Arjen Anthony Lucassen. Beyninin içinde oradan oraya savrulan sayısız fikri toparlayıp müziğe döktüğünde “The Human Equation” adlı şaheseri ortaya çıkaran adam. Progresif dünyasının demir yumruklarından biri.

Ayreon gibi bir grubu ilk dinlediğiniz zaman, ne gibi şeylerin sizi karşılayacağından başkaları vasıtasıyla haberdar olsanız bile, o ilk dinleme anında mutlaka şaşırırsınız. Kimileri şaşırmakla kalmaz büyülenir. Haklı olarak.

Ayreon müziğini müthiş bir mühendislik ve sentezleme zekasıyla yaratılmış muazzam bir binaya benzetiyorum. Arjen yarattığı bu binayı kağıda döküp, geri kalanını diğer uzmanlara bırakmakla kalmıyor, binanın inşaatında özel bir işçi olarak da yerini alıyor. Binanın temeli buram buram “teknoloji” kokuyor. Bu temel, merak etmekten asla vazgeçmeyeceğimiz ve aklımızın almadığı binlerce olayın gerçekleştiği uzayı, uzay ortamını hatırlatıyor. Hatırlatmakla kalmıyor, doğrudan sürüklüyor. Temelin inşaasında üç ana element rol oynuyor: Klavye, elektronik öğeler ve gitar. Ancak binanın asıl güzelliği, asıl heybetini ortaya çıkaranlar, altyapının üstüne kurulan kolonlar, katlar ve katların içindeki odalardır. Onları da birbirinden tapılası insanların yaptığı vokaller, çift vokal ve enstürman oyunları, folk ve senfonik öğelerle örülmüş tatlı melodiler oluşturuyor. Daha da ayrıntıya indiğimizde Pink Floydvari bir sound’un izlerine rastlamamız mümkün.

Bütün bunları bir araya getirmek düşünüldüğü zaman işin içinden çıkamama olasılığının gücü her tarafı saracaktır. Ayreon bu zamana kadar bunun altından kalkmayı ve yalnızca “işi kotarmayı” bırakın, “The Human Equation” gibi eşsiz bir albüm yapmayı başardı. “The Human Equation”dan sonra Ayreon’un kalitesiz bir iş çıkarmayacağından adım gibi emindim, ve işte “01011001″ albümüyle haklılığım ortaya çıktı.
“01011001″, “The Human Equation”la eşdeğer tutulacak bir albüm değil. Yalnız çok “olağan” bir şeyi belirteyim, şaheser albüm yaptıktan sonra aynı grubun çıkardığı herhangi bir albüm, çok büyük ihtimalle aynı seviyeyi yakalayamaz.

Bu albümü dinlerken bir saniye bile Ayreon dinlediğinizden şüphe etmeyeceksiniz. Yukarıda bahsettiğim bina sapasağlam duruyor. “01011001″de iki parça dışında her parça elektronik öğelerle açılıyor ve sonrasında farklı şekilde yönleniyor. Arjen’in bu albümde de en başarılı olduğu konulardan birisi, her tarafından teknoloji akan müziği hem yerel hem de klasik bir orkestrada bulabileceğimiz enstürmanlarla beslemek. Genelde folk müziğe odaklı melodiler bulunuyor. Daha da güzel kısmı, aynı parçada hem bu enstürmanların, hem de klavye ve elektronik öğelerin daha çok parladığı bölümlere ayrı ayrı rastlamamız. Hatta bu güzelliğin üzerine şarkıları çeşitli vokal tanrılarının zaman zaman 3, 4 farklı tonda seslendirdiğini düşünün. Albümün konusunun da bilim kurguyla ilgilenenlerin ilgisini çekeceğini ekleyerek taşı gediğine oturtmuş olayım.

Ha bir dakika, size daha vokal kadrosundan bahsetmedim. Albümdeki vokallerden “BAZILARI” için sizi şöyle alayım:
Jorn Lande
Hansi Kursch (Blind Guardian)
Daniel Gildenlöw (Pain Of Salvation)
Anneke van Giersbergen
Tom S. Englund (Evergrey)
Jonas Renske (Katatonia)
Simone Simons (Epica’nın tanrıçası)
Floor Jansen (After Forever)

Evet.

Şaşırdığınızı belli eden birtakım sesler çıkarmayı bırakın ve Arjen gibi bir sentez ustasının bu gibi vokal üstadlarını parçalarda nasıl değerlendireceğini düşünün. Düşünmeyi bırakıp dinlediğinizde bu vokallerin, parçalarda “tam olması gerektiği yerde” bulunduğunu ve bu düzenlemelerde Arjen’i eleştirecek tek bir nokta bile bulamayacağınız farkedeceksiniz.

Aynı parçada farklı isimleri dinlemekle kalmıyor, o isimlerin bazılarını farklı parçalarda farklı isimlerle söylerken buluyoruz. Şöyle anlatayım; örneğin Jorn Lande, Jonas Ranske, Anneke Van Giersbergen ve Daniel Gildenlöw’ü aynı parçada duydunuz (ki evet var öyle bir parça), bu isimlerden bazıları başka parçalarda başka isimlerle karşınıza tekrar çıkıyor. Her isme tek tek değinsem sabaha kadar süreceğinden dolayı bu isimlerden sadece (ve özellikle) Jorn Lande’ye değinmek istiyorum. Arjen tüm vokalleri söylemeleri gereken yerlere oturtmuş ama sesinin ve yorumunun gücünden dolayı, Jorn parçaya girdiği anda dikkat kesiliyorsunuz. Jorn’un sesine ve sesini kullanışına tekrardan hayran kalmamak elde değil.

Ayreon’un gitar odaklı bir grup olmadığını, gitarın temeldeki etkenlerden biri olsa da çok öne çıkmadığını anlamak zor olmaz. Bu albüm için konuşursam, zaten böyle bir vokal kadrosu karşısında “lülülülü” bir gitar solosuyla öne çıkmaya çalışan eller kırılır, bilekler bükülür. Yanlış anlaşılmasın, albümün geneli için konuşuyorum. Gitar hiç öne çıkmasın demiyorum. Arjen gitarın öne çıkması gerektiği zamanları, albüme konuk olan iki gitaristin şık soloları (Micheal Romeo ve Lori Linstruth) ile halletmiş.

Arjen Anthony Lucassen. Hollanda metal camiasının en ünlü figürlerinden biri. Bu adamın Ayreon adını verdiği projesinde kötü iş çıkarma olasılığı çok, çok düşük.

duraganyolcu