Relapse’ten gelen promolar arasında dikkatimi en çok çeken şey, içinde CROWBAR’ın şişmanı Kirk Windstein ile HATEBREED’in isyankâr çocuğu Jamey Jasta’yı barındıran bu karanlık kapaklı KINGDOM OF SORROW albümüydü. Neden mi? Çünkü içinde meşhur vardı. İçinde meşhur olmadıktan sonra ne dinlenen müziğin, ne izlenen filmin anlamı vardır. Ünlüler, şöhretler, işte hayatın anlamı budur. Hastasıyım meşhurun. Boşuna mı günde 21 saat televizyon izliyorum.

CROWBAR’ı da HATEBREED’i de biraz seven bir insan olarak, grupla aynı isimli ilk albümü çok tutmamıştım. İlk albümü itibariyle KINGDOM OF SORROW, Kirk Windstein ile Jamey Jasta’nın ortak bir projesi olmaktan çok bu iki ismin kendi gruplarının aynı albüme sokulmaya çalışılmış hali gibiydi. KINGDOM OF SORROW’dan ziyade CROWBREED veya HATEBAR olarak adlandırılabilecek, Jamey’nin CROWBAR şarkıları söylemeye, Windstein’in de HATEBREED şarkıları çalmaya çalıştığı bir albüm gibiydi. Ama şimdi…

Neyse ki ikilimiz amaçladıkları mutasyonu bu kez geçirebilmişler ve ilk albümdeki ücubik yaratıktan ziyade tam anlamıyla bir mutant olmayı, “Sludge metal ve hardcore” yerine, “sludgecore” yapmayı başarmışlar.

Windstein’ın CROWBAR ve DOWN’dan alışık olduğumuz düşük tonlu çamur gitarlarının domine ettiği albümde, kimi şarkılarda sadece Jasta, kimilerinde sadece Windstein, kimilerinde de bu ikisinin düet takıldığını görüyoruz. Çamur gitarı sevmem ben cillobiyet ararım diyenler iki önceki cümleden korkmasın. Cümleden korkan adamdan hayır gelmez zaten. Albümde tertemiz bir prodüksiyon var ve bu sayede gitarlar, çamur olmaktan ziyade kişilikli bir kirliliğe sahipler. Şişman adam metalinin öncüsü CROWBAR’ı bilenler, zaten Windstein’in o kamyon egzosu gitar tonuna aşinadırlar. Her neyse, bu ikisinin “Kendi gruplarımızdan referans alarak iki grubu ortak paydada birleştiren şarkılar yapalım” zihniyetinden çıkarak “KINGDOM OF SORROW müziği yapalım” demiş olması hayırlı bir karar olmuş. Kısacası CROWBAR ve/veya HATEBREED’i seviyor olmanız KINGDOM OF SORROW’u da seveceğiniz anlamına gelmiyor.

Müziğin derinine indiğimizde en baştan söylemek lazım ki “Behind the Blackest Tears” bu sene dinlediğim iyi albümlerden biri. Albüme dair yorumlarda hep farklı şarkıların öne çıkarıldığını görüyorsunuz ki bu da albümde öylesine şarkı olmadığının bir göstergesi. Tür adına hit diyebileceğimiz türde parçaların yer aldığı “Behind the Blackest Tears”da, özellikle basın bülteninde de üstünde durulan God’s Law In the Devil’s Land ve From Heroes to Dust, tek kelimeyle enfes şarkılar. Onlar haricindeki şarkıları da şu daha iyi, bu biraz bayık şeklinde ayıramıyor, albümü her açışımda baştan sona dinliyorum; ki bu olayı şimdiye kadar elli altmış kezden fazla yapmış olduğumu söyleyebilirim.

Sırf meşhurları yüzünden dinlediğimi söylediğim bu grubun diğer elemanlarını da hevesli yancılar sanmayın. İkinci gitar ve basta yine CROWBAR üyeleri, davulda ise UNEARTH’ten Derek Kerswill var. Hepsi de gayet kütür kütür bir performans sergilemişler. Özellikle Kerwill’in kimi şarkılardaki parlak fikirleri, şarkılara fark ettirmeden de olsa ufak dinamiklikler katmış (mesela Sleeping Beast’in sonundaki floor tom kullanımı). Albümün gerçek yıldızı ise şüphesiz Kirk abim. Fotoğraflarına her baktığımda çok kral bi muhabbeti olduğunu düşündüğüm sakal insanı Windstein, “tecrübe akan bu gözler bilsen neler gördü” havasındaki yanık vokalleri ve hem Güneyli hem de çağdaşlığı aynı anda barındıran rifleriyle “Behind the Blackest Tears”da parıl parıl parlıyor. Özellikle az önce adını verdiğim ve hemen üstte dinleyebileceğiniz From Heroes to Dust’ta tüm içini, tüm kederini döküyor Windstein.

DOWN seviyorsanız, PANTERA seviyorsanız, CROWBAR seviyorsanız, buradaki müziği de sevmeniz olası. Ama bu gruplardan haz etmiyor olsanız bile albümdeki -en azından bazı- şarkıları sevmeniz muhtemel. İlk albümle birlikte pek bir şey olacağı yok bunun diye düşündüğüm grup, bu albümüyle beni kazanmış oldu ve üçüncü albümlerini merakla bekleyen bir insana çevirdi.

Yeni CROWBAR albümüne az kaldığına, DOWN da yeni albüm üzerinde çalışıldığını açıkladığına göre, boru sesli gitarlı ve sakallı günler bizi bekliyor diyebiliriz.