Bodosluk dediğimiz kavram bir hayli ilgi çekici bizim için. Müzik dünyasında sayısız grup bu terim ve özelliklerinden nemalanmaya çalıştı .Hakkıyla yerine getirenler oldu (Dying Fetus, Machine Head, her ne kadar konseptlerini sevmesem de Slayer; Dirty Rotten Imbeciles, Lamb Of God) sıkıntıdan bizi uyutanlar oldu [son 2 albümüyle Chimaira, Emmure vs.). İyi olduğunda üzerimizden kamyon, TIR, uçak, jet, gemi, vapur gibi bilimum taşıma araçlarını geçirten bodosluk, kötü olduğunda ise kulak vızıltısından başka bir işe yaramıyor.
Öncelikle şimdi değerlendireceğim albümü kabaca tasvir edeyim. Bu albümde melodik rifler aramayın çünkü YOOOOKKK (Hatebreed’in grup vokali), akustik gitar aramayın çünkü YOOOKKKK, temiz vokal aramayın çünkü YOOOKKK. Öhöm. Yani elimizde 35 dakika boyunca müthiş bir bodosluk, hayvanlık örneği olan albüm var. Ama bu bodosluk sıkıcı bir şekilde değil, gayet akıcı ve eşlik edilebilir şekilde sunuluyor.
Burada albümün en büyük kozu uzun olmayan şarkı süreleri. 2 dakika ile 3 dakika arasında değişen şarkı süreleri ile bünyeyi hiç sıkmayan albüm şarkı içinde kendini tekrar yoluna da girmiyor. Fazla breakdown kullanılmayan albümde (toplam 3-4 tane var), kullanıldığı yerler de (Divine Judgement ve Horrors Of Self’deki gibi) taşı gediğine koyuyor.
Albümün içine girdiğinizde mayınlı araziden farksız bir yere gelmiş oluyorsunuz. Elinizi hangi şarkıya atarsanız atın orada bir patlama sesi oluyor. Daha Defeatist’le höst derken, Horrors Of Self’in 1.30′daki bas rifinde sonra şarkı adeta alev topuna dönüşüyor. Albümün en kısa şarkısı Mind Over All ve Jamey Jasta’nın “Stronger Than Everrrr!” çığlıklarına sahne olan To The Thrashold geçtikten sonra yine kulağınızda mayın patlama sesleri çıkıyor.
Sonrasında artık albüm sizi istediğiniz her türlü kıvama sokuyor. Bundan sonraki şarkılarda tam olarak ne olup bittiğini bile anlamıyorsunuz. Benim tek hatırladığım Divine Judgement’ın müthiş kapanışı ile The Most Truth’un Pantera kıvamındaki başlangıcı. O kadar seri bir şekilde geçiyor albüm. Bütün şarkılar mermi gibi delip geçiyor bünyeyi.
Şu detayın altını çizmekte fayda var, bu albümün % 95′inde gitarlar ilk 3 telin, bas gitar ise ilk 2 telin altına gelmiyor.Yani melodik birşeyler dinlemek isteyenlere göre değil bu albüm. Bulabileceğiniz en melodik rif As Diehard As They Come’daki black metalvari ana rif. Ondan ötesi yok bu albümde. Kendilerine göre ihtiyaç da yok zaten. Çünkü bu “Supremacy”de dinleyiciye istediği herşeyi veriyor Hatebreed.
Şahsen bu albümü Hatebreed’in en sağlam ve en akıcı albümü olarak görüyorum. Ve albümü her düşünüşümde aklıma Güneş’ten kopup Dünya’ya ulaşan bir gaz kütlesi geliyor. Bu gaz kütlesinden nemalanmaya hepinizi çağırıyorum hatta zorluyorum.
Dinleyin laaaaan bu albümü! (Jamey Jasta brutal vokaliyle)
Kadro Jamey Jasta: Vokal
Frank Novinec: Ritim gitar, geri vokal
Chris Beattie: Bas gitar, geri vokal
Sean Martin: Ritim gitar
Matt Byrne: Davul
Şarkılar 1. "Defeatist"
2. "Horrors of Self"
3. "Mind Over All"
4. "To the Threshold"
5. "Give Wings to My Triumph"
6. "Destroy Everything"
7. "Divine Judgment"
8. "Immortal Enemies"
9. "The Most Truth"
10. "Never Let It Die"
11. "Spitting Venom"
12. "As Diehard As They Come"
13. "Supremacy of Self"
@Ahmet Saraçoğlu, Şimdi o albümü dinliyorum.Bu da gerçekten güzel ve eşlik edilesi bir albüm ama Supremacy’nin bambaşka bir havası var ilk şarkısından son şarkısına kadar.
Özellikle Defeatist-Horrors Of Self-The Most Truth-Supremacy Of Self kafa koparacak şarkılar.
Bu arada Hatebreed’in son albümünü 2-3 şarkı[Merciless Tide-Undiminished] dışında bir türlü sevemedim.Niye bu kadar biçimsiz riff’ler yazıyorsunuz lan.Etmeyin eylemeyin :(
Kritik çok güzel olmuş,albüm ilk şarkıdan itibaren akıp gidiyor. Gerek sözlerin gaz ve umut vericiliği olsun, gerek Jamey’nin nakarat kısımlarındaki çılgın haykırışları olsun(THIS MORE THAN A BATTLE CRY!!!) gerek rifflerin vokal ve gitar tonu ile uyumu olsun,her şey çok iyi hazırlanmış,istenilen amaca ulaşılmış. Distortion denen şeyin hakkını vermişler, 9/10 benden. Daha fazla Hatebreed kritiği ekleyebilirseniz çok güzel olur hocam.
Loading ...
The Rise of Brutality’yi daha çok seviyorum.
14.11.2010
@Ahmet Saraçoğlu, Şimdi o albümü dinliyorum.Bu da gerçekten güzel ve eşlik edilesi bir albüm ama Supremacy’nin bambaşka bir havası var ilk şarkısından son şarkısına kadar.
Özellikle Defeatist-Horrors Of Self-The Most Truth-Supremacy Of Self kafa koparacak şarkılar.
Bu arada Hatebreed’in son albümünü 2-3 şarkı[Merciless Tide-Undiminished] dışında bir türlü sevemedim.Niye bu kadar biçimsiz riff’ler yazıyorsunuz lan.Etmeyin eylemeyin :(
23.08.2011
@Ahmet Saraçoğlu, aynen. Facing What Consumes You ve Doomsayer en iyi Hatebreed şarkıları bence.
2002 de rock the nations’a geleceklerdi diye hatırlıyorum sonra iptal olmustu vader gibi, marduk gibi..
gecen sene icinde persembe günü cıktılar balansta diye biliyorum, bir türlü zıplamayamadık hatebreed’le..
Jump!
26.08.2010
@Süleyman Turan, Hatebreed’in iptal olduğu RTN 2004′teki sanırım
27.08.2010
@masteroforion, zaten 2002′de rock the nations yoktu. 2004 doğru evet.
27.08.2010
@Berca B.@masteroforion,
yılları hatırlayamıyorum artık yaslandık demek ki. hatebreed de cok gürültülü =)
27.08.2010
@Süleyman Turan, Biz yazıda bu albüm tamamen bodosluk üstüne kurulu diye uyarmıştık sizi ama. (:
Perseverance varken diğer albümlerini dinleyesim gelmiyor açıkcası.
Nevermore tişörtünü üstünde mi görecektik Jamey reis?
http://www.youtube.com/watch?v=m3eWI2-rHpQ
Kritik çok güzel olmuş,albüm ilk şarkıdan itibaren akıp gidiyor. Gerek sözlerin gaz ve umut vericiliği olsun, gerek Jamey’nin nakarat kısımlarındaki çılgın haykırışları olsun(THIS MORE THAN A BATTLE CRY!!!) gerek rifflerin vokal ve gitar tonu ile uyumu olsun,her şey çok iyi hazırlanmış,istenilen amaca ulaşılmış. Distortion denen şeyin hakkını vermişler, 9/10 benden. Daha fazla Hatebreed kritiği ekleyebilirseniz çok güzel olur hocam.
sizin de duvara kafayi surteseniz geliyor mu bunu dinleyince?
02.08.2020
@FIRAT TALE, kafayı sürtmek yerine parçalamak geliyor içimden.
KOŞUDAYKEN BU ALBÜMÜ AÇINCA DEFEATIST’İN BAŞINDAKİ ÖĞÜRMEYİ DUYDUĞUM ANDAN İTİBAREN KAFAMI SICAK ASFALTA SÜRTESİM GELİYOR.
oha bu albüm tam hayvanlıkmış nasıl dinlememişim bu zaman kadar
Bir gün Hatebreed dinlerken elimden kaza çıkacak.
Boşuna para dökmeyin Hatebreed’ten daha iyi bi pre workout yok..