İlk albümleri olan “Of Frost and War” ile tüm kritiklerden tam puan almış, tüm yıl turlamış, büyük festivallere katılmış ve gayet de iyi bir satış rakamı yakalamış olan Hollanda death metalinin all-star grubu diyebileceğimiz Hail of Bullets’ın yeni albümüne nihayet kavuştuk. Aynı Bloodbath’in kuruluş hikayesi gibi Hail of Bullets elemanları da bir gün barda toplanıp içerken araya metal muhabbetinin girmesi ve birinin “Olm bence grup kuralım süper olur” diye gazlamasıyla soluğu Dan Swanö’nun stüdyosunda almışlar.

Bu kritiği yazabilmek için neredeyse bir aydır bekliyorum. Nedeni ise internete düşen versiyonunun çok düşük katitede olması ve bunu baz alarak yazmak istememem. Sonra çıkanla arasında fark edilir derecede ses kalitesi farkı olduğunu fark ettiğimden, iyi ki ilk haliyle yazmamışım diyorum.

Fazla uzatmadan albüme geçmek istiyorum. Bu yılın beklediğim albümlerinden biri olduğundan kısa kestirip atacağım. Geçen sefer 2. Dünya Savaşı’nın Doğu Cephesi’ni (Rusya – Almanya) konsept olarak kullanan grubumuzun bu seferki konusu ise Pearl Harbour saldırısı (Operation Z) ile start verilen Pasifik Savaşı’yla başlıyor. Ve ardından sırasıyla Japonya – Çin çatışması (The Mukden Incident, Full Scale War), Amerika’nın Guadalcanal Savaşı, Mercan denizindeki Japonlar’ın, ABD destroyerlerini batırması (On Choral Shores), Kore Savaşı (Unsung Heroes), Tokyo’nun bombalanması (Tokyo Napalm Holocaust), Japonlar’ın karşılık olarak intihar bombası ile karşılığı (Kamikaze), Okinawa Savaşı (Sugar Loaf Hill) ve en son Hiroşima ve Nagasaki’ye atom bombası atılmasıyla savaşın sona ermesi (To Bear The Unbearable) ile bitiyor.

“Of Frost and War”u dinleyenler hatırlayacaktır, giriş parçası olan Before the Storm ile orkestral bir açılış ardından, üzerinizden tank geçercesine başlayan hayvani parça Ordered Eastward ile devam ediyordu. “On Divine Winds” de aynı formül ile başlıyor. The Eve of Battle ile orkestral bir açılış yapıp Operation Z ile bodoslama dalıyorlar. Ardından tempoyu çok az düşürüp, ara ara melodikleşen lead’leriyle The Mukden Incident ve Strategy Of Attrition geliyor. Artık biraz yavaşlayalım diyorlar ve girişi hafiften doom/death’i andıran Full Scale War geliyor. Tekrar hızlanıp Inferno at the Carpathian Mountains’ı andıran girişiyle Guadalcanal’a başlıyorlar. Albümün geneli böyle devam ediyor. Bir hızlanıp bir yavaşlıyorlar. Ve son parça olarak To Bear The Unbearable isimli epik bir şaheser geliyor. Bu şarkı albümdeki favorim olup, bence Hail of Bullets’ın kalitesini de ortaya koymuş.

“Of Frost and War”da daha farklı bir atmosfer vardı. İnsanı savaşın içindeymiş yada Call of Duty: Modern Warfare oynuyormuş gibi hissetiriyodu. Eğer karşılaştıracak olursak, iki albümdeki havayı da çok farklı bulmuyorum. İkisinde de yer yer iyi, yer yer ise fazla doom bölümler var. “Of Frost and War”da Red Wolves of Stalin, Ordered Eastward, Stalingrad gibi çok ön plana çıkıp gerçekten fena halde coşturan şarkılar varken, “On Divine Winds”de Operation Z, To Bear the Unbearable, Kamikaze gibi durumu eşitleyen parçalar var.

Kritiği bitirmeye yakın prodüksiyona da değinmek istiyorum. İlk albümle hemen hemen aynı tarz kayıt olmasına rağmen, “Of Frost and War”da tüm enstrümanları domine eden çok yüksek desibelde kayıt edilmiş gitar tonları burada biraz törpülenmiş, daha anlaşılabilir hale getirilmiş. Bu da iyi bir şey, çünkü davulun monotonluğunu azaltıp daha ön plana çıkmasını sağlamış. Martin Van Drunnen’e değinmeye gerek bile duymuyorum. John Tardy’nin son 10 – 15 yıldır doğru düzgün vokal yapamadığını düşünürsek, Chuck rahmetli olduktan sonra bence şu anda dünyadaki en önemli ve en efsane old school death metal vokalisti. Neredeyse 45 yaşında olup böyle performans sergileyebiliyorsa bir insan daha ne denilebilir ki…

Diyeceğim o ki, “On Divine Winds” yılın önem taşıyan albümlerinden birisi. Son yıllarda bu kadar kaliteli işler yapan gruplar az bulunuyor. Kaçırmamanızı tavsiye ederim.

Exorsexist