bunalti.com sayesinde keşfetmiştim bu grubu. Pek bilinmeyen Kuzeyli progresif gruplardan biri Paatos (benzer bir diğeri de White Willow). Grup kısaca tanımlamak gerekirse hatun vokalli depresif prog-rock yapıyor (pek de kısa oldu).

Müziklerinde trip-hop, özellikle de Portishead (hastasıyımdır) etkileri barındırıyorlar. The Gathering (trip dönemleri), Björk benzetmeleri de yapılıyor grupla ilgili. Hemşoları Mikael Åkerfeldt ile önceki albümleri olan “Kallocain”in mixlerini yapmış olan Steven Wilson tarafından da desteklenen bir grup.

Dinlediğim ilk albümleri “Silence of Another Kind”, dolayısıyla dinlediğim ilk şarkıları da Shame’di. Mellotronun etkin şekilde kullanıldığı bu şarkı, hem albümün devamında hüzünlü bir atmosfer oluşturulmasına yardım ediyor, hem de albümün geneline göre daha yüksek bir tempo barındırıyor. Your Misery ile Falling de düşük tempolu oluşlarıyla benzerlik gösteriyorlar ve Paatos’un müziğini özetleyebilecek türde güzel örnekler. Still Standing, tıpkı Shame gibi daha rock bir şarkı. Ancak melankolisi ve eşlik edilesi nakaratlarıyla öne çıkan bu şarkıya kadar sorunsuz bir şekilde gelen albüm, bu noktadan sonra aynı başarıyı gösteremiyor.

Mesela, Is that all? Paatos ortalamasının da altında vasat bir şarkı. Procession of Fools ise biraz etnik biraz ambient kısacık bir enstrümantal. Albümün alakasız iki şarkısını bu ikisiyle tamamen alakasız bir şeylerle bağlayalım gibi bir düşünceyle mi yapılmış acaba diye düşündürüyor. There will be No Miracles ise farklı bir albümden alınıp koyulmuşçasına sırıtan bir pop-rock şarkısı. Kötü değil ama yeri bu albüm değil bence. Not a Sound da albümün başarılı şarkılarından biri. Özellikle şarkının son bölümündeki kemanlar gerçekten güzel. Son şarkı Silence of Another Kind ise dinleme zahmetine katlanmaya değmeyecek türde deneysel bir yapıt. Bu türde vasat ve gereksiz şarkılar olmasaymış 5 şarkı/30 dakikalık güzel bir albüm olacakmış aslında.

Grubun ve albümün pozitif yönleriyle yazıyı bağlamak istersek, grubun bu albümle ideal sound’unu bulduğunu söyleyebiliriz. Petronella’nın vokalleri önceki kayıtlara göre daha iyi. Şuradaki videodan da görebileceğiniz gibi prog-rock’ın gerektirdiği enstrüman hakimiyetine sahip bir davulcuları var ki bu bütün albümlerinde kendini gösteriyor. Kendisi aynı zamanda vokalistin eşi.

Tüm bunlara rağmen Paatos dinlemeye değer bir grup. Melankoli, prog-rock ve sakin şeyler sevenler bu albümün ilk yarısını ve diğer albümlerdeki hitleri dinleyerek grupla tanışabilirler.

thefakefloydian