İngiltere’den çıkan sıradışı gruplardan biriyleyiz bugün. BIOMECHANICAL, aşırı teknik progresif thrash metal gibi acayip bir müzik yapıyor diyerek bodoslama girelim.

Karşımızda ne var önce ona bakalım. İlk olarak, John K. adlı yetenekli bir vokalistimiz var. Grubun kurucusu olan Yunan asıllı bu arkadaş, albümdeki klavyelerden de sorumlu. Diyebilirim ki hayatımda sesini Phil Anselmo ve Geoff Tate’e bu kadar benzeten başka birini duymadım. Anselmo’nun bu albümde söylemeyeceği belli, ama inanın bazı yerlerde Tate konuk vokalist mi diye düşünmeden edemiyorsunuz. Aynı şekilde, taklit denecek düzeyde bir Anselmo’laşma da mevcut. Özellikle hızlı söylediği yerler ve bunlara eklenen Halford-vari çığlıklar da gelince, sanki “Cowboys From Hell” dönemindeki PANTERA’yı dinliyormuş gibi hissediyorsunuz. Gerçi John K. en sevdiği üç vokalisti Anselmo, Tate ve Halford olarak bizzat açıklamış, o yüzden gizli dolaplar çevirme gibi bir şey söz konusu değil. Hatta bu benzetmeleri o kadar kusursuz yapmış ki, takdir bile ediyorum.

Durup dururken vokalle girdik, ancak gerçekten de BIOMECHANICAL’ın manyak gitar oyunlarına rağmen en çok öne çıkan kısmı vokalleri. Diğer yandan, PANTERA sabit kalmak kaydıyla, bahsedilen bu îlham kaynaklarının gruplarından farklı bir müzik var “The Empires of the World”de. “NEVERMORE’su PANTERA” ile “NECROPHAGIST’sel PANTERA” diye özetlenmesi dahi olası olan bir PANTERA tarzı rif yazımı mevcut. Gitaristler ve davulcu da gayet sağlam elemanlar. Hakkaten çok iyi çalıyorlar ve vokallerin öne çıkarlığının altında ezilmeden, bu sürekli değişen şarkı yapılarını en iyi şekilde besliyorlar.

Azıcık şarkılara değinelim. Albüm Enemy Within ile açılıyor. 1.31’e kadar sanki vokallerde Phil Anselmo var sanıyorsunuz. “Nooluyo?” demeye kalmadan nakaratta birden Halford’sal tatlar ortaya çıkıyor. Yine bir benzerlik olarak Warrel Dane’e benzeyen yorum sayesinde “Dead Heart in a Dead World” ve öncesindeki Dane yorumu da akıllara geliyor. İkinci parça The Empires of the Worlds’de ise adeta “Vulgar Display of Power” ve “Painkiller” albümlerinin vokal kayıtları karışmış gibi oluyor. Bu cümlelerden sanki bir çakmalık şikayeti yapıyorum gibi görünebilir, ancak BIOMECHANICAL klon bir grubun çok ötesinde, baya taş gibi müzik yapan bir topluluk.

İlk iki şarkı dışında örnek vermek istediğim tek parça Relinquished Destiny. Bir iddiada bulunayım; dünyada hiç kimse, bu parçanın 0.48’inde giren vokal kadar Geoff Tate’e benzeyemez. Böyle bir benzerlik olamaz. Tate bu bahsettiğim bölümü duymuşsa, mutlaka ya tebessüm etmiş, ya da kahkaha atmıştır. Yine bunun ardından giren Anselmo vokali için de laf bulamıyorum; resmen yüzünüzde anlamsız bir gülümsemeyle dinliyorsunuz.

Bazı sitelerde grubu ICED EARTH ve MERCENARY sevenlere önermişlerse de, bu tümüyle saçmalık. PANTERA ve NEVERMORE’u karıştırıp içine de çok yüksek oranda progresif ve teknik öğeler atarsanız, BIOMECHANICAL müziğini elde etmiş olursunuz. Bahsettiğim grupları basit bulanlar, olaya katılan teknik ve progresif öğelerin çok daha ön planda olduğunu, albümde icrası kolay olmayan, dinlemesi de dinleyene göre normal ya da zor gelebilecek bir müzik bulunduğunu bilsinler.

Son sözler olarak, gitar kullanımının son derece etkin olduğu, şaşırtıcı ve bazen afallatan bir vokal performansı ile iyi yazılmış parçaların yer aldığı bu albümü, başta PANTERA sevenler olmak üzere, NEVERMORE-vari thrash metali de seven herkese önerebilirim. Seversiniz, sevmezsiniz ayrı, ancak sevmek isterseniz “The Empires of the World”ün size baya bir şey vermesi olası. BIOMECHANICAL bu albümün ardından “Cannibalised” diye bir albüm daha çıkardı, hatta albüm çıkmadan hemen önce John K. grubun geri kalanını toptan kovdu (deli herhalde). O albümü dinlemedim ama aynı kadro tarafından yazılıp kaydedildiği düşünülürse, o albümün de iyi olmaması için hiçbir sebep yok. Bakarsınız bir gün onu da yazarız.