# - A - B - C - D - E - F - G - H - I - J - K - L - M - N - O - P - Q - R - S - T - U - V - W - X - Y - Z
Son Haberler
Anasayfa    /    Kritikler
EXODUS – Exhibit B: The Human Condition
| 03.07.2010

Gelişimler ve geriye atılmış adımlar.

Berca B.

2004 yılında geri döndüklerinde Exodus hayranları kadar mutlusu var mıydı acaba? Yıllar yılı tüm zamanların en zamanlaması yanlış gruplarından birine gönül veriyorsunuz, hak ettiği değeri bir türlü göremediği için de sizin için o grup daha da özel bir hale geliyor ve 12 yıllık sessizlikten sonra en iyi “geri dönüş” albümlerinden birini çıkartarak piyasada tokatlamadık yanak, tekmelemedikleri kıç, dirseklemedikleri diş kalmıyor. İşte orgazm diye ben buna derim.

“Tempo of the Damned” grubun gördüğü en iyi vokalistle (fanatik Baloff’çular kızmasın, bu Holt tarafından bile kabul görmüş bir gerçek) çıkardığı en iyi iki albümden biriydi, hatta göreceli olarak en iyisiydi. Nefret edeni, dayanamayanı olsa da büyük bir çoğunluğun sesine taptığı Zetro inanılmaz bir performans sergilemiş, dinleyiciyi adeta delirtmişti. Holt ve Runolt, thrash metalin özetini milletin eline vermişti adeta. Yine tüm zamanların en hak ettiği değeri görmemiş davulcularından Tom Hunting, grubu coverlamaya çalışan amatörleri ağlatacak bir performans ortaya koymuş, beni önünde secdeye eğilttirmişti. Peki 6 yıl öncesinden bu yana değişen bir şey var mı? Evet, çok şey var. Değişmeyen bir şeyler var mı? Var. Ama az.

Öncelikle söylemeliyim ki “Exhibit B”, içine girmesi en zor Exodus albümü. Bunun en önemli sebebi de thrash metalde yasaklanması gereken uzun şarkı yapıları. Gary Holt sağ olsun albümde sekiz adet 6 dakikayı aşan şarkı var. Thrash metalin yoruculuğu nedeniyle bu uzun süreler zaten bir yerden sonra dikkat dağılmasına sebebiyet verirken, uzun şarkıların olması gerektiği gibi zengin içerik sunması yerine çoğunlukla aynı rifi tekrar tekrar çalmaktan ibaret olması, bir farkındalık evresinden sonra çok can sıkıcı olabiliyor. Bir de buna Rob Dukes’un yanlış vokal seçimleri eklenince dinleyici zamanla ter içinde kalabiliyor.

Rob Dukes demişken, kendisine bu albümde çok fazla yüklenmeyeceğim. Gruba katıldığından beri en iyi performansını bu albümde sergiliyor çünkü. Gerçi Rob Dukes konusunda yine bir bölünme söz konusu. Büyük bir kısım (benim de dahil olduğum) Dukes’u çoğunlukla tahammül edilemez bulurken, bazıları da Exodus’a gayet uygun buluyor. Zetro’ya tapanlar Dukes’u kötü bulurken, Zetro’yu dayanılmaz bulanlar da Dukes’a tamah ediyor yani. Dukes’tan hoşlanmayan biri olarak şimdi düşünüyorum da, “Bonded By Blood”u vokal yetenekleri sınırlı Paul Baloff en efsane thrash albümlerinden biri haline getirirken aynı albümü Dukes rezil ediyorsa bu adamda bir sorun var demektir.

Rob Dukes konusunda kaynağını tam olarak anlayamadığım sorun aslında şu: Kendisinin ilk ciddi grubu Exodus gibi bir dev olduğu için muhtemelen Gary Holt’un yönlendirmesine maruz kalmıştır. Bu yönlendirme de Dukes’u söylemesi gerekenden çok daha ince tonlarda söylemesi olabilir. Bunun sebebini bilmiyorum, belki Zetro’yu andırmasını istiyordur, emin değilim. Ancak Dukes bu vokaliyle HER AN ÖLECEKMİŞ gibi söylüyor. Artık bunu Gary Holt’un da görmesi lazım. Dukes’un vokali adeta bir öksürük krizinin habercisi gibi. Hele o iyice inceldiği yerlerde aha diyorsunuz, bu adam gidici.

Yine de işlerin bu albümde biraz olsun değiştiğini görmek sevindirici. “Exhibit B”de kesinlikle gözle görülür bir performans artışı var Dukes’da. Özellikle brutalini de gösterdiği The Sun is My Destroyer’daki yorumu enfes. Brutalinin çığlıklarından çok daha güzel olduğunu söylemeye gerek yok tabii. Ayrıca çığlıklarıyla gayet güzel kotarabildiği şarkılar da yok değil. Mesela Burn, Hollywood, Burn’deki vokalleri çok güzel olmuş. Ama işte bu güzellik albümün geneline yayılamıyor bir türlü. İlla ki enerji yoksunluğu yaşadığı, sıkıcılaştığı veya “off ya yapma öyle” dediğiniz yerler bir şekilde gün yüzüne çıkıyor.

Gitarlara gelecek olursak Gary Holt’un yine çok güzel fikirleri var fakat zaman zaman sıkıcılaşmıyor da diyemem. Daha önce de dediğim gibi şarkılar tekrar eden rifler yüzünden ölümcül derecede uzayarak bir yerden sonra baymaya başlıyor. Ayrıca Nanking ve Democide, çoğu anıyla bayık şarkılar olmalarına rağmen albümden 14 dakika gibi bir süre çalıyorlar ki bu büyük bir katliam. Yine de Downfall gibi, March of the Sycophants gibi mükemmel riflerle süslü şarkılar durumu fazlasıyla kurtarıyor. Gitarların durumunu özetlemek gerekirse, kanınızın kaynamasına da hazır olun, esnemeye ve dikkatinizin dağılmasına da. Rifler maalesef dinleyiciyi albüm boyu kendine bağlamayı başaramıyor.

Albümde laf edemeyeceğim tek konu belki de Tom Hunting’in ultra saldırgan davulları. Kendisinin öyle bir tarzı var ki, sanki sürekli bir şeyleri yırtmak, parçalamak, kaldırım taşlarıyla birilerinin kafasını ezmek üzerine kurulu bir hayat yaşıyor. Benim için tartışmasız thrash metal’in en iyi davulcusu (evet Lombardo’dan iyi). Daha önce Gary Holt da benzer bir açıklama yapmıştı, kendisi Metallica’da olsa şu anda büyük ihtimalle niceleri tarafından Tanrı gözüyle bakılıyordu ancak Exodus gibi bahtsız bir grupta yer aldığı için bir türlü o saygıyı göremedi. Performansına gelecek olursak yine kışkırtıcı atakları, yine kafa göz yaran ritmleri, yer yer gösterdiği tekniği bizi bekliyor. Özellikle artık imzası hâline gelmiş olan atakları inanılmaz. March of the Sycophants ve Burn, Hollywood, Burn’deki ataklarına daha bir dikkat edin derim.

Prodüksiyon Andy Sneap’e ait olduğu için bu konuda pek fazla bir şey yazmama gerek yok gibi geliyor bana. Son birkaç albümdür olduğu üzere yine inanılmaz kaliteli bir iş var ortada. Her şey cam gibi. Gitar tonları, basın şıkır şıkırlığı, davulun (özellikle tomların) enfes tonu mükemmel ayarlanmış. Andy Sneap’ten farklı bir şey de beklenemezdi zaten.

Evet sevgili okurlar, “Exodus yine yapmış yapacağını” demek çok isterdim fakat albüm beni çok tatmin etmedi. Şarkıların uzunlukları olsun, bazı riflerin Gary Holt’a yakışmayacak düzeyde olması olsun, Rob Dukes’un belirgin bir aşama kaydetmesine rağmen hâlâ zaman zaman tahammül edilemez ve sıkıcı, tek düze bir performans sergilemesi olsun, “Exhibit B”nin Exodus klasikleri arasına girmeyeceğini rahatlıkla söyleyebilirim. Fakat hiç mi güzel şarkı yok? Tabii ki var. The Ballad of Leonard And Charles, Downfall (muhtemelen ilk dinleyişten sonra en çok aklınızda kalan şarkı olacaktır), March of the Sycophants, Burn Hollywood Burn ve The Sun is My Destroyer albümün en kalitelileri, ki çoğundan da yazı boyunca bahsettim bir şekilde.

Umarım gelecek albümlerde Rob Dukes bu gelişimini katlayarak devam ettirir de biz de rahat ederiz. Ya da Zetro gruba dönse ya?

7,5/10
Albümün okur notu: 12345678910 (8.18/10, Toplam oy: 100)
Loading ... Loading ...
etiketler:
  Albüm bilgileri
Çıkış tarihi
2010
Şirket
Nuclear Blast
Kadro
Rob Dukes: Vokal
Gary Holt: Gitar
Lee Altus: Gitar
Jack Gibson: Bas
Tom Hunting: Davul
Peter Tagtgren: Konuk vokal (The Sun is My Destroyer)
Şarkılar
1- The Ballad of Leonard and Charles
2- Beyond The Pale
3- Hammer And Life
4- Class Dismissed (A Hate Primer)
5- Downfall
6- March Of The Sycophants
7- Nanking
8- Burn, Hollywood, Burn
9- Democide
10- The Sun Is My Destroyer
11- A Perpetual State Of Indifference
12- Good Riddance
13- Devil's Teeth (bonus şarkı)
  Yorum alanı

“EXODUS – Exhibit B: The Human Condition” yazısına 25 yorum var

  1. northern darkness says:

    yazıyı okuyunca, 5.5-6 gibi bir not bekliyordum 7.5 görünce oha dedim.

    “sıkıcı, bayıcı, rifler bağlamıyor, vokalist kötü” denen bir albüme 7.5 fazla göründü. kimseye not verme hakkında nutuk çekemeyiz o yüzden ben kendi not verme olayımı yazayım da niye şaşırdığım anlaşılsın.

    bir albüme not vermeden önce onu daha sonra kaç defa dinleyeceğim (dinlemek isteyeceğim), grubun çıkardığı diğer albümler ve türdeki diğer grupların albümleri arasındaki yeri gibi kıstasları dikkate alırım. üniversitedeki yıllarımda “abi 50 alsam yeter ya” günleri aklıma gelir ve 75 vereceğim bir albüm benim için bayağı iyi bir albüm demektir.

    yazar arkadaş kusura bakmasın, yazısından çok nota odaklanmış gibi oldu. yorum gerçekten bilgilendirici ve belli noktalarda aydınlatıcı ama işte o içerikle not alakasız geldi.

  2. Berca B. says:

    Aslında haklısın, yazı nota göre biraz olumsuz gibi durmuş, bu da Exodus’un olumlu taraflarından fazla bahsetme gereği duymayışımdan kaynaklanmış. Evet, vokaller gelişim göstermesine rağmen hâlâ tam oturmuş değil, bazı rifler tekrar ediyor ve bazıları da sıkıcı. Ancak sonuca baktığımız zaman bir 5,5-5 verecek kadar da kötü değil. Zaten bu olumsuzlukları çıkardığımız zaman albüm bildiğimiz Exodus, ki Exodus benim gözümde 10′luk bir gruptur. Bu yüzden 7,5 verdim albüme. Ki 7,5 çok iyi bir not değil bence, ortalama bir not. 5 alan bir albüm ise hakikaten baya kötüdür.

  3. gülsün says:

    Sindirilmesi zaman alacak olan albüm. “Beyond the pale” en beğendiğim şarkı oldu. Zamanla bu değişeceği kesindir çünkü ilk cümlemde dediğim gibi, sindirilmesi zaman alaak.

  4. kantele says:

    Exodus thrash camiasının çok saygıdeğer bir üyesi. Ancak diğer bir çok grup gibi üreteceklerini üretmişler zamanında ve şimdi olayı ticari olarak düşünüyorlar. Zaten thrash tür olarak çok fazla üzerine gidilebilecek bir tür değil bence, fazla açılım yapılamıyor yani. Overkill’in bazılarının beğendiği yeni albümü bile bence vasatı aşamıyor. Exodus’u tanımak isteyen biri Bonded by Blood albümü ile başlamalı.

    Berca B.

    @kantele, Katılmıyorum. Exodus ile ticari kelimesi kadar birbirlerine uzak duran başka bir şey düşünemiyorum. Ayrıca thrash’te bağnaz olmamak lazım, bu yeni dönem thrash dalgasında da çok başarılı işler var.

  5. heat says:

    gayet iyi bir albüm. albümü baştan sona defalarca dinledim hiçbirinde de sıkılmadım acıkcası. rob dukes de vokalini geliştirmiş. çeşitli vokal denemleri var cok başarılı bence. gary holt a zaten bişey diyemiyorum. hayvan gibi riff uzmanı. attığı sololarına falan hepsine ayrı ayrı hastayım. 8 veririm rahat.

  6. deathless says:

    özellikle thrash metalde metallicanın yaptığı gibi kalabalığa yaranmak gibi bir derdi olmayan gruplar thrasher lara çok kötü geliyor nedense!!??…aynısını exodus da yapsaydı eminim kral dairelerinde yaşardı metallica gibi!!
    albüm ise çok da sırıtmayan ama exodus kalitesine çok da yakışmayan bir albüm olmuş ama exodus dan çok da fazlasını beklemeyenlerdenim!

  7. masteroforion says:

    Forumların tükenmeyen furyası “Metallica’ya sallayan adam” da geri dönmüş, eksikler kapanıyor ufaktan

  8. masteroforion says:

    Exodus’un Impact Is Imminent’ı Force Of Habbit’i hiç mi dinlenmedi bu arada mk? Aynısını Exodus deneseymiş… Peh, Exodus denedi, üstüne sıçıp batırdı, bilindik senaryo dağıldılar. 10 sene bekleyip rüzgar tersine dönünce en iyi yaptıkları şeyin ne olduğunu anladılar da oldschool rüzgarına çevirdiler burunlarını, yoksa Gary Holt’un 97de groovy geyikleriyle imajının nasıl olduğu da ortada.

    Hayır işkembeden sallamak kolay da mk, bari bunu ulu orta yapmayın. Vakit geçtikçe Thrash Metal gruplarının hepsi soundlarını farklı yöne çevirmiştir, bundan voliyi vuran Metallica olunca sell-out oluyor da, sıçıp batırınca millet kahraman oluyor ya, hastayım yurdum metalhead’inin samimiyetine.

    Emre

    @masteroforion, adam haklı beyler:D

  9. Valuable info. Lucky me I found your site by accident, I bookmarked it.

  10. Ahmet Saraçoğlu says:

    Hastasıyım böyle spam’lerin. Exercise balls. :)

  11. Ufuk says:

    böyle bi kere yakaladı mı bi daha bırakmıyorlar, çok spam gelir, çok yorarlar seni. captcha falan mı koysak?

    Ahmet Saraçoğlu

    @Ufuk, yok sorun değil baya seyrek spam geliyo zaten. Buna da komik diye izin verdim.

  12. burzum says:

    çok uzun bir albüm fakat bence thrash metal adına çok çok başarılı bir albüm diye düşünüyorum…benim böyle düşünmemde belki de aşırı exodus fanlığı etkili olabilir ama bu albümü dinlerken hiç sıkılmadım…tom hunting gerçekten üst seviye bir davulcu dave lombardo’dan daha iyi görüşüne bende katılıyorum kesinlikle…dave abimize saygısızlık etmek istemem ancak tok gerçekten çok iyi…neyse fazla uzattım albüm 10/9…1 puan rob dukes yüzünden eksik…malesef…

  13. heat says:

    börn holivud börn

  14. Chuck Reis says:

    steve souza fanatikleri tarafından yazılan kritik bu kadar olur :D

    şu albümde vokali dukes değil de souza yapsa, işte o zaman bu kritiği yazan arkadaş albümün gitarını basını baterisini övmekten bitiremiyordu, 10 üzerinden de 10 verirdi. her iddiasına girerim :D

    Berca B.

    @Chuck Reis, Steve Souza’nın şeker hatrına 10 verecek, ya da Rob Dukes’u sevmediğim için koskoca Exodus’u harcayacak kadar karaktersiz değilim.

  15. kutup ayısı says:

    ufak bir duzeltme yapayim. “the sun is my destroyer” sarkisindaki brutal vokaller rob dukes’a ait degil, peter tagtgren’e ait. o sarkida konuk kendisi.

  16. Kıvanç says:

    Downfall ve March of the Sycophants albümün değil, Exodus’un en sağlam parçalarından bence. 9 aldı benden.

  17. aliihsan balı says:

    Bunun Exhibit A’sı daha güzel bence.. Ama bu da iyidir. Exodus sonuçta..

    aaa

    @aliihsan balı, Abi sen çok mübarek bir insansın.

    aliihsan balı

    @aaa, Sağol canım, o senin mübarekliğin..

  18. Claymore says:

    Bu albümdeki downfall şarkısı grubun yaptığı en iyi şarkılardan biri bence.

Yorum Yazın

*

"Yaptığım yorumlarda fotoğrafım da görüntülensin" diyorsan, seni böyle alalım.
Pasif Agresif, bir Wordpress marifetidir.