“İlk notadan son notaya kadar sımsıkı, daş gibi bir thrash albümü.”

Dünyanın en kısa albüm kritiğini yazmaya niyetlenmiştim lakin bunu gerçekleştirmeyeceğim. Saydığım sevdiğim bir metalci abimin önerisiyle dinlemeye başladım bu arkadaşları. Kimdir nedir anlatalım biraz.

Abandoned Alman thrash metal ekolünden gelen ve bu müziği gerçekten hakkıyla yapan bir ekip. Thrash metal hakkında bildiğiniz her şey bu grupta ve albümde mevcut, lakin “oldskuuul treş yapıyoruz ulan” havasında dolaşan zilyon gruptan farklı olarak Abandoned eskilere sırt dayayıp aynı albümleri defalarca çıkaran gruplardan değil.

Albümü anlatırken grubu daha iyi tanıyacağınızı düşünüyorum, onun için müziğe gelelim. Bir thrash metal albümünden neler beklersiniz?

Sağlam rifler, sağlam bir vokal, cayır cayır sololar ve azman bir davul performansı. Kesinlikle duyacaksınız! Hatta beklentilerinizin üstünde olacak hepsi.

Abandoned’ın en önemli özelliği rifler. Her şarkı baştan sonra ustalıkla yazılmış taş gibi riflerle örülü. Hatta bence ilk saniyeden son saniyeye kadar, “hmm iyi ya idare eder” dedirten tek bir rif yok.

Bu taş gibi rifler yer yer sağanak yağış halinde bel, boyun ve beyincik bölgesine çatur çutur diye düşmekte. Gitarlar o kadar iyi yazılmış ki, ortaya gerçek bir thrash ziyafeti çıkması kaçınılmaz olmuş. Sadece rifler değil, sololar da kusursuz.

Bilindik Kerry King tarzı karambol sololardan çok, grubun hemşerisi Kreator tarzı melodik sololarla donatılmış albüm. Açıkçası karambol Kerry King sololarından nefret eden benim gibi kişiler için öpüp başımıza konulacak bir ayrıntı bu. O değil de bir neslin tremololarını mahvettin lan Kerry…

Neyse albüme dönelim canlarım. Vokallerde de gerçekten hayran bıraktıracak bir performans var. Thrash metalin istediği o yırtıcı ses tüm ihtişamı ile karşımızda. Vokal melodileri, nakaratlar çok akıllıca yazılmış. Albümün prodüksiyonu ise bambaşka bir olay. Grup kısıtlı bütçeden kusursuz bir işçilik sayesinde harika işler çıkarmış. Kristal gibi bir berrak, dozer gibi kafaya küt diye inen bir sound var. Bu kusursuz gitarları destekleyen ve en az gitarlar kadar harika bir davul performansı da var.

Abandoned’ı canlı görmek için can attığım gruplar arasına yazdım. Bir festival ortamına gelmeleri gerekiyor bu adamların. Çünkü albümdeki her şarkı “canlıda yardırırım canlıda yardırırım” diye haykırıyor.

Albümde 3 adet, slow diye tabir edilen geçiş bölümü var. Albümün sonundaki V.O.D Reprise ise, “oha oha noluyo lan ?” dememe sebep olan Visions of Death şarkısının yavaş versiyonu ve sadece tat katsın diye yapılmış.

Açıkçası albümden sonra grup ne yaptı ne etti bilmiyorum ama umarım yakın zamanda yeni bir albümle dönerler.

“Abandoned” thrash metale yepyeni bir soluk getirmiyor belki, ama kafa göz yarıyor. Daha ne olsun.

Erkmen ESEN (saklanan saman)