Baktım ki, kritiği yapılmayan tek Metallica albümü kalmış sitede… Normal karşıladım. Metallica denilince aklımıza ilk olarak “Kill ’em All“, “Ride The Lightning“, “Master Of Puppets” ve “…And Justice For All” efsane dörtlüsü gelmez mi? Gelir. “Load” ise, genel görüşe göre bir Alex değil. Hatta çıktığı dönemde, bırakın Alex olmamasını, bizim takımın 10.5 numarası, 8 milyon öğroluk Antep kazığı Tabata bile etmiyordu. (Allah’ım sen büyüksün ki Bucaspor’a saldık herifi, ilelebet gelmez inşallah! Amen!)
Yıllardan ’96, milenyuma dört kalmış. Aylardan ise Haziran, yazın başlangıç günleri, havalar güneşli falan… Tüm dünyada metal camiasını saran bir heyecan var. Hayat güzel yani, vapurlar falan… 1991 tarihli “Metallica” albümüyle ortalığı dedeler haline getiren büyük insanlar topluluğu, beş senelik bekleyişten sonra altıncı albümünü yayınlayacak. Herkeste beklenti çok fazla, grup grunge darbesinde metalin kalesini birinci elden korumuş isim çünkü, o zamanın en büyüğü, en ünlüsü… 4 Haziran 1996 günü yayınlanıyor “Load”. Daha baştan bir şeyler göze çarpıyor. O metaldeki abazan thrash maçoluğunu sonuna kadar yansıtan seksi Metallica logosu gitmiş, yerine daha modern, daha hafif, böyle az tırtıklı bir logo gelmiş. (Ardından yerini Yılmaz Morgül seksiliğindeki “St.Anger” dönemi Metallica logosuna bıraktı, neyse…) Peki promo fotoğraflarına ne demeli? Thrash metalin devleri –hoş, Black Album’de zaten kalmamıştı thrash’likleri de, imaj farklı değildi- kamera karşısında gotik atmosferik ışınsal kareler kesiyor, Southern rock’çı gibi giyiniyor, ya da U2 Bono triballiğinde pozlar veriyorlardı. (Kirk ve Lars’ın gaymişçesine kestikleri pozları esgeçiyorum!) Hepsinin saçlar kısalmıştı, Kirk tam bir bonus modunda geziyordu. Hafif makyajlar, göz altlarına kalem çekmeler falan filan, metalciye gelmeyecek hareketlerle dolu bir imaja gidilmişti. Evet, bir “değişim” vardı ve bu sefer çok keskindi.
Albümün aldığı tepkileri zaten takip edenleriniz hatırlayacaktır. Thrash metalden tamamen kopmuş müzikal yapı, heavy metal/hard rock arasına çekilmişti, Southern rock, blues, country gibi tarzlar etkileşim yelpazesini domine etmişti. Grubun ‘80′lerdeki agresif, yüksek tempolu ve sert müziğinden eser yoktu. Dolayısıyla albüm, Milli Görüş kabuğunu yeni kırmaya başlayan ama eski grupların bu kadar keskin tarz değişikliklerine pek müsamaha gösteremeyen metal müzik müminlerince yerden yere vuruldu. Metallica “davayı satmakla” suçlandı, çoluk çocuğun elinde dalga malzemesi oldu, “pop” diye etiketlendi. Aslında sorun şuydu; albümü çoğunluk adam gibi dinlememişti, dolayısıyla da anlamamıştı, ya da o yönde bir çaba göstermemişti. “Load” önyargıların hedefi olmuş ve haksızca yargılanmıştı.
Metallica’nın geçirdiği bu değişim aslında “…And Justice For All” döneminde filizlenmişti. Bunu Cliff’in ölümüyle ilişkilendirmeyeceğim, zira Cliff’in yokluğu üzerine bu uzun süreli değişimi konuşmak boş olacak. Kemal Kılıçdaroğlu usulüyle belgelere dayanarak derim ki; bu adamlar “…And Justice For All’da kafayı kırmış ve Cliff’in yokluğunun getirdiği depresyonla müzikal açıdan kendilerini aşmışlardır. Lars Ulrich “…And Justice For All” öncesi davul dersleri almıştır, Kirk ve James ise kafayı sürekli virtüöz albümleriyle bozmuşlardır. Sonuç itibariyle “…And Justice For All” gibi progresif ve teknik bir albüm ortaya çıkmıştır. Sözlerde kafa göz girmişler, atmosferde karamsarlığın dibine vurmuşlardır. Ama o zamanlar progresif metal daha emekleme aşamasında olduğundan ve bodoslama thrash metal her zaman daha çabuk “kavrandığından”, albüm, başarılı olsa da, turnede gruba ters etki yapmıştır. Düşünün, 7-8 dakikalık şarkılar olan bir albüm yaptınız ve konserde albümden şarkı çaldığınızda önde esneyen liseliler görüyorsunuz. Adam soğur doğal olarak albümden. Metallica’nın başına da bu gelmiştir. Hem albümdeki şarkıların canlıda yorucu olması, hem de liseli kitleden gelen “Hmmmm….Yummmyyyy…” tepkisi (Denizin buz gibi soğuk sularından aradığınızı bulun e mi liseliler!) grubu “…And Justice For All”dan uzaklaştırmış, bizi bu adamların daha beter yardırmasından mahrum bırakmıştır. Bu esnada Metallica üyeleri şunu farkederler, AC/DC gibi büyük grupların şarkıları kompleks değildir, 3-4 dakika civarındadır, “Eeee biz niye kasıyoz la kendimizi bu gadar madafaka?” derler birbirlerine… Ve olaylar gelişir. (Bu yazdıklarım şu an link’ini bulamadığım bir dergi röportajından alınmadır.)
Evet, “…And Justice For All” aslında basit bir “veda” değildir, Metallica üyeleri bu albümle aslında kafada birşeyleri zaten bitirmiştir. ’91 albümündeki heavy metal anlayışı da bu yüzdendir, “Load”daki keskin değişim de. “Load”un bestelenme aşamasında çoğunlukla James/Lars’ın takılmaları sırasında ortaya çıkan fikirler üzerine gidilmiştir, Kirk ve Jason ilk elden aktif olarak albüme katkı yapmamışlardır. Ki Jason’un çaldığı dört albümde kredisi olmayan tek albüm “Load”dur. Lars ve James’in bu albüm kayıtları sırasında dinledikleri müziklerin değişim göstermesi “Load”un temelini oluşturmuştur, yani ‘91’deki gibi daha ulaşılabilir ve basit şarkılar üzerine yoğunlaşılmıştır. (Lars, biliyorsunuz ki Oasis ve U2 hayranıdır; James ise o dönem iyice country’ye, Southern rock’a, leziz buffalo steak’e, Clint Eastwood’a sarmıştır.) ‘94’te başlayan beste aşamaları, ‘96’ya gelindiğinde 30 tane demoyla sonuçlanmış, içlerinden ilk seçilenler “Load” albümüne girmiş, geri kalanı “ReLoad” için saklanmıştır.
“Load”, grubun fiziksel medya sınırını zorladığı bir albümdür uzunluk olarak. 78:59 bir CD’nin alabileceği maksimum boyuttur ve bu albüm o sınıra gelmiştir. Atmosfer olarak da “…And Justice For All” ile benzerdir, karamsar ve depresif bir albümdür, sözler ise tamamen Hetfield’in iç çatışmalarına değinmektedir. Müzikteki değişim sadece tarzla kalmamış, grup farklı fikirleri de entegre etmiştir, Mama Said’de tamamen akustik gitar kullanımı, ya da The House Jack Built’teki talkbox kullanımı, Ronnie’nin ve The Outlaw Torn’un sonundaki blues etkili jam-vari kısımlar ya da Until It Sleeps’in bas yürüyüşüyle açılması gibi… Prodüksiyon bazında da “Metallica” ile birlikte grubun en düzgün albümüdür bence, basın artık net duyuluyor olması, gitar sound’unun dolgunluğu, davul tonlamasının tertemiz oluşu bir Metallica albümünden beklenmeyecek şeydir doğrusu… Bob Rock’ı bu albümdeki işi için kutlamak gerek.
Şarkıları teker teker detaylı anlatmayacağım, zira konumuz Metallica, yani herkesin az çok bildiği şarkılardan bahsediyoruz. Ain’t My Bitch, Wasting My Hate, 2×4, Cure gibi temponun yükseldiği şarkılar alabildiğine gaz yüklüyor bünyelere. King Nothing albüm çıktığında diğer parçalardan ayrılan bir parçaydı, ironi dolu sözler ve müziğiyle dikkat çekiyordu. Until It Sleeps, Mama Said, Thorn Within gibi eserlerde Hetfield’in içsel çatışmaları hem müzik, hem de söz olarak gayet başarılı yansıtılıyor. Hero Of The Day ve Ronnie’yse albümün “nispeten” pozitif şarkıları, Ronnie’yi hâlâ pek beğenmesem de Hero Of The Day’in o pozitif görünen müziğinin arkasındaki ince ironi etkileyicidir. The House Jack Built bence albümün gizli yıldızı olan şarkıdır. Poor Twisted Me, yoğun Southern rock ve blues dokusuyla Metallica adına değişik bir deneme. En sona bıraktığım iki muhteşem epik, Bleeding Me ve The Outlaw Torn bu grubun doksanlarda yaptığı en iyi eserlerdendir ve sadece ikisinin varlığı bile “Load”u iyi albüm yapmaya yeter… Hele The Outlaw Torn, bence albümün en iyisidir, hâlâ zevkle dinlerim. Burada eklemek istiyorum, albümdeki versiyon 9:48 dakika sürer ve fade out’la biter ama aslında kısaltılmıştır. The Memory Remains single’ında şarkının 10:52 uzunluğundaki, bitişindeki jam kısmı kesilmemiş hali mevcuttur. Artık rahatça bulabilirsiniz ve bence bu versiyonu kesin edinmelisiniz.
Albüm için karamsar ve depresif dedim, evet ama bu “…And Justice For All”daki gibi yıkıp yakan türden değil, daha ağırbaşlı, daha olgun bir yaklaşım var. Grup otuzlu küsürlü yaşlarındayken ve artık birşeyler kafalarına dank etmeye başlamışken yeşermiş bir albüm olduğundan, içerdiği kişiselliği de normal karşılamak gerekiyor. Hetfield emminin en olgun vokal performansı bu albümde yer alıyor, Ulrich ağanın en oturaklı bateri partisyonları da, Hammett oğlunun wahwah’ları beyne bağlamadan önceki duygu öncelikli soloları da, Newsted abimizin en “duyulabilir” basları da, yine bu albümde. Evet, on sene önce ağız burun girilen albüm, “ReLoad” ve ardından “St.Anger”ın çıkmasıyla asıl değerini göstermeye başladı. Şu an “Load”, ‘96’da çıktığında aldığı kadar sert tepki görmüyor, grubun müzikalitesinin en çok geliştirdiği albümlerden biri olarak gösteriliyor. Geç de olsa albümün hak ettiği değeri görmeye başlaması dünya barışı için umut dolu olmamıza sebep oluyor.
Özetlersek, neredeyse her günün bir saatini Metallica’ya ayıran bu hayran der ki, “Master Of Puppets” (s.a.v) bir, “…And Justice For All” iki, “Ride The Lightning” üç, “Kill’em All” dört, “Load” ise beştir.
Sanırım site bünyesinde kritiklenecek ofişıl Metallica albümleri bitti gibi geliyor bana, yoksa şüphen mi var?
Kadro James Hetfield: Ritim gitar, vokal
Kirk Hammett: Solo gitar
Jason Newsted: Bas
Lars Ulrich: Davul
Şarkılar 1.Ain't My Bitch
2.2x4
3. The House That Jack Built
4. Until It Sleeps
5.King Nothing
6.Hero of the Day
7.Bleeding Me
8.Cure
9. Poor Twisted Me
10.Wasting My Hate
11.Mama Said
12. Thorn Within
13.Ronnie
14.The Outlaw Torn
“Aslında sorun şuydu; albümü çoğunluk adam gibi dinlememişti, dolayısıyla da anlamamıştı, ya da o yönde bir çaba göstermemişti.”
kısmına katılıyorum. “Çalan şey thrash mi? Değil. O zaman at çöpe” diye yaklaşılmıştı o dönemde. baya seviyorum bu albümü. 2×4′ün hastası değilim ama diğer şarkıları severim baya. bazıları bence grubun en iyi şarkıları arasında.
bir de king nothing’in enter sandman’in karbon kopyası olması.
@Ahmet Saraçoğlu, bu albüm aldığım ikinci metallica albümüydü.
önce master of puppets’ı almıştım ilkokul 5′te. ortaokulda da bunu. “ikisi aynı grup mu lan bunların” dediğimi hatırlıyorum.
adamlar satmışlar ama ağırdan satmışlar davayı, sonuçta on numero albüm. reload aynısının daha da iyisi hatta.
bu iki albüm başka herhangi bir grubun çıkış albümleri olsaydı gene zilyon satardı bence.
@Ertuna Yavuz, aynen. benim gözümde reload bu albümden daha iyi. ilk 7 şarkı, wasting my hate ve mama said için 8 verebilirim. diğer şarkılardan hala sıkılıyorum. belki ilerde ısınabilirim diye ümit etmekteyim ama 3 yıldır aynı şeyi düşünüyorum…
Bence de Metallica’nın an başarılı albümlerinden. Sevmediğim 1 ya da 2 şarkı var maksimum. The Outlaw Torn’a ölürüm zaten.
Bir de bu besteleri Metallica değil de Down yapsaydı(kendi sosunu da katıp tabi ki, down a laf etmeye çalışmıyorum) millet köpeği olurdu kanımca.
9 yüksek bir rakam olmuş fakat albüm kötü değildir. sadece thrash’in bitmeye yüz tuttuğu (son 5 yıldır yükselişte. o ayrı) dönemlerde sertken popüler de olma kaygıları içindeki, dünyanın en çok kazanan grubunun yapması gereken şarkılardı. albümün çıktığı dönemde tüm metallica albümlerini bilen biri olarak bana, bambaşka birşey tadı vermemişti. başından sonuna kadar sıkılmadan dinlediğimdi. her müzik markette çalınması, herkesin ağzında olması tabiiki 17-18inde bünyeleri etkileyen sebeplerdir ama hoşuma giden albümdür. 7,5 notum.
(aynı senenin bir başka şaşırgan otu olan sepultura – roots’u daha çok dinledim)
bana da öyle geliyor ki bu albümü metallica değil de bir başka rock grubu ya da yeni kurulan herhangi bir grup çıkarsaydı efsanevi olurdu. james’in sesinin doruk noktasına çıktığı ve daha sonra da gerileme sürecine girdiği albümdür ayrıca.
the house that jack built (bu şarkı metallica’nın en iyilerindendir bence.) ve mama said çok hoşuma gider. albümün prodüksiyonu iyi ona katılıyorum, iyi bir albüm de olabilir ancak yazdığım o iki şarkı dışında beni cezbetmemiştir.
eyvah eyvah… mama said ve until it sleeps dışında boş bi albüm. şimdi benim asıl merak ettiğim nokta şu: metallica’nın bu albümüne dayanarak pop yapıyorlar, davayı sattılar, paragöz oldular diye suçlayanlar megadeth’in risk albümü gibi baştan aşşağı pop olan bir albüm çıktığında neredeydi? metallica davayı satmış, megadeth ise aslan mı oluyor? niye load’a pop derken risk’e sesini çıkarmıyorsun? bok atacaksan ikisine de at arkadaş. niye sırf biri daha popüler diye onu yerden yere vuruyorsun? peşinen belirteyim birini diğer gruptan üstün falan tutmaya çalışmıyorum yukarıda da dedim zaten boş bi albüm diye. benim sitemim sadece ortadaki haksızlığa.
@_BlaCkeneD_, çizdiğin tablo pek gerçekçi değil. risk albümü çıktığında die-hard megadeth hayranları öfke yağdırmışlardı. hala da sevilmeyen bir albümdür.
@Ertuna Yavuz, yok yani herkes öyle yapıyor diye demedim. benim dediğim düşüncede insanlar var. kişisel olarak ta herhangi bi çamur atma amacım yok. sadece metallica’nın load’ına piyasa derken megadeth’e şakşak yapan zihniyeti anlamıyorum. var günümüzde böyle bi durum. herkes öyle değil ama var.
@_BlaCkeneD_, sen yine onu anlamıyosun neyse. ben direk Metallica vs Megadeth tartışması başlatıp Megadeth’ten saf tutanları anlamıyorum. Metallica’nın ölüsü (Load, Reload, St. Anger) bile yeter…
Southern Rock/Metal tarzını seven adam büyük ihtimal bu albümüde sever. evet, ilk 5 albümdeki Metallica ile alakası yok. o bakımdan thrash metal beklentisiyle bu albümü sevmeyenlerde kendilerince haklılar. şahsen Southern Rock/Metal hastası olarak gayet severim bu albümü. ki James’in imajından bile belli o dönem southern olaylara sardıkları. Corrosion Of Conformity ile turlamalarıda cabası. hatta daha ileri giderek Metallica’nın Load ve Reload albümlerinin tarz olarak Corrosion Of Conformity’yi andırdığınıda iddaa edebilirim.
load sadece metallica’nın değil, genel olarak en sevdiğim albümlerdendir. metalle en azından alakalı olarak dinlediğim ilk albümdür, yargımda bunun etkisi yadırganamaz tabi.
amma velakin 11 yaşında bunu dinledikten sonra master of puppets’a geçince nedense çok büyük bi fark hissetmemiştim. gayet smooth bi geçiş olmuştu. ısınma turları olmuş benim için.
outlaw thorn, until it sleeps falan gayet efsane şarkılardır. fakat hero of the day ve 2×4′e ısınamadım hiç bir zaman.
Çok iyi hatırlarım hatırı sayılır, gerçekten bu müziği çok seven metallica fanlarının ne kadar üzüldüklerini bu albümün çıkışıyla… Onlar gerçekten bu değişimi anbean yaşadılar. (onlara hak veriyorum ben de o kadar fan olsam çökerdim) Zamanında hiç beğenilmeyen bu albüm son birkaç yıla kadar hep dışlandı.Tabi son birkaç yıldır stoner ve southern metal (rock)altın çağına gelince tozlu raflardan alınıp müzkçalarlara tekrardan merhaba dedi LOAD.aslında ne kadar “poser”, iki yüzlü, özenti olduğumuzun bir göstergesidir.üzgünüm ama böyle, gerçekten müziği, gayri maksatlarla dinliyoruz…
1) Bu albümü sert değil diye dışlamak. Metalci adam LOAD dinlemez!!!
2) Stoner ve southern bu kadar moda iken bu albüme birden bire tapmak. inanılmaz bir albüm…
ikiside aynı şey, çağa uydurmak…
Metal-Rock modası işte bu olsa gerek.
Ortalamadan biraz hallice bir albümdür kanımca.
Çıktığı zamanda dinlerdim şimdi de dinliyorum.Metal başlığı altında yapılan her güzel şeye ve her güzel değişime açığım.True metalciyim olm sadece Trash ve Death hocu gibi bir durum varsa ben metalci değilim o zaman. Bleeding Me ile içerim,Bite The Pain ile kafa sallarım , Only For The Weak ile zıplarım, Bullet In The Head ile tepinirim. Load metal mi lan laflarını geçtim şu siteyi takip eden bir adam herhangi bir pop şarkısını beğeniyorum dese 125 hit kombo yiyecek. Kendini bu kadar sınırlamak niye? Ahmet senden rica etsem “Diğer metalci arkadaşlara farkettirmeden gizli gizli dinlenen pop şarkıları” gibi bir başlık açabilir miyiz? Oha çok ileri gittim galiba :)
@ben, dök içini rahatla köşesi. “metallica pop olmuş” deyip burada da konuşabiliriz gayet. eurovision 2010 birincisi lena’nın satellite’ı bi ara last.fm’de en çok dinlediğim şarkı olarak gözüküyodu. ya da nil karaibrahimgil – bu mudur, bayılırım. seal – kiss from a rose, daha bin tane daha vardır. ama kimseden saklama çabasına girmedim. :)
@ben, Ben hayvan gibi elektronik müzik dinliyorum.Konserleri sevmeyen birisi olarak The Chemical Brothers bugün gelse İstanbul’a direk giderdim izlemeye.Massive Attack’ı kaçırdım mesela nasıl üzüldüm sonradan.Varsa sorunu olan buyursun söylesin.Ayrıca Ahmet’e katılıyorum Lena’nın Satellite’ı çok güzel lan :D
@Ugur, Massive Attack’a salı günü olmasına rağmen gittim.Gerçekten harikaydı.Chem Bro,Portishead,Crystal Method,Depeche Mode severim.Hatta DM’nin buradaki bütün konserlerine gittim.
@ben, ben de bu ara gökhan özen’in bi şarkısını durmadan dinliyorum. onun dışında da metal olmayan baya bi şarkı dinlerim zaten sürekli olarak. milletin abarttığı kadar bi durum yok yani ortada. hazırlıkta bi satanic verses grubunun bi elemanıyla tanışma şansına ulaşmıştım da adamın müzik felsefesi ‘sadece black metal’di. gerek yok bence bu derece coşmaya.
Sırf The Outlaw Torn/Bleeding Me ikilisi bile yeter bu albümü ortalama üstü kılmaya. Başka bir grup böyle bir albüm çıkarabilir miydi bilemiyorum, bence sapına kadar Metallica kokuyor bütün şarkılar.
@ali ihsan balı, the house jack built’le birlikte çok çok acaip şarkı gerçekten. canlısı da çok başarılı olmuş. jeyms denilen insan evladı hangi kafayı yaşıyorsa onu milyonların kulağına hiç tereddüt etmeden zerk eden bir adam. load isimli bu katıksız gaz pedalını southern rockla harmanlayıp bahşettiği için ne kadar teşekkür etsem az.
metallica nın ilk 4 albümü muhteşemdir…ondan sonra çıkan 3 albüm güzeldir…st anger rezalet death magnetic in de severek dinlediğim sdece 5 şarkısı var…black albüm load ve reload çok kişi tarafından dışlandı ğır eleştiriler aldı ama bence bu 3 albümünde müzikalitesi çok yüksektir…
imaj hiç bişeydir metallica herşey kıvaç kardeşim. asıl felaket bu yorumun. outlaw torn şarkısını (şarkı genel oldu aslında daha özel bi isim lazım bu şaheser için) bir kez bile dinlemediğine bahse girerim. haa şimdi sırf cevap yazmak için şarkıyı 30 kez dinleyip, internetten beste aşamasıyla ilgili şehir efsaneleri falan öğrenip şu cahil fukarayı aydınlatmaya kalkma..ben cehaletimle mutluyum..
until it sleeps + king nothing + bleeding me + wasting my hate + thorn within (loadun sanırım en ‘metal’ şarkısıdır) + the outlaw torn olsa kimsenin bok atamayacağı albüm olacaktı bence. hadi bir de girişe reload’dan fuel’u koyun. bak bakayım kim bok atıyor albüme. odunla döverim :D
bu albümle ilgili bilinmesi gereken şey metallicada bas gitarın epey önde olduğu bir albümdür. until it sleeps, king nothing, wasting my hate, hele outlaw torn gibi şarkılarda cidden bas gitar “burdayım ulaaan” diye bağırmaktadır.
black album ile epey yükselen kayıt kalitesi de bu albümde korunmuştur hatta bana göre daha iyidir, özellikle bas tonları oldukça doyurucu.
ayrıca the outlaw torn, AJFA’dan sonraki şarkılar içinde:
- En iyi davul performansı,
- En iyi Wah pedalı kullanımı,
- Şarkıya en uyumlu,en oturaklı solo,
- En “uzun ama sıkmayan” şarkı,
- En başarılı vokal performansı,
- En “az ve öz” şarkı sözleri,
- En başarılı bas gitar kullanımı,
özelliklerinin hepsini taşıyan tek şarkıdır.’hiç gelemeyeceğini bildiğin halde birisini bekleyiş’ bu kadar güzel anlatılamazdı.
benim AJFA’dan sonra en sevdiğim albüm olmasına herkes katılmayabilir ammaaaa… ‘until ve mama said’ dışında boş bir albüm ne demektir abi? blackened ne içiyorsa aynısından..sağlam çakmış çünkü :)
allah gibi söyler jeyms baba albümde. bleeding me ve outlaw torn metallican’ın en iyilerine ilk ondan, en özellerine ilk beşten girer. lulu’da şu albümde benzer bir hava olsun iki sene içmeden sarhoş gezerim.
bazı şeylerin zaman ve tecrübeyle daha iyi ve hakkıyla anlaşıldığının kanıtı şarkılar var bu albümde.
bleeding me gibi bir şarkıyı zamanında vay be süpermiş diye dinlerken 10 sene sonra şarkının heybeti karşısında diliniz tutulabiliyor. bu şarkıdaki sözler, düzenleme ve özellikle vokal performansı inanılır gibi değil. en kırılgan oktavlardan, en canhıraş böğürmelere korkutucu bir yalınlık var burada.
metallica’nın and justice for all’dan sonraki en önemli ve kendi benliklerini, güçsüzlüklerini ortaya döktükleri en kişisel albüm de kesinlikle buymuş. şimdi çok daha iyi anlıyorum.
Ben bu albumu baya severim ama arada hakkaten saka gibi sarkilar var. Reload ise tam tersi, nerdeyse butun sarkilar saka gibi ama arada saglam sarkilar var.
Ben de soyle yapiyorum, bu iki albumden en sevdigim parcalari bir araya getirip tek albummus gibi dinliyorum (zaten soundlari ve tarzlari neredeyse ayni). Adini da “Donwload” koydum, album soyle bisey:
1 – Aint My Bitch
2 – Fuel
3 – Memory Remains
4 – House That Jack Built
5 – Until it Sleeps
6 – King Nothing
7 – Hero of The Day
8 – Bleeding Me
9 – Devils Dance
10 – Unforgiven II
11 – Wasting My Hate
12 – Outlaw Thorn
açık söylüyorum, bu albümü çok uzun bir süredir dinliyorum, hala sıkılmadım hastasıyım. poor twisted me ve ronnie dışında tüm şarkıları çok severim diyebilirim. bu albüm ne bileyim sadece müzikal açıdan değil, sözlerin taşıdığı anlamlar veya bob rock’ın prodüksüyon konusundaki yeteneği. ayrıca hero of the day’deki “kanon” olayına da bayılıyorum, dinlerken çok kez eşlik ettiğim olmuştur. outlaw torn zaten tam bir şaheser aynı şekilde bleeding me. poor twisted me ve ronnie’yi açık açık sevmediğimi söylerim ancak bu ikilinin dışında beni sadece sıkan 2×4 var, ayrıca kimsenin bahsetmemiş olduğu cure’u da severim, jaymz yavşak vokalini başarıyla yapmıştır.
velhasılı kelam load gözümde ilk 4′ü saymazsak bunlar arkasından en iyi albümdür. her açıdan 4 4′lüktür, eğer ki poor twisted me ve ronnie gibi 2 gereksiz parça olmasa 10′u basardım, ancak 9 veriyorum.
@hen, evet gereksiz olduğunu düşünüyorum, sadece introsu hoşuma gidiyor. onun dışında diğer şarkıların kalitelerinin altında, reload’da olabilirdi mesela.
Öncelikle şunu söylemeliyim, müziğin günümüzde geldiği durumu gördükçe bu albüm daha da bir sıkı sıkı sahiplenecektir. Burada Lady Gagacıklar, biebercikler muhabbetleri açmayacağım, önce yazıyı ayakta alkışlayacağım, ondan sonra karalamalarıma devam edeceğim.
Evet, kesinlikle haklılar. Bu albümü Metallica değil de atıyorum Nirvana yapsaydı “çok deneysel yeaaaaa swh swh” diye yamulup yıkılan bir sürü ekşici dolardı etrafımıza, sinek ilacı bile kesmezdi haşareleri. Çünkü Metallica denince Kill Em All gibi distortion sonda, full thrash bir albüm bekliyorlar, 2 dakika Pink Floyd mod on yapınca hemen “entel oldu bunlar, şarkıları boktan” demesini biliyor müthiş müzik kulağı olan ilahlar.
Müziği istediğiniz kadar genelden özele indirgeyin, Metal’in içinden Thrash’e kadar hatta, gene de zevkler ve renkler olayı girecektir ortaya. Her bir albüm çıktığında baba albümlerle eşleştiren küflenmiş beyinler Hıncal Uluç’luk yapacaklardır. 2008′deki alamet-i farikaları Death Magnetic ile iyiden iyiye eskiye dönen Metallica, 90′lardaki yeni nesil ergen akımından etkilenip böylesine deneysel ve müthiş bir albüm yapmıştı. Siz o zaman ergen bile değildiniz, ben de 5-6 yaşındaydım işte. Nirvana’nın, Linkin Park’ın, bilimum nu-metal, punk ve grunge türlerinin önünde Hard Rock ile alakasız, müthiş bir albüm çıkartmışlardır. Hard Rock demek için Guns N Roses’ın ne yaptığına bakmak lazımdır, aradaki dağları görüp ondan sonra ahkam kesmek gerekebilir.
Benim Metallica Top 5′im:
1- …And The Justice For All
2- Death Magnetic
3- Ride The Lightning
4- Kill Em All
5- Black Album ve Load’dır.
saygılar, selamlar.
Not: Black Album ile Metallica yumuşadıysa, ben de İzzet Altınmeşe’nin beniyim. Sad But True kadar sert bir şarkı gelmiş midir acaba şu dünyaya ?
Son yorumdan sonra üstteki birkaç yorumu okudum da Ronnie’ye gereksiz denmiş, onu gördüm. Son zamanlarda en çok dinlediğim Metallica şarkısı olarak bu yorumlardan sonra biraz yüzüm düşmedi değil.
Şu albümde 2×4, Cure, Poor Twisted Me ve Ronnie yerine Reload’dan Fuel ve The Unforgiven II’nin olduğunu ve tek albüm olarak piyasaya sürüldüğünü düşünüyorum da, en sevdiğim rock albümleri arasında sağlam bir yer edinirdi muhtemelen. Ancak şu 1 saat 19 dakikalık süresiyle ve o saydığım bana göre çok zayıf olan şarkılarla 7.5′tan fazla eder demeye dilim varmıyor.
Bir de, Bleeding Me ve The Outlaw Torn Metallica’nın yaptığı en iyi 5 şarkıya girer bence.
@hen, dün gece s&m albümünü turlamıştım bu gece de load’ı kanıma soktun bak.
the house that jack built
bleeding me
the outlaw torn
şu üçlüyü albümün başına koydum da dinliyorum şu an…ronnie ve poor twisted me dışında bu albümün klasına her türlü methiyeyi dizebilirim.
yeni albüm çalışmalarının bu yönde olmasını çok isterdim.
Yıllar sonra entry girmek istedim sebebi geçen gün twitter’da bir soru vardı hayatınızda dinlediğiniz en iyi 2 albüm diye başka yok sadece 2 albüm işte onlardan birisine Load dedim sebebi müzikal olarak ve derinlik açısından gerçekten aşmış bir albüm tamam kabul ediyorum ve biliyorum Metallica’nın en iyi albümü değil ama Heavy Metal’in ve Southern Rock’ın en iyi örneği her şeyiyle kusursuz.
Load’dan uzun süre nefret ettim. Sonra bu nefretimin gereksizliğinin farkına vardım. Bu albümü sevmemek için hiçbir bahanem yoktu, çok saçmaydı. Load, bir zamanlar kendi kendime şöyle bir hesaplaşma yapmamı sağlamıştı:
Load’dan nefret ediyorum. Hiç sert değil. Önceden sapına kadar metaldi bu grup.
- İyi de abi sen bundan çok daha yumuşak şeyleri de dinliyorsun. Rock müziği seviyorsun. Bu albüm çoğu rock grubundan daha sert. Ayrıca southern işlere de bayılırsın.
Olsun grubun değişmesine katlanamıyorum. Bir grup nasıl başladıysa öyle devam etmeli.
- Hadi be oradan. Bir sürü grubun değiştiği, evrildiği tarzı dinleyip onayladın sen. Pantera Glam mi kalsaydı o zaman? Megadeth’in Countdown’ına, Youthanasia’sına, Slayer’ın Seasons’ına bir şey demiyorsun ama.
Lars, Kirk makyaj yapmaya başlamış bu albümde. Makyaj nedir ya?
- İyi de senin en sevdiğin gruplardan biri Mötley Crüe değil mi? The Cure, Steel Panther ve 80′ler hair gruplarına bayılıyorsun ama. Buradan da ekmek çıkmaz sana.
Davayı sattılar.
- Ne davaymış arkadaş. King Nothing’in sözleri dinle hele bir. Don’t Tread On Me’yi seven mi diyor bunu. O dönem MTV’yi King Nothing çalacağız diye kekleyip canlı yayında So Fuckin’ What çalmış adamlar. Kaç grup cüret edebilir buna?
Cliff olmadan ne anlamı var Metallica’nın?
- ..and Justice For All?
Bob Rock’ı sevmiyorum.
- Dr. Feelgood?
Şarkılar çok basit.
- hee Ac/Dc dinleyen de babam.
Tarz olarak öncesinden çok farklı. Böyle bir şey yapacaksan yan proje gibi, başka bir isim altında yapmalısın.
- Ya Phil Anselmo’dan duyup gelme şöyle şeylerle bana. Niye öyle bir şey yapsınlar? Dört adam da aynı. Enstrümanlar aynı. O kadar isim yapmışsın. Sen yapar mıydın öyle bir şey?
İyi de eski hayranlarına ihanet olmuyor mu o zaman?
- Esasında müzik hayranlar için değil, insanın kendi içinden geldiği gibi yapılmalı diyen sen değil miydin? Çok sevdiğin Master of Puppets bile eleştiriler aldı zamanında ve yine çok sevdiğin Cliff Burton; “Ne istersek onu yapıyoruz. Severseniz ekime, sevmezseniz sikime kadar.” demedi mi?
Ne yani Grunge popüler oldu, biz de ekmek yiyelim diye yapmadılar, tamamen içlerinden geldi öyle mi?
- Bak bunu bilemeyiz işte. Ama dinleyicisin sen. Her dinlediğin albüme “Bu acaba piyasa olsun diye mi yapıldı yoksa samimiyetten mi?” diye kafa mı yoracaksın. Şarkılar iyiyse dinle geç abi.
Peki gelelim esas konuya o zaman. Şarkılar gerçekten iyi mi? Sputnik’te dört bin adam 2.8 vermiş albüme.
- Ya koyam sputniğe. Onlar muhtemelen az önce senin düşündüğün gibi düşünüp yarım yamalak dinleyenler. Şarkılar çok iyi. Ronnie dahil her birini çok seveceksin.
Niye vakit harcayayım bununla? İnternet çağındayız. Değeri bilinmemiş bir sürü çok iyi albüm var. Metallica’ya mı kaldık? Daha iyisini bulurum.
- Bulamazsın kardeşim. Hetfield gibi ses kimde var? Adamın, dinleyince testosteronu artıyor. Hadi yeter bu kadar mızmızlandığın aç artık şu döllü albümü.
Döl mü ııyyyyyy!
- Evet Lars’a o konuda ben de çok kırgınım.
@Raddor, “Niye vakit harcayayım bununla? İnternet çağındayız. Değeri bilinmemiş bir sürü çok iyi albüm var. Metallica’ya mı kaldık? Daha iyisini bulurum.
- Bulamazsın kardeşim. Hetfield gibi ses kimde var? Adamın, dinleyince testosteronu artıyor.”
O kadar doğru ki. Milyarlarca evren olsa, James Hetfield tektir.
James reload dönemi bir röportajda bu albümlerde bir çok çiğne-tükür çiklet tarzı şarkı yaptıklarını, bunun diğer hitlerin yanında pek de önemli olmadığını ve lars yüzünden tüm bu değişime giriştikleini söylemişti.
Şarkı sayısını yarıya indirip
1-Until It Sleeps
2-King Nothing
3-Hero of the Day
4-Bleeding Me
5-Cure
6-Thorn Within
7-The Outlaw Torn
gibi bir liste ile bu müthiş albümü 43 dakikalık rafine bir hale sokabiliyoruz.
Loading ...
“Aslında sorun şuydu; albümü çoğunluk adam gibi dinlememişti, dolayısıyla da anlamamıştı, ya da o yönde bir çaba göstermemişti.”
kısmına katılıyorum. “Çalan şey thrash mi? Değil. O zaman at çöpe” diye yaklaşılmıştı o dönemde. baya seviyorum bu albümü. 2×4′ün hastası değilim ama diğer şarkıları severim baya. bazıları bence grubun en iyi şarkıları arasında.
bir de king nothing’in enter sandman’in karbon kopyası olması.
26.12.2010
@Ahmet Saraçoğlu, bu albüm aldığım ikinci metallica albümüydü.
önce master of puppets’ı almıştım ilkokul 5′te. ortaokulda da bunu. “ikisi aynı grup mu lan bunların” dediğimi hatırlıyorum.
adamlar satmışlar ama ağırdan satmışlar davayı, sonuçta on numero albüm. reload aynısının daha da iyisi hatta.
bu iki albüm başka herhangi bir grubun çıkış albümleri olsaydı gene zilyon satardı bence.
ben de bu albümü hiç sevemeyenlerdenim maalesef
26.12.2010
@Ertuna Yavuz, aynen. benim gözümde reload bu albümden daha iyi. ilk 7 şarkı, wasting my hate ve mama said için 8 verebilirim. diğer şarkılardan hala sıkılıyorum. belki ilerde ısınabilirim diye ümit etmekteyim ama 3 yıldır aynı şeyi düşünüyorum…
Bence de Metallica’nın an başarılı albümlerinden. Sevmediğim 1 ya da 2 şarkı var maksimum. The Outlaw Torn’a ölürüm zaten.
Bir de bu besteleri Metallica değil de Down yapsaydı(kendi sosunu da katıp tabi ki, down a laf etmeye çalışmıyorum) millet köpeği olurdu kanımca.
Ben de sevenlerdenim.
9 yüksek bir rakam olmuş fakat albüm kötü değildir. sadece thrash’in bitmeye yüz tuttuğu (son 5 yıldır yükselişte. o ayrı) dönemlerde sertken popüler de olma kaygıları içindeki, dünyanın en çok kazanan grubunun yapması gereken şarkılardı. albümün çıktığı dönemde tüm metallica albümlerini bilen biri olarak bana, bambaşka birşey tadı vermemişti. başından sonuna kadar sıkılmadan dinlediğimdi. her müzik markette çalınması, herkesin ağzında olması tabiiki 17-18inde bünyeleri etkileyen sebeplerdir ama hoşuma giden albümdür. 7,5 notum.
(aynı senenin bir başka şaşırgan otu olan sepultura – roots’u daha çok dinledim)
Bu da güzel de reload daha güzel bence.Ne bilim bi Unforgiven II var mesela metal dinlemeyen abime bile nakaratını ezberletebilmiştir.
bana da öyle geliyor ki bu albümü metallica değil de bir başka rock grubu ya da yeni kurulan herhangi bir grup çıkarsaydı efsanevi olurdu. james’in sesinin doruk noktasına çıktığı ve daha sonra da gerileme sürecine girdiği albümdür ayrıca.
the house that jack built (bu şarkı metallica’nın en iyilerindendir bence.) ve mama said çok hoşuma gider. albümün prodüksiyonu iyi ona katılıyorum, iyi bir albüm de olabilir ancak yazdığım o iki şarkı dışında beni cezbetmemiştir.
ööötlov torn diyorum başka da bişey demiyorum. yaşasın bozmak, paralar ve lars (koldan çalıyorum kafam rahat). aşsldişsaldşasid. 8/10.
Sokarım davasına da bozmasına da, Load gibi şahane bir albüm yapılıyorsa diye kafiyeli dandik mi dandik bir söz üretiyorum o derece severim.
eyvah eyvah… mama said ve until it sleeps dışında boş bi albüm. şimdi benim asıl merak ettiğim nokta şu: metallica’nın bu albümüne dayanarak pop yapıyorlar, davayı sattılar, paragöz oldular diye suçlayanlar megadeth’in risk albümü gibi baştan aşşağı pop olan bir albüm çıktığında neredeydi? metallica davayı satmış, megadeth ise aslan mı oluyor? niye load’a pop derken risk’e sesini çıkarmıyorsun? bok atacaksan ikisine de at arkadaş. niye sırf biri daha popüler diye onu yerden yere vuruyorsun? peşinen belirteyim birini diğer gruptan üstün falan tutmaya çalışmıyorum yukarıda da dedim zaten boş bi albüm diye. benim sitemim sadece ortadaki haksızlığa.
26.12.2010
@_BlaCkeneD_, çizdiğin tablo pek gerçekçi değil. risk albümü çıktığında die-hard megadeth hayranları öfke yağdırmışlardı. hala da sevilmeyen bir albümdür.
26.12.2010
@Ertuna Yavuz, yok yani herkes öyle yapıyor diye demedim. benim dediğim düşüncede insanlar var. kişisel olarak ta herhangi bi çamur atma amacım yok. sadece metallica’nın load’ına piyasa derken megadeth’e şakşak yapan zihniyeti anlamıyorum. var günümüzde böyle bi durum. herkes öyle değil ama var.
26.12.2010
@_BlaCkeneD_, sen yine onu anlamıyosun neyse. ben direk Metallica vs Megadeth tartışması başlatıp Megadeth’ten saf tutanları anlamıyorum. Metallica’nın ölüsü (Load, Reload, St. Anger) bile yeter…
26.12.2010
@_BlaCkeneD_, Sakin ol şampiyon. :)
the outlaw torn bence metallica’nın en iyi şarkısıdır..
Southern Rock/Metal tarzını seven adam büyük ihtimal bu albümüde sever. evet, ilk 5 albümdeki Metallica ile alakası yok. o bakımdan thrash metal beklentisiyle bu albümü sevmeyenlerde kendilerince haklılar. şahsen Southern Rock/Metal hastası olarak gayet severim bu albümü. ki James’in imajından bile belli o dönem southern olaylara sardıkları. Corrosion Of Conformity ile turlamalarıda cabası. hatta daha ileri giderek Metallica’nın Load ve Reload albümlerinin tarz olarak Corrosion Of Conformity’yi andırdığınıda iddaa edebilirim.
2. fotoğrafta sol baştan david beckham, mark anthony, nick carter, jason newsted gibiler (tam değil de biraz).
http://www.sporlog.com/wp-content/uploads/2009/03/david-beckham-portre.jpg
http://www.yuddy.com/photos/20071211080115anthony%20mark%20gypsy%20style.jpg
http://www.digitaljournal.com/img/8/9/9/i/4/6/8/o/NickCarter.jpg
başlığı görünce dedim, hater kritik gelmiş. yanılmışım.
load sadece metallica’nın değil, genel olarak en sevdiğim albümlerdendir. metalle en azından alakalı olarak dinlediğim ilk albümdür, yargımda bunun etkisi yadırganamaz tabi.
amma velakin 11 yaşında bunu dinledikten sonra master of puppets’a geçince nedense çok büyük bi fark hissetmemiştim. gayet smooth bi geçiş olmuştu. ısınma turları olmuş benim için.
outlaw thorn, until it sleeps falan gayet efsane şarkılardır. fakat hero of the day ve 2×4′e ısınamadım hiç bir zaman.
Çok iyi hatırlarım hatırı sayılır, gerçekten bu müziği çok seven metallica fanlarının ne kadar üzüldüklerini bu albümün çıkışıyla… Onlar gerçekten bu değişimi anbean yaşadılar. (onlara hak veriyorum ben de o kadar fan olsam çökerdim) Zamanında hiç beğenilmeyen bu albüm son birkaç yıla kadar hep dışlandı.Tabi son birkaç yıldır stoner ve southern metal (rock)altın çağına gelince tozlu raflardan alınıp müzkçalarlara tekrardan merhaba dedi LOAD.aslında ne kadar “poser”, iki yüzlü, özenti olduğumuzun bir göstergesidir.üzgünüm ama böyle, gerçekten müziği, gayri maksatlarla dinliyoruz…
1) Bu albümü sert değil diye dışlamak. Metalci adam LOAD dinlemez!!!
2) Stoner ve southern bu kadar moda iken bu albüme birden bire tapmak. inanılmaz bir albüm…
ikiside aynı şey, çağa uydurmak…
Metal-Rock modası işte bu olsa gerek.
Ortalamadan biraz hallice bir albümdür kanımca.
Çıktığı zamanda dinlerdim şimdi de dinliyorum.Metal başlığı altında yapılan her güzel şeye ve her güzel değişime açığım.True metalciyim olm sadece Trash ve Death hocu gibi bir durum varsa ben metalci değilim o zaman. Bleeding Me ile içerim,Bite The Pain ile kafa sallarım , Only For The Weak ile zıplarım, Bullet In The Head ile tepinirim. Load metal mi lan laflarını geçtim şu siteyi takip eden bir adam herhangi bir pop şarkısını beğeniyorum dese 125 hit kombo yiyecek. Kendini bu kadar sınırlamak niye? Ahmet senden rica etsem “Diğer metalci arkadaşlara farkettirmeden gizli gizli dinlenen pop şarkıları” gibi bir başlık açabilir miyiz? Oha çok ileri gittim galiba :)
27.12.2010
@ben, Helal
27.12.2010
@ben, dök içini rahatla köşesi. “metallica pop olmuş” deyip burada da konuşabiliriz gayet. eurovision 2010 birincisi lena’nın satellite’ı bi ara last.fm’de en çok dinlediğim şarkı olarak gözüküyodu. ya da nil karaibrahimgil – bu mudur, bayılırım. seal – kiss from a rose, daha bin tane daha vardır. ama kimseden saklama çabasına girmedim. :)
27.12.2010
@ben, Ben hayvan gibi elektronik müzik dinliyorum.Konserleri sevmeyen birisi olarak The Chemical Brothers bugün gelse İstanbul’a direk giderdim izlemeye.Massive Attack’ı kaçırdım mesela nasıl üzüldüm sonradan.Varsa sorunu olan buyursun söylesin.Ayrıca Ahmet’e katılıyorum Lena’nın Satellite’ı çok güzel lan :D
27.12.2010
@Ugur, Massive Attack’a salı günü olmasına rağmen gittim.Gerçekten harikaydı.Chem Bro,Portishead,Crystal Method,Depeche Mode severim.Hatta DM’nin buradaki bütün konserlerine gittim.
27.12.2010
@ben, bullet ın the head bence o albümde Rage Against The Machine’in en kötü şarkısı.Take The Power Back mesela bin basar o şarkıya (:
28.12.2010
@ben, ben de bu ara gökhan özen’in bi şarkısını durmadan dinliyorum. onun dışında da metal olmayan baya bi şarkı dinlerim zaten sürekli olarak. milletin abarttığı kadar bi durum yok yani ortada. hazırlıkta bi satanic verses grubunun bi elemanıyla tanışma şansına ulaşmıştım da adamın müzik felsefesi ‘sadece black metal’di. gerek yok bence bu derece coşmaya.
ilk fotografdaki kırmızı kılıklı kirk, makyajı ve elindeki muzu…
ayrıca metalci şunu dinlemez falan gibi laflar lise yıllarından sonra komiktir, hatta metalci lafı da komiktir.
Sırf The Outlaw Torn/Bleeding Me ikilisi bile yeter bu albümü ortalama üstü kılmaya. Başka bir grup böyle bir albüm çıkarabilir miydi bilemiyorum, bence sapına kadar Metallica kokuyor bütün şarkılar.
wssting my hate’in hastasıyım lan.
27.12.2010
@Ahmet Saraçoğlu, çok gaz şarkı valla.Aç arabada giderken dinle dicem kesin ya kaza ya da ceza yemekle sonuçlanır. :D
28.12.2010
@Ahmet Saraçoğlu, bu şarkının tek canlı icrası, kritikteki videoymuş..
21.09.2011
@ali ihsan balı, the house jack built’le birlikte çok çok acaip şarkı gerçekten. canlısı da çok başarılı olmuş. jeyms denilen insan evladı hangi kafayı yaşıyorsa onu milyonların kulağına hiç tereddüt etmeden zerk eden bir adam. load isimli bu katıksız gaz pedalını southern rockla harmanlayıp bahşettiği için ne kadar teşekkür etsem az.
metallica nın ilk 4 albümü muhteşemdir…ondan sonra çıkan 3 albüm güzeldir…st anger rezalet death magnetic in de severek dinlediğim sdece 5 şarkısı var…black albüm load ve reload çok kişi tarafından dışlandı ğır eleştiriler aldı ama bence bu 3 albümünde müzikalitesi çok yüksektir…
bu albümden güzel yol albümü oluyor. takıyosun teybe yolun nasıl aktığını anlamıyorsun.
Bence self titled albümden daha iyidir.
metallica elemanlarının imajlarından albümün nasıl bir felaket olduğu anlaşılıyor.
02.04.2011
imaj hiç bişeydir metallica herşey kıvaç kardeşim. asıl felaket bu yorumun. outlaw torn şarkısını (şarkı genel oldu aslında daha özel bi isim lazım bu şaheser için) bir kez bile dinlemediğine bahse girerim. haa şimdi sırf cevap yazmak için şarkıyı 30 kez dinleyip, internetten beste aşamasıyla ilgili şehir efsaneleri falan öğrenip şu cahil fukarayı aydınlatmaya kalkma..ben cehaletimle mutluyum..
until it sleeps + king nothing + bleeding me + wasting my hate + thorn within (loadun sanırım en ‘metal’ şarkısıdır) + the outlaw torn olsa kimsenin bok atamayacağı albüm olacaktı bence. hadi bir de girişe reload’dan fuel’u koyun. bak bakayım kim bok atıyor albüme. odunla döverim :D
bu albümle ilgili bilinmesi gereken şey metallicada bas gitarın epey önde olduğu bir albümdür. until it sleeps, king nothing, wasting my hate, hele outlaw torn gibi şarkılarda cidden bas gitar “burdayım ulaaan” diye bağırmaktadır.
black album ile epey yükselen kayıt kalitesi de bu albümde korunmuştur hatta bana göre daha iyidir, özellikle bas tonları oldukça doyurucu.
ayrıca the outlaw torn, AJFA’dan sonraki şarkılar içinde:
- En iyi davul performansı,
- En iyi Wah pedalı kullanımı,
- Şarkıya en uyumlu,en oturaklı solo,
- En “uzun ama sıkmayan” şarkı,
- En başarılı vokal performansı,
- En “az ve öz” şarkı sözleri,
- En başarılı bas gitar kullanımı,
özelliklerinin hepsini taşıyan tek şarkıdır.’hiç gelemeyeceğini bildiğin halde birisini bekleyiş’ bu kadar güzel anlatılamazdı.
benim AJFA’dan sonra en sevdiğim albüm olmasına herkes katılmayabilir ammaaaa… ‘until ve mama said’ dışında boş bir albüm ne demektir abi? blackened ne içiyorsa aynısından..sağlam çakmış çünkü :)
allah gibi söyler jeyms baba albümde. bleeding me ve outlaw torn metallican’ın en iyilerine ilk ondan, en özellerine ilk beşten girer. lulu’da şu albümde benzer bir hava olsun iki sene içmeden sarhoş gezerim.
07.09.2011
@devilsadvocate, vay kardeşim benim be. birebir düşündüğümü yazmışsın
21.09.2011
@devilsadvocate, aynen ben de load’a benzer bir tarz olursa coşarım kesinlikle.
bazı şeylerin zaman ve tecrübeyle daha iyi ve hakkıyla anlaşıldığının kanıtı şarkılar var bu albümde.
bleeding me gibi bir şarkıyı zamanında vay be süpermiş diye dinlerken 10 sene sonra şarkının heybeti karşısında diliniz tutulabiliyor. bu şarkıdaki sözler, düzenleme ve özellikle vokal performansı inanılır gibi değil. en kırılgan oktavlardan, en canhıraş böğürmelere korkutucu bir yalınlık var burada.
metallica’nın and justice for all’dan sonraki en önemli ve kendi benliklerini, güçsüzlüklerini ortaya döktükleri en kişisel albüm de kesinlikle buymuş. şimdi çok daha iyi anlıyorum.
Ben bu albumu baya severim ama arada hakkaten saka gibi sarkilar var. Reload ise tam tersi, nerdeyse butun sarkilar saka gibi ama arada saglam sarkilar var.
Ben de soyle yapiyorum, bu iki albumden en sevdigim parcalari bir araya getirip tek albummus gibi dinliyorum (zaten soundlari ve tarzlari neredeyse ayni). Adini da “Donwload” koydum, album soyle bisey:
1 – Aint My Bitch
2 – Fuel
3 – Memory Remains
4 – House That Jack Built
5 – Until it Sleeps
6 – King Nothing
7 – Hero of The Day
8 – Bleeding Me
9 – Devils Dance
10 – Unforgiven II
11 – Wasting My Hate
12 – Outlaw Thorn
Notlarimda soyle: Load: 7/10 Reload: 3.5/10 Download: 8.5/10
açık söylüyorum, bu albümü çok uzun bir süredir dinliyorum, hala sıkılmadım hastasıyım. poor twisted me ve ronnie dışında tüm şarkıları çok severim diyebilirim. bu albüm ne bileyim sadece müzikal açıdan değil, sözlerin taşıdığı anlamlar veya bob rock’ın prodüksüyon konusundaki yeteneği. ayrıca hero of the day’deki “kanon” olayına da bayılıyorum, dinlerken çok kez eşlik ettiğim olmuştur. outlaw torn zaten tam bir şaheser aynı şekilde bleeding me. poor twisted me ve ronnie’yi açık açık sevmediğimi söylerim ancak bu ikilinin dışında beni sadece sıkan 2×4 var, ayrıca kimsenin bahsetmemiş olduğu cure’u da severim, jaymz yavşak vokalini başarıyla yapmıştır.
velhasılı kelam load gözümde ilk 4′ü saymazsak bunlar arkasından en iyi albümdür. her açıdan 4 4′lüktür, eğer ki poor twisted me ve ronnie gibi 2 gereksiz parça olmasa 10′u basardım, ancak 9 veriyorum.
Ronnie’ye gereksiz dedin ve şimdi sevgilim gelecek.
17.02.2012
@hen, evet gereksiz olduğunu düşünüyorum, sadece introsu hoşuma gidiyor. onun dışında diğer şarkıların kalitelerinin altında, reload’da olabilirdi mesela.
Öncelikle şunu söylemeliyim, müziğin günümüzde geldiği durumu gördükçe bu albüm daha da bir sıkı sıkı sahiplenecektir. Burada Lady Gagacıklar, biebercikler muhabbetleri açmayacağım, önce yazıyı ayakta alkışlayacağım, ondan sonra karalamalarıma devam edeceğim.
Evet, kesinlikle haklılar. Bu albümü Metallica değil de atıyorum Nirvana yapsaydı “çok deneysel yeaaaaa swh swh” diye yamulup yıkılan bir sürü ekşici dolardı etrafımıza, sinek ilacı bile kesmezdi haşareleri. Çünkü Metallica denince Kill Em All gibi distortion sonda, full thrash bir albüm bekliyorlar, 2 dakika Pink Floyd mod on yapınca hemen “entel oldu bunlar, şarkıları boktan” demesini biliyor müthiş müzik kulağı olan ilahlar.
Müziği istediğiniz kadar genelden özele indirgeyin, Metal’in içinden Thrash’e kadar hatta, gene de zevkler ve renkler olayı girecektir ortaya. Her bir albüm çıktığında baba albümlerle eşleştiren küflenmiş beyinler Hıncal Uluç’luk yapacaklardır. 2008′deki alamet-i farikaları Death Magnetic ile iyiden iyiye eskiye dönen Metallica, 90′lardaki yeni nesil ergen akımından etkilenip böylesine deneysel ve müthiş bir albüm yapmıştı. Siz o zaman ergen bile değildiniz, ben de 5-6 yaşındaydım işte. Nirvana’nın, Linkin Park’ın, bilimum nu-metal, punk ve grunge türlerinin önünde Hard Rock ile alakasız, müthiş bir albüm çıkartmışlardır. Hard Rock demek için Guns N Roses’ın ne yaptığına bakmak lazımdır, aradaki dağları görüp ondan sonra ahkam kesmek gerekebilir.
Benim Metallica Top 5′im:
1- …And The Justice For All
2- Death Magnetic
3- Ride The Lightning
4- Kill Em All
5- Black Album ve Load’dır.
saygılar, selamlar.
Not: Black Album ile Metallica yumuşadıysa, ben de İzzet Altınmeşe’nin beniyim. Sad But True kadar sert bir şarkı gelmiş midir acaba şu dünyaya ?
13.03.2012
@Erşah, Şimdi sen “Sad but True” kadar sert dedin ya, Limp Bizkit konusu geldi aklıma haha.
15.03.2012
@Jester, ne güzel, en azından benimle aynı fikirde olan James Hetfield gibi bir baba var.
13.03.2012
@Erşah, Bir şey övülür de bu kadar mı kötü övülür.
15.03.2012
@hen, Desteksiz sallamıyorum en azından, gerekli yerlere gittiği için mutluyum sözlerimin.
15.03.2012
@Erşah, “Yarası olan gocunur” de bir de, tam olsun.
17.03.2012
@hen, Sen demişsin zaten, bak ne güzel, kendinizi de tamamlayabiliyorsunuz.
13.03.2012
ne tuhaftır, bende master of puppets’ı top 5 listeme sokmam.
Son yorumdan sonra üstteki birkaç yorumu okudum da Ronnie’ye gereksiz denmiş, onu gördüm. Son zamanlarda en çok dinlediğim Metallica şarkısı olarak bu yorumlardan sonra biraz yüzüm düşmedi değil.
Şu albümde 2×4, Cure, Poor Twisted Me ve Ronnie yerine Reload’dan Fuel ve The Unforgiven II’nin olduğunu ve tek albüm olarak piyasaya sürüldüğünü düşünüyorum da, en sevdiğim rock albümleri arasında sağlam bir yer edinirdi muhtemelen. Ancak şu 1 saat 19 dakikalık süresiyle ve o saydığım bana göre çok zayıf olan şarkılarla 7.5′tan fazla eder demeye dilim varmıyor.
Bir de, Bleeding Me ve The Outlaw Torn Metallica’nın yaptığı en iyi 5 şarkıya girer bence.
sabaha kadar bleeding me çalsa dinlersin, öyle bi şarkı amk.
18.01.2016
@hen, dün gece s&m albümünü turlamıştım bu gece de load’ı kanıma soktun bak.
the house that jack built
bleeding me
the outlaw torn
şu üçlüyü albümün başına koydum da dinliyorum şu an…ronnie ve poor twisted me dışında bu albümün klasına her türlü methiyeyi dizebilirim.
yeni albüm çalışmalarının bu yönde olmasını çok isterdim.
http://loudwire.com/philip-anselmo-metallica-load-terrible-record/
Phil baba gereğini söylemiş hocam
Yıllar sonra entry girmek istedim sebebi geçen gün twitter’da bir soru vardı hayatınızda dinlediğiniz en iyi 2 albüm diye başka yok sadece 2 albüm işte onlardan birisine Load dedim sebebi müzikal olarak ve derinlik açısından gerçekten aşmış bir albüm tamam kabul ediyorum ve biliyorum Metallica’nın en iyi albümü değil ama Heavy Metal’in ve Southern Rock’ın en iyi örneği her şeyiyle kusursuz.
1996′da albüm çıktığında alan arkadaşlarla dalga geçiyorduk yıllarca böyle devam etti. Yaş 40 olunca dinledim gerçekten sağlam iş çıkarmış adamlar.
Load’dan uzun süre nefret ettim. Sonra bu nefretimin gereksizliğinin farkına vardım. Bu albümü sevmemek için hiçbir bahanem yoktu, çok saçmaydı. Load, bir zamanlar kendi kendime şöyle bir hesaplaşma yapmamı sağlamıştı:
Load’dan nefret ediyorum. Hiç sert değil. Önceden sapına kadar metaldi bu grup.
- İyi de abi sen bundan çok daha yumuşak şeyleri de dinliyorsun. Rock müziği seviyorsun. Bu albüm çoğu rock grubundan daha sert. Ayrıca southern işlere de bayılırsın.
Olsun grubun değişmesine katlanamıyorum. Bir grup nasıl başladıysa öyle devam etmeli.
- Hadi be oradan. Bir sürü grubun değiştiği, evrildiği tarzı dinleyip onayladın sen. Pantera Glam mi kalsaydı o zaman? Megadeth’in Countdown’ına, Youthanasia’sına, Slayer’ın Seasons’ına bir şey demiyorsun ama.
Lars, Kirk makyaj yapmaya başlamış bu albümde. Makyaj nedir ya?
- İyi de senin en sevdiğin gruplardan biri Mötley Crüe değil mi? The Cure, Steel Panther ve 80′ler hair gruplarına bayılıyorsun ama. Buradan da ekmek çıkmaz sana.
Davayı sattılar.
- Ne davaymış arkadaş. King Nothing’in sözleri dinle hele bir. Don’t Tread On Me’yi seven mi diyor bunu. O dönem MTV’yi King Nothing çalacağız diye kekleyip canlı yayında So Fuckin’ What çalmış adamlar. Kaç grup cüret edebilir buna?
Cliff olmadan ne anlamı var Metallica’nın?
- ..and Justice For All?
Bob Rock’ı sevmiyorum.
- Dr. Feelgood?
Şarkılar çok basit.
- hee Ac/Dc dinleyen de babam.
Tarz olarak öncesinden çok farklı. Böyle bir şey yapacaksan yan proje gibi, başka bir isim altında yapmalısın.
- Ya Phil Anselmo’dan duyup gelme şöyle şeylerle bana. Niye öyle bir şey yapsınlar? Dört adam da aynı. Enstrümanlar aynı. O kadar isim yapmışsın. Sen yapar mıydın öyle bir şey?
İyi de eski hayranlarına ihanet olmuyor mu o zaman?
- Esasında müzik hayranlar için değil, insanın kendi içinden geldiği gibi yapılmalı diyen sen değil miydin? Çok sevdiğin Master of Puppets bile eleştiriler aldı zamanında ve yine çok sevdiğin Cliff Burton; “Ne istersek onu yapıyoruz. Severseniz ekime, sevmezseniz sikime kadar.” demedi mi?
Ne yani Grunge popüler oldu, biz de ekmek yiyelim diye yapmadılar, tamamen içlerinden geldi öyle mi?
- Bak bunu bilemeyiz işte. Ama dinleyicisin sen. Her dinlediğin albüme “Bu acaba piyasa olsun diye mi yapıldı yoksa samimiyetten mi?” diye kafa mı yoracaksın. Şarkılar iyiyse dinle geç abi.
Peki gelelim esas konuya o zaman. Şarkılar gerçekten iyi mi? Sputnik’te dört bin adam 2.8 vermiş albüme.
- Ya koyam sputniğe. Onlar muhtemelen az önce senin düşündüğün gibi düşünüp yarım yamalak dinleyenler. Şarkılar çok iyi. Ronnie dahil her birini çok seveceksin.
Niye vakit harcayayım bununla? İnternet çağındayız. Değeri bilinmemiş bir sürü çok iyi albüm var. Metallica’ya mı kaldık? Daha iyisini bulurum.
- Bulamazsın kardeşim. Hetfield gibi ses kimde var? Adamın, dinleyince testosteronu artıyor. Hadi yeter bu kadar mızmızlandığın aç artık şu döllü albümü.
Döl mü ııyyyyyy!
- Evet Lars’a o konuda ben de çok kırgınım.
12.04.2021
@Raddor, “Niye vakit harcayayım bununla? İnternet çağındayız. Değeri bilinmemiş bir sürü çok iyi albüm var. Metallica’ya mı kaldık? Daha iyisini bulurum.
- Bulamazsın kardeşim. Hetfield gibi ses kimde var? Adamın, dinleyince testosteronu artıyor.”
O kadar doğru ki. Milyarlarca evren olsa, James Hetfield tektir.
James reload dönemi bir röportajda bu albümlerde bir çok çiğne-tükür çiklet tarzı şarkı yaptıklarını, bunun diğer hitlerin yanında pek de önemli olmadığını ve lars yüzünden tüm bu değişime giriştikleini söylemişti.
Load & Reload albümlerini baştan sonra adam gibi dinlediğimde verdiğim ilk tepki şu olmuştu;
https://eksisozluk.com/entry/66250820
Şarkı sayısını yarıya indirip
1-Until It Sleeps
2-King Nothing
3-Hero of the Day
4-Bleeding Me
5-Cure
6-Thorn Within
7-The Outlaw Torn
gibi bir liste ile bu müthiş albümü 43 dakikalık rafine bir hale sokabiliyoruz.
30.09.2019
@northern, The House That Jack Built
Until It Sleeps
King Nothing
Hero of the Day
Bleeding Me
Wasting My Hate
Thorn Within
Ronnie
The Outlaw Torn
Bence en mükemmel hali böyle olurdu. Şarkı sıralaması değişebilir tabii. Wasting My Hate ve özellikle Ronnie çok eğlenceli şarkılar yav.
The Outlaw Torn en sevdiğim Metallica şarkılarından biri
Muazzam albüm, muazzam. Böyle dava satmaya can kurban. Ölüyü diriltir bu şarkılar. 9.9/10
Dün akıllıydım Bleeding Me ve Outlaw Torn’u çok seviyordum, bugün ise bilgeyim dönüp dolaşıp bu albümü çeviriyorum.
Bleeding Me ciddi ciddi James’in en iyi vokal performansı sanırım. Şarkı söylemeye dair gram fikrim olmadığı için abartıyor da olabilirim.