Bir zamanlar ülkemizde Prestij Müzik ve İdobay gibi ünlü firmalardan çıkan albümleri edinip, beyaz Şahin’imizle mahalle mahalle dolaşırken son ses dinlerdik. Para verip alacağımız albümleri seçerkenki en büyük etkenler ise Kral TV’de dönen klipler ve müzik şirketleriydi. Tıpkı bizde olduğu gibi. Metal camiasında da işler aşağı yukarı böyle yürümekte. Metal dinleyicileri olarak internetteki ya da müzik kanallarındaki kliplere ve ünlü şirketlerin kataloglarına bakarak kendi beğenilerimiz çerçevesinde yeni gruplar keşfediyoruz.

Misal en çok takip ettiğim müzik şirketleri Metal Blade Records, Earache Records ve Relapse Records. Sık sık bu şirketlerin internet sitelerini ziyaret edip, kataloglarında neler var, neler yok, yeni neler gelmiş diye bakarım. Az sonra ayrıntılı olarak bahsedeceğim Those Who Lie Beneath ise yine netteki bakınmalar sonucunda keşfettiğim bir grup. Grup aslında Rıse Records’a bağlı ama Avrupa’da albümlerini Metal Blade Records dağıtıyor.

Those Who Lie Beneath tarz olarak teknik death metal icra etmekte. Grup elemanlarından bazılarının saçlarının kısa olması ve aralarda kullandıkları breakdownlar yüzünden deathcore yaptıkları düşünülse de, Chelsea Grin ya da Rose Funeral gibi safkan deathcore gruplarıyla pek alakaları yok. Müziklerinde kullandıkları jazz, hardcore ve black metal öğeleri ise yaptıkları müziğin lezzetini epey bir arttırmakta.

Canlı performanslarda ailesi memlekete gittiğinde kız arkadaşını eve davet eden Türk çocuğu kadar enerjik ve güçlü olan Those Who Lie Beneath’in, Behemoth, Aborted, Misery Index, Rotten Sound, Origin, Shining, Septicflesh, The Red Chord ve Despised Icon gibi camianın klâs gruplarıyla aynı sahneyi paylaşmış olması da hiç şaşırtıcı gelmiyor.

“An Awakening” grubun ilk albümü. Albüm içerik olarak ölüm, cinayet ve seri katiller gibi olayları barındırmakta. Tüm bunların yanı sıra grubun din karşıtı bir duruşu da var. Vokalist Jamie Hanks, klasik death metal brutal vokali ile hardcore brutal vokali arası bir sese sahip. Açıkçası bu tarz brutal vokali çok tutuyorum. Senelerden beri birbirinin kopyası olan brutal vokallerden sıkılanlara bu azman arkadaşın vokali ilaç gibi gelecektir.

Albümde en çok beğendiğim iki ayrıntı var. Birisi hayvansal davul performansı. Ekstrem müzikte uzak ara en çok önem verdiğim ayrıntı olan davul iyiyse o grubu kesin sevebiliyorum. Diğeri ayrıntı ise albümün tamamında bulunan enfes gitar soloları. Bu ayrıntı da davulun tam tersine ekstrem müzikte en az önem verdiğim özelliktir. Ancak albümün genelinde bulunan gitar soloları o kadar enfes ki, bu işe pek önem vermeyen biri olarak bile sololara dikkat kesilmekten kendimi alıkoyamıyorum.

Albümde müzik zevkime göre fazla melodik olan kısımlar bulunmakta. Bu benim için bir eksi olsa da eminim ki birçok kişi için artı olabilir. Tekniklik dozu ise yeterli seviyede. Hatta aşırı tekniklikten haz etmediğim için benim açımdan bu doz tam sınırda diyebilirim. Dinleyicinin kafasını fazla yormayıp, müziği mastürbasyon haline getirmeden teknik olabilmeleri ise grubun ayrı bir güzelliği.

Sonuca gelirsek; teknik, melodik, gaz ve enerjik bir albüm. Diğer ayrıntıları es geçsek bile sadece davul ve gitar soloları hatırına bile dinlenir. Ki çok nazlı olmayan her ekstrem müzik dinleyicisi bu grupta kendi zevkine göre bir şeyler bulacaktır.

ismail vilehand