Yaptıkları müzikten dolayı fikirlerine, önerilerine değer verdiğiniz isimler vardır.

Öyle bir müzik yaratmış veya yaratmaktadırlar ki, “Şunu seviyorum” dediklerinde, “O sevdiğine göre iyi olmalı” diye düşünürsünüz.

SLASH’le yapılan bir röportajda sormuşlardı, sizi son dönemde heyecanlandıran, şaşırtan gruplar neler diye. SLASH’in ağzından çıkan ilk isim, uluslararası piyasada pek bilinmemesine rağmen çok iyi olduklarını söylediği Avustralyalı KARNIVOOL’du.

Açık görüşlü ve yeniliğe açık mentalitesiyle övünen metal dünyasının yeri geldiğinde nasıl yobaz olduğunu ve sevmediğini, kendisi gibi olmayanı nasıl dışladığını hepimiz biliriz. “Themata”ya ilişkin okuduğum yorumlarda sıkça karşılaştığım, “İyi, güzel, ama pek metalle alâkası yok” tarzı yorumlar, “Nasıl?” diye sorduğunuz birinden çıkan “Metal değil ama…” diye başlayan cümleler, önemli olanın kaliteli müzik dinlemek mi, yoksa bir memur gibi sadece metal dinlemek mi olduğu konusunda soru işaretleri yaratıyor. Elbette çoğumuz büyük oranda metal dinliyoruz ve bunda hiçbir sorun yok, ancak iyi olduğu ortada bir müziği “…ama pek metal değil” diye özetlemek, en azından mikro bağlamda rock müziğe bir hakarettir diye düşünüyorum.

Dinlediği müziklerin baya büyük kısmı (%99.9) metal olan bir insan olarak, şöyle sadece radyoya oynamayan, gerektiğinde gümbür gümbür, gerektiğinde de duygusal yönünü öne çıkaran kabiliyetli ve aklı başında rock gruplarının özlemini zaman zaman çekmişimdir. NICKELBACK, LINKIN PARK gibi gayet sınırlı beste kabiliyetleri olan insanların el üstünde tutulduğu rock dünyasında farklı ve özgün işler yaparak öne çıkmak da göründüğü kadar mümkün değil gibi duruyor. Kabul görmek ve radyoya girebilmek için uyulması gereken belli formüller, standartlar varmış gibi bir anlayış, daha kötüsü olarak da tutan bu formülleri kuzu gibi takip eden, bir yenilik kasmayan, işe yarayanın dışına çıkıp yeni işe yarar alanlar bulma riskine girmeyen sayısız grup var.

“Themata”ya, dolayısıyla da KARNIVOOL’a geçersek, karşımızda ne yaptığını çok iyi bilen bir grup görüyoruz. 1997′de kurulan KARNIVOOL nu-metal olduklarını okuduğum iki EP’nin ardından, kadrosunda yaptığı bazı değişikliklerle, önceye oranla çok daha sofistike bir sound’a bürünmüş ve ilk albümleri “Themata”yı da 2005 yılında piyasaya sürmüş.

Bu koala sevicilerin nasıl bir müzik yaptığını bir cümlede açıkla yoksa oğlunu bir daha göremezsin deseler, önce “Evladım! Yavrumu benden ayırmayın!” diye rol yapar, ardından da gülüp “Siktirin lan oğlum yok ki benim ne diye yok yere gerginlik yaratıyorsunuz şerrrrrefsizler” falan derim. Ama müzik konusunda çok net ahkâmlar kesmeye de bayıldığım için, “İllâ duymak istiyosanız söyliyim” diye devam edip şöyle bir açıklama yaparım: KARNIVOOL “Themata”da A PERFECT CIRCLE sound’unu baz alan; ancak asla bir çakmalığı akla getirmeyecek düzeyde ne yaptığını bilen ve enstrümanlarını tanıyan müzisyenlerden kurulu olmasından mütevellit, piyasaya oynayan türdeki rock müzikte çok da sık rastlamadığımız fikirleri içinde barındıran; progresif rock/alternatif metal diye özetlenebilecek bir müzik ortaya koyuyor.

Vokalist Ian Kenny’nin ses rengi, kariyerine NIRVANA ve CARCASS cover’larından oluşan konserler vermek suretiyle alâkaya çay demeleyerek başlayan KARNIVOOL’un en çok öne çıkan kısmı olarak görülebilir. Çok dozunda ve derinden hissettirdiği bir yanıklık barındıran sesi, Maynard’dan etkilendiğini belli etse de zamanla daha bir karakter oluşturacağına inandığım başarılı yorumu ve nakaratları öne çıkarmada başarılı vokal melodisi yazma becerisi, onu grubun en güçlü silahlarından biri haline getiriyor. Gitarist Andrew Goddard’ın beste anlamındaki etkinliği ortada olsa da (alttaki paragrafta bahsettiğim ödülden dolayı asıl bestecinin o olduğunu varsayıyorum) gerek bas gitar, gerek de davul, yaratıcılık anlamında gitardan aşağı kalmıyorlar.

“Themata”nın ardından düzenlenen West Australian Music Industry Awards’da grubun en iyi yerli metal grubu, en popüler grup, en popüler konser grubu, en iyi erkek şarkıcı, en iyi gitarist ve en iyi hard rock grubu ödüllerini almış olduğu düşünüldüğünde, grup üyelerine sorulacak “Müzik yaşamınızda ailenizden destek gördünüz mü?” sorusuna, “Aileyi bırak, ülkeden bile gördüm” demesi de kaçınılmaz oluyor. Avustralya’nın iç işleri konusunda bilgim olmadığından grubun nasıl zor rakipleri geride bırakıp bu ödülleri aldığını bilmiyorum, ama demek ki kalitenin fark edildiği, hakkının verildiği bir ortam var.

“Themata”da kötü şarkı olmadığı gibi, her şarkı bir başka müzik severin favorisi olabilecek düzeyde karakter sahibi ve sallamasyondan uzak. Kişisel favorilerimi yazıdaki beş parça ve kalan altı şarkı olarak özetler, albümü kapatan ve henüz dinleyemediğim için meraktan öldüğüm sonraki albüm “Sound Awake”e bağlanan Change (Part 1)’ın çok uyuz bir şekilde bittiğini de belirterek yazıyı kapatırım. KARNIVOOL’u taze ve formüllerle yavşamayan bir alternatif metal/progresif rock kırması dinlemek isteyen herkes deneyebilir, hatta denemeli. Beni sallamıyorsanız SLASH’in sözünü dinleyin. “Appetite for Destruction”ı falan yapan bir insan yanılıyor olamaz.