Açıklama: Bugün 1 Nisan olması dolayısıyla geçen seneki gibi bir saçmalık yapmak istiyorduk, ancak birtakım nedenlerle (izne çıkmış olmak, çok önemli işleri olmak vs.) bu sene bu 1 Nisan yazısını yakın bir tarihte kazasını kılma babında yazacağız, hayal kırıklığına uğrayanlara duyurulur.

Evet buyrun.

ENSIFERUM konserine az kalmışken, sitede zaten bir sürü albümü bulunan grubun bu cici EP’sini de koyalım istedik. Aslında sitede hiç kritiği olmayan başka bir grubu yazmak daha iyi olurdu, ama EP dedik, kısa zamanda yazılır dedik, kolaya kaçtık. İşin özü bu.

O zaman ne duruyoruz deyip başlayalım. Viking gemisini temsil eden ismiyle “Dragonheads” EP’si, grubun “Victory Songs” arifesinde çıkardığı, altı şarkılık bir ürün. “Victory Songs”u sevmememin başlıca sebebi diyebileceğim bu EP’yi, yalnızca bir yeni şarkı barındırıyor olmasına rağmen baya seviyorum. Nedeni, elbette ki bu yeni şarkı. ENSIFERUM’un en sevdiğim şarkısı da olan Dragonheads adlı bu güzellik, muhteşem bir giriş melodisine ve nedense grubun diğer şarkılarında bulamadığım garip bir sıcaklığa sahip. Elbet sevdiğim başka bir sürü ENSIFERUM şarkısı var, ama bu şarkıdaki tadı diğerlerinden alamıyorum.

Bu melodinin ardından gelen Lindroos vokali ve koro erkek vokal paslaşmaları, klavyesel tatlar ve özellikle 3.18’de giren melodi, şarkının kimliğini oluşturması açısından önem taşıyor. Grubun yeni davulcusu Janne Parviainen, SINERGY ve BARATHRUM’dan bildiğimiz sağlam performansını, basite indirgenmiş şekilde de olsa devam ettiriyor. Dragonheads’in ardından yine ağır tempoda Warrior’s Quest giriyor ve adından da anlaşıldığı gibi dinleyiciyi melodiler arasında bir yolculuğa çıkarıyor. Bu şarkı grubun 1999 çıkışlı ikinci demosunda yer alıyordu, yeni yorumu da gayet güzel olmuş. Ancak elbette ki Lindroos’un vokalleri demodaki Jari Mäenpää vokallerinin yerini tutmuyor. Yerini tutmuyor da, Jari de WINTERSUN’ı geciktirdikçe geciktiriyor. Niiiiiyse, bir şey demiyorum.

ENSIFERUM da her Fin grup gibi Kalevala olayına değinmeden edemiyor ve kısa bir enstrümantal ile müziği yumuşatıyor. Bu yumuşamadan, bir sonraki şarkının hızlı ve sert olacağını anlamak gayet kolay elbet. beklendiği gibi White Storm baya gaz bir giriş yapıyor ve EP’nin en sert şarkısı oluveriyor. Bu şarkı da Warrior’s Quest gibi 1999’daki demodan devşirme ve yine ilk halini tercih etmekteyim. Neden, çünkü Jari Mäenpää.

AMORPHIS cover’ı Into Hiding’in başlarındaki doğu ezgili kısımlar, tüm EP’yi kaplayan Kuzey melodilerinin yanında bir zıtlık oluşturmuşsa da, başarılı bir cover olarak görmemek elde değil. En azından ben öyle görüyorum. Orijinalinde üçüncü dakikadan sonrası yavaş çalınmasına rağmen, ENSIFERUM burayı çift kroslarla hızlandırmış ve hiç de fena olmamış.

Son sırada ise Karjalan Kunnailla, Myrskyluodon Maija ve Metsämiehen Laulu adlı üç yerel Fin şarkısının birleşiminden oluşan Finnish Medley yer alıyor. İlk iki dakikasında tertemiz kadın vokaller ve çok güzel bir melodi barındıran şarkı (Karjalan Kunnailla), ikinci dakikanın başında giren distortion ve yine nefis bir melodiyle birden şekil değiştiriyor (Myrskyluodon Maija), üçüncü dakikadan şarkının sonuna kadar (Metsämiehen Laulu) devam eden neşeli bir vokal melodisi eşliğinde sona eriyor.

Uzuuuun zamandır şarkı açıklamalı kritik yazmamıştım, madem bu kadar az şarkı var, değişiklik olsun dedim. EP standartlarına göre düşünürsem, mükemmel bir yeni şarkı, iki eski şarkının başarılı yeni yorumları, iyi bir cover, bir akustik enstrümantal ve bir de medley barındıran bu EP’ye yüksek puan vermemek için hiçbir gerekçe göremiyorum. Yirmi altı dakikalık süresiyle neredeyse yarım bir albüm olan “Dragonheads”, ilginçtir ki halen ENSIFERUM dendi mi ilk aklıma gelen ürün olmak gibi garip bir görev üstleniyor.