Soğuk ve karanlık yeraltı mezarlıklarının kargacık burgacık, yılankavi ve zigzaglı tünellerini aşıp tırmanmış o irkiltici tınısıyla, semavi tahtına ağırkanlılıkla gömülü tanrının bitişiğine ikametlenmiş ışıltılı meleklerin döktürdüğü o gümüşi keman nağmeleriyle, Bakire Meryem’in soylu sesine benzeyen o büyüleyici kadın vokalleriyle ve ceset kokularının toprakların deşilmiş deliklerinden ağır ağır fışkırmış parfümünü anımsatan o çiğ ses örüntüleriyle karşımıza dikilip insafsızca ve şefkatsizce basıyor hükmünü: Peygamberlik sevdâsıyla, dik kafalılıkla, ahmaklıkla ve akılsızlıkla suçlanarak bizim gibi çeşitli suçlar işlemiş başka bahtsızlarla birlikte aşağılanma ve işkencelerle yüklü bir ölüme mahkum ediliyoruz.
Canavarca ahenksizlikleri, antimelodik notaları ve külrengi grilikte kromatizmiyle en az bizi cezalandıran mahkeme kadar gaddar kurtarıcımız, başımıza her bir geniş çaplı tekdüze ve yinelemeli dakikayı görünmez âlemlerden acımasızca yağdırırken, analojik iyimserliğimiz kayboluyor, içli duygusallığımız yanıp kavruluyor ve sıska bacaklarımız ilerlemeye koyuluveriyor; zamanın bilinmeyen geçmişlerinden kopup gelen ürkütücü, amansız, bedbaht, vahşiyane, zalim, merhametsiz, meyus, mutsuz, lezzetsiz, yekpare, soluk, boğuk, kasvetli, iç karartıcı, tekdüze, kitabi, renksiz, boyasız, hırçın, somurtkan, uğursuz, ekşi, huysuz, zehirli, susuz, yavan, günahkâr, duygusuz, duyusuz, tâlihsiz, meymenetsiz, nedametsiz, meşum ve kıyametsi bir çekiciliğin ve oyalayıcılığın verdiği mastürbasyonel coşkunlukla ıstırabın karanlık okyanuslarına yuvarlanıveriyoruz.
Deneysellikten erişilebilirliğe yuvarlanmış devrik cümlelerle, otantiklikten aşinalığa sulandırılmış aşk görüngüleriyle, yaratıcılıktan taklitçiliğe tercih edilmiş esintilerle ve yüksek sanattan sokak fukarasına indirilmiş budalaca hayâlperestliklerle şarkı sözü yazan gotik metal gruplarının geleneklerinden olduğu kadar gorevari grupların şarkı sözlerinden de aynı ölçüde mesafeli duran, bütün o akademikten amiyaneye uzanan çirkin düşüncelerinden ve çirkin terimlerinden, akıl aşinası grindcore uzantılı derinliksiz öykülerinden ve yalnız ihtiyar teyzelerde ucuz bir şok etkisi uyandırabilecek izleklerinden mesafeli duran şarkı sözleri, bizi mitolojinin alafranga renkleri içine gömerken uzun dakikalar süren her bir şarkıyla yolculuğu zevkli bir işkence hâline getiriyor; hiç bitmediği ve bitmeyeceği yanılgısı.
Ama bitiyor.
Boğum boğum ve ağır ezgi fıstıki makam davul vuruşları kafatası parçalayarak çatır çutur darbelerle kemiklerimiz üzerinde sarmaşıklı ve çıngıraklı çatlaklar dallanıp budaklandırır, tepeden tırnağa çıngıraklı vuruculukla ve gaddar keskinlikle dayalı döşeli rifler soluk ellerimize hristiyanlığın alâmeti fârikası çivilerini vişneçürüğü kanlar püskürterek çakıp mıhlar, sırtımıza külfetlenmiş çarmıhla aheste beste bir momentumda ilerlerken ansızın disarmonik kırbaçların ani tempo değişimli darbeleri altında derimiz şerit şerit ve lime lime sarkar, ağzımızın kenarından çenemize derya derya köpük kusturan ve ruhâni ateşimizi boğum boğum püskürten muhtelif işkencelerin yöneticisinin hırıltılı gurultulu vokallerini belli belirsiz işitir ve nihâyet ağırkanlı, dirhem dirhem, düşe kalka ve hıçkıra sarsıla sürüldüğümüz Golgotha’ya haykırışlar, inlemeler ve sızlanmalarla asılıp çaresizlikle ve mazbutlukla artık bitsin diye beklerken umutsuz ve ölgün bakışlarımızı göğe kaldırınca o kadim ve ezeli kelimeler rengi kaçmış mosmor dudaklarımızın arasından nihayet dökülüyor ve her şey yüzlerce yıl sonra kulaktan kulağa anlatılmak üzere mühürleniyor.
Kadro Andrew Tompkins: Vokal, bas
Jayson Sherlock: Davul
Jason De Ron: Gitar
Rosemary Sutton: Kadın vokal, keman
Judy Hellemons: Flüt
Şarkılar 1. The Unnatural Conception in Two Parts: The Birth and The Massacre of Innocents
2. Injudicial
3. The Killing
4. Untombed
5. The Voyage of The Severed
6. Hemorrhage of Hatred
7. Removed of The Grave
Kritik, elbette ki öznel düşüncelerin bir ürünüdür ama, yine de albümü tanıtmak/anlatmak/anlamasına yardımcı olmak maksadıyla yazılır. Yukarı da ki yazı edebi açıdan etkileyici; süslü, ağdalı, yer yer de ağır bir dili var lakin, keşke albümün biraz daha teknik yönüne inilseydi, daha da etkileyici olurdu diye düşünüyorum. Yine de bu güzel yazı için teşekkürler. Gruba daha önce bir yerde rastlamamıştım, vakit kaybetmeden edinip dinlemeye koyulmak için kılımı kıpırdatayım.
@Ertuna Yavuz, bu arada yazıda isa’nın golgotha’ya sürülmesini konsept aldım albüm içeriğiyle bağlantılı olarak… ama herhangi bir dine mensup değilim yanlış anlaşılmasın, müziğin vizyonuna saygı gereği yaptım.
bu yazı albüm kritiğinden ziyade albümün yazara hissettirdikleri sanırım..sanırım diyorum,çünkü albümü bilmeden etmeden yazılanların ne olduğunu anlamak pek mümkün olmayacak gibi duruyo.kritik amacından sapmış,kaldı ki bu yazı bi kritik bile olamamış.
tam puan verilmesine rağmen albümü merak etmeme yetmedi maalesef.
sevdiceğimin “dinle de dinle” ısrarlarına rağmen dinlemediğim,hep göz ardı ettiğim gruplardan biriydi burdaki 10 puanı gördükten sonra dinlemem gerektiğini hissettim ama inceleme hususunda genel kanıyla(en azından şu ana kadarki) ortak görüşe sahibim.
Albüm içeriğine saygılı ve albümün müzikal yapısından çok bu yapının hissettirdiklerine dair yapılan kritikleri severim genelde. Ertuna’nın da kendine has bir yazım şekli olduğu bariz zaten, eleştirsem de saygı duyuyorum. Yazdıklarına gayet hakim olduğunu belli eden bir stili var zira. Ama diğer yazılarında kıyıdan köşeden de olsa değindiği bu müzikal yapı mevzu burada gereğinden fazla arkaplanda bırakılmış diye düşünüyorum. Zaten ağdalı dilin ardında farkedilmesi iyice güçleşiyor bunların.
Albüme gelecek olursak. Genelde doom/death karması grupların albümlerini (ki buna bu sitede yazılmış bazı albümler de dahil) birbirinin reprodüksiyonu olarak görsem ve şuh bir burun kıvırma hareketi ile duruşumu sergilesem de, bu albüme bir kulak verdiğim için şanslıyım. Öyle diyim. Dinleyin bence dsfs.
deneysel yeraltı edebiyat yazısı gibiydi beğendim ben. sonuçta 7 tane nota var adam neyin kritiğini yapsın :p diyeceğim tek sorun şu ola ki o da metaforları biraz kısa tutman çünkü okurken metaforda boğuluyoruz.
Loading ...
Maalesef yazıdan pek bir şey anlayamadım :/ .Ertuna eskiden daha anlaşılır yazardı.
betimlemenin boku çıkarılmış.
Kritik, elbette ki öznel düşüncelerin bir ürünüdür ama, yine de albümü tanıtmak/anlatmak/anlamasına yardımcı olmak maksadıyla yazılır. Yukarı da ki yazı edebi açıdan etkileyici; süslü, ağdalı, yer yer de ağır bir dili var lakin, keşke albümün biraz daha teknik yönüne inilseydi, daha da etkileyici olurdu diye düşünüyorum. Yine de bu güzel yazı için teşekkürler. Gruba daha önce bir yerde rastlamamıştım, vakit kaybetmeden edinip dinlemeye koyulmak için kılımı kıpırdatayım.
efendim özürler dilerim. önceki stilime geri dönüş olmak üzere bir tokat niyetine kabul ediyorum eleştirileri. teşekkür ederim.
29.03.2011
@Ertuna Yavuz, bu arada yazıda isa’nın golgotha’ya sürülmesini konsept aldım albüm içeriğiyle bağlantılı olarak… ama herhangi bir dine mensup değilim yanlış anlaşılmasın, müziğin vizyonuna saygı gereği yaptım.
30.03.2011
@Ertuna Yavuz, işte onu iyi etmişin abi. camı açıp ‘san’at’ diye çığırasım geliyo yazılarını okurken. öyle de hisli yazıyosun.
bu yazı albüm kritiğinden ziyade albümün yazara hissettirdikleri sanırım..sanırım diyorum,çünkü albümü bilmeden etmeden yazılanların ne olduğunu anlamak pek mümkün olmayacak gibi duruyo.kritik amacından sapmış,kaldı ki bu yazı bi kritik bile olamamış.
tam puan verilmesine rağmen albümü merak etmeme yetmedi maalesef.
Albüm bilgilerine janra da eklensin bence. Bazen dinlediğim şeyin ne olduğunu anlayamıyorum. Drone mu bu ne?
29.03.2011
@kantele, death/doom
29.03.2011
@kantele, Etiketlerde mevcut.
sevdiceğimin “dinle de dinle” ısrarlarına rağmen dinlemediğim,hep göz ardı ettiğim gruplardan biriydi burdaki 10 puanı gördükten sonra dinlemem gerektiğini hissettim ama inceleme hususunda genel kanıyla(en azından şu ana kadarki) ortak görüşe sahibim.
ya 7 cümle var, bunların 3′ü “başlıyor”, “ama bitiyor”, “bitiyor.”
kaldımı sana 4 cümle
onları da anlayıverin be hocam :)
Albüm içeriğine saygılı ve albümün müzikal yapısından çok bu yapının hissettirdiklerine dair yapılan kritikleri severim genelde. Ertuna’nın da kendine has bir yazım şekli olduğu bariz zaten, eleştirsem de saygı duyuyorum. Yazdıklarına gayet hakim olduğunu belli eden bir stili var zira. Ama diğer yazılarında kıyıdan köşeden de olsa değindiği bu müzikal yapı mevzu burada gereğinden fazla arkaplanda bırakılmış diye düşünüyorum. Zaten ağdalı dilin ardında farkedilmesi iyice güçleşiyor bunların.
Albüme gelecek olursak. Genelde doom/death karması grupların albümlerini (ki buna bu sitede yazılmış bazı albümler de dahil) birbirinin reprodüksiyonu olarak görsem ve şuh bir burun kıvırma hareketi ile duruşumu sergilesem de, bu albüme bir kulak verdiğim için şanslıyım. Öyle diyim. Dinleyin bence dsfs.
deneysel yeraltı edebiyat yazısı gibiydi beğendim ben. sonuçta 7 tane nota var adam neyin kritiğini yapsın :p diyeceğim tek sorun şu ola ki o da metaforları biraz kısa tutman çünkü okurken metaforda boğuluyoruz.
Kritik mükemmel olmuş eline sağlık !