Albüm Bilgisi: Grubun ilk stüdyo albümü Süre: 51:13 Türü: Heavy metal, thrash metal Kayıt tarihi ve yeri: 10 Mayıs – 27 Mayıs 1983 tarihleri arasında New York’taki Music America Stüdyolarında kaydedildi. Prodüktör: Jon Zazula Plak şirketi: Megaforce Oirijinal adı: Metal Up Your Ass Çıkış tarihi: 16.07.1983 Liste başarısı: ABD’de 3 platin plak Single: Jump in the Fire, Whiplash
İlk albümlerin gruplar için geleceği belirleyici olması, o grubun ileride oluşacak tarzını ve sound’unu mutlak olarak tanımlaması pek nadir rastladığımız bir durum. Buna verilebilecek en güzel örneklerden biri de elimizdeki metal klasiği Kill ‘em All. Aslında elemanlar grupça albümün adının Metal Up Your Ass olmasını isterken (o dönemli L.A. scene’ine ve esmekte olan glam fırtınasına bir tepki) Megaforce yetkililerinin bu isme karşı çıktığını duyunca gaza gelen merhum Cliff Burton’ın tepki olarak verdiği öne sürülen bu kısa ve öz ünlem cümlesi, nihayetinde albümün yeni ismi olarak kararlaştırılıyor ve günümüzde kendine saygısı olan her metalcinin raflarında bulunuyor.
Şimdi size teker teker “aga şu şarkı böyle bu şarkı böyle” diye baştan aşağı anlatmama gerek olduğunu sanmıyorum, zaten hepiniz albümü zilyon kere dinlemişsinizdir. O yüzden daha değişik bir şey deneyip kendimi bu afacanların (o dönemki) yerlerine koyup beste ve sözlerdeki etkilenimlerinden yola çıkarak yorumlar yapmayı daha uygun buldum. Bildiğiniz gibi yeni yetme metal grupları ekseriyetle şarkılarını yazarken ve enstrümanları çalarken kendilerinden önceki grup ve müzisyenlerden, sözlerindeyse değişik şair, yazar, filmlerden olduğu gibi hayatın kendisinden, turne hayatından ve gündelik olaylardan da ilham alır.
Metallica da buna mükemmel bir örnek. Hemen sıradan örnekleme yoluyla gidelim:
Hit the Lights: Sözler tahmin edebileceğiniz gibi canlı çalmayla, turnelerle, gündüzden çok geceleri yaşamayla, yani özetle heavy metal felsefesine göre yaşamayla ilgili. Yaşın 17. Eline gitarı, bageti almışsın. Bir grubun var, rock ‘n roll rüyasına yolculuk ediyorsun. İleride idollerin Motörhead gibi, Diamond Head gibi olacaksın, seni kimse durduramayacak. Daha ne istersin ki?
The Four Horsemen: Albümün öne çıkan noktalarından biri. Metallica’nın bu hali için oldukça progresif sayılabilecek yapısıyla metalci adayı genci önce “1 ve 3 numarayla bu şarkıyı aynı adamlar mı yazmış la?” diye şaşırtıyor. Daha sonra adı geçen kardeşimiz albümün kartonetini okuyunca, “Haaa ama bunda Hetfield-Ulrich dışında Mustaine diye biri daha var, onun etkisi herhalde, kimmiş bu Mustaine, ona da bir ara bir bakalım” diyor, birkaç gün içinde Mechanix’i keşfeden gencimiz bizim bile 1000 yıldır düşe düşe dibini bulamadığımız “araştırmacı rock n roll gazeteciliği” adlı dipsiz kuyunun derinliklerine yelken açıyor. O sırada yanındaki arkadaşı ise bu şarkıdaki mükemmel bas partisyonlarını duyup basçı olmaya karar vermekle meşgul.
Motorbreath: Yine bestesiyle dönemin İngiliz gruplarının tadını taşıyan, sözleriyleyse “yaşa hayatını dilediğin gibi” temasını bir kamyoncunun gözünden veren süper gaz bir parça. Burada dikkat edilecek nokta, gelecekteki Metallica’nın işaretini veren şarkıların Hit the Lights, Motorbreath gibi eğlenelim coşalım tarzı şarkılar değil, Four Horsemen gibi, Phantom Lord gibi gaza gelme oranını düşürüp (punk kafasından uzaklaşmak demek oluyor bu) daha derinlemesine düşünülerek yazıldığı izlenimini bırakan şarkılar olduğu.
Jump in the Fire: Mustaine’in yazdığı en basit ve buna mukabil en etkili riflerden biri. Sözleri ağzında pürosu, gözünde rayban şekli yapmış şeytanın dev Oled ekranında insanlığı seyrederek “eveeet, eveeeet, birbirinizi öldürmeye devam, öldürün de ateşe atlayın” şeklinde ellerini ovuşturmasını konu alıyor.
(Anesthesia) Pulling Teeth: Bass solo take one… Rahmetliden (saygıyla anıyoruz) distortion’ıyla wah’larıyla metal tarihine geçmiş klasik bir solo. Buna fazla yorum yapmayalım, huşu içinde dinleyelim…
Whiplash: Metallica’nın bugüne kadar yaptığı en gaz şarkılardan biri. Az önce bu albümün genel atmosferini anlatırken punk ve progresif eğilimli 2 adet Metallica olduğundan bahsetmiştim ya. İşte punk olanlar arasında benim favorim bu. Bu arada Motörhead’den esinlenilip yazıldığı gün gibi ortada olmakla beraber yıllar sonra Motörhead tarafından cover’ının yapılması da ilginç bir tezat (ya da tam isabet).
Phantom Lord: Sözleriyle heavy metal’de sık sık karşılaştığımız beast, satan, öcü, gulyabani, makatta kanırta kanırta şemsiye açan adam tarzı varlıkların birbiriyle olan sanal mücadelesinden bahsediyor. Bestede yine Mustaine’in payı büyük.
No Remorse: Sound’da Saxon ve Iron Maiden’a bariz bir saygı duruşu söz konusu. Sözler savaş sırasında pişmanlık ya da vicdan azabı hissetmemeyi anlatıyor. Cliff Burton’sa yine parıldıyor.
Seek & Destroy: Hepinizin gayet iyi bildiği, klasikleşmiş (en son geçen yaz bağıra çağıra söylediğimiz) konser parçalarından biri. Bu kez de Diamond Head ve Ozzy dönemi Sabbath’a bolca gönderme var. Sözlerde ise “adam anama sövdü, çektim vurdum kardeşim, pişman değilim” (hak edeni öldürmeye destek) tadı var.
Metal Militia: Albümdeki en thrash şarkı bu bence. Sözler bekleyeceğiniz gibi “Metalin askerleriyiz, penalar süngümüz, stüdyolar kışlamız, headbangerlar asker, dünyayı ele geçireceğiz hamdolsun” tadında… Gerçek bir agresyon patlaması. Geleceğin Metallica’sının sinyallerini veren en güçlü şarkılardan biri, benim de hastası olduğum bir şarkı. Bir Motörhead ile Venom nelere kadir görüyor musunuz?
Ve işte bitti…
Gördüğünüz gibi ortada herhangi bir tecrübe yok. Öyle yılların getirdiği bir ustalık yok. Olgunluk hiç yok. L.A.’in şaşalı yaşamından ve o zamanki ortamından illallah edip Kuzey California’ya taşınmış 4 genç tarafından gayet acemi cesaretiyle, kısa zamanda, düşük bütçeyle yapılmış ve çok da iyi sonuç alınmış bir albüm var.
Diyeceğim o ki bir albümün klasik olması, ona saygı duyulması için mükemmel olmasına gerek yok. Kill ‘em All’un birçok (hani gerçekten de çok) eksiği var, özellikle Hetfield’ın albüm boyunca NWOBHM gruplarına benzetmeye çalıştığı vokalleri gerçekten kulak tırmalıyor (sesinin olgunlaşmasına daha 2 albüm var), hiçbir zaman presiz bir davulcu olmayan Lars Ulrich yine bayağı karambol çalıyor, Hammett’ın da tarzı daha tam oturmamış. Ama bütün bu kusurlarına rağmen kendini dinletmeyi, 14 yaşındaki metalci adayı gence headbang yaptırmayı başarıyor. Bir albümde aradığımız en önemli nitelik de bu, değil mi? Sonuç olarak albüm mükemmel olmanın oldukça uzağında ve evet, bütün bunlara rağmen o bir klasik.
Az kalsın unutuyordum. Bu yazı -ve önümüzdeki günlerde arkadaşlardan gelecek birkaç yazı daha- temelinde Cliff’in ölüm yıldönümü vesilesiyle yazıldı, o yüzden günün anlam ve önemi mahiyetinde bir şey söylemeden kapatmak olmaz (hatta göremiyorsanız ctrl+f5′le Cliff banner’ımızı da görebilirsiniz). Şimdi hemen benim için bir şey yapın.
En sevdiğiniz media player’ınızı, ipod’unuzu vesairenizi açın, şarkı olarak Whiplash’i ayarlayın, varsa bass boost’u aktive edin, play’e basın ve döneminin en yetenekli metal basçılarından birini tekrardan saygıyla anın. Ben öyle yapıyorum.
Kadro James Hetfield: Vokal, ritim gitar
Kirk Hammett: Solo gitar
Cliff Burton: Bas, geri vokaller
Lars Ulrich: Davul
Şarkılar 1. Hit the Lights
2. The Four Horsemen
3. Motorbreath
4. Jump in the Fire
5. (Anethesia) Pulling Teeth
6. Whiplash
7. Phantom Lord
8. No Remorse
9. Seek & Destroy
10. Metal Militia
Ya şimdi notuna baktım da, – her ne kadar subjektif bi durum olsa da – 8 gibi bir notu haketmediğini düşünüyorum. Çünkü Kill’em All ve bu tip albümler, metal kronolojisi açısından baya baya önemli çalışmalar, mihenk taşları; başlı başına bir tarzın ateşini yakan bi albümden bahsediyoruz. Bu yüzden de istisnai bi bakış açısını gerektiriyor bence bu tarz albümleri yorumlamak. Dendiği gibi şimdi albümün eksileriyle ilgili bi sürü şey söyleyebiliriz, prodüksiyon sıçıştır, vokaller kötüdür vs vs, ama 80li yıllardaki Thrash furyasının ruhu da direk olarak burda be abi, bilemiyorum, duygusal mı baktım olaya ama..
@masteroforion, diğer metallica albümlerini düşünerek de vermiş olabilir. önem olarak düşününce dediğin doğru tabi. ben yazmış olsaydım 9 verirdim mesela, ama Ufuk da Ride, Puppets ve Justice’i de düşünerek verdi herhalde.
@Ahmet Saraçoğlu, Some Kind Of Monster belgeselinde böyle bir durum vardı.Bildiğin atv spikeri gibin bir abla bunlara dinleyicilerinize söyleyeceğiniz son birşey var mı diyor röpörtajdan sonra. Mustaine direk “Metal Up Your Ass” diyor.Burada güzel olan türkçe altyazının direk “Metal götünüze girsin” diye çevrilmiş olması.Takdire şayan.
13 yasindan beri Metallica dinleyen biri olarak, su anda 35 yasinda oldugumu hesaba katarak, ’93 Metallica konserinde(17 yasindayken) siyah kotumun terden beyaz izlerle bezenerek, taslanmis kot gorunumu aldigini dusunerek, bu duygusal bagla, ben sadece 10 verebiliyorum…Haketmedigini dusunenler kusura bakmasin.(albumle ilgili olmadi galiba bu yorum) :))
Bu arada black album dahil sanirim tum Metallica albumlerine ben 10 veririm, Load 8, gerisine not veremiycem…
Kill’em All 10
Ride the Lightning 9.5
Master of Puppets 10
And Justice for All 10
Metallica 9
Load 9
Reload 8
St. Anger 6
Death Magnetic 7.5
Hardwired 5
Black metal de progressive rock da dinlerken müzikte olgunluğa önem veririm. Yeterli olgunluğu göremediğim albümleri-şarkıları- ancak arada sırada dinlerim lakin bu albümü sürekli dinlemekten kendimi alamıyorum.
Yaklaşık 10 sene önce 10-11 yaşlarımda Hit The Lights’ı ilk dinlediğim zaman, gelmiş geçmiş en sert parçanın Hit The Lights olduğunu düşünmüştüm. Veletlik tuhaf şey…
Metal müzik tarihinin kaderini değiştirip patlama yaşamasına neden olan 3 tane albüm say desen bunu 2. sıraya koyarken bile elin titrer. Şu albüme inceleme yapıp 8 puan verebilecek özgüvenden herkese lazım.
Bence Metallica’nın gerçek anlamda en farklı ve en iyi albümü bu. İkinci albümde bile gelmiş geçmiş en ünlü metal balladlarından biri ve hayvan gibi bi enstrümental falan var. Bu albümü adamlar en ucuz birayı içip en ucuz yemeği yiyip Zazula’nın cebindeki son parayla stüdyonun olduğu şehirde otele verecekleri paraları bile yokken sadece iki haftada kaydetmiş. Hetfield’ın sesi çatlıyor, gitar tonları zımpara gibi, Ulrich double bass bile kullanmıyor ama albümdeki atmosfer, ilk şarkıya neredeyse bir buçuk dakikalık solo koymanın ve ”bass solo take one”ın bir şeyler kanıtlama çabası, Saxon gibi gruplardan direkt alınan riff ve solo kısıımları, ”we’ll never stop we’ll never quit cause we’re Metallica”daki biz buyuz bunu yapıyoruz tavrı falan bunlar bu albümü gerçek ve iyi yapan tekrarı olmayacak şeyler.
Uzaya kültürel/sanatsal öğeleri yolluyorlar ya hani akıllı bir medeniyet görürse diye. Bence Motorbreath şarkısını yollamamışlarsa çok ayıp etmişler. Kim siker Michael Jackson’ı Madonna’yı Rolling Stones’u Beatles’ı.
Motorbreath ulan!
Heavy metal belgeselindeki Madonna şarkılarını sikeyim diyen eleman gibi hissettim amk.
(8.52/10, Toplam oy: 290)
Loading ...
Nice site. I just bookmarked you on my bloglines.
Jon ve Marsha (Zazula) tapılası insanlardır deseme yeridir.
“Metalin askerleriyiz, penalar süngümüz, stüdyolar kışlamız, headbangerlar asker, dünyayı ele geçireceğiz hamdolsun”
auzhuazhuddsfsdfs
evet bu kadar düştüm. (literally)
Ya şimdi notuna baktım da, – her ne kadar subjektif bi durum olsa da – 8 gibi bir notu haketmediğini düşünüyorum. Çünkü Kill’em All ve bu tip albümler, metal kronolojisi açısından baya baya önemli çalışmalar, mihenk taşları; başlı başına bir tarzın ateşini yakan bi albümden bahsediyoruz. Bu yüzden de istisnai bi bakış açısını gerektiriyor bence bu tarz albümleri yorumlamak. Dendiği gibi şimdi albümün eksileriyle ilgili bi sürü şey söyleyebiliriz, prodüksiyon sıçıştır, vokaller kötüdür vs vs, ama 80li yıllardaki Thrash furyasının ruhu da direk olarak burda be abi, bilemiyorum, duygusal mı baktım olaya ama..
27.09.2010
@masteroforion, diğer metallica albümlerini düşünerek de vermiş olabilir. önem olarak düşününce dediğin doğru tabi. ben yazmış olsaydım 9 verirdim mesela, ama Ufuk da Ride, Puppets ve Justice’i de düşünerek verdi herhalde.
şunu da unutmayalım tabi: http://i44.tinypic.com/23szrz8.jpg
27.09.2010
@Ahmet Saraçoğlu, Some Kind Of Monster belgeselinde böyle bir durum vardı.Bildiğin atv spikeri gibin bir abla bunlara dinleyicilerinize söyleyeceğiniz son birşey var mı diyor röpörtajdan sonra. Mustaine direk “Metal Up Your Ass” diyor.Burada güzel olan türkçe altyazının direk “Metal götünüze girsin” diye çevrilmiş olması.Takdire şayan.
27.09.2010
@Ahmet Saraçoğlu, çok iyiymiş :D
28.09.2010
@Ahmet Saraçoğlu, bu, albüm, metal up your ass ismiyle çıksaydı var olacak olan kapak mıydı?
28.09.2010
@baldur, ivit.
Bu albümün yanında Exodus’un “Bonded By Blood” albümünü de dinleyin. Bana göre Exodus’nun albümü daha iyidir. Tüm şarkılar birer klasiktir.
31.05.2011
@Laneth, No Love’ı hiç sevmem. Gerisi güzel.
13 yasindan beri Metallica dinleyen biri olarak, su anda 35 yasinda oldugumu hesaba katarak, ’93 Metallica konserinde(17 yasindayken) siyah kotumun terden beyaz izlerle bezenerek, taslanmis kot gorunumu aldigini dusunerek, bu duygusal bagla, ben sadece 10 verebiliyorum…Haketmedigini dusunenler kusura bakmasin.(albumle ilgili olmadi galiba bu yorum) :))
Bu arada black album dahil sanirim tum Metallica albumlerine ben 10 veririm, Load 8, gerisine not veremiycem…
Duzeltme: Black album dahil derken;
Black albume kadar black album dahil demek istedim
thrash metal nedir sorusuna verilebilecek en iyi cevap
WHIPLASH!
Bence Metallica’nın yaptığı en iyi albüm.
Çok sıradan, bayık bir thrash metal albümü. Four Horsemen için 6 veriyorum.
@illuminati, +1
bu nasil yayinlanmi$ hayret.
Je slave de metal up your ass
Bu albümdeki çiğliği ve punk havasını seviyorum ama pulling teeth’i bir türlü sevemedim, affet beni cliff reyiz. 8/10
En sevdiğim Metallica albümü.
Bu albüme 8 veren yazar Metallica’nın son albümüne 4 veriyordur herhalde. Bence 10′luk bir albüm Kill em All. Müthiş bir ruh var bu albümde.
Metallica albümleri puanlamam şu şekilde:
Kill’em All 10
Ride the Lightning 9.5
Master of Puppets 10
And Justice for All 10
Metallica 9
Load 9
Reload 8
St. Anger 6
Death Magnetic 7.5
Hardwired 5
8 tam oturuyor bence, benim hayret ettiğim son albümlerinde o kadar yorum varken bu efsanenin kritiğinde neden bu kadar az yorum var?
Bu albümü dinlemesi ayrı zevkli ya… O heyecanlarını, gençlik ateşlerini, hayallerini hissediyorsun resmen. Notum; 10/8.
Black metal de progressive rock da dinlerken müzikte olgunluğa önem veririm. Yeterli olgunluğu göremediğim albümleri-şarkıları- ancak arada sırada dinlerim lakin bu albümü sürekli dinlemekten kendimi alamıyorum.
Yaklaşık 10 sene önce 10-11 yaşlarımda Hit The Lights’ı ilk dinlediğim zaman, gelmiş geçmiş en sert parçanın Hit The Lights olduğunu düşünmüştüm. Veletlik tuhaf şey…
Metal müzik tarihinin kaderini değiştirip patlama yaşamasına neden olan 3 tane albüm say desen bunu 2. sıraya koyarken bile elin titrer. Şu albüme inceleme yapıp 8 puan verebilecek özgüvenden herkese lazım.
18.04.2023
@Bora, Abi böyle albümlere puan verilmemesi lazım bence en başından. Bunlar eleştirilip puanlanabilecek albümler değiller.
Bence Metallica’nın gerçek anlamda en farklı ve en iyi albümü bu. İkinci albümde bile gelmiş geçmiş en ünlü metal balladlarından biri ve hayvan gibi bi enstrümental falan var. Bu albümü adamlar en ucuz birayı içip en ucuz yemeği yiyip Zazula’nın cebindeki son parayla stüdyonun olduğu şehirde otele verecekleri paraları bile yokken sadece iki haftada kaydetmiş. Hetfield’ın sesi çatlıyor, gitar tonları zımpara gibi, Ulrich double bass bile kullanmıyor ama albümdeki atmosfer, ilk şarkıya neredeyse bir buçuk dakikalık solo koymanın ve ”bass solo take one”ın bir şeyler kanıtlama çabası, Saxon gibi gruplardan direkt alınan riff ve solo kısıımları, ”we’ll never stop we’ll never quit cause we’re Metallica”daki biz buyuz bunu yapıyoruz tavrı falan bunlar bu albümü gerçek ve iyi yapan tekrarı olmayacak şeyler.
Tam 40 yıl önce bu müziğin babası doğdu. Kutlu olsun.
26.07.2023
@Yiğit, Loudwire sayesinde hangi albüm kaçıncı senesinde öğreniyorum sürekli. Çoğu gereksiz oluyor ama bugünkü önemliydi.
40 yapar! Hem de Kill ‘em All gibi büyük bir albüm. Nice senelere. 🎉🎉
Uzaya kültürel/sanatsal öğeleri yolluyorlar ya hani akıllı bir medeniyet görürse diye. Bence Motorbreath şarkısını yollamamışlarsa çok ayıp etmişler. Kim siker Michael Jackson’ı Madonna’yı Rolling Stones’u Beatles’ı.
Motorbreath ulan!
Heavy metal belgeselindeki Madonna şarkılarını sikeyim diyen eleman gibi hissettim amk.