Jari Mäenpää. Yani Wintersun’ın herşeyi. Jari’yi ilk olarak Ensiferum namlı Folk/Melodik death metal grubunun uzun burunlu vokalist-gitaristi olarak tanıdık, bildik. Children Of Bodom taklitlerinin piyasayı sardığı bir dönemde, aşağı yukarı Kalmah ve Norther ile aynı dönemde çıkıp ortaya yeni bir şey koyabilen nadir gruplardandı Ensiferum. Ancak o dönemde Ensiferum’un popülerliğine rağmen Jari bu kadar ilgi çekmiyordu.
Jari’nin dikkati kendi üzerine çekmesi Ensiferum’dan ayrılması ve Wintersun projesini başlatmasıyla gerçekleşti. Değerinin tam olarak anlaşılması içinse Wintersun projesinin üstüne Ensiferum’un Jari ayrıldıktan sonra 2007′de Victory Songs’u piyasaya çıkarmasını beklemek ve aradaki farkı görmek gerekti.
Peki Jari o dönem yıldızı parlamış, Finlandiya içinde ve dışında gayet popüler olmuş Ensiferum gibi bir grubu, nasıl oldu da ne olduğu bilinmeyen bir proje için bırakıverdi? Bunun yanıtı Wintersun’ın tarihinde yatıyor. Zira Wintersun, önceki adıyla Immemorial, Jari’nin 1995 yılından beri üzerinde uğraştığı bir proje, ki albümde yer alan bestelerin birçoğu da o dönemden kalma. Aslında albümdeki besteleri düşününce aradan geçen bunca seneye şaşırmıyor insan, zira gayet üzerinde uğraşılmış şarkılar barındıyor “Wintersun”. Grubun 2004 yılından beri devamlı çıkışı ertelenen ve hala akıbetinden bir haber alamadığımız ikinci albümü “Time” bu konuda net bir fikir veriyor zaten.
Wintersun’ı çok kabaca “hızlandırılmış Ensiferum” diye niteledim başta, ki haksızlık ettim. Gerçi “Children Of Bodom gibin!!!!” diyenlerin yanında daha iyi tabii. Gene de Wintersun ilk dinlendiğinde bariz bir Ensiferum tadı almamak mümkün değil, kabul ediyorum. Bunda Jari’nin Ensiferum’un ilk albümlerindeki katkısı, özellikle kendisinin karakteristik thrash temelli riflerinin etkisi büyük. Ayrıca albümdeki şarkı sıralamasının kısa ve görece basit şarkılardan uzun ve görece karmaşık yapıdaki şarkılara doğru gitmesinin de etkisi var bu konuda.
Albüm gayet Bodom/Ensiferum tadında kısa bir Beyond the Dark Sun ile açılınca doğal olarak insanların aklına “Bir başka neoklasik gazı almış Bodom çakması daha” düşüncesi geliyor, ancak böyle bir şey söz konusu değil zira albümün finalini yapan 10 dakikalık Sadness and Hate’e gelene kadar çok başka yerlerden geçiyor dinleyici.
“Wintersun” albümünün bize gösterdiği bir çok yeni şey var, bunlardan en önemlisi Jari Mäenpää’nın hakikaten çok iyi bir gitarist olması. Evet zaten davul hariç albümdeki bütün enstrümanları kendisi çalıp clean/brutal bütün vokalleri de kendisi yaptığından “çok iyi bir müzisyen” demek gerekiyor, ama adam hakikaten iyi bir gitarist, büyük ihtimalle de takıntılı bir insan. Gayet detaylı besteler bir kenara, inanılmaz keskinlikle kaydedilmiş bir albüm bu. Hani her şey o kadar keskin ki, müzik bazen robotik bir hal alıyor; o kadar “duygu dolu ve alabildiğine epik” besteye rağmen. Sadece Jari değil, davulcu Kai Hahto bile drum machine tadında bir performans ortaya koyuyor, bütün rifler, davullar titizlikle çalınmış, boşluk bırakılmamış durumda. Buradaki negatif yön bu halin dinleyiciyi zaman zaman boğması. Özellikle albüm ilerledikçe şarkı sürelerinin artması, beste yapılarının karmaşıklaşması derken insan daralıyor, eziliyor açıkçası. Bu noktada dinleyiciye nefes aldıran şey ise klavye kullanımı.
Genelde black metal gruplarından beklenir “soğuk” atmosfer yaratma işi, Wintersun’ın black metal ile ilgisi yok ancak ortaya çıkan kesinlikle buz gibi bir albüm. Bir kış masalı dinlediğinizi sözleri anlamadan da hissediyorsunuz, bütün şarkılarda o epik hava korunuyor ki albümün farklılığı da bu zaten. Bu farklılığı yaratan da klavye kullanımı.
Zaman zaman neoklasik havalara kaçsa da Jari tür içinde çoğunlukla kendine özgü bir biçimde kullanmış klavey/synth mevzularını. Şarkıların arka planında devamlı atmosferi ayarlayan klavyeler ara ara ön plana çıktıklarında tamamen dizginleri ele geçirip albüme bambaşka bir boyut katıyorlar. Sonuçta da klavye/synth kullanılarak yaratılan epik hava Jari imzalı rif ve melodilerle birleşince ortaya grubun iddia ettiği gibi “Extreme Majestic Technical Epic Melodic Metal” çıkıyor, şaka değil valla, sözlerini tutuyorlar albüm boyunca. Neticede “Wintersun” özel bir albüm, özel bir grup. Üzerinde çok emek harcanmış, çok uğraşılmış, ince ince işlenmiş şarkılarla dolu bir albüm.
İlk başta anlaması/sindirmesi türdeşlerine nazaran biraz zor gelse de albümün epik havasına girince bu grubun başka alternatifi olmadığını anlıyor insan. Çünkü karşılaştırıldığı gruplara nazaran bambaşka bir yerde duruyor Wintersun, enteresan bir Melodik death metal örneği sergiliyor: Olabildiğince epik, soğuk, hüzünlü ve bir o kadar da gaz.
Kadro Jari Mäenpää: Vokal, gitar, bas, klavye
Kai Hahto: Davul
Şarkılar 1. Beyond the Dark Sun
2. Winter Madness
3. Sleeping Stars
4. Battle Against Time
5. Death and the Healing
6. Starchild
7. Beautiful Death
8. Sadness and Hate
@Sambalici, belki hatırlayan olur, non serviam’daki bi röportajda yerli bi grup “Yeni albüm çoktan hazır ama Türk metal dinleyicisi henüz buna hazır olmadığı için çıkarmadan bekletiyoruz” demişti. Dergiyi tuvalette okuyodum, kahkahalarım fayanslarda eko yapmıştı yeminlen.
myspace sayfalarında bilgisayar sorunundan dolayı biraz sıkıntılı olduklarını söylüyolardı. pasifagresif ahalisi olarak para toplayıp adam gibi bi bilgisayar mı hediye etsek anasını satiim? :)
@Ahmet Saraçoğlu, walla ben de bilmiyorum ki yazıyı çok üstün körü okudum, bilgisayarla ilgili olduğu çok kesindi. gerçi tarih olarak 2008 yılı görünüyodu. var bi yamukluklar ama hadi hayırlısı
Metal müziğin en üst örneklerini veren gruplardan biri bence. (Dinlediklerim arasında) Popülere hitap etmez onu adım gibi biliyorum. “Battle Against Time”ı kolay kolay dinletip benimsetemezsiniz bir metal tutkununa bile! Keza “Sleeping Stars”, “Starchild”, “Winter Madness”… zart zurt. Her şarkısı efsane bu adamların. Ama öyle kolay dinlenip benimsenmez. Dinleyen, seven bilir. Kelimeler yetmez…
Bu albüm tam bir klasik tabi de bir de benim 2007′de ilk dinlediğimden beri aklıma takılan ancak ilk defa bugün yanıtını arayacağım bir mevzu var.ŞU:
Beyond the Dark Sun 02:38
Winter Madness 05:08
Sleeping Stars 05:41
Battle Against Time 07:03
Death and the Healing 07:13
Starchild 07:54
Beautiful Death 08:16
Sadness and Hate 10:16
şarkıların en kısadan en uzun olana doğru dizilmesi bilerek yapılmış birşey mi? amaç nedir? tesadüf olma ihtimali var mıdır? evet dünyanın en önemli meselesi üzerine sizi yardıma çağırıyorum.
Dürüst olmak gerekirse beyond the dark sun’dan taa sadness and hate’e kadar çok mükemmel anlar yaşatıyorlar.
Ve işin komiği yeri geldiğinde bir gün boyunca bu adamları dinlememe rağmen hiç sıkmıyorlar(belki abartıyorum ama…)
The Way of The Fire ile Time albümünün azçok nasıl olacağını bize gösterdi hernekadar sadece bu şarkının canlısını dinleyebilsekde…
ahahah doom sanıp dinlemeyen olmuş, ben de power metal sanıp uzak durmuştum bayadır, bu gün öğrendim ölüm metal olduğunu. Heryerde karşıma çıkıyodu inatla hiç bakmadım power metal diye sdf.
Ağır cahilsem demek.
Liseye giderken yolda kulaklıkla hep bu grubu dinlediğimi hatırlıyorum. şimdi uni den mezun oldum ve hala dinliyorum. Tek bir album ve bu kadar yıl boyunca hiç sıkılmadım, o kadar güzel :)
Albüm iyi güzel severim de bunun melodeathle ne alakası var onu çözemedim. Öyle etiketleme meraklısı değilim ama bu bildiğin power metal. Bu kadar epik melodeath albümü mü olur, cık cık.
Jari muhteşem bir gitarist olmasının yanında harika klavye bölümleri yazan, nefis vokal yapan ve hepsinden önemlisi süper şarkı yazan değerli bir abimizdi. Silinip gidişini hep birlikte izledik. Zalımsın dünya
Megadeth’i keşfedeli ve birkaç şarkılarını dinlemeye başlayalı 1 yıl kadar olmuştu ama metal namına bir de Manowar’ın tek bir şarkısı dışında hiçbir şey dinlememiştim. Tek tük rock şarkıları da vardı öyle salınıp gidiyordum. Bir gün internette gezinirken biri 2 tane şarkı önermiş forumun tekinde, biri Wintersun – Sadness And Hate, diğeri Empyrium – Ensemble Of Silence. Lise 1 yeni bitiyor, birine de aşığım zaten direkt aşık oldum şarkılara. O yaz Empyriumu hatmettim, Wintersun’ın da 3,5,8 numaralı şarkılarına bayılıyordum. Wintersun’ı araştırırken Ensiferum’a da denk geldim. Okullar başladı bunlar kesmedi, Iron Maiden, Metallica derken metalci olduk.
İşte bu albüm tamamını daha dinlemememe rağmen bende özel bir yer tutuyor
(8.51/10, Toplam oy: 155)
Loading ...
6 senedir Time neden çıkmıyo diyo millet. Adamın albümünde Battle Against Time diye şarkı var lan. Tabi çıkmaz.
17.07.2010
puahahaahah
valla adam sonunda delirip albümü yayınlayamadan elini ayağını müzik piyasasından çekmesin de, ben ondan korkuyorum.
17.07.2010
@Sambalici, belki hatırlayan olur, non serviam’daki bi röportajda yerli bi grup “Yeni albüm çoktan hazır ama Türk metal dinleyicisi henüz buna hazır olmadığı için çıkarmadan bekletiyoruz” demişti. Dergiyi tuvalette okuyodum, kahkahalarım fayanslarda eko yapmıştı yeminlen.
Yani belki de hatayı kendimizde aramalıyız. :)
17.07.2010
6 sene az ya, şöyle 16 olsun. Axl mode on yapsın bu da :)
01.11.2023
üşüyoruz abiler
asla eskimeyecek, mükemmel albümlerden biri lan. inanılmaz bi albüm lan.
Ben bu grubu yıllardır doom grubu sanıyordum da uzak duruyordum lan, vay anasını. Dinleyeyim bari bir ara.
24.07.2010
@Berca B., Yanlışın var, bu grup aslında tarkan cover grubu :)
24.07.2010
@like fire, hahahahah bunu unutmayalim lan evet
24.07.2010
tarkansız kapattık wintersun mevzusunu diye seviniyodum lan eh be. :D
myspace sayfalarında bilgisayar sorunundan dolayı biraz sıkıntılı olduklarını söylüyolardı. pasifagresif ahalisi olarak para toplayıp adam gibi bi bilgisayar mı hediye etsek anasını satiim? :)
01.09.2010
@darth sidious, 6 yıllık sıkıntı olmaz. olsa olsa kazmalık olur.
01.09.2010
@Ahmet Saraçoğlu, walla ben de bilmiyorum ki yazıyı çok üstün körü okudum, bilgisayarla ilgili olduğu çok kesindi. gerçi tarih olarak 2008 yılı görünüyodu. var bi yamukluklar ama hadi hayırlısı
Time’ın gecikmesini özetlemiş iki güzel yapıt:
http://i48.tinypic.com/2m6sbck.jpg
http://i131.photobucket.com/albums/p318/UberDrummer/NOTTIMEETERNITY.jpg
Metal müziğin en üst örneklerini veren gruplardan biri bence. (Dinlediklerim arasında) Popülere hitap etmez onu adım gibi biliyorum. “Battle Against Time”ı kolay kolay dinletip benimsetemezsiniz bir metal tutkununa bile! Keza “Sleeping Stars”, “Starchild”, “Winter Madness”… zart zurt. Her şarkısı efsane bu adamların. Ama öyle kolay dinlenip benimsenmez. Dinleyen, seven bilir. Kelimeler yetmez…
güzel epik bi albüm 10 üzerinden 8.5 albüm kapağı harika sadece kapak üşüttü beni laa kapağa 10 üzerinden 10
Bi kaç hafta önce yorumlara ve kritiğe bakmadan açtım dinledim albümü, LAAAAAN diyorum !!11!1!
3 senedir çıkıcak Time :D
Bu albüm tam bir klasik tabi de bir de benim 2007′de ilk dinlediğimden beri aklıma takılan ancak ilk defa bugün yanıtını arayacağım bir mevzu var.ŞU:
Beyond the Dark Sun 02:38
Winter Madness 05:08
Sleeping Stars 05:41
Battle Against Time 07:03
Death and the Healing 07:13
Starchild 07:54
Beautiful Death 08:16
Sadness and Hate 10:16
şarkıların en kısadan en uzun olana doğru dizilmesi bilerek yapılmış birşey mi? amaç nedir? tesadüf olma ihtimali var mıdır? evet dünyanın en önemli meselesi üzerine sizi yardıma çağırıyorum.
04.03.2012
@Ugur, Yukarıdaki yazıyı tam olarak okursan nedeni biraz da olsa söylüyordu sanırım.
Dürüst olmak gerekirse beyond the dark sun’dan taa sadness and hate’e kadar çok mükemmel anlar yaşatıyorlar.
Ve işin komiği yeri geldiğinde bir gün boyunca bu adamları dinlememe rağmen hiç sıkmıyorlar(belki abartıyorum ama…)
The Way of The Fire ile Time albümünün azçok nasıl olacağını bize gösterdi hernekadar sadece bu şarkının canlısını dinleyebilsekde…
Abartılı gelebilir,ama hala tarihin en iyi melodeath albümü olduğunu düşünüyorum.
14.12.2012
@Baybora, Melodic death metalin en iyi 3′lüsünü yaz deseler:
Children of Bodom – Hatebreeder
Wintersun – Wintersun
In Flames – The Jester Race
Sadness and Hate’in şu ‘Have we arrived from our journey, I must ask you now’ diye başlayan kısmı var ya, orası tarihin en epik şeyi. Evet.
çoh epik
20.12.2012
@Osman, İroni mi yapıyorsun, ciddi mi söylüyorsun anlamadım?
ahahah doom sanıp dinlemeyen olmuş, ben de power metal sanıp uzak durmuştum bayadır, bu gün öğrendim ölüm metal olduğunu. Heryerde karşıma çıkıyodu inatla hiç bakmadım power metal diye sdf.
Ağır cahilsem demek.
Liseye giderken yolda kulaklıkla hep bu grubu dinlediğimi hatırlıyorum. şimdi uni den mezun oldum ve hala dinliyorum. Tek bir album ve bu kadar yıl boyunca hiç sıkılmadım, o kadar güzel :)
Albüm iyi güzel severim de bunun melodeathle ne alakası var onu çözemedim. Öyle etiketleme meraklısı değilim ama bu bildiğin power metal. Bu kadar epik melodeath albümü mü olur, cık cık.
Bu albüm Gonzalo Higuain ise Time da heralde Federico Higuain’dir.
Jari muhteşem bir gitarist olmasının yanında harika klavye bölümleri yazan, nefis vokal yapan ve hepsinden önemlisi süper şarkı yazan değerli bir abimizdi. Silinip gidişini hep birlikte izledik. Zalımsın dünya
wintersun’ın dinlemeye değer tek albümü. tek bir boş an barındırmıyor içinde.
10/10
Megadeth’i keşfedeli ve birkaç şarkılarını dinlemeye başlayalı 1 yıl kadar olmuştu ama metal namına bir de Manowar’ın tek bir şarkısı dışında hiçbir şey dinlememiştim. Tek tük rock şarkıları da vardı öyle salınıp gidiyordum. Bir gün internette gezinirken biri 2 tane şarkı önermiş forumun tekinde, biri Wintersun – Sadness And Hate, diğeri Empyrium – Ensemble Of Silence. Lise 1 yeni bitiyor, birine de aşığım zaten direkt aşık oldum şarkılara. O yaz Empyriumu hatmettim, Wintersun’ın da 3,5,8 numaralı şarkılarına bayılıyordum. Wintersun’ı araştırırken Ensiferum’a da denk geldim. Okullar başladı bunlar kesmedi, Iron Maiden, Metallica derken metalci olduk.
İşte bu albüm tamamını daha dinlemememe rağmen bende özel bir yer tutuyor
Hazır yeri gelmişken sambalici nerelerde yau.