E artık zamanı gelmişti bunun. Ama önce gazımızı atalım.
IMMORTAAAAAAAAAAAL!
Evet gazımızı verdik, insan gibi başlayabiliriz yazıya.
Bildiğimiz gibi 1990-1994 arası Bergen açısından tuhaf bir dönem. Black metalin yeşerdiği, milletin kiliselerle ve şeytanla kafayı bozduğu, metal tarihinin belki de en çalkantılı dönemlerinden biri. Hepimiz yüzlerce kez okumuşuzdur, ayrıntısına girmeyelim.
Bundan tam 20 yıl önce kurulmuş IMMORTAL. Dendiğine göre Varg’ın öldürdüğü Euronymous tarafından metalle tanıştırılan Abbath ile kankası Demonaz, o dönemki sayısız grubun aksine, şeytandır, başpiskopostur sallamayıp, kendilerini dağa, ovaya, kardan adama vermiş, bu sayede de adlarını tüm bu curcunadan uzak tutmuşlardı. Yine dendiğine göre Euronymous’u öldüren Varg’ı zamanında metal alemine sokan da Abbath’tan başkası değilmiş.
Uzatmayalım, dört albüm boyunca karlı ormanlardan, hayali buzul yaratıklarından bahseden IMMORTAL, takvimler 1999′u gösterdiğinde farklı bir şeyler denemeye karar vermiş ve önce logosunu, ardından da grup fotoğraflı albüm kapağı konseptini bir kenara bıraktığı bu albümü çıkarmıştı.
Öncelikle şöyle diyeyim, ben hayatımda black metalden zerre hoşlanmayan insanlarca bu kadar çok sevilen bir black metal albümü görmedim. Black metali eleştirme seviyesi “Palyaço gibi o ne öyle ehuehue”den, “Panda metal asasdjasjda”dan öteye gitmeyen azılı black metal düşmanlarının dahi, konu bu albüm olduğunda “Aaa, bak o güzel” dediklerini duydum. Güzel tabi yarraam. IMMORTAL lan bu, nasıl güzel olmasın? Buzdan sarkıtla kovalarım bak sizi. Öhöm… Kendimize gelelim.
“At the Heart of Winter”. İsmini söylemek bile ayrı bir güzel değil mi? O değil, albüm öylesine sevilesi ve ünlü ki, bugün birine “Athow” deseniz dahi neden bahsettiğinizi anlayabiliyor.
Demonaz’ın gitar çalamaz duruma gelmesine yol açan tendon iltihabı yüzünden gruptan ayrılmak zorunda kaldığı 1997 yılında çıkan “Blizzard Beasts” de dahil hiçbir IMMORTAL albümünde gitar çalmayan Abbath’ın gitar koltuğuna oturmasıyla, önceki kaotik IMMORTAL sound’u da sona ermiş oldu. Abbath’ın daha klasik türlere olan merakını bilenler için bu şaşılacak bir durum değil aslında. Kendisinin kimi röportajlarını izleyenler, Abbath’ın MOTÖRHEAD ve seksenler thrash’ine olan tutkusunu bilirler. “At the Heart of Winter”ın her kesim tarafından seviliyor oluşunun ana sebebi de bu aslında. “At the Heart of Winter”, klasik heavy metalin melodik yanı ile thrash metalin yırtıcı rif kalıplarını bir potada eriten, bunu da black metal sound’u ve yaklaşımı altında yapan bir albüm. “KREATOR black metal yapsaydı nasıl olurdu?” diye sordurtacak kadar thrash metal kokan “At the Heart of Winter”, olayı bununla sınırlı görmemesiyle de, kanımca başyapıt olma mertebesini sağladığı yanını ortaya çıkarıyor.
“At the Heart of Winter” tüm bu rif ataklarının, enfes melodilerinin, delişmen blast beat’lerinin yanı sıra, farklı bir etmen daha barındırıyor. O kötü kelimeyi ağzıma almak (that’s what she said) istemesem de… Üff bak sıkıntı bastı. Söylemeden de edemeyeceğim… Atm… Atmo… Aaaaaa! Söylüyorum: ATMOSFER!
Evet arkadaşlar “At the Heart of Winter”ın çeşitli şekillerde oluşturduğu, her ne kadar geyiğe girecekse de söylenmeden edilemeyen soğuk bir atmosferi var. Albüme dair her yorumda “Ay gerçekten de kışı hissettiriyo, böyle bi karla kaplanıyo sanki her yer, öyle de soğuk bi havası var” şeklinde bıkmadan belirtilse de, evet, “At the Heart of Winter”ın geçekten de öyle buz parmak gibi, alaska frigo gibi bir havası var.
Sona gelirken, albüm kitapçığının çok güzel tasarlandığını, içinde grubun eski logosunun da yer aldığını ve IMMORTAL’dan beklediğimiz türde abidik fotoğraflar olduğunu da belirtelim. Zaten yılların konusu, hiç açmaya gerek yok, ancak kilolu bir arkadaş olan Horgh’un bir pozu var ki, oy da oy diyorum hakikaten. İnternette bulamadım, fotoğrafını çekip koyayım mı diye düşündüm ama böyle bir albümün yazısında yeri olmadığına karar verdim.
Şarkılardan falan bahsetmeyi düşünmüyorum, albüm zaten 45 dakikalık komple bir aşmışlık timsali, hiç öyle “Ay şurası aklımı başımdan alıyor, böyle bi ürperiyorum en derinlerimde” olaylarına girmeye gerek yok. Eğer black metale hâlâ tu kaka gözüyle bakıyorsanız ve sırf bu sıfatı yüzünden bugüne kadar “At the Heart of Winter”ı dinlemediyseniz, büyük bir hatanın eşiğinde olduğunuzu söylemeden edemeyeceğim.
Sizlere, black metalci kedim Nergal’in en “troo” pozuyla veda ediyorum.
(8.58/10, Toplam oy: 331)
Loading ...
immortal ulaan!!! şaka maka hayatımın gruplarından biri bu adamlar. black metal tarihinin başyapıtı bu albüm. dinlediğim pek çok grubun bütün diskografilerinin toplamı beni at the hearth of winter ın başındaki iki dakikalık bölüm kadar etkilememiştir ayrıca. gelmiş, geçmiş, gelecek hiçbir black metal grubu bu albümü aşamıycak.
yağmurlu günlerimin albümüdür, atmosfer olayında aşmıştır, başyapıttır. bu kritik için çok teşekkür ederim…..IııI
Kedin süpermiş Ahmet. :D Ben “Damned In Black” albümlerini daha çok seviyorum, ama tabi bu albüm daha kült.
en çok dinlemek istediğim ama “Sons of Northern Darkness” nedeniyle hep geri planda kalan Immortal albümü. kısmetse şimdi bu kritiğin gazıyla dinlicem.
bu albümün kapağı en sevdiğim albüm kapaklarından biridir. albüme gelirsek; bence immortal’ın en iyi albümü olması yanı sıra, black metal adı altında da yapılmış en iyi albümlerden biridir kesinlikle.
dur lan kimse yapmamış: şimdi bu orman morman n’oluyor şimdi tam olarek.
şener şen patentli “allllleeeaaaahhhhhhhhhhhhhh” narasıyla başlamak istiyorum ki siteye girince albümü görüp verdiğim tepki de aynıdır.
black metal tarihinde bu derece kendine has grup cidden çok az var. türün klişe satanik imgelerine ve sözlerine bulaşmadan adından bu derece söz ettirip bu derece büyümüş başka grup ben bilmiyorum, hele ki 90′ların başındaki “inner circle” ortamından geliyorsa.
thrash metal geçinen çoğu gruba adeta ders veren bir albüm bu. ayrıca adamlar cayır cayır black/thrash yaparken birden melankolinin dibine de vurabiliyorlar, orası da başka boyut. tavizsiz (hastayım bu kelimeye) yardıran horgh, kendinden efektli vokali olan abbath falan derken kopuyor albüm işte.
kritik şahane, not şahane. 9,5 veremediğim için 10 çakanzi.
Immortal candır.Abbath da candır (Yazıcak birşey bulamadım).
IMMORTAAAAAAAAAAAL!
20.05.2010
@Ugur, Immortal candır Abbath kandır (bkz. güçlü soydemir)
başyapıt
ulan o kedide iyi black albüm kapağı olur haa
bence immortal ın en iyi albümü gerçekten çok iyi…
vokaller tüm black metal olayında olduğu gibi iğrenç olduğundan 10 vermem imkansız
20.02.2011
@illuminati, O zaman black metal dinlemeyeceksin hacım.Gelip de buralara albümün puanını düşürmeyeceksin.İyi o zaman ben de Dave Mustaine brutal vokal yapmıyor diye gideyim rust in peace gibi bir albüme 5 vereyim.Öyle saçmalık mı olur lan.
02.03.2011
@Ugur, şimdi müzik türlerini ayırıp kendi içinde değerlendirme diye bir şey yok bende. şöyle ki, benim burada duyduğum müzik 7/10′sa, black metal adına mükemmel bir albüm olması bana bir şey ifade etmez, 7yi basarım. (gerçi not vermedim) zaten bu yüzden not diye bir şey var, mesela ben black metalin death metal kadar kaliteli bir müzik türü olmadığını düşünüyorsam tabi ki de genelde black metal albümlerinin notunu death metal albümlerinden düşük tutacağım. Mesela Rust in Peace’in 7.82ye düşmesinin sebebi de bu. herkes bu albümlere kült diye 10 verseydi bir şeye benzemezdi ki zaten.
neyse vokali atmosfer tamamlayıcı bir öğe olarak görüp allahsal melodiler sayesinde 9′u basıyorum. özellikle At the Heart of Winter şarkısının introsu gibi intro pek görmedim diyebilirim, çok etkileyici.
ben Immortal’ı bu albümden itibaren seviyorum. hatta öncesindeki ilk dört albümü baya bir sevmiyorum da diyebilirim. birde Immortal sevmemin en büyük sebebi Abbath’ın da benim gibi ölümüne bir Motörhead ve Lemmy hastası olmasıdır. ha birde bunun sitede Ahmet Saraçoğlu tarafından yazılmış en müthiş kritiklerden biri olduğunu düşünüyorum. özellikle “Güzel tabi yarraam.” kısmı baya bir muhteşem. kritiğe 10 üzerinden 20, albüme 10 üzerinden 8.
black metalde genellikle dinlediğim adamlar bellidir başta bathory olmak üzere burzum ve darkthrone gelir immortalı pek dinlemem klipleri pek güzel gelmez fakat immortalı at the heart of winter gibi şarkıları sayesinde sempatim arttı immortala karşı ama hala bathory burzum darkthrone gibi sevemedim fakat iyi gruptur saygım sonsuz
”black metal yaratıcı değil, çok tekdüze yhaaaaa, kuru gürültü” diyenlere tokat gibidir bu albüm tokat tokat. öyle diyenlere bu albümü fırlatacaksın. kesinlikle tüm zamanların en favori black metal albümlerimden biri. yani şu albüme 10 versem bile az. o riffler, o clean geçişler, o atmosfer ah ah. tam bir efsane. abbath ve tayfası gözümü kırpmadan basıyorum 10 u ben.
”traacidiys blooooovs et harizııınnnn: vi rayd es vaaannnnn”
ccc abbath doom occulta ccc
09.05.2012
@Nightwing, bi parantezde albümün prodüktörü peter tagtren e. bu adam kime el atsa çalıştığı grubun soundunu bir kaç seviyor yukarıya taşıyor. dimmu borgirla enthrone darkness truimpanth ile çalışmaya başladı dimmu borgir dimmu borgir oldu, mardukla heaven shall burnden itibaren çalıştı marduk aldı başını gitti. immortalla bu albümle tanıştı immortal coştu. yanında amon amarth falan da cabası. arada bloodrunk gibi köfti albümleri olsa da metal müziğin prodüksiyon bazında ilahıdır bu adam.
09.05.2012
@Nightwing, albümdeki en sewdiğim şarkıdan bir cümle yazmışın …sewdim seni nightwing:)
bu albüm beynimdeki dopaminin amına koyup, hipomaniye sokuyor beni. taş gibi taşşşş
black-thrash değil, black-heavy gibi daha çok.call of wintermoon ve diğer bokları yüzünden nefret etsem de ilk üç şarkıyı yapabilmek için iyi beste yapabilme yeteneği gerekiyor.benim fikrim, tek iyi albümleri
Bu albüme yorum yapmak yersiz.O muhteşemliği sadece dinlemeli,hissetmeli ve konuşmamalı.
üşrnmedim saydım whitstand the fall of time da tam 10 tane farklı riff var. hepsi de benim diyen çoğu teknik-proggressive grubunun eline verir cinsten. yürrrü bee immortal.
ben black metal pek sevmem, iki üç grup vardır dinlediğim ama (kritikteki o adam benim) sırf bu at the heart of winter şarkısında 2:30′larda ve sonuna doğru yer alan dıgıdı dıgıdı melodisi sayesinde immortal’a kötü laf eden insanlara karşı hırçınlaşabiliyorum.
la albümü dinliyorum mükemmel…kapağa bakıyorum mükemmel…biraz önce cd lerimi kurcuklarken booklet ine bakayım dedim gene sinir bastı aq:) içinde horgh un fotoları gördükçe sırıtıyorum:):):):)
8 dakkalık black metal şarkısı mı olur lan demiştim ilk dinleyişimde, sonradan hastası olmuştum albümün
“güzel tabi yarraam”
::SA:DSAD: kritik için eyvallah abi. albüm nefistir pure black favorilerimdendir. black metal deyip geçmiyceksin bu albüme ölünür nokta
Bunu görmeyen kaldıysa diye atayım, bulunsun: SHUT UP! SOLARFALL! http://www.youtube.com/watch?v=pTjHTCz1HTI
Ulan Abbath ya, ahahahah.
Yorgana sarıldım dinliyorum
bu albümü dinlerken bira ısınmıyor onu farkettim şu an…
Güzel tabi yarraam.
Bu albüm çıkalı bugün 22 sene olmuş.
Galiba gördüğüm en tertemiz kemiksiz “yaşlandık lan” hissi veren trivia buydu şimdiye kadar hahah
Klima taktıracağınıza bu albümü dinleyin. Küçük bluetooh hoparlörler ile sesi dışarı verip evi serinletebilirsiniz. Sadece ben serinlemek istiyorum, evin içinin aq derseniz de kulaklık devam.
Nergal’e ne oldu? Yaşıyor mu?
“Solarfall” harbiden baştan sona black metal tarihinin en iyi şarkılarından biri. Çalması da aşırı zevkli.