Az önce Pasifagresif yazarlarından Ömer’e Facebook’tan cevap attım Jordpuls diyaloğumuzla ilgili. O önce davranıp “O değil de, albümü yazarsın sen artık PA’da!” dedi. Biraz mırın kırın ettim, hatta bu konuda üşengeç bir insan olduğumdan da bahsettim. Ama şimdi, Ömer’den olumlu veya olumsuz bir cevap gelmemesine rağmen saat 00.35’te bu yazıya başlamış bulunmaktayım. Bana bak Ömer, eğer yardırıp upuzun bir yazı yazarsam ve sen de bana “Tamam abi ben yazarım o zaman” yaparsan, kötü olur. Sinirli Onur’u görmek istemezsin. Neyse, başlayalım bakalım.

Albümün çıkmasına daha 1 aydan fazla varken bayağı çıldırmıştım. Twitter, Facebook vb. ortamlarda “ÇIK ULAN ARTIK.” falan yaza yaza milleti kendimden soğutmuştum. İnsan, çok beklediği bir albümün çıkma tarihi yaklaştıkça bu tür çocukça duygulara kapılıp heyecanın dozunu kaçırabiliyor. İşte albümü dinledikten sonra bana üstü kapalı bir şekilde cevap atan bir arkadaşım:

“Onur kardeşim, ortalığı velveleye verişlerin üzerine “Jordpuls”u dinledim. Gerçekten de dediğin kadar mega’ymış. Terhis olup Malatya’yı terketmek kadar güzel bir albüm.”

Yine bu tarzda tepkisini gizleyemeyen bir çok kişi olduğuna da eminim hahah. Yukarda “başlayalım bakalım” dedim ama hâlâ başlayamadık yahu. Bu sefer cidden başlıyorum ama, evet.

Vintersorg’un albüm kaydına girdiği andan itibaren aklımda hep “Solens Rötter” gibi bir işin ortaya çıkacağı vardı. Albümün giriş parçası olan Världsalltets Fanfar yayınlandığında biraz duraksadım gibi oldu. Baya Farklı geldi çünkü. Yine alışılmış Vintersorg’du, ama değişim rüzgârları da esmiyor değildi. Beklentilerimin gerçekleşmeyeceğini düşündüm o an; ama şarkıyı da acayip sevmiştim, aşırı da heyecanlanmıştım. Zaten albüm çıkana kadar da hergün Pasifagresif’e girip şarkıyı dinledim milyon kez. Yanılmıyorsam Världsalltets Fanfar parçasının tadımlığı da albümün çıkmasına bir ay kala falan yayınlanmıştı.

“Jordpuls”u daha da özel kılmak için albümü satın alıp öyle dinlemek istiyordum, nitekim öyle de oldu (Sürekli korsancılık olmaz değil mi?). Albüm çıktıktan bir hafta sonra elime ulaştı. Müzik setine takıp uzandım ve sadece albümü dinledim. Ne yalan söyleyeyim, ilk dinleyişte öyle aşırı etkilemedi beni. Ama bir şeyden söz etmeden geçemeyeceğim: Klippor och Skär. Hayatımda, dinlediğim en mükemmel şarkılardan biri olsa gerek. Daha önce beni bu nebze etkileyen, daha ilk dinleyişte “vay anasını be” dedirten şarkılar bir elin parmağını geçmez herhalde. Şarkı daha girerken yattığım yerden kalktım ve nakaratın girmesiyle tüylerim diken diken oldu desem yeridir. Belki de Vintersorg aşığı bir insan olduğumdan dolayı aşırı tepki verdim bilmiyorum.

Albümü “Solens Rötter”le karşılaştıracak olursak; bariz farklılıklar var evet. Öncelikle şunu söyleyeyim, “Solens Rötter”e göre daha basit şarkılar yer alıyor “Jordpuls”ta. Bu yüzden olsa gerek davullar da baya bir oturaklı olmuş. Ama ben, bunun nedeninin biraz da Vintersorg’un işi kapmış olmasından ötürü olduğunu düşünüyorum eheh. “Solens Rötter” albümünü bilen arkadaşlar ne demek isteyeceğimi anlayacaktır (insanüstü davullar).

Davul programlama dışında basları da kendi çalmış Vintersorg, uzun bir aradan sonra. Bu konuda da gelişme gösterdiğini söyleyebilirim kesinlikle. Basları da çaldığını bilmesem “İyi bir basçı bulmuş yine” derdim herhalde. Çünkü bir gitarist bas gitar çalmaya kalkıştığında, ne olacağını aşağı yukarı tahmin edebiliyor insan: gitar riflerini takip eden bas partisyonları. Ama Vintersorg bunun üstesinden gelmiş.

Albümün incisi olarak da Eld och Lågor parçasından bahsetmek istiyorum azıcık. Epilogue Metalogue parçası ayarında, güzel bir outro olmuş. Özellikle solosu çok etkiledi beni. Bahsetmek istiyorum dedim ama kısa sürdü, çünkü başka bir şey dersem “Oğlum çok güzel ya” tarzında cümleler olacak, kaçınıyorum o yüzden. Vintersorg’un bu tarz parçalarını dinlediğimde de “Sen de çıkar bir “Origin” de dinleyelim be abi” demekten kendimi alamıyorum zaten. Bu arada albümün kapak tasarımının sahibi de Kris Verwimp. Månegarm işlerinden tanıyabilirsiniz kendinisini, “Vredens Tid” şaheserinin sahibi.

Kısaca şunu söyleyeyim, bu albüm tıpkı şu yazdığım okunması kolay kritik gibi. Dinlerken ne olduğunu anlamak için değil, tekrar etmesinden zevk alacağınız için onlarca kez dinleyeceğiniz bir iş. Güvenin bana, Vintersorg’u yeni dinleyen biri için harika bir başlangıç olabilir.

Dipnot: Klippor och Skär’in nakaratı aşırı tanıdık bir şey evet. Türkiye’yle bir alâkası var kesinlikle ahah. İkinci bir Fleshflower vakası.

En kısa sürede bitirdiğim kritiklerden biri oldu sanırım. Ömer de hâlâ cevap atmadığına göre kendisine bildireyim yazmasına gerek kalmadığını. Şanslı adamsın Ömer.

Onur ALTINAY