Norveçli acayip grup EXTOL’ü duyanlarınız vardır. Hıristiyanlığa dört elle sarılan ve pek çok farklı türü iç içe kullanan tuhaf bir müzik yapan grup, 2005′te bayağı övgü alan “The Blueprint Dives”ı çıkarmış ve 2007′de de sessizliğe gömülmüştü. Grubu özleyenleri sevindiren haber, EXTOL’ün içinden çıkmış diyebileceğimiz MANTRIC’ten geldi.

EXTOL gitaristleri ve basçısını bir araya toplayan MANTRIC, hmm nasıl desem… yine “farklı” bir müzik yapıyor. RADIOHEAD, THE DILLINGER ESCAPE PLAN, BURST, NEUROSIS ve MASTODON “The Descent”i dinlerken akla gelen gruplardan bazıları. Shoegaze, kısmen sludge ve post-hardcore referanslarına sahip olan albüm, progresif bir anlayış içerisinde, gayet yoğun ve meşakkat isteyen bir müzik sunuyor. Ambiyans yaratma amaçlı klavyeler, yer yer kirli, yer yer melodik gitarlar, değişen tempolar ve bununla birlikte çeşitlenen bir vokal kullanımı, “The Descent”i duyar duymaz karşılaşacağınız dostlarınızdan bazıları.

Yırtıcı saf gitarlar, jilet gibi bir sound arıyorsanız bu kapıya çok ümit bağlamak istemeyebilirsiniz, zira ortada fazlasıyla yoğun ve katmanlı bir müzik var. “Play tuşuna bastığım an şarkı başlasın ve ben o şarkının nasıl bir havası olacağını ilk andan anlayayım, şarkı lafı ağzında gevelemesin” diyorsanız, “The Descent”te sizi sıkan anlarla karşılaşma olasılığınız yüksek; çünkü dediğim gibi biraz uğraştıran, içine girebileceğiniz ölçüde dinleme gerektiren bir yapı var. Albümü epey dinlemiş bir insan olarak, “The Descent”i bir kez dinleyip de olmuş ya da olmamış kararının verilebileceğine inanmıyorum, veren olursa da itibar etmem.

Clean ve yırtıcı vokaller albümde aşağı yukarı aynı orana sahip. Clean olanlarda, yorum tarzı olarak bariz bir Thom Yorke etkisi olduğu gözlenirken, yırtıcı vokaller ise aşırı derecede, konuk vokalist olduğunu düşündürtecek düzeyde THE DILLINGER ESCAPE vokalisti Greg Puciato’yu andırıyor.

Tüm şarkılar farklı öne çıkarlıklar barındırmasa da, grubun EXTOL’den gelen deneyimi ve beste kabiliyeti albümün her anından okunuyor. Favorilerim, duygu yoğunluğuyla girişteki Asylum 2013, vahşi tatlar barındıran Symptoms, grubu en iyi yansıtan şarkılardan Alihorn ve bence albümün en sıradışı parçası olan Water Through Fire (videosu yok maalesef).

Kısacası, içine shoegaze kaçmış post şeylerden hoşlanmıyorsanız, “The Descent” size bayağı bir ağır ve bayık gelebilir. Ancak bu tanım tek kaşınızı kaldırmanıza sebep oluyorsa, denemenizde fayda var.