Yaratıcı bir thrash metal rifinin insana verdiği zevki çok az şey verebilir. Yırtıcı ve iyi kurgulanmış bir rif, güçlü prodüksiyonla birleşince size metal dinlemeyen birinin asla anlayamayacağı duygular yaşatabilir. Cıgcıgıcıgıcıg cıgcıgıcıgıcıg cıgıcıgıcıgıcıg cıgcıgcıg… Güzel şeyler bunlar.
Günümüzde gizli klasikler olarak anılan iki adet albüm yaptıktan sonra 20 yıl ara verip de böyle bir geri dönüş yapmak nasıl açıklanır bilemiyorum. “Yazıklar olsun, bunca yıl bizi bundan mahrum bırakmışsınız” deyip kızmak mı, yoksa sadece “O” ve “HA” deyip susmak mı daha mantıklı, onu da bilmiyorum. Bayanlar baylar bugünkü konuğumuz HEATHEN. Bir önceki albümü “Victims of Deception”ı çıkarıp ortadan kaybolalı tam on dokuz yıl geçen HEATHEN.
Eskiyi kurcalamadan elimizde ne var ona bakalım. “The Evolution of Chaos”, içi sayısız yaratıcı rifle dolu, yırtıcı, bir o kadar melodik, karakteristik bir atmosferi olan, progresif şarkı yapıları ve katmanlı bestelerle bezeli, akılda kalıcı, eşlik edilesi, insanı evi yıkacak düzeyde gaza getiren bir groove’u olan, “Thrash metal budur” diyebileceğiniz, harika bir albüm.
Clean gitarlı bölümler ve David White’ın yumuşak yumuşak söylediği kısımlar dahi albümün karanlık, ancak bir o kadar da varyasyonlu atmosferine uyan türde bestelenmişler. Albüm hem gerçekten de simsiyah bir havaya sahip, hem de içerdiği değişkenlikten dolayı renkli bir his de barındırıyor. Eski METALLICA’nın benzersiz epik, melodik thrash’i, EXODUS’un suratta patlayan direktliği ile IRON MAIDEN’ın akılda kalıcılığı ve görkemi sanki bir kavanozda çalkalanmış ve tadına doyulmaz bir karışıma dönüştürülmüş.
Albüm Steve DiGiorgio’nun sitarla çaldığı Doğu ezgili bir intro’yla açılıyor ve aynı melodinin kuduruk halini gördüğümüz Dying Season’a bağlanıyor. Bu şarkıya geçtiğimiz haftalarda bir klip çekildi, çıkar çıkmaz haberler köşemizde izleriz artık. EXODUS’tan Gary Holt’un solosuyla şenlendirdiği ve muhakkak ki pek çok insanın boyun omurlarının tadını kaçıracak olan Control by Chaos’la devam eden albüm, on bir dakikalık hayvanlık abidesi No Stones Turned’e bağlanıyor. YouTube videolara 10 dakika sınırı koyduğundan, alttaki bu aşmış parçanın son dakikası maalesef kesik, albümdeki halini tadına vara vara dinleyin derim. Bu şarkıyla ilgili diğer bir not da, parçadaki perdesiz basların yine Steve DiGiorgio tarafından çalınmış olması.
Albümün eleştirisel anlamda bahsedilebilecek tek yanı, din ve politika konularında zamanında ne denli eleştirel olduğunu bildiğimiz HEATHEN’ın, şimdi bunları bir güzel yutup “Aynı tanrı altında vatanınız için o cehennem çukuruna gidip savaştınız, onurumuzu kurtardınız, hepiniz aslan parçalarısınız” diye ucuz bir milliyetçilik ve tribüne oynama sergilediği A Hero’s Welcome olarak gösterilebilir. Bence nefis bir şarkı olsa da, “Oralarda savaşarak bizi özgür kılıyorsunuz” teması fazlasıyla planlı programlı ve belli bir amaç için yazılmış gibi duruyor. Ordu trampeti betimlemesi ve şarkı sözleriyle yetinmeyip bir konuşma metniyle mesajını açıklaması da bu militarist övgüyü destekliyor. Yine de müzikal açıdan gayet iyi bir şarkı. Onun dışında albümü arka arkaya beşinci altıncı kez dinlerken dahi sıkılacak, şikâyet edecek bir şey bulamıyorum. Yine de benim için tadında olan yetmiş dakikalık süre, kimilerini yorabilir, bunu da söylemek lazım. Gerçi ben de yirmi yıl bekleseydim ben de coşardım, hatta yetmişle falan kalmaz direk üç CD’lik trilogy çıkarırdım.
Müzisyenlik anlamında “The Evolution of Chaos” bir thrash metal albümünden bekleyeceğinizin çok daha ötesini veriyor. Lee Altus thrash dünyasının en görmezden gelinmiş yeteneklerinden biri olduğunu her rifte, her notada kanıtlıyor. Adam resmen yirmi yılın birikimini sağa sola saçarcasına ortaya dökmüş, adeta thrash kusmuş. EXODUS’a katılmayıp HEATHEN’la devam etseydi neler olurdu, keşke bilebilsek.
Delişmen sololar, enfes bir thrash metal gırtlağı olan David White’ın sevmeyeni dövüyorlarmış cinsinden vokalleri, gitarların harika uyumu ve resmen cezalandıran bir davul performansı, “The Evolution of Chaos”u bırakın 2010′u, son zamanların en iyi thrash metal, hatta metal albümlerinden biri yapıyor. Kapağı bile ayrı bir güzel.
Bir önceki albümünden 19 yıl sonra “Killing Season” gibi bir hayvanlığı çıkaran ONSLAUGHT ve on yıl durup ardından “When Death Comes“ı çıkaran ARTILLERY’yle birlikte son yılların en önemli geri dönüş albümü olarak gördüğüm, hatta açıkçası bu ikisinden de daha bir ısıran, koparan “The Evolution of Chaos”u, thrash metalden azıcık bile hoşlanan HERKESE öneriyorum, hem de “Oğlum hadi lan dinle, dinlesene hadi, dinle, şşş hadi dinle” diye sırtından itekleyip taciz ederek öneriyorum. İddialı bir cümle kurmaya gerek yok, “The Evolution of Chaos” tek kelimeyle mükemmel bir thrash metal albümü. Bence hiçbir eksiği olmayan, tonlarca fazlası olan bu adrenalin deposunu fırsatı olup da “Amaaan sonra dinlerim” diye boşlayan bir thrash metal sever varsa, kekoluğuna doymasın.
Kadro David White: Vokal
Lee Altus: Gitar
Kragen Lum: Gitar
Jon Torres: Bas
Darren Minter: Davul
Şarkılar 01. Dying Season
02. Control By Chaos
03. No Stone Unturned
04. Arrows Of Agony
05. Fade Away
06. A Hero's Welcome
07. Undone
08. Bloodkult
09. Red Tears Of Disgrace
10. Silent Nothingness
10 üzerinde 9.5 notunu elbette veremem gruba.farklı bir albüm olmuş,Artillery albümünü dinleyenler bu albümü sevmeyebilir.Artillery nin albümü çok farklıydı zaten.bu albüme versem versem 6 ya da 7 veririm.adamlar bir defa sözlerde aşmışlar adamlar.albüm kapağı şahane bir defa. neyse kötü bir albüm değil öyle abartılacak bir albüm olduğunu da düşünmüyorum..
The Evolution of Chaos > Killing Peace > When Death Comes > Hordes of Chaos > Ironbound > World Painted Blood > The Formation of Damnation > The Atrocity Exhibition… Exhibit A
kesinlikle müthiş bir albüm, ironbound ile beraber eski topraklardan yeni nesil thrash gruplarının aşırı tek boyutlu hallerine taş çıkarırcasına “bu iş öyle değil böyle yapılır” dersi bir nevi. ayrıca lee altus exodus’a girdikten sonra grubun yaşadığı değişimin esas kaynağını da görmek mümkün bu albümde, hastasıyız her türlü.
ironbound ile aynı zamanlarda çıktığı/dinlenilebidiğinden olcak biraz es geçildi bu albüm. millet deli gibi ironbound’a kaptırdığından, içimdeki heathen sevgisini açığa vuramamıştım. evet, şimdi durumlar eşitlendiğine göre söylüyorum, the evolution of chaos ironbound’dan daha iyi olmuş.
@ihsan, boşver ihsan,bende ismim bülent i değiştirip deathless yazınca ahmet ten dünya fırça yemiştim ”metallica ya özelmi yapıyosun diye”sitelerin değişmez admin fırçalarındandır bunlar sen yazmana bak takma bunları!!
hetahen a gelecek olursam,albüm güzel pekda gaz ama eksik olan, vocal çok düz ve yumuşak ben exodus tarzı yırtıcı vocal sevdiğimden albümde sadece bu durumu eksik gördüm..
En iyi geri dönüşlerden biri değil, en iyi geri dönüş derim ben şahsen. Dinlemeye doyamadım. Kusursuz bir albüm evet. Thrash metale “Doğu’yu boğmak” yakışıyor kesinlikle hahah.
9i5 verecek kadar sevmiyorum bu albümü. yine de son zamanlardaki en sağlam thrash metal albümlerinden biri. ilk şarkının gazına kapılınca diğer şarkılara dikkatimi veremiyorum, belki de ondandır. ayrıca ironbund’u bu albümden fazla seviyorum. when death comes ile ilgili düşüncelerim de değişti diyebilirim. belli şarkılar dışında pek dinlemiyorum artık albümü.
yalnız adamların 80 ve 90 lardan kopamadıkları baya belli oluyor albüm boyunca,vokal ve sound günümüz thrash inden baya uzak gibi,buda ben gibi ”80s-trash” hastası için mükemmel bi durum…
O kadar yazı yazmışım albüm hakkında, metal-observer’daki bi elemanın bir cümlesi tüm yazıma bedel valla. çevireyim:
“Yıllar önce Metallica “…And Justice For All”u çıkardıktan sonra bir yol ayrımına geldi. Seçtikleri yol Siyah Albüm’dü. Heathen “The Evolution Of Chaos” ile bize o seçilmeyen diğer yolun neye benzediğini gösteriyor.”
Şu albümü bunca sene ihmal ettim gerçekten yazık.Heathen, Coroner, Watchtower, Toxik, Realm teknik thrash metalin 90 larda çökmesiyle yarım kalmış hikayeler hepsi
Loading ...
10 üzerinde 9.5 notunu elbette veremem gruba.farklı bir albüm olmuş,Artillery albümünü dinleyenler bu albümü sevmeyebilir.Artillery nin albümü çok farklıydı zaten.bu albüme versem versem 6 ya da 7 veririm.adamlar bir defa sözlerde aşmışlar adamlar.albüm kapağı şahane bir defa. neyse kötü bir albüm değil öyle abartılacak bir albüm olduğunu da düşünmüyorum..
Metal dünyasını sarsacak açıklamalar:
The Evolution of Chaos > Killing Peace > When Death Comes > Hordes of Chaos > Ironbound > World Painted Blood > The Formation of Damnation > The Atrocity Exhibition… Exhibit A
ayrıca
Lee Altus > Gary Holt
08.04.2010
@Ahmet Saraçoğlu, lee altus nah büyüktür gary holt:D holt rulaazz…al sana kıvılcım.
08.04.2010
@heat, hayır hayır duymuyorum duymuyorum lalalalalala.
21.09.2013
@Ahmet Saraçoğlu, 2000 li yıllarda çıkmış en iyi thrash albümü
İlk videonun sonundaki solo neymiş, indiriyorum bakalım, çok hoşuma gitti.
kesinlikle müthiş bir albüm, ironbound ile beraber eski topraklardan yeni nesil thrash gruplarının aşırı tek boyutlu hallerine taş çıkarırcasına “bu iş öyle değil böyle yapılır” dersi bir nevi. ayrıca lee altus exodus’a girdikten sonra grubun yaşadığı değişimin esas kaynağını da görmek mümkün bu albümde, hastasıyız her türlü.
ironbound ile aynı zamanlarda çıktığı/dinlenilebidiğinden olcak biraz es geçildi bu albüm. millet deli gibi ironbound’a kaptırdığından, içimdeki heathen sevgisini açığa vuramamıştım. evet, şimdi durumlar eşitlendiğine göre söylüyorum, the evolution of chaos ironbound’dan daha iyi olmuş.
albüm süper. ayrıca dying season 2005 demosuna göre çok daha iyi olmuş.
İhsan! nickini değiştirip değiştirip yazma! Bende istesem değiştirir Ahmet Saraçoğlu yazar kafama göre yazarım ama yapmam.
10.04.2010
@Exorsexist, pardon ne demek istediğini anlamadım. nickimi değiştirip değiştirip yazdığım yok.
11.04.2010
@ihsan, boşver ihsan,bende ismim bülent i değiştirip deathless yazınca ahmet ten dünya fırça yemiştim ”metallica ya özelmi yapıyosun diye”sitelerin değişmez admin fırçalarındandır bunlar sen yazmana bak takma bunları!!
hetahen a gelecek olursam,albüm güzel pekda gaz ama eksik olan, vocal çok düz ve yumuşak ben exodus tarzı yırtıcı vocal sevdiğimden albümde sadece bu durumu eksik gördüm..
11.04.2010
@Exorsexist, ihsan ve ali ihsan balı farklı kişiler, farklı nick’le yazan kimse yok.
11.04.2010
@Ahmet Saraçoğlu, Panik yapmayın arkadaşlar sadece 2 tane ihsan’ı ard arda görünce yapıştırayım espiriyi demiştim.
11.04.2010
@Exorsexist, ironiyi yazıyla anlatması zor oluyor. :)
En iyi geri dönüşlerden biri değil, en iyi geri dönüş derim ben şahsen. Dinlemeye doyamadım. Kusursuz bir albüm evet. Thrash metale “Doğu’yu boğmak” yakışıyor kesinlikle hahah.
9i5 verecek kadar sevmiyorum bu albümü. yine de son zamanlardaki en sağlam thrash metal albümlerinden biri. ilk şarkının gazına kapılınca diğer şarkılara dikkatimi veremiyorum, belki de ondandır. ayrıca ironbund’u bu albümden fazla seviyorum. when death comes ile ilgili düşüncelerim de değişti diyebilirim. belli şarkılar dışında pek dinlemiyorum artık albümü.
yalnız adamların 80 ve 90 lardan kopamadıkları baya belli oluyor albüm boyunca,vokal ve sound günümüz thrash inden baya uzak gibi,buda ben gibi ”80s-trash” hastası için mükemmel bi durum…
O kadar yazı yazmışım albüm hakkında, metal-observer’daki bi elemanın bir cümlesi tüm yazıma bedel valla. çevireyim:
“Yıllar önce Metallica “…And Justice For All”u çıkardıktan sonra bir yol ayrımına geldi. Seçtikleri yol Siyah Albüm’dü. Heathen “The Evolution Of Chaos” ile bize o seçilmeyen diğer yolun neye benzediğini gösteriyor.”
Helal lan. :)
Dying Season parçası hayatımda duyduğum en güzel riffler arasında.
Ayrıca Ironbound’u hiçbiriyle karşılaştırmayınız, zira ezer geçer :D
olağanüstü bir albüm, ders niteliğinde bir başyapıt.
albümün ciddi bir eksiği var bence. o da vokaller. cidden şu albümdeki vokallere hiç alışamadım. güçlü bir ses olsa çok daha fazla dinlenirdi.
azdırıcı riffler bi yana davul partisyonlarıda acayip gaz
sürekli aynı tonda pata pata gitmek yerine çok iyi ataklar yapıyor davulcuları
Şu albümü bunca sene ihmal ettim gerçekten yazık.Heathen, Coroner, Watchtower, Toxik, Realm teknik thrash metalin 90 larda çökmesiyle yarım kalmış hikayeler hepsi
Dying Season modern thrash metalin başına gelmiş en iyi şeylerden biri