Özgür DURAKOĞULLARI

Bazı gruplar vardır, her ne kadar “müzikleri şuna benziyor, şu gruptan / şu albümden / şu dönemden çok etkilenmişler” de desek, taze materyaller de sunuyorlardır.

Örnek vermeme gerek yok sanırım, hepimizin ulaştığı / ulaşabileceği bir sonuçtur bu. Bazı gruplar vardır, hemen hemen her şeyleri taptazedir, hatta belki eşsizdir. Bazıları ise gelenekselleşmiş tür kalıplarının hiç dışına çıkmazlar. Hah işte Anachronos’un bu albümü son örnektekilere dahil bir grup.

Dream Theater’ın açtığı yolda hiç durmadan yürüyeceklerine ant içtikleri bir albüm olmuş bu. Kötü mü olmuş? Pek değil. Ama gerçek portakal suyu içmek varken, portakallı tang içmek gibi bir şey oluyor müziklerini dinlemek, deyim yerindeyse. Bu yapaylık yetmezmiş gibi, bir de ağabeylerin çalışları falan da böyle DT gibi kusursuza yakın değil. Özellikle davullar “ben böyle çalabiliyorum, ekmeğim bu, suyum bu” dercesine kaydedilmiş. Stüdyo editlemelerinden pek faydalanılmamış. Tabii çok bariz ritim kaçırmalar var falan demiyorum, ama ne bileyim dinlerken dikkat ederseniz siz de fark edeceksinizdir çalınımlardaki nüanssal kusurları. Özellikle twin gidilen kısımlarda az bir dikkatle bu kusurları fark eden başkaları da olacaktır / vardır. Gitarlara da modüle edebiliriz benzer bir yorumu.

Sound’ları da öyle ahım şahım değil, distortion gitarlar falan oldukça vasat hatta. Ride zili tonu güzel ama haklarını yemeyeyim. Aslında davulları eleştirirken, başka bir boyuttan da, akustik tınlayan davullar kulaklara güzel de gelebiliyor bazen. “Aha işte insan çalmış” diyorsunuz bazı böyle davulları dinlediğinizde. Zira günümüz metal müziğinde drum machine, trigger, miks-mastering aşamasında editlemeler o kadar bol ki davul kayıtlarında, yiğit davulcuları anca videolu kayıtlarda ayırt edebiliyoruz diğerlerinden. Neyse işte bu grubun yiğidinin malı meydanda kısacası.

Gelenseksel prog metal dışında ne gibi şeyler var müzikal elementlerinde; ilk parçada şu facebookta bolca videoları dönen pesten icra edilmiş Eskimo vokalleri gibi tuhaf bir yaylı enstrümanla da desteklenmiş etnik bir bölüm var. Beğendim ben enteresan olmuş. La partida parçasında flütlü mlütlü hoş prog rock tatları yakalanmış. Bolca kullanılan piyanolar da hem kompoze, hem soundlarında önemli yer tutan bir element. Synth de kullanmışlar, ama ağırlık dijital piyanoda. Baslar için iyi ya da kötü diyemem. Pek ön planda değiller zaten.

İşin özeti az cilalı, geleneksel prog çizgisinden çıkılmayan, odaklı ama henüz tam olgunlaşmamış bir müzik dinlemek istiyorsanız hoş vakit geçirebilirsiniz “Aqui y Afuera” ile.