roibéard Ó Bogail’in (evet copy paste yaptım) sesi PRIMORDIAL vokalisti Alan Nemtheanga’yı andırıyor. Tıpkı onun gibi coşkulu bir yorumu var. Brutal vokal hiç olmasa da, temiz söylediği/bağırdığı kısımların yanında bir de clean/brutal arası kirli bağırdığı (literatüre yeni terim ekledim şu anda, evet tam şimdi burada) bölümler var. Özellikle Manannan’ın nakaratında iyice coştuğu bölümler gerçekten gaza getirici ve albümün tepe noktalarından birini oluşturuyor.

PRIMORDIAL’a kıyasla en büyük farklılıklardan biri doom metal kısmının çok daha belirgin bir rol oynaması. Şarkılarda orta tempo bölümler daha fazla ve yavaş ama sert doom rifleri daha sık karşımıza çıkıyor. Biraz uzak bir çıkarım olsa da, zaman zaman black metalle flört eden rifler duymak da mümkün. Baslar genellikle gitarları takip etse de diğer enstrümanların sustuğu zamanlarda kulağa hoş gelen şeyler yapıyor. Albümün kapanışındaki birkaç saniyelik sadece basın olduğu kısım çok güzel bir kapanış olmuş mesela. Davullar da albümün girişinde olduğu gibi bazen ön plana çıksalar da, genelde pek etliye sütlüye karışmadan ritim tutma görevini üstleniyorlar.

Albümle aynı adı taşıyan şarkı albümün en iyilerinden biri bence. Akustik girişinin ardından gitarların yardırmaya başlaması, nakarata süper bağlanış, dinleyene adeta güç aşılayan bir nakarat ve tabi etkileyici vokaller ile albümü ilk dinlememde en çok beğendiğim şarkı olmuştu. Bunun gibi 7 dakikalık şarkıların akıp gitmesi de grubun beste kabiliyetini ortaya koyar nitelikte. A Nation in Ruins, The Gaelic Twilight diğer öne çıkan şarkılar, kalanlar arasında pek de seçim yapamıyorum. Hepsi ortalamanın üstünde ama.

Bahtsız bir şekilde PRIMORDIAL’ın gölgesinde kalıp pek de adını duyuramamış MAEL MORDHA’nın bu albümünü PRIMORDIAL sevenler büyük ihtimalle bağrına basacaktır. Bunun dışında ise kaliteli bir Keltik folk/doom metal albümü dinlemek isteyenler başka yerlerde aramasın. Şu an gördüğü ilgiden çok daha fazlasını hak eden sağlam bir grupla karşı karşıyasınız.