Thrash metal dünyasında adı çoğunlukla saygıyla anılan gruplardan biri EXODUS. Kimine göre bahtsız, kimine göre hakkı yenmiş, kimine göre Big Four’da olmayı hak etmesine rağmen sertliğinden hiç ödün vermemesi dolayısıyla görmezden gelinmiş.
“Tempo of the Damned” ile thrash metal aleminin en konuşulan dönüşlerinden birini yapan EXODUS’un, tarihindeki en radikal kadro değişimlerini de yine bu albümün ardından yapmış olması, grubun sevenleri tarafından şaşkınlıkla karşılanmış, “Ulan ne güzel dönmüştünüz, aynen devam etseydiniz” türevi bir hissiyat oluşmuştu.
…şeklinde gerçekleşen bu değişim, EXODUS için yeni bir dönemin başladığının da göstergesiydi. Gary Holt’un gitar teknisyeni olan Rob Dukes’un bir anda 20 küsür yıllık grubun sahnedeki lideri konumuna gelmesi, grubun azılı hayranlarınca “Nası lan?” şeklinde yorumlanmış, Dukes’un Zetro ile kıyaslanma çalışmalarına hız verilmişti. Lombardo’nun ayrılığında SLAYER’ın davul setine oturan Bostaph’ın sadece bu albümlüğüne de olsa şenlendirdiği EXODUS, gitara da HEATHEN’dan Lee Altus’u katarak yeni albümüne dünya çocuklarına sunmuştu. “Tempo of the Damned”in tesadüf olmadığını göstermek gibi bir amaç yüklenen “Shovel Headed Kill Machine”, grubun bildiği, saldırganlıktan taviz vermeyen thrash metal yolundan hiç sapmayacağını göstermesi adına önemli bir yerde duruyor.
Değişikliklerden başlarsak ilk bahsedilmesi gereken kişi, elbette ki bir grubun sound’u adına en önemli eleman diyebileceğimiz vokalist koltuğunun yeni sahibi, Rob Dukes.
Zetro’nun yırtıcı, suratsız, hinlik barındıran, zehirli ses rengine oranla daha bağırmalı, haykırmalı bir sert adam yorumuna sahip olan Dukes, Zetro kadar duyulduğu anda kimden çıktığı belli etmeyen, daha az karakterli bir sese sahip. Albümdeki vokalleri başarısız olarak nitelemek için bence bir sebep yoksa da, özgünlük anlamında Dukes’un Zetro’nun gerisinde kaldığı aşikâr. Lâkin bunda Dukes’un bir suçu yok, zira adamın sesi bu şekilde.
Bostaph kendisinden beklendiği üzere gayet taş bir performans sergilese de şahsen atak anlamında kendisinden daha akıl alan şeyler beklediğimi de söylemem gerekiyor. Mükemmel bas sound’uyla birlikte suratta patlayan bir ritim departmanı oluşturan davullar, albümün, popüler ifadeyle “tavizsiz” oluşunda büyük rol oynuyorlar. Gitarlar, Altus ve Holt yıllardır birlikte çalıyorlarmışçasına ahenkle dans ederken, albümün en büyük artılarından biri olan Andy Sneap de çıkan bu güç gösterisini belki de olduğundan da büyük gösteren bir prodüksiyona imza atarak, “Shovel Headed Kill Machine”den söz ederken adı atlanmayacak kişilerden biri oluvermiş. Gerçekten de albümde devasa bir gitar tonu var. YouTube videolarından dinlendiğinde anlaşılmıyor, ancak albümün orijinalini iyi bir ses sistemiyle odanıza verdiğinizde, ne denli öküz bir kayıttan söz ettiğimi anlayabilirsiniz.
Müzikal içeriğe gelince, söylemem gereliyor ki “Shovel Headed Kill Machine” bir “Tempo of the Damned” değil. Bu durum daha ilk baştan kendini belli ediyor, ki bunu da barındırdığı hit şarkı azlığıyla yapıyor. Arka arkaya saldıran rifler Holt kalitesini her notalarında hissettirseler de, albümde akılda kalıcılık adına “Tempo of the Damned” ölçütlerinde bir başarı olmadığını düşünüyorum. Şarkılara baktığımızda, EXODUS’un sonraki yolunun işaretlerini veren parça yapılarıyla karşılaşıyoruz. Albümün en uzun ve en meşhur parçası olan Deathamphetamine buna güzel bir örnek. Değişe değişe, yardıra yardıra devam eden şarkı, 8,5 dakikalık süresine rağmen albümün ikinci parçası yapılmış olmasıyla da EXODUS’un hiç şakası olmadığını gösterir nitelikte.
Kafa sallamak isteyen bir metalci için biçilmiş kaftan olan “Shovel Headed Kill Machine”, barındırdığı riflerin akılda kalıcılık için kasmamasını ve bu sebepten şarkıların fazla ayrıştırıcı karakterlere sahip olmamalarını görmezden geldiğiniz takdirde gayet taşaklı bir thrash albümü. Bence ne EXODUS, ne de thrash metal adına çok önemli bir yer teşkil ediyor, ama amaçladığı bodoslama, cayır cayır thrash saldırısını da sonuna kadar yapıyor; tıpkı kapakta gördüğümüz hayvanoğlu hayvan makine gibi.
Kadro Rob Dukes: Vokal
Gary Holt: Gitar
Jack Gibson: Bas
Paul Bostaph: Davul
Lee Altus: Gitar
Şarkılar 1. Raze
2. Deathamphetamine
3. Karma's Messenger
4. Shudder to Think
5. I Am Abomination
6. Altered Boy
7. Going Going Gone
8. Now Thy Death Day Come
9. .44 Magnum Opus
10. Shovel Headed Kill Machine
@illuminati, bence gary holt başka bir gitaristin bu derece net bir şekilde arkasında kalmayacak kadar iyi bir thrash metal gitaristdir. tabi kesin en iyisi o demiyorum ama ” anca şu bırakırsa olu” falan demek de adam haksızlık bence.
bu albümü ilk aldığım zamanlar deli gibi bundan başka bişi dinlemiyodum…tempo of the damned değil belki ama yinede exodus un ne kadar büyük ve özel bi grup olduğunun kanıtıdır…bana göre exodus big four un hepsinden büyüktür…the big one dır…
Karma’s Messenger benim de favorim burda. Dayak gibi sound ve şarkılarından oluşan başka bir albümü daha Exodus’un. Ha ben Tempo of the Damned hayranıyım orası başka.
Yuh nası olur da ben bu kritği görmemişim la geçte olsa görüp yazıyorum. SHKM bir Tempo of the Damnedn gibi bana göre 2000 lerin en iyi thrash albümlerinden biri değildir belki ama iyi ve kaliteli Thrash Metal albümü oduğu aşikar. Daha önce Exodus la ilgili bi haberde de belirttiğim gibi bu Rob Dukes bana göre Exodus sounduna hiç uymayan bi vokalist. Son Exhibit serilerinde gene gruba alışmasından mütevelit fena değil ama bu albümde daha grupta yeni olduğu için son derece bayık bir vokal performansı var bana kalırsa. Paul Bostaph bence albümdeki en iyi performansa sahiptir. O da bu albümden sonra uçtu gitti zaten Testament e. Ordan da ayrılmış daha yeni bi kaç gün önce yerine Gene Hoglan falan gelmiş. Hayat ne garip vapurlar falan.
O değil de Exodus diyince Gary Holt dan bahsetmemek olmaz. En iyi thrash gitaristi falan yorumlarına katılmıyorum ama bu grubu yıllardır ayakta tuttuğu için hırsı azmi ve otoritesiyle bence çok ama çok saygı duyulması gereken bir müzisyen.
Lan o değil de şimdi Exodus un Another Lesson in Violence daki Bonded BY Blood performansını izledim şimdi Gary Holt o zamanlar gruptan eski kankası Kirk Hammet ın imajına özenip saçları falan kestirmiş kısacık yapmış arka sokaklar dizisindeki polislere benzemiş lan. Gary Holt a saygım falan kalmadı artık o imajı gördükten sonra sadajksalkalsa. Şaka lan şaka severiz yine de Gary i :))
Exodus’un (Gary Holt’un) Tempo of the Damned ve sonrasındaki albümlerinde gitarlardaki hayvan gibi gain ve distortiondan mı kaynaklanıyor bilmiyorum ama prodüksiyonla da iyice belli oluyor böyle cıgı cıgı penanın tellere vururken çıkardığı bi gıcırdama sesi var, ona bayılıyorum. Bundan daha sert tona sahip bi thrash albümü bilen varsa önerebilir (demolition hammer demeyin)
@eatthegun, öneri olarak vermek abes kaçar elbette ama bahsettiğin mevzu sanki far beyond driven’da da var. Veya ben tam olarak anlamadım neyden bahsettiğini.
@Yiğit, Aynen o hocam. Çok iyi örnek far beyond driven. Tam anlamıyla ondan bahsediyorum. Her saniyesini ezbere bildiğim bi albüm. Nasıl aklıma gelmedi bilmiyorum.
@eatthegun, Gary dedemin kafası eserse yaparlar ancak bu tarz bir şey. Klasik thrash yapanlar içerisinde belki Sabbat, Onslaught olabilir hem onda da Andy Sneap var ama o da senin istediğine göre bir tık yumuşak kalır. Tenet, Protector falan var ama onlar da daha çok Deathrash. Sorunun cevabı sanırım ilk cümle.
@Cerca C., Artık signature gitara geçti emg manyetikli falan baya değişti sound. Hala duyduğum en iyi high gain tonlardan biri orası ayrı da. Onslaught, Exhorder ve Destruction en yakın bulduklarım. Çok sert ve acımasız tonu olan thrash grubu var tabii ama bu tarz derinliği ve hacmi olan az.
Bazen sitede bir albümü överken gitar tonu için şöyle sert böyle sert “bu kadar sertini daha önce duymadım” muhabbetleri dönerken SHOVEL HEADED KILL MACHINE’nin “ney?” diyerek ortama dalmasını hayal ediyorum.
Bu kadar iğrenç, ağır, cikcikli bir gitar sound’una sahip başka bir albüm yok. Dinlemek istediğimde play tuşuna elim zor gidiyor resmen. Korkutuyor aq.
@Erhan, En sevdiğim gitar tonu olabilir, iğrenç bir şey gerçekten. Albümü dinlemeye en sondaki title trackten başlıyorum hep iyice köpeklik olsun diye.
Loading ...
Exodus’ta düğmeye basıldı muhabbeti süper olmuş :) Ayrıca şu Gary Holt çok sağlam adam ya. 9′u bastım gitti.
Deathamphetamine’i her dinlediğimde saygıyla önümü iliklemek ve headbangden kafayı yemek arasında gidip geliyorum ehashd.
bu sondaki bak gidiyor makine olayını whoracle’da da görmek isterdi deli gönül :D
44 Magnum Opus ne hayvan şarkıdır
exhibit a ve exhibit b kadar olmasa da gayet iyi albüm
thrash metalin en iyi gitaristi de tabii ki gary holt’dur, o kadar arkadaşım
20.06.2011
@demir bakire, dave mustaine, jeff waters falan bu işleri bıraktığı zaman olabilir. :D
22.06.2011
@illuminati, bence gary holt başka bir gitaristin bu derece net bir şekilde arkasında kalmayacak kadar iyi bir thrash metal gitaristdir. tabi kesin en iyisi o demiyorum ama ” anca şu bırakırsa olu” falan demek de adam haksızlık bence.
02.07.2011
@ali ihsan balı, buna katiliyorum. “en iyisi” mevzusu cok kisisel bir olay zaten. muhtesem bir shredder gary holt.
02.07.2011
@illuminati, jeff waters bana göre thrash aleminin en bayık, en sıkıcı gitaristi
02.07.2011
@demir bakire, jeff waters hakkindaki fikrinin neden boyle oldugunu merak ettim ben yav? sanirim ilk defa duydum boyle bir yorum.
04.07.2011
@demir bakire, ben de Annihilator pek sevmem de adamın yeteneğini inkar etmek de gereksiz.
bence exhibit a ve özellikle b ye 8 milyon 500 bin basar bu albüm
“ve o gunden sonra rob dukes’un gerzek sacmaliklari tum bay area’ya yetmisti.”
bu albümü ilk aldığım zamanlar deli gibi bundan başka bişi dinlemiyodum…tempo of the damned değil belki ama yinede exodus un ne kadar büyük ve özel bi grup olduğunun kanıtıdır…bana göre exodus big four un hepsinden büyüktür…the big one dır…
karma’s messenger fena şarkı.
Karma’s Messenger benim de favorim burda. Dayak gibi sound ve şarkılarından oluşan başka bir albümü daha Exodus’un. Ha ben Tempo of the Damned hayranıyım orası başka.
Yuh nası olur da ben bu kritği görmemişim la geçte olsa görüp yazıyorum. SHKM bir Tempo of the Damnedn gibi bana göre 2000 lerin en iyi thrash albümlerinden biri değildir belki ama iyi ve kaliteli Thrash Metal albümü oduğu aşikar. Daha önce Exodus la ilgili bi haberde de belirttiğim gibi bu Rob Dukes bana göre Exodus sounduna hiç uymayan bi vokalist. Son Exhibit serilerinde gene gruba alışmasından mütevelit fena değil ama bu albümde daha grupta yeni olduğu için son derece bayık bir vokal performansı var bana kalırsa. Paul Bostaph bence albümdeki en iyi performansa sahiptir. O da bu albümden sonra uçtu gitti zaten Testament e. Ordan da ayrılmış daha yeni bi kaç gün önce yerine Gene Hoglan falan gelmiş. Hayat ne garip vapurlar falan.
O değil de Exodus diyince Gary Holt dan bahsetmemek olmaz. En iyi thrash gitaristi falan yorumlarına katılmıyorum ama bu grubu yıllardır ayakta tuttuğu için hırsı azmi ve otoritesiyle bence çok ama çok saygı duyulması gereken bir müzisyen.
Lan o değil de şimdi Exodus un Another Lesson in Violence daki Bonded BY Blood performansını izledim şimdi Gary Holt o zamanlar gruptan eski kankası Kirk Hammet ın imajına özenip saçları falan kestirmiş kısacık yapmış arka sokaklar dizisindeki polislere benzemiş lan. Gary Holt a saygım falan kalmadı artık o imajı gördükten sonra sadajksalkalsa. Şaka lan şaka severiz yine de Gary i :))
Deathamphetamine kırar geçirir.
DEATH
AMP
HETAMINE
Exodus’un (Gary Holt’un) Tempo of the Damned ve sonrasındaki albümlerinde gitarlardaki hayvan gibi gain ve distortiondan mı kaynaklanıyor bilmiyorum ama prodüksiyonla da iyice belli oluyor böyle cıgı cıgı penanın tellere vururken çıkardığı bi gıcırdama sesi var, ona bayılıyorum. Bundan daha sert tona sahip bi thrash albümü bilen varsa önerebilir (demolition hammer demeyin)
07.05.2024
@eatthegun, öneri olarak vermek abes kaçar elbette ama bahsettiğin mevzu sanki far beyond driven’da da var. Veya ben tam olarak anlamadım neyden bahsettiğini.
08.05.2024
@Yiğit, Aynen o hocam. Çok iyi örnek far beyond driven. Tam anlamıyla ondan bahsediyorum. Her saniyesini ezbere bildiğim bi albüm. Nasıl aklıma gelmedi bilmiyorum.
07.05.2024
@eatthegun, Yok
08.05.2024
@Erhan, Erhan hoca diyorsa inanırım…
08.05.2024
@eatthegun, Gary dedemin kafası eserse yaparlar ancak bu tarz bir şey. Klasik thrash yapanlar içerisinde belki Sabbat, Onslaught olabilir hem onda da Andy Sneap var ama o da senin istediğine göre bir tık yumuşak kalır. Tenet, Protector falan var ama onlar da daha çok Deathrash. Sorunun cevabı sanırım ilk cümle.
08.05.2024
@Cerca C., Artık signature gitara geçti emg manyetikli falan baya değişti sound. Hala duyduğum en iyi high gain tonlardan biri orası ayrı da. Onslaught, Exhorder ve Destruction en yakın bulduklarım. Çok sert ve acımasız tonu olan thrash grubu var tabii ama bu tarz derinliği ve hacmi olan az.
09.05.2024
@eatthegun, http://www.pasifagresif.com/2017/02/hypnosia-extreme-hatred/
09.05.2024
@Canoir, Kreator oldum olası sevememişimdir.. Ton güzel ama.
10.05.2024
@eatthegun, valla sert bi thrash metal albümü deyince aklıma gözden kaçabilecek başka bi albüm gelmedi. Baya iyi albüm bence bu arada
aradığın şey bu değil muhtemelen ama bu da gayet hırçın bir thrash metal albümü
https://www.youtube.com/watch?v=1ZzRUztFr68
kritiği de burada
http://www.pasifagresif.com/2017/06/aspid-krovoizliyanie/
2024′te Deathamphetamine gibi parçalar çıkaracak thrash metal grupları aranıyor.
Bazen sitede bir albümü överken gitar tonu için şöyle sert böyle sert “bu kadar sertini daha önce duymadım” muhabbetleri dönerken SHOVEL HEADED KILL MACHINE’nin “ney?” diyerek ortama dalmasını hayal ediyorum.
Bu kadar iğrenç, ağır, cikcikli bir gitar sound’una sahip başka bir albüm yok. Dinlemek istediğimde play tuşuna elim zor gidiyor resmen. Korkutuyor aq.
04.11.2024
@Erhan, En sevdiğim gitar tonu olabilir, iğrenç bir şey gerçekten. Albümü dinlemeye en sondaki title trackten başlıyorum hep iyice köpeklik olsun diye.