Ömer Kuş

Geçtiğimiz aylarda ülkemize de gelerek bir konser veren Alman folk/melodik death metal grubu SUIDAKRA, onuncu albümleri “Book of Dowth”ı Mart ayında piyasaya sürdü. Evet grup ilk albümünü 1997 yılında çıkardı ve o zamandan beri aşağı yukarı her iki senede bir, bazen de senede bir albüm çıkararak diskografisinde on tane albüme sahip oldu. Bu kadar kısa sürede çıkan albümler için herkesin kafasında şüpheler oluşmuştur doğal olarak.

En baştan söylemek gerek, SUIDAKRA her yeni albümünde sizi neyin beklediğini iyi kötü tahmin edebileceğiniz, karakteristik soundunu pek değiştirmeyen ve radikal değişikliklerden kaçınan bir grup. Bununla birlikte “üretkenliği” fazla olan bazı mâlum gruplarda olduğu gibi albümden albüme düşen bir kalite veya bir sıradanlaşma da söz konusu değil. “Book of Dowth” da bu geleneği bozmuyor.

Gayet hoş bir kapakla bizi karşılayan albüm, aynı derecede hoş Keltik ezgiler barındıran bir introyla girerek iyi bir başlangıç yapıyor. İlk gerçek şarkı olan Dowth 2059, bize alıştığımız SUIDAKRA’nın aynen durduğunu gösteriyor. Gayet güzel riflere ev sahipliği yapan ve orta kısımlarında şahane çift gitar melodilerine sahip parça albümün de öne çıkanlarından kanımca. Yine bu şarkıda göze (ya da kulağa) çarpan başka bir detay da SUIDAKRA’nın o karmaşık soundunun da mevcut olması. Bilmiyorum bir tek bana mı oluyor bu ama bazen SUIDAKRA dinlerken sanki aynı anda 5-6 gitar varmış da hepsi farklı farklı şeyler çalıyormuş gibi yorucu bir hava oluşuyor. Bu yüzden şarkıların güzelliklerini ayırt etmek, detayların keyfine varmak için albümü birkaç kez döndürmeniz gerekebilir.

Ama müzikten keyif almak için o kadar beklemenizi gerektirmeyen şarkılar da var. Dördüncü ve beşinci sıradaki Birog’s Oath ve Mag Mell şarkıları kadın vokalin katılımı ve başarılı vokal melodileriyle direk dilinize dolanan parçalar. Özellikle Birog’s Oath albümdeki favorim olabilir. Akustik başlayarak zamanla temposu artan ve Tina Stabel’in kesinlikle farklı bir boyut kattığı şahane bir çalışma. Bunun dışında şarkılar tek tek öne çıkmıyor pek, hepsi ortalamanın üstünde, vasat şarkı da yok diğer şarkıları gölgede bırakan aşmış epik şarkı da yok.

Gitarlar gayet dolu bir içerik sunarken, gaydanın da yerinde ve dozunda bir kullanımı olduğunu söylemek mümkün. Zaten SUIDAKRA direk bir folk metal grubu olmaktan ziyade, folk soslu bir melodik death metal grubu. Bu yüzden öyle envai çeşit enstrümana rastlamak mümkün değil. Folk etkisini gitarların çaldığı melodilerde duyabiliyoruz. Bunun dışında Göteborg usulü rifler de kendine yer buluyor. Akustik kısımlar, bayan vokal kullanımı, temiz ve brutal erkek vokaller falan hepsi gayet iyi kotarılmış.

Kısacası “Book of Dowth”, SUIDAKRA sevenleri tatmin edecek, yine belli bir kalitenin üstünde, dinlenesi bir albüm. Grup büyük değişikliklere gitmeden, tahmin edilebilir bir albüm yapmış. Bazı gruplar vardır hani, arada bir iki albüm kaçırsanız dahi çok birşey kaybetmezsiniz, albümler birbirinden küçük farklarla ayrılır. SUIDAKRA da o gruplardan biri bana göre. Daha önce dinlememiş olanlar için de başlangıç albümü olarak tavsiye edebilirim bunu. Saf melodik death metal sıkıcı geliyorsa ve biraz folk çeşnisi katma fikri çekiciyse bir deneyin.